LOGINShare
ตอนที่7
Last Updated:
2025-02-11 11:34:40หลังจากกลับมาจากการเข้าไปพบท่านแม่ทัพหยางหรง ท่านท้าวซู ก็เรียกพบฮูหยินเอกและบุตรีคนโตที่เขาฝากความหวังในครั้งนี้ไว้กับนาง นาม ซูหนี่ว์ฮวา นางผู้มีความงามเย้ายวนและงดงามที่สุดในบรรดาบุตรีทั้งหมด การวางตัวนั้นสมเป็นบุตรีของท่านเจ้าเมืองที่เกิดจากฮูหยินเอก
"พรุ่งนี้ เจ้าต้องมัดใจท่านแม่ทัพให้จงได้รู้หรือไม่ฮวาเอ๋อ หวังว่าเจ้าจะไม่ทำให้บิดาผู้นี้ผิดหวัง"
"เจ้าค่ะ ท่านพ่อ"
เสียงหวานกล่าวขึ้นอย่างมีจริต ใบหน้างามแดงก่ำอย่างเขินอาย
ท่านท้าวซูพยักหน้าอย่างพอใจ เขาคงสมปรารถนาและเพิ่มอำนาจบารมีของตัวเองได้อีกมากนัก หากมีบุตรเขยเป็นถึงแม่ทัพใหญ่แห่งแคว้น เมื่อมีขุมอำนาจหนุนหลังจะทำการใดย่อมสำเร็จลุล่วง ใบหน้าแสนเจ้าเล่ห์กระหยิ่มยิ้มย่องอย่างลำพองใจนัก
ปลายยามอิ๋นของวันรุ่งขึ้น แม่ทัพหยางหรงก็มาเยือนจวนเจ้าเมืองพร้อมองครักษ์คนสนิท นาม เฉินฟู่ ได้รับการต้อนรับเป็นอย่างดีจากจวนเจ้าเมือง
"คารวะ ท่านแม่ทัพ นับเป็นเกียรติต่อข้ายิ่งนัก"
"คารวะท่านแม่ทัพเจ้าค่ะ ข้าน้อยซูฮูหยิน ยินดียิ่งนักที่ได้ต้อนรับท่านและนี่บุตรีของข้า ซูหนี่ว์ฮวาเจ้าค่ะ"
สตรีแสนงดงามที่ตั้งใจประทินโฉมอยู่หลายชั่วยามในชุดเลอค่าสีชมพูดูอ่อนหวานน่าทะนุถนอมตอนนี้หัวใจนางเต้นแรงนัก ท่านแม่ทัพช่างดูหล่อเหลา จนนางคิดว่าได้เจอชายในฝันแล้ว ยอบตัวลงทำความเคารพอย่างอ่อนช้อย
" ฮวาเอ๋อ คารวะท่านแม่ทัพเจ้าค่ะ"
เสียงหวานเอ่ยขึ้นพลางช้อนสายตาขึ้นมองใบหน้าหล่อเหลาคมคายแล้วแสร้งหลบตาอย่างเอียงอาย
หากเป็นบุรุษอื่นคงยินดีตอบรับไมตรีหญิงงาม แต่กับแม่ทัพหยางหรง สตรีคือสิ่งต้องห้ามที่มิควรอยู่ใกล้ เพราะภายใต้ใบหน้างดงามนั้นมักซ่อนหนามแหลมไว้เสมอ
" เชิญท่านแม่ทัพด้านในเถอะเจ้าค่ะ วันนี้ฮวาเอ๋อได้เตรียมการแสดงไว้ต้อนรับท่านด้วยเจ้าค่ะ"
ฮูหยินซูรีบทำหน้าที่มารดาที่รู้ใจบุตรยิ่งนัก เพียงเห็นใบหน้าบุตรสาวก็รู้ว่านางพึงใจในบุรุษตรงหน้าเพียงไร
"ใช่หรือไม่ฮวาเอ๋อ"
"เจ้าค่ะท่านแม่"
"ถ้าอย่างนั้นเจ้าก็ไปเตรียมตัวก่อนเถอะ"
"เจ้าค่ะ ขอตัวเจ้าค่ะท่านแม่ทัพ"
เสียงหวานเอ่ยบอกพร้อมส่งยิ้มเอียงอายไปให้
" เชิญตามสบาย คุณหนูซู"
เมื่อร่างบอบบางถอยออกไป ท่านท้าวซูจึงเอ่ยเชื้อเชิญแขกคนสำคัญ
"เชิญขอรับท่านแม่ทัพ"
ท่านท้าวซูเอ่ยพร้อมนำไปยังห้องรับรองที่ถูกจัดเตรียมอย่างใส่ใจนัก เมื่อทุกคนเข้าประจำที่ บรรดาเหล่าข้ารับใช้ก็นำน้ำชารสเลิศอย่างดีมารับรองพร้อมของว่าง ตามมาด้วยสุราอย่างดี เหล่าสาวงามก็ออกมาร่ายรำ และร่างงามเย้ายวนในชุดสีแดงบางเบาก็ออกมาร่ายรำดูโดดเด่นกว่านางทุกผู้พร้อมส่งยิ้มเย้ายวนไปให้บุรุษตรงหน้าอย่างยั่วยวน สตรีนางนี้คือ คุณหนู ซูหนี่ว์ฮวานั่นเอง
แม่ทัพหยางหรงที่ชมการแสดงอยู่นั้นแม้สายตาจะมองโฉมงามที่ถือว่างามอยู่มากนักและสุราในมือก็รสเลิศ แต่เขาก็เข้าร่วมงานสังสรรค์ทำนองนี้อยู่บ่อยครั้ง จึงเริ่มเบื่อหน่ายเขาชมชอบที่จะอยู่แบบสงบๆ มากกว่า แต่ก็ไม่อาจขอตัวกลับไวเกินไปนัก นั่งจิบสุรารสเลิศไปได้สักพักก็รับรู้ถึงอาการผิดปกติของร่างกาย มองจอกเหล้าในมือแล้วกระแทกลงบนโต๊ะอย่างแรง จนทุกสิ่งพลันเงียบลงในพริบตา เขาโดนเฒ่าเจ้าเล่ห์ลูบคมเสียแล้ว ร่างกายที่ร้อนรุ่มขึ้นรู้ได้ในทันทีว่าคงโดนฤทธิ์ของยาปลุกกำหนัด พลางตวัดสายตาไม่พอใจไปให้เจ้าเมืองเฒ่า
ท่านท้าวซูที่ตกใจกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นต้องมีอะไรผิดพลาดแน่ ทำไมยาจึงออกฤทธิ์เร็วนัก อายสังหารที่แผ่ออกมาทำให้แข้งขาสั่นทรุดลงกับพื้น
"ท่านแม่ทัพคงมีเรื่องเข้าใจผิดเกิดขึ้นแน่ขอรับ"
"เฉินฟู่ ตรวจสอบเสีย แล้วจัดการตามสมควร"
"ขอรับ"
แม่ทัพหยางหรงที่สั่งเสร็จก็หันหลังกำลังจะออกไปให้พ้นจากตรงนี้พลันชะงัก
"ท่านแม่ทัพเดี๋ยวก่อนเจ้าค่ะ อย่าพึ่งไป"
ร่างงามเย้ายวนที่โถมกายเข้ามาบดเบียดสร้างความทรมานให้กายแกร่งยิ่งนัก
"เมตตาฮวาเอ๋อด้วยเจ้าค่ะ"
มือบางที่ลูบไล้อกแกร่งเหมือนดังถ่านร้อน
จึงรีบสลัดนางออกจนร่างบางล้มลงไปแต่ก็หาสนใจไม่รีบทะยานออกจากจวนแม่ทัพอย่างรวดเร็ว
Related chapters
หลี่หลินเฟย ตอนที่8
ท่าทางร้อนรนของอาฉู่ เสี่ยวเอ้อของที่นี่ ที่หลินเฟยคุ้นเคยเป็นอย่างดี เรียกความสนใจจากหลินเฟยได้ดีนัก เพราะท่าทางแบบนี้เดาไม่ยากเลยว่าคงทำอะไรผิดมาแน่ๆอะแฮ่มเสียงกระแอมของหลินเฟยเรียกความตกอกตกใจของอาฉู่ได้ดียิ่งนัก"พี่สาวเฟย เป็นท่าน"กล่าวพลางใช้มือลูบอก"อาฉู่ มีอะไรหรือไม่ ข้าเห็นเจ้าลุกลี้ลุกลนยิ่งนัก"กล่าวถามพร้อมสังเกตอาการคนตรงหน้าที่มีท่าทางลังเลใจไม่กล้าที่จะบอกกล่าวจึงเอ่ยต่อไปอย่างเป็นห่วง"เจ้าสามารถบอกกล่าวพี่สาวได้ เผื่อข้าช่วยเหลือเจ้าได้""คือ ข้าลืมเอากำยานไปจุดในห้องพักของแขกตามที่เถ้าแก่เนี้ยสั่งไว้ จะไปตอนนี้ก็ปลีกตัวไปไม่ได้ ข้าต้องโดนดุอีกแน่""เรื่องแค่นี้เอง ทำไมต้องกลัวถึงขนาดนี้ด้วย ทำอย่างกับเรื่องคอขาดบาดตาย""แต่เถ้าแก่เนี้ย สั่งแล้วสั่งอีกว่าอย่าให้มีเรื่องผิดพลาดเกิดขึ้น"เอ่ยพลางทำหน้าจะร้องไห้"ห้องไหนล่ะ เดี๋ยวข้าไปจุดให้""จริงหรือขอรับ""อืม มันก็ไม่ได้เหลือบ่ากว่าแรงอะไร""ขอบคุณพี่สาวเฟย ขอรับ""บอกมาเร็วๆ เดี๋ยวแขกกลับมาข้าไม่รู้ด้วยนะ""ชั้นสามห้องปีกขวาริมสุดขอรับ"บอกพลางยิ้มหวานประจบมาให้"ก็แค่นั้น"หลินเฟยจึงเดินไปหยิบกล่องกำยานแล้วเดิ
Last Updated : 2025-02-11หลี่หลินเฟย ตอนที่9
อื้ออออริมฝีปากหนาที่ฉกลงมาปิดปากบางอย่างแรงพร้อมบดจูบอย่างจาบจ้วงสร้างความตื่นตกใจให้หลินเฟยอย่างมาก ร่างบางพยายามดิ้นรนหนี มือบางยกขึ้นทุบอกแกร่งที่แข็งแรงดังหินผาแม้จะออกแรงเพียงใดก็หาได้สะเทือนไม่ เท้าเล็กที่ยังว่างจึงยกขึ้นกระทืบลงบนเท้าใหญ่อย่างแรง"โอ๊ย"ร่างใหญ่ที่โดนฤทธิ์เดชของคนตัวเล็กถึงกับเสียการทรงตัวปล่อยมือจากร่างเย้ายวนที่รีบผละออกพร้อมมือเล็กที่ผลักอกแกร่งเต็มแรง โดยไม่ทันได้ตั้งตัวจึงเซถอยหลังไปหลายก้าว ร่างบอบบางเมื่อหลุดจากอ้อมแขนแกร่งก็รีบหันหลังหนีทันที แต่เท้าเจ้ากรรมดันสะดุดขาตัวเองล้มลงหันไปมองใบหน้าหล่อเหลาที่ตาแดงก่ำเพราะฤทธิ์ยาปลุกกำหนัด ใจดวงน้อยพลันเต้นระส่ำอย่างหวาดกลัว"อย่าเข้ามานะ ไม่อย่างนั้นข้าจะร้องให้คนช่วย" ส่งเสียงข่มขู่ออกไปด้วยน้ำเสียงสั่นปนสะอื้นอย่างไม่เคยเป็นมาก่อน เห็นเท้าใหญ่ที่ก้าวเข้ามาอย่างไม่กลัวเกรงคำขู่นั้นดังนักล่าที่กำลังไล่ต้อนเหยื่อจึงหวีดร้องออกมา แต่เสียงที่เปล่งออกมานั้นไม่ได้ออกจากริมฝีปากอิ่มบวมเจ่อเพราะถูกเรียวปากร้อนลวกปิดปากไว้พร้อมส่งเรียวลิ้นเข้ามาดูดดึงกวาดต้อนความหวานละมุนอย่างเร่าร้อนรุนแรง" อื้อออ" เสียงหวานที่
Last Updated : 2025-02-11หลี่หลินเฟย ตอนที่10
แสงที่แยงตาทำให้แม่ทัพหยางหรงรู้สึกตัวตื่น พลางสะบัดศีรษะที่หนักอึ้งอย่างแรงเขาจำได้ว่าถูกเจ้าเมืองเฒ่าเจ้าเล่ห์วางยา เพราะไม่ทันระวังตัวไม่คิดว่าคนหนานหยางจะคิดไม่ซื่อกับตน และยานั่นก็ไร้สีไร้กลิ่น พลันกลิ่นหอมอ่อนหวานก็ลอยมาแตะจมูก เรื่องราวเมื่อคืนหลั่งไหลเข้ามาในหัว ทั้งกลิ่นและรสสัมผัสความสุขสมหวานล้ำที่ได้รับและใบหน้างดงามที่ติดตราตรึงใจทำให้รีบหันไปมองข้างกายพบแค่ความว่างเปล่าเย็นชืดทิ้งไว้เพียงรอยเลือดและรอยรักเป็นด่างดวง กลิ่นน้ำกำหนัดอวลทั่วห้องร่างหนาจึงรีบจัดการตัวเองด้วยความรวดเร็ว แล้วรีบร้อนลงมาด้านล่าง สหายที่เขาสนิทด้วยต่างมองตรงมาด้วยสายตาล้อเลียน ยิ่งเมื่อร่างกายกำยำเดินเข้ามาทรุดนั่งลงก็จ้องมองมายังลำคอแกร่ง พลางพากันกระแอมไอ "ถึงกับตื่นสายเลยหรือนี่"หานฉีฟง กุนซือประจำกองทัพที่ติดตามมาด้วยในครั้งนี้กล่าวขึ้นพร้อมกับใบหน้าทะเล้น"เฉินฟู่เล่า""ไปจัดการเจ้าเมืองเฒ่านั่นอยู่ขอรับท่านแม่ทัพ"นายกองคนสนิท ลิ่วจิ้นฝาน เป็นผู้ตอบ ตอบเขาแต่สายตานั้น จ้องมองที่ลำคอแกร่งอย่างอยากจะถามแต่ใจนั้นไม่กล้าพอ ร้อนถึงกุนซือฉีฟงที่กำลังลุ้นอยู่เช่นกันว่าจิ้นฝานจะถามหรือไม่ แต่ร
Last Updated : 2025-02-11หลี่หลินเฟย ตอนที่11
ซือจี๋ที่นั่งรองหลี่หลินเฟยอยู่นั้น เห็นร่างบางที่เดินเข้ามาดูแปลกไป ดวงตาช้ำๆ นั้นสะกิดใจนางนัก เลยถามอย่างห่วงใย"เฟยเอ๋อเป็นอันใดไปหรือไม่ ทำไมตาถึงได้ช้ำแบบนี้"เมื่อเห็นคนงามเต็มตาถึงกับตกใจกับสภาพของร่างบาง"ข้าไม่สบายนิดหน่อยเท่านั้นเจ้าค่ะท่านป้า แล้วเมื่อคืนก็นอนไม่ค่อยจะหลับ"โกหกออกไปเพราะไม่อยากให้ต้องเป็นห่วง"นอนไม่หลับเพราะไม่อยากไปหรือเปล่าหากไม่อยากไปก็อยู่กับป้าเสียที่นี่ ป้าสามารถเลี้ยงดูเจ้าได้สบาย"เอ่ยออกไปอย่างอาทรนัก "ไม่ใช่อย่างนั้นเจ้าค่ะ ขอบคุณท่านมากแต่ข้าอยากไปเมืองหลวงจริงๆ เจ้าค่ะ ข้าแค่คิดอะไรเรื่อยเปื่อยเท่านั้น""หากป่วยแล้วจะเดินทางไหวหรือ ป้าเป็นห่วงนัก""ไหวเจ้าค่ะ เราไปพบท่านแม่ทัพกันเถอะเจ้าค่ะ ให้รอนานเดี๋ยวจะเสียมารยาท""อืม เจ้าไหวแน่นะ""เจ้าค่ะ"ทั้งสองเลยเดินไปพบท่านแม่ทัพที่ตอนนี้กำลังปรึกษาหารือกับสหายอยู่ก๊อก ก๊อก ก๊อก"ข้าซือจี๋ เจ้าค่ะ"กล่าวแล้วเปิดประตูเข้าไป เมื่อได้ยินเสียงเอ่ยอนุญาตหลินเฟยที่เดินตามหลังซือจี๋มา เงยหน้ามองบุรุษที่อยู่ในห้อง คนที่นั่งโดดเด่นที่สุดตรงหัวโต๊ะทำให้นางถึงกับตกตะลึง เป็นเขา คนที่ย่ำยีนาง ร่างบางถึงกับ
Last Updated : 2025-02-12หลี่หลินเฟย ตอนที่12
ผ่านมาสามวันแล้ว แต่ก็ไม่มีอะไรคืบหน้าเกี่ยวกับตัวของสตรีที่เขาตามหา หยางหรงที่ตอนนี้ใครก็เข้าหน้าไม่ติด หน้าตาเย็นชาแสนบูดบึ้งใจอยากจะอยู่ตามหานางให้พบ แต่หน้าที่ก็สำคัญนัก เขาต้องรีบเดินทางกลับเมืองหลวงก่อนจัดการทุกอย่างเรียบร้อยแล้วค่อยกลับมาตามหานางอีกครั้ง หลินเฟยที่ตอนนี้เก็บสัมภาระที่มีเพียงน้อยนิดกำลังร่ำลาท่านป้าซือจี๋และซิ่วอิง ก่อนจะขอตัวไปขึ้นรถม้าที่เก็บเสบียงและสัมภาระของขบวนซึ่งท่านกุนซือหานฉีฟงเมตตาเป็นธุระจัดการให้เพราะนางขี่ม้าไม่เป็น เมื่อทุกอย่างเตรียมพร้อม ขบวนของแม่ทัพหยางหรงที่มีประมาณยี่สิบกว่าชีวิตก็เริ่มออกเดินทาง เมื่อเดินทางออกนอกประตูเมืองหนานหยางหลินเฟยที่หันมองเห็นประตูเมืองที่ค่อยๆ เล็กลงจนหายไปเห็นแต่ป่าเขาลำเนาไพรก็ให้รู้สึกใจหาย ต่อจากนี้ชีวิตนางจะเป็นอย่างไรบ้างก็ไม่รู้ได้ ขอแค่เดินทางให้ถึงจุดหมายปลายทางก็เป็นการเมตตานางมากแล้ว หวังว่าสวรรค์คงไม่กลั่นแกล้งนางไปมากกว่านี้ ที่เป็นอยู่ตอนนี้นางก็เกินจะรับไหวแล้ว สองข้างทางที่ขบวนเดินทางผ่านนั้นมีแต่ป่าที่เงียบสงบนัก จะมีเสียงพูดคุยของเหล่าทหารบ้างเป็นระยะๆ หลินเฟยที่ก่อนออกเดินทางได้ดื่มยาเทียบสุดท้
Last Updated : 2025-02-12หลี่หลินเฟย ตอนที่13
ตกกลางดึกมีเงาร่างเล็กที่ก้าวแผ่วเบาลงจากรถม้า ในอ้อมแขนมีห่อผ้าที่โอบกระชับแนบอก หันซ้ายแลขวาเมื่อไม่เห็นใครก็ค่อยๆ ย่างเท้ามาทางน้ำตกอย่างแผ่วเบา แม่ทัพหยางหรงที่นอนไม่ค่อยหลับเพราะคิดถึงสตรีที่มีกลิ่นหอมหวานใบหน้างดงามที่ติดตรึงอยู่ในใจตามหลอกหลอนจนต้องมานั่งมองพระจันทร์อยู่บนต้นไม้ใหญ่ กำลังจะกระโดดลงมาเพื่อพักผ่อนเอาแรงก็ต้องหยุดชะงักเมื่อเห็นเงาร่างเล็กของเจ้าเด็กน้อยนั่นทำลับๆ ล่อๆ ไปยังน้ำตกในมือถือบางอย่างดูมีพิรุธจึงได้ตัดสินใจตามไปดูอย่างห่างๆหลินเฟยที่รอกระทั่งทุกคนหลับสนิท ก็แอบย่องออกมาเพราะนางเหนียวตัวและคันไปหมดโดยเฉพาะใบหน้าที่ทั้งแสบทั้งคัน วันนี้ทุกคนที่เดินทางมาอย่างเหน็ดเหนื่อยต่างก็หลับลึกเพราะไม่ได้พักผ่อนเต็มที่มาหลายคืน นางจึงหมดห่วงว่าจะมีใครมาพบ หลินเฟยที่มองหามุมที่ลับตาคนพอเห็นโขดหินใหญ่ก็ตรงไปทันที มือบางค่อยๆ วางห่อผ้าลงหยิบเอาโถกระเบื้องและกระบวยที่แอบหยิบมาตักน้ำแล้วหยดยาในโถลงไปนำมาล้างหน้าแล้วค่อยๆ แกะยางไม้บนหน้างามออกจากนั้นจึงวักน้ำล้างหน้าลูบไล้จนสะอาดสะอ้านหันมองรอบกายอีกครั้งเมื่อแน่ใจว่าไม่มีใครจึงปลดเปลื้องเสื้อผ้าออกจากกายปลดผ้าแถบที่รัดทรว
Last Updated : 2025-02-13หลี่หลินเฟย ตอนที่14
หลินเฟยที่รู้สึกตัวตื่นขึ้นมารู้สึกปวดเมื่อยตามตัวนัก กะพริบตาอยู่นานก็ปรับสายตาได้ พลันตัวแข็งทื่อนางกำลังนอนอยู่ในกระโจมไม่ใช่รถม้าซึ่งจะเป็นกระโจมใครไปไม่ได้นอกจากคนที่เคี่ยวกรำนางอย่างเอาเป็นเอาตายเมื่อคืนนี้ ใบหน้างามที่แดงก่ำรีบหันไปมองข้างกายเห็นคนที่นอนหลับตาพริ้มดูมีความสุขนักจนน่าหมั่นไส้แต่ตัวนางกลับระบมไปทั้งตัว หากมีใครมาเห็นนางในสภาพนี้คงเกิดเรื่องใหญ่แน่ และหากคนข้างๆ ตื่นขึ้นมานางก็คงจะทำตัวไม่ถูก จึงคิดจะลุกไปตั้งหลักก่อน ยังไม่ทันได้ลุกขึ้นดังใจหวังมือแข็งแกร่งก็รวบเอวบางมากอดไว้แน่นพลางส่งจุมพิตหวานล้ำมาต้อนรับ"ใยพอเสร็จสมแล้วถึงคิดจะทอดทิ้งข้าทุกครั้งเลยนะ เจ้าไม่คิดจะรับผิดชอบข้าหรืออย่างไร ข้าตกเป็นของเจ้าแล้วนะ"เอ่ยเย้าร่างบางที่หน้าแดงตัวแดงเพราะความอับอาย จนอดใจไม่ไหวก้มลงหอมแก้มนวลอีกฟอดใหญ่"ท่านแม่ทัพ ปล่อยข้าได้แล้วท่านจะหน้าหนาเกินไปแล้ว"เอ่ยบอกเสียงเบาไม่กล้าแม้แต่จะมองใบหน้าหล่อเหลาได้แต่ซุกหน้ากับอกแกร่งบอกเสียงอู้อี้ นี่ใช่แม่ทัพผู้แสนจะเย็นชาผู้นั้นแน่หรือเหตุใดตอนนี้ถึงได้เจ้าเล่ห์นัก"ปล่อยให้เจ้าทอดทิ้งข้าอีกน่ะหรือไม่มีทาง เจ้าต้องรับผิดชอบในต
Last Updated : 2025-02-13หลี่หลินเฟย ตอนที่15
ภาพอาเฟยที่เดินก้มหน้าก้มตาเดินตามหลังท่านแม่ทัพหยางหรงมานั้นสร้างความแปลกใจให้ทุกคนในขบวนนัก ปกติอาเฟยมักจะหลีกเลี่ยงท่านแม่ทัพอยู่เสมอ วันนี้ทำไมถึงได้มาเดินตามหลังได้กัน หรือเจ้านั่นไปทำอะไรให้ท่านแม่ทัพไม่พอใจกัน คิดอย่างเป็นห่วงว่าอาเฟยจะโดนท่านแม่ทัพสั่งลงโทษก็ได้ กุนซือฉีฟงก็เป็นหนึ่งในบรรดาบุรุษที่กำลังสังเกตอาการท่านแม่ทัพ ที่สีหน้าไม่ค่อยจะดีนัก เหมือนกำลังไม่พอใจคนด้านหลังอยู่ จึงเดินไปหาเจ้าตัวเล็กที่พอเห็นเขาก็เงยหน้าขึ้นมองตาแป๋ว เหมือนจะถามว่าเขามีอะไรหรือไม่ กุนซือฉีฟง เอ่ยเรียกแล้วเอามือหนาวางบนศีรษะเล็กอย่างเอ็นดู"เจ้ามีปัญหาอะไรหรือไม่ สามารถบอกกล่าวข้าได้ หากโดนใครรังแกให้รีบบอกมา ข้าจะจัดการให้เอง" บอกพร้อมส่งสายตาไปจ้องแผ่นหลังกว้างของบุรุษผู้เป็นทั้งผู้บังคับบัญชาและสหาย ที่ดูจะชะงักแล้วรีบหันมาเมื่อได้ยินเสียงเขา เห็นมือใหญ่ที่โอบบ่าบอบบางใบหน้าพลันมืดครึ้ม จ้องมองมือใหญ่อย่างอยากจะตัดทิ้งนัก ส่งสายตาให้ร่างเล็กถอยออกมาด้วยแววตากดดันหลินเฟยที่เข้าใจรีบส่งยิ้มเหยและหัวเราะแห้งให้ท่านกุนซือฉีฟงที่มองมาอย่างมึนๆ เมื่ออาเฟยจับมือเขาออกจากบ่าแล้วเบี่ยงตัวมายืน
Last Updated : 2025-02-13
Latest chapter
หลี่หลินเฟย ตอนพิเศษ
ร่างบอบบางบนชุดมงคลสีแดงของเจ้าสาวที่นั่งกระสับกระส่ายอยู่บนเตียงด้วยความตื่นเต้นนัก วันนี้เป็นวันที่นางเฝ้ารอคอยมาอย่างใจจดใจจ่อตลอดการเดินทางในระยะเวลาสองเดือนท่านพี่ฉีฟงดูแลนางเป็นอย่างดีและให้เกียรตินางมาตลอดไม่เคยล่วงเกินนางอีกเลยจะมีก็แต่กอดหอมแก้มและจูบนิดหน่อยเท่านั้น ในวันมงคลของนางนางอยากให้สามีของนางมีความสุขที่สุดและคืนเข้าหอของนางจะต้องเร่าร้อนที่สุดสามีนางจะต้องอยู่ในกำมือนาง จนลืมการร่วมหอครั้งแรกไปเลยถึงเขาจะบอกว่าทุกอย่างที่เกิดขึ้นเป็นเพราะยาปลุกกำหนัดและเล่ห์กลของสตรีเท่านั้นแต่นางไม่มีทางยอมเด็ดขาด เสี่ยวหลานที่นั่งคิดอย่างหมายมั่นนัก มีอยู่ครั้งหนึ่งนางได้ช่วยเหลือนางคณิกานางหนึ่งไว้ด้วยความบังเอิญจากการโดนฉุด นางจึงให้ตำราไว้เล่มหนึ่งบอกว่าเป็นตำราหายากมากเป็นสินน้ำใจ นางจึงรับไว้แต่พอเปิดดูนางเกือบจะหยุดหายใจเพราะเป็นตำราวสันต์จึงได้เก็บซ่อนเอาไว้และไม่เคยเปิดอ่านอีกเลย จนเมื่อไม่นานมานี้นางได้นำออกมาศึกษาจนแตกฉานเพื่อใช้ในคืนเข้าหอของนางโดยเฉพาะและที่สำคัญนางยังได้ถ่ายทอดเคล็ดลับให้พี่สะใภ้คนงามของนางอีกด้วย เมื่อนึกถึงพี่สะใภ้เสี่ยวหลานถึงกับหัวเราะออกมาอย่างล
หลี่หลินเฟย ตอนที่55
กรุ๊งกริ๊ง กรุ๊งกริ๊ง เสียงกระดิ่งข้อเท้าและเสียงเจี๊ยวจ๊าวที่ดังใกล้เข้าทำให้ปาอ๋องและพระชายาซือเซียน บุตรชาย บุตรเขย ที่กำลังนั่งจิบชาสนทนากันอยู่นั้นหันไปมองสาวน้อยวัยสี่หนาวและสามหนาวที่หน้าตาน่ารักน่าเอ็นดูนัก ร่างกลมป้อมสองร่างที่จูงมือกันวิ่งเข้ามาพร้อมใบหน้าแดงก่ำชื้นเหงื่อเพราะพากันวิ่งเล่นจนเหนื่อย"ท่านย่าหลานอยากกินขนมจังเจ้าค่ะ"อู๋ไป๋หลินที่มาถึงก็ป่ายปีนขึ้นมานั่งข้างพระชายาซือเซียนออดอ้อนอย่างน่าเอ็นดูนัก"หลานก็อยากกินนักเจ้าค่ะท่านยาย"หานหลันซี บุตรีวัยสามหนาวของกุนซือฉีฟงและเสี่ยวหลานที่ปีนมานั่งอีกด้านก็ไม่น้อยหน้าช่างออดอ้อนเหมือนญาติผู้พี่มิมีผิดเรียกเสียงหัวเราะจากทุกคนกับความน่ารักน่าชังของทั้งคู่ได้เป็นอย่างดี"ช่างน่าน้อยใจนักไม่มีใครสนใจคนแก่ผู้นี้เลยหรือ หลินเอ๋อก็ไม่สนใจปู่ ซีเอ๋อก็ไม่สนใจตา มันน่าน้อยใจจริงๆ ไม่มีใครรักข้าเลยหรือนี่" เสียงตัดพ้อไม่ค่อยจริงจังที่เอ่ยขึ้นทำให้ทุกคนอมยิ้มกับท่าทางของคนแก่ที่น่าโหดแต่พยายามทำเสียงเล็กเสียงน้อยเรียกร้องความสนใจจากหลานๆ ที่พอได้ยินเช่นนั้นก็รีบเข้าไปโอบกอดและหอมแก้มฟอดใหญ่ ให้คนแก่ชื่นใจนัก "หลินเอ๋อรักท่
หลี่หลินเฟย ตอนที่54
หลินเฟยที่คล่อมอยู่เหนือร่างหนาที่เต็มไปด้วยมัดกล้ามแข็งแกร่งสะบัดผมยาวสลวยไว้ด้านหลังมองคนใต้ร่างด้วยสายตายั่วยวนนัก ใช้นิ้วเรียวเล็กไล้ตั้งแต่จมูกโด่งได้รูปมายังริมฝีปากหนาที่นางรู้ว่าร้ายกาจเพียงใดบดคลึงแผ่วเบาจนคนใต้ร่างครางอือแม่ทัพหยางหรงหรี่ตามองภรรยารักด้วยสายตาเร่าร้อนนักทั้งตื่นเต้นว่านางจะทำอะไรและแปลกใจหนักหนาว่าเฟยเอ๋อของเขาไปได้ท่าทางแสนยั่วยวนนี้มาจากที่ใดกันแม้จะดูขัดเขินแต่เขากลับพอใจนัก มองดูนิ้วเล็กขาวผ่องลากไล้สันกรามแกร่งมาตามลำคอล่ำสันใช้สองมือบอบบางแหวกชุดคลุมตัวในออกเผยให้เห็นแผงอกแกร่งกำยำหนั่นแน่นแต่งแต้มด้วยรอยแผลประปรายดูน่าหลงใหลนัก มือเรียวเล็กนุ่มนิ่มลูบไล้แผ่นอกกว้างกำยำจนร่างหนากล้ามเนื้อหดเกร็งกัดกรามแกร่งแน่นด้วยความซ่านเสียว เห็นมือบางยกขึ้นปลดชุดนอนบางเบาออกจากร่างงามเย้ายวนเหลือแค่เอี๊ยมบังทรงสีแดงตัวน้อยที่แทบไม่ช่วยอะไรเลยตัดกับผิวขาวผ่องนวลเนียนทำให้เขาแทบหยุดหายใจ มือใหญ่จึงรีบเอื้อมไปเพื่อดึงเอี๊ยมตัวน้อยที่ช่างเกะกะนักแต่ถูกมือเล็กตะครุบไว้"ไม่เอาจะถอดเอง"เสียงอ่อนหวานเอ่ยขึ้นอย่างสั่นไหวจนเขารู้สึกได้หึหึ เสียงหัวเราะของคนใต้ร่างจึงดัง
หลี่หลินเฟย ตอนที่53
อู๋ไป๋หลินอายุเข้าสองเดือนพอดิบพอดีกับที่จวนอ๋องจะมีงานมงคลของท่านอาหญิงของเจ้าตัวเล็ก จึงทำให้ทุกคนต่างวุ่นวายกันยกใหญ่ พระชายาซือเซียนแม่สามีดูจะตื่นเต้นกว่าใครเพราะบุตรสาวจะได้ออกเรือนเสียทีหลังจากรอคอยอย่างหวาดผวาว่าบุตรสาวจะมิได้ออกเรือนเพราะนางนั้นทโมนนักไม่เหมือนบุตรีจวนอื่นที่เรียบร้อยอ่อนหวาน เย็บปักถักร้อยล้วนเป็นเลิศแต่บุตรของนางเอาเที่ยวเล่นเตร็ดเตร่ไปทั่ว ผิดกับปาอ๋องพ่อสามีที่นั่งหน้านิ่วคิ้วขมวด หนวดกระตุกเพราะความไม่ยินยอมแต่ทำอันใดไม่ได้เพราะภรรยาได้ใส่พานถวายเสียอย่างนั้น หึ เจ้าฉีฟงไม่นึกว่าเจ้านั่นจะมาเป็นบุตรเขยพระองค์ ช่างแสบนัก แล้ววันมงคลก็มาถึงแม่ทัพหยางหรงที่มองภรรยาที่แต่งตัวงดงามนักตาปรอย ร่างที่ดูอวบอิ่มขึ้นอยู่ในชุดสีส้มอมแดงที่พออยู่บนร่างสมส่วนนั้นช่างขับผิวให้ดูขาวผ่องนวลเนียนนัก"เฟยเอ๋อ คืนนี้เราเข้าหอกันนะ"หลินเฟยหันมองร่างสูงตาโต พลันใบหน้าร้อนผ่าว"ท่านพี่พูดอะไรเจ้าคะ""ก็ท่านหมอบอกว่าสามารถทำได้แล้ว แต่พี่เห็นเจ้ายุ่งๆ อยู่กับงานมงคลของหลานเอ๋อ เลยไม่อยากให้เจ้าเหนื่อยนัก วันนี้ก็เสร็จเรียบร้อยดีทุกอย่าง เข้าหอพร้อมกันดีงามนัก"พูดขึ้นตาหวานฉ่
หลี่หลินเฟย ตอนที่52
หลินเฟยที่รู้สึกตัวตื่นขึ้นมารู้สึกได้ถึงมืออุ่นที่กอบกุมมือเล็กของนางอยู่ หันไปมองก็เห็นเป็นร่างคุ้นตาที่นอนฟุบหลับอยู่ข้างๆ นางโชคดีที่สุดที่มีบุรุษที่แสนดีผู้นี้อยู่เคียงข้าง"ท่านพี่" แม่ทัพหยางหรงที่เผลอหลับไปลืมตาขึ้นมองเจ้าของเสียงเรียกอย่างดีใจนักหลังจากคลอดบุตรคนแรกของทั้งสองนางก็สลบไปท่านหมอแจ้งว่านางเสียเลือดมากแต่ไม่เป็นอันตรายแค่หมดแรงเท่านั้น พักสักครู่ก็รู้สึกตัวแต่นางกลับหลับไปถึงหนึ่งคืนกับอีกหนึ่งวันเต็มๆ เขาจึงร้อนใจนัก มานั่งเฝ้านางไม่ยอมห่างเพราะกลัวว่านางจะเป็นอะไรไป เขาคงอยู่ไม่ได้แน่"เฟยเอ๋อเจ้าฟื้นแล้ว เป็นอย่างไรบ้าง เจ็บที่ใดอีกหรือไม่ ซิ่วอิง ซิ่วอิงตามท่านหมอเร็วเฟยเอ๋อฟื้นแล้ว" คนตัวโตที่ดูร้อนรนนัก ส่งเสียงเรียกบ่าวคนสนิทของชายารักจนคนตัวเล็กต้องรีบจับมือใหญ่ไว้"ข้าไม่เป็นอะไรเจ้าค่ะท่านพี่ แค่รู้สึกอ่อนแรงเท่านั้น" สิ้นเสียงอ่อนแรงท่านหมอก็เข้ามาตรวจชีพจรร่างบาง" ไม่มีอะไรน่าห่วงพ่ะย่ะค่ะดื่มยาบำรุงสักสามเทียบอาการอ่อนแรงก็จะหายหลังจากนั้นก็ดื่มยาสำหรับสตรีหลังคลอดร่างกายก็จะกลับมาเป็นปกติ" ท่านหมอจึงขอตัวกลับไปจัดยาสำหรับพระชายา" ลูกของเราเล่าเ
หลี่หลินเฟย ตอนที่51
แม่ทัพหยางหรงที่ได้รับสาส์นด่วนจากกุนซือฉีฟงทั้งที่เขาพึ่งกลับมาถึงและต้องกุมขมับเพราะอู๋เสี่ยวหลานน้องสาวหายตัวไป และต้องกุมขมับอีกครั้งเมื่อเปิดอ่านสาส์นฉบับนั้นของสหายดี ดียิ่งเจ้าสหายน่าตายแล้วเขาจะแจ้งบิดามารดาว่าอย่างไร หลินเฟยที่เห็นสามีอารมณ์ไม่สู้ดีนักจึงเอ่ยถามขึ้นอย่างเป็นห่วง"มีอะไรร้ายแรงหรือไม่เจ้าคะท่านพี่" หยางหรงจึงหันมาส่งยิ้มให้ร่างอวบอิ่มที่มองมายังเขาอย่างห่วงใย จึงเล่าเหตุการณ์ทั้งหมดให้ภรรยาฟัง หลินเฟยถึงกับหัวเราะออกมา ท่านกุนซือฉีฟงช่างร้ายกาจจริงๆ นับถือ นับถือ"ถึงว่าท่านพี่กับท่านกุนซือถึงคบหาเป็นสหายกันได้"แม่ทัพหยางหรงได้ฟังถึงกับคิ้วกระตุกหรี่ตามองภรรยารัก"ร้ายกาจเหมือนกันมิมีผิด" พร้อมหัวเราะออกมาเมื่อเห็นสีหน้าของสามี "โอ้ะ!!!!"เสียงหัวเราะที่หยุดลงกะทันหัน พร้อมกับมีน้ำไหลออกมาจากช่องคลอดมากมายทำให้หลินเฟยตกใจนัก"ท่านพี่ ข้าปวดท้องเจ้าค่ะ"หยางหรงที่ตกใจนักเมื่อเห็นภรรยาเจ็บปวด บั่นคอศัตรูมาเป็นร้อยเป็นพันเห็นความเจ็บปวดทรมานจนชาชิน แต่พอเห็นภรรยาเจ็บปวดหัวใจรู้สึกบีบรัดนัก รีบร้อนเรียกบ่าวไพร่ตามหมอกันจ้าละหวั่น ช้อนร่างอุ้ยอ้ายขึ้นอุ้มตรงไ
หลี่หลินเฟย ตอนที่50
เสี่ยวหลานที่รู้สึกตัวตื่นขึ้นปลายยามซื่อลืมตาที่หนักอึ้งขึ้นมองพอดีกับที่บุรุษร่างสูงเปิดประตูห้องเข้ามาในมือถือถาดสำรับเข้ามาสองสามอย่าง"หลานเอ๋อตื่นแล้วหรือลุกกินอะไรเสียหน่อยเถิดเมื่อวานก็ยังไม่มีอะไรตกถึงท้อง" เสียงนุ่มทุ้มเอ่ยขึ้น เสี่ยงหลานมองบุรุษหน้าตาหล่อเหลาดูอบอุ่นที่นางมอบหัวใจรักให้ตั้งแต่แรกพบ แต่ทุกอย่างกลับพังลงเพราะเขาแต่งสตรีอีกคนเข้าจวนเมื่อสามปีก่อน แต่วันนี้คนที่นางไม่คิดจะหวนคืนอีกกลับกลายเป็นสามีนางตั้งแต่วันแรกที่พานพบ ร่างบางจึงหลับตาลงอีกครั้ง ครุ่นคิดว่านางจะทำอย่างไรต่อจากนี้ จะยอมแต่งเป็นภรรยารองของเขาหรือปล่อยให้เรื่องนี้ผ่านไปอย่างไม่เคยเกิดขึ้นเห็นร่างบางเอาแต่หลับตานิ่งไม่ยอมขยับ ร่างสูงจึงเดินมาว่างถาดอาหารไว้บนโต๊ะแล้วมานั่งลงข้างๆ ร่างบาง"หลานเอ๋อ พี่ไม่อยากรังแกเจ้าหรอกนะ" "..........." "หรืออยากให้ทำแบบเมื่อคืนนี้อีก" ฉีฟงเห็นนางยังคงเอาแต่เงียบ จึงขู่ออกไปพร้อมโน้มไปหน้าเข้าไปใกล้ใบหน้าเล็กเป่ารดลมหายใจอุ่นร้อน จนนางลืมตาแล้วถอยหนี"โอ้ย" ร่างบางถึงกับสะดุ้งเมื่อรู้สึกเจ็บร้าวไปทั้งตัวโดยเฉพาะกึ่งกลางร่าง จนน้ำตาเล็ด" หลานเอ๋อ เป็นอย่าง
หลี่หลินเฟย ตอนที่49
อู๋เสี่ยวหลานหัวใจเต้นแรงมากนางจะยอมใจอ่อนให้บุรุษผู้นี้ไม่ได้ เขามีภรรยาไปแล้ว นางกับเขาไม่สามารถเดินร่วมเส้นทางกันอีก แม้บุรุษนั้นสามารถมีสองภรรยาสี่อนุได้แต่ไม่ใช่สำหรับนาง ครอบครัวของนางยึดมั่นในรักเดียวมาตลอดนางคงทำใจให้ยอมรับการใช้สามีร่วมกับผู้อื่นไม่ได้ เท้าบางที่ไม่ถูกพันธนาการจึงยกขึ้นกระทืบเท้าใหญ่เต็มแรง ร่างหนาที่ไม่ทันตั้งตัวและไม่คิดว่านางจะกล้าทำจึงเสียหลักปล่อยร่างบอบบางออกจากอ้อมแขนและถูกแขนเล็กตบจนหน้าหัน หูอื้อไปเลยทีเดียว ร่างบอบบางที่กำลังจะวิ่งออกไปถูกกระชากเต็มแล้วร่างสูงใหญ่ก็อุ้มนางขึ้น พาเดินไปยังเตียงใหญ่เสี่ยวหลานที่รู้ว่าฉีฟงคิดจะทำอะไรจึงดิ้นรนให้หลุดจากอ้อมแขนแข็งแกร่ง"ปล่อยข้า คนสารเลวปล่อยข้า ท่านคิดจะข่มเหงว่าที่ภรรยาผู้อื่นหรืออย่างไร" ฉีฟงกัดกรามแน่นโยนร่างบางลงบนเตียงนุ่มอย่างโกรธเคืองนัก"ว่าที่ภรรยาหรือก่อนเจ้าจะร่วมหอกับชายอื่นก้าวขาออกจากห้องนี้ให้ได้เสียก่อนเห็นเป็นอย่างไร" ร่างหนาโถมเข้าใส่ร่างเล็กเต็มแรง คิดจะร่วมหอกับชายอื่นหรืออย่าได้ฝันกรี๊ดดดด" ปล่อยข้าหานฉีฟงเจ้าคนชั่วปล่อยข้า" เสียงก่นด่าถูกริมฝีปากหนากดทับไม่ให้แปร่งออกมาให้ระค
หลี่หลินเฟย ตอนที่48
อู๋เสี่ยวหลานที่เดินวนไปเวียนมาอยู่นั้นรีบเดินไปหลบเพราะสังเกตเห็นพี่ชายตัวเองเดินออกมาจากห้องๆ หนึ่ง รออยู่สักครู่ก็ไม่เห็นมีใครเดินออกมา หรือว่าจะหมดแรงจนเดินไม่ไหว หึ ขอเข้าไปดูหนังหน้าสตรีแพศยานั่นหน่อยเถอะ ว่าแล้วก็เดินตรงไปยังห้องเป้าหมายทันทีเสียงกุกกักหน้าประตูที่ดังขึ้นทำให้ฉีฟงที่นอนคิดถึงอดีตอยู่นั้นเกร็งตัว ผู้ใดคิดเหยียบจมูกเขากัน ใบหน้าที่ดูอบอุ่นอยู่เสมอพลันเย็นชาขึ้นทันที อู๋เสี่ยวหลานที่ย่องเข้ามานั้นรีบเดินตรงเข้ามาที่เตียงด้วยฝีเท้าเบาเห็นผู้ที่อยู่บนเตียงนอนคลุมผ้าจึงใช้มือเล็กดึงผ้าออกแต่กลับเป็นเพียงหมอนข้างเสียนี่ ยังไม่ทันตั้งตัวก็มีเงาร่างสูงใหญ่เข้ามาประชิดทางด้านหลังพร้อมกล่าวด้วยน้ำเสียงเย็นชานักจนร่างบางแข็งทื่ออย่างตกใจ "เจ้าเป็นใคร แล้วมีจุดประสงค์อันใดบอกมา"พร้อมกระชับกริชในมือ ฉีฟงรู้ว่าบุคคลที่เขาจับอยู่นั้นเป็นสตรีอย่างไม่ต้องสงสัยเพราะตัวเล็กถึงเพียงนี้ แต่สตรีนี่แหละเป็นเพศที่น่าหวั่นกลัวที่สุด เขาจะไม่ประมาทอีก "ขะ ข้าแค่เข้าห้องผิดเจ้าค่ะ ปล่อยข้านะเจ้าคะ ข้าแค่มาตามสามีเท่านั้น เห็นเขาพาสตรีมาที่นี่จึงตามมาแต่ดันเข้าผิดห้อง"เสียงหวานที่ดูค
