คิมหันต์ไปแล้ว ทุกอย่างเรียบร้อยเพียงขวัญย้ายโรงเรียนไปเรียนเอกชนใกล้กับบ้านของผู้ปกครองคนใหม่ นั่งรถเพียงแค่สองป้ายก็ถึง
ตอนเก็บข้าวของเธอบอกกับป้าเจ้าของห้องว่า เธอจะจ่ายค่าเช่าล่วงหน้าไว้หนึ่งปี เธอจะทยอยขนของออกไปทีละน้อย
สมบัติไม่ได้ล้ำค่ามากนัก แต่เป็นความทรงจำของเธอกับปู่ มีของพ่อกับแม่บ้างแต่ส่วนน้อย พ่อแม่ตายตอนที่เธออายุแปดขวบเท่านั้น
เมื่อทุกอย่างเรียบร้อยเพียงขวัญก็ขึ้นรถยุโรปคันหรูไปกับคุณอาธามเลขาของคุณอาคนนั้น เขาจะพาเธอไปยังบ้านหลังใหม่
"เธอชื่อเล่นว่าขวัญหรือ อาอยากจะบอกว่าคุณคิมเป็นคนเจ้าระเบียบมากนะ อย่าทำอะไรให้เขาไม่พอใจ หากเขาบอกว่าอะไรที่ไม่ชอบก็อย่าทำ เขารับผิดชอบเธอนับว่าโชคดีมากแล้ว ที่จริงเขาแค่จ่ายเงินเธอเรื่องก็จบแล้ว เอาล่ะถึงแล้ว ลงไปหหาคุณคิมหันต์ในบ้านเถอะ"
ประตูรั้วเปิดออก นี่มันคฤหาสน์เลยนะไม่ใช่บ้านแล้ว จากนั้นรถก็จอดสนิทธนดลก้าวลงจากรถไปก่อน เพียงขวัญเปิดประตูรถตามเขาลงไป
"คุณธาม คุณท่านกำลังรออยู่ค่ะคุณหนูคนนี้คือคุณเพียงขวัญใช่ไหมคะ ตามป้ามาค่ะจะพาไปที่พักของคุณ แล้วเดี๋ยวไปพบคุณท่านทีหลัง"
แม่บ้านเดินนำเพียงขวัญไปยังเรืออีกหลังด้านใน แม้จะเป็นเพียงเรือนหลังเล็กแยกออกมา แต่ก็เทียบเท่ากับบ้านเดี่ยวหลังหนึ่งเลย
"เอ๋อ คุณป้าชื่ออะไรหรือคะเรียกหนูว่าขวัญเฉยๆเถอะค่ะ หนูแค่คนอาศัยเท่านั้น"
"ป้าชื่อแก้วค่ะ อ้อถ้างั้นหนูขวัญเอาของไปเก็บนะเดี๋ยวไปพบคุณท่านพร้อมกัน ที่นี่อยู่กันแค่ป้ากับสามีป้า ส่วนคนทำความสะอาดเช้ามาเย็นกลับค่ะ"
เพียงขวัญพยักหน้าก่อนจะรีบเก็บของแล้วตามป้าแก้วไปที่เรือนใหญ่ เห็นธนดลกับผู้ปกครองของเธอกำลังคุยกัน
เพียงขวัญเดินเข้าไปยกมือไหว้เขา คิมหันต์เหลือบตามีองนิดหนึ่งก่อนจะหันมาทางเลขาคนสนิท เพียงขวัญนั่งลงที่พื้นคิมหันต์ทำหน้าไม่พอใจ จนเธอวางสีหน้าไม่ถุก
"บ้านฉันไม่ขาดแคลนเก้าอี้ ออกจากบ้านเช่ามาแล้วก็หัดทำตัวให้คุ้นชินสถานที่ด้วย " ธามหันมพยักหน้า เพียงขวัญจึงลุกขึ้นมานั่งบนเก้าอี้ มือวางประสานกันบนตัก ขาเรียวงามเก็บเรียบร้อยจนธามแอบยิ้ม คิมหันต์ไม่พอใจทันที เขาไม่เข้าใจตัวเองเหมือนกันที่เห็นเพื่อนกึ่งๆเลขาส่วนตัวมองเด็กสาวตรงหน้า
"ปิดเทอมเกือบสามเดือนเธอก็หัดเรียนรู้งานจากป้าแก้ว เขาจะสอนเธอเอง อย่าทำตัวแรดๆร่านๆฉันไม่ชอบ อีกอย่างฉันเกลียดคนโกหก ผิดถูกอย่างไรให้พูดความจริง"
"ค่ะคุณท่าน หนูจะจำไว้ค่ะ" เพียงขวัญไม่อยากอยู่แล้วเขาดุเหลือเกิน เธอจะไหวไหมกว่าจะจบปริญญาตรีอีกเจ็ดปีเชียวนะ
"ไปได้แล้ว เธอเรียกคุณธามว่าอย่างไรก็เรียกฉันแบบนั้น"
"คะคุณอา เอ่อคุณอาหนูขอตัวนะคะ อาธามขวัญไปก่อนนะคะ" เด็กสาวไปแล้วคิมหันต์หงุดหงิดเหมือนถูกเลือกปฏิบัติ เรียกเขาห่างเหิน เรียกเพื่อนเขาเสียสนิทชิดเชื้อเชียว หากไม่รักดีแอบร่านล่ะก็น่าดูแน่
"ยังเด็กอยู่ยังไม่16เลยมึงระวังคุกไอ้ธาม"
"มึงบ้าหรือเปล่าไอ้คิม กูไม่ได้คิดอะไรกับน้องมันเลย ยังเด็กแค่นี้ รออีกสักสามสี่ปีสิกูค่อยคิด ดูท่าโตไปสวยไม่น้อยเลย"
"เด็กในปกครองกูอย่ายุ่ง แม่งเอ๊ยหารถกระบะคันนั้นเจอหรือยัง แม่งทำให้กูซวยจนต้องมามีภาระผูกพัน"
เพียงขวัญยืนร้องไห้ เขารับผิดชอบเธอแค่นี้ดีแล้วหรือ ทำไมไม่คืนปู่ให้เธอกันเล่าแบบนั้นมันคงดีกว่า จนได้ยินเสียงป้าแก้วทัก
"หนูขวัญ ร้องไห้ทำไมลูกคุณท่านน่ะไม่ดุหรอก ท่านแค่เป็นคนจริงจังเลยดูน่ากลัวไปหน่อย ไปจัดของไหมหรืออยากช่วยป้าในครัวดี"
"ขวัญไปช่วยป้าดีกว่าค่ะ"
"เอ่อ กลางคืนเข้าที่พักแล้วอย่าออกมาเพ่นพ่านนะ คุณท่านไม่ชอบ เรือนใหญ่หากปิดประตูแล้วอย่าออกมา อยู่ที่เรียนหลังเล็ก มีตู้เย็นมีเตาแก๊สให้พร้อมแล้ว หิวก็หาอะไรทำ คุณท่านไม่ชบคนจุ้นจ้านรู้ไหม"
"ค่ะป้าแก้วหนูจะจำไว้"
สตรีต่างวัยสองคนเดินไปที่ห้องครัว คิมหันต์กระดกแก้วไวน์เข้าปาก ธามเองก็เดินมาหามือคลึงแก้วไวน์ในมือ
"หนูขวัญคงได้ยินที่มึงพูด ความจริงไม่ต้องรับเลี้ยงก็ได้ มึงก็หาหอให้อยู่แล้วจ่ายค่าเทอมก็พอแล้ว หากมึงลำบากใจขนาดนี้ไอ้คิม"
"เกลียดขี้หน้ามึงว่ะ คำก็หนูขวัญสองคำก็หนูขวัญ สนิทกันขนาดไหนไสหัวไปได้แล้ว ดูรายชื่อแขกที่จะลงเรืออาทิตย์หน้าด้วย คราวนี้ไปยุโรปน่าจะเกือบสี่เดือน มึงจัดการงานทางนี้ดีๆ กูหมายถึงงานเท่านั้นนะ"
ธามส่ายหน้าก่อนจะกระดกแก้วไวน์ทีเดียว จากนั้นก็คว้ากุญแจรถเดินไปหน้าบ้าน เพียงขวัญเห็นเขาก็รีบวิ่งมาก่อนจะยกมือไหว้ แค่ยกมือไหว้เท่านั้น แต่คิมหันต์รู้สึกไม่พอใจบอกไม่ถูก
ธนดลกลับไปแล้ว เพียงขวัญช่วยป้าแก้วทำอาหาร ตอนเย็นจึงได้เจอกับลุงก้านสามีป้าแก้ว จากนั้นก็เตรียมจะนั่งลงกินอาหารในครัวหากไม่ได้ยินเสียงเข้มเรียกมา
"เธอควรมากินข้าวได้แล้วนะเพียงขวัญ ที่บ้านไม่สอนหรือว่าให้ผู้ใหญ่นั่งรอมันไร้มารยาท ไหนครูภาสของเธอชมหนักหนาว่าเป็นเด็กดีนัก"
"ไปเถอะค่ะ คุณท่านรอทานข้าวอยู่" เพียงขวัญจึงลนลานไปที่ห้องอาหาร ก่อนจะตักข้าวให้เขา จากนั้นก็นั่งลงตรงข้ามเพื่อกินข้าวของตนเอง เธออึดอัดมากเขาไม่พูดกับเธอสักคำ เธอมีคำพูดจะพูดกับเขาอยู่นะ จนคิมหันต์รวบช้อน แล้วดื่มน้ำจึงเอ่ยขึ้น
"มีอะไรจะพูดก็พูดมาฉันไม่ชอบพูดคุยตอนกินข้าว"
"เอ่อ หนูขออนุญาตไปเรียนพิเศษได้ไหมคะ คือหนูอยากเรียนภาษาเพิ่ม เอ่อแต่ๆหนูไม่เอาเงินคุณอานะคะ หนูจะออกเอง"
เสียงเบาเหมือนยุงแต่คิมหันต์จ้องมองเด็กสาวที่เขาเพิ่งอุปการะอย่างค้นหา ผลการเรียนเธอถือว่าดีมาก
"เดี๋ยวหาครูมาสอนที่บ้าน ไม่ต้องออกไปไหนหรอก บ้านฉันไม่ชอบคนเข้าๆออกๆ"
จบบทสนทนาเขาก็เดินขึ้นชั้นสองทันที เพียงขวัญเก็บจานเงียบๆ นี่มันนกน้อยในกรงทองเฮ้อ รีบๆเรียนให้จบเถอะจะได้ออกไปใช้ชีวิตตนเอง
เรือนหลังเล็กที่คิมหันต์ให้เธออยู่เป็นสัดส่วนมาก เธอสามารถเดินออกไปได้เลยโดยไม่ต้องผ่านตึกใหญ่ คิมหันต์เป็นเจ้าของโรงแรมห้าดาวขนาดใหญ่ และมีหุ้นในโรงแรมต่างประเทศอีกด้วย ทั้งยังมีเรือสำราญถึงสองลำอีก 7วันเรือของเขาจะล่องไปยุโรป คิมหันต์ให้อาธามดูแลธุรกิจบนบกยามที่เรือออกจากฝั่งRRR. RRR RRR เสียงมือถือดังขึ้นเป็นเบอร์กวินตาเพื่อนสาวจึงกดรับทันที"มึงว่าไง แก้ม""ขวัญผู้ปกครองมึงดุไหมวะ แต่แม่งหล่อฉิบหายหล่อน้ำเดินเลยมึง""อืม ดุว่ะกุกลัวเขา ไอ้แก้มปิดเทอมมึงไปไหนไหม กูขอเขาเรียนพิเศษแล้วเขาไม่ให้""กูต้องเรียนพิเศษ ครูภาสถามหามึงขอเบอร์มึงด้วยกูไม่ได้ให้ไปนะ กูรอถามมึงก่อน""อย่าเลย คุณอาไม่ชอบคนวุ่นวายเขาบอกว่า อยู่บ้านเขาก็ให้อยู่สงบๆ กูเองอยากรีบเรียนรีบจบ มึงพรุ่งนี้กูจะไปหาซื้อเสื้อผ้า เขาบอกให้กูไปหาซื้อกับอาธามเลขาของเขาน่ะ มึงไปเจอกูที่ห้างZนี่นะ อืม11โมง แค่นี้ก่อนโทรหาไอ้แพรด้วยนะ อยากเจอพวกมึง เคบาย"เพียงขวัญนึกขึ้นได้ว่าเธอลืมกระเป๋าไอแพดไว้ที่ตึกใหญ่เมื่อตอนบ่าย ทำไงดีป้าแก้วบอกว่าห้ามขึ้นตึกตอนค่ำ แต่เธอรับจ้างวาดโลโก้ไว้ พรุ่งนี้ต้องส่งงานลูกค้า แต่เราไม่ได้ขึ้นตึกนี่ห
คิมหันต์ที่ตอนนี้ตื่นแล้วกำลังยืนมองที่ระเบียงของห้อง สระน้ำด้านล่างติดกับเรือนหลังเล็กพอดี นึกถึงเหตุการณ์ที่เขาฝันว่าเขากับเด็กนั้นเร่าร้อนดันเมื่อคืนก็หงุดหงิดกำลังจะเดินเข้าห้องก็เห็นร่างเล็กๆออกจากบ้านมา เหมือนเตรียมตัวจะไปข้างนอก เช้าขนาดนี่จะไปไหน คงไม่ได้ไปทำเรื่องคาวๆนะ ปิดเทอมวันเดียวทนคิดถึงไอ้หน้าอ่อนนั่นไม่ได้เลยหรือ จึงเดินลงจากตึกใหญ่มาดักรอเพียงขวัญซื้อถังสังฆทานไว้เมื่อวานนี้ มือข้างหนึ่งหิ้วถัง อีกมือกำลังจะเปิดประตูรั้วก็มีลมหายใจเขาอยู่ข้างหู นี่เพิ่งตีห้ากว่าแต่ยังไม่เช้าเลย เพียงขวัญหลับตาปี๋ก่อนจะละล่ำละลัก"ฮือๆๆ พี่ผีจ๋าอย่าๆมาหลอกหนูเลยนะ หนูๆๆกำลังจะไปใส่บาตรให้ปู่ เดี๋ยวๆหนูกรวดน้ำไปให้นะจ๊ะ "คิมหันต์จะขำก็ขำไม่ออก เช้ามืดขนาดนี้คงคิดว่าเขาเป็นผี"นี่ฉันเอง ผีอะไรแล้วตื่นแต่เช้าจะไปไหน" เพียงขวัญหับขวับทันที ใบหน้าเธอชนแค่หน้าอกเขาเอง คนอะไรตัวสูงชะมัด"คุณอา อื้อเจ็บ คุณอามาได้ยังไงคะ คือหนูจะไปใส่บาตรค่ะ มันยังมืดอยู่หนูเลยนึกว่าผี ขอโทษค่ะ""อ้อ แต่ไม่เช้าเกินไปหน่อยหรือเพียงขวัญ""เอ่อ ป้าแก้วบอกว่ามีร้านขายอาหารอยู่ หนูไม่รู้ว่าเขาเปิดกี่โมง หนูเพิ่
เพียงขวัญกินข้าวเสร็จแล้วก็รอธนดลมารับ แต่มีเสียงเรียกเข้าจากมือถือเสียก่อน"ฮัลโหลว่าไงมึง ห๊ะไอ้แพรมีเรื่องอะไรเหรอแก้ม""มึงมาบ้านกูก่อน พ่อกับแม่กูอยู่กูไม่กล้าพูดดัง อ้อ เอางั้นหรือ ไปเจอกันที่ห้างเลยก็ได้ เคๆ"" เรื่องพ่อเลี้ยงขี้ยามันหรือเปล่า ไม่งั้นดึกดื่นมาหามึงทำไม ป๊ากับม๊ามึงคงไม่โอเคหรอก อืมๆเดี๋ยวกูรีบไปเลยแค่นี้แหละ"เพียงขวัญวางหูก่อนจะไปหาป้าแก้วเพื่อขอเบอร์อาธาม แต่ป้าแก้วไม่อยู่พาลุงก้านไปหาหมอ เธอเองก็ไม่มีเบอร์ของผู้ปกครอง จึงได้แต่รีบออกไปไม่นานเพียงขวัญก็ถึงปากซอย สวนกับรถของคิมหันต์ที่เลื่อนประชุมเขาต้องจัดการรายละเอียดงานบางอย่าง เขาสงสัยจะรีบไปไหนก็บอกแล้วไม่ใช่หรือว่าวันนี้ต้องไปกับไอ้ธาม จึงหยิบมือถือโทรหาเด็กสาว"เด็กในปกครองมึงเหรอไอ้คิม ทำไมวะจะออกไปแรดหน่อยก็ไม่แปลงยังวัยรุ่นอยู่"ไตรคุณเพื่อนสนิทอีกคนที่วันนี้เขาจะมาดื่มกับคิมหันต์ตอนเย็นหลังจากเคลียร์งานเสร็จล้ว และจะไปต่อผับแห่งหนึ่งที่มีแต่ประเภทเนื้อนมไข่"เด็กในปกครองกูไงถึงห้ามแรดห้ามร่าน ไม่รับสายสงสัยอยากให้กูเฉดหัวออกจากบ้านจริงๆมั้ง นั่นไอ้ธามมาพอดี"คิมหันต์กดหาเพียงขวัญแต่เธอไม่รับสายเขาเ
เพียงขวัญกลืนน้ำลายลงคออย่างลำบากก่อนจะเรียกคุณอาแสนโหดของเธอเพื่อขออนุญาต"เอ่อ คุณอาคะคืนนี้ขวัญขอ"คิมหันต์รู้ว่าเธอจะพูดอะไรจึงเอ่ยตัดบท"พาเพื่อนเธอไปนอนที่บ้านฉันก่อนแล้วกัน ไอ้ธามกลับบ้านเลยเดี๋ยวสั่งอาหารมากินที่บ้านแล้วกัน พาเด็กพวกนี้กลับไปก่อน เธอสองคนก็ไปนอนบ้านฉันก่อน ส่วนเธอชื่ออะไรนะ""เอ่อ หนูชื่อแก้มค่ะคุณอา" กวินตาตอบคิมหันต์ เขาหล่อจริงๆแต่ดุชมัด ไม่ควรเข้าใกล้จริงๆ"เธอจะกลับเดี๋ยวจะให้เพื่อนฉันแวะไปส่งตอนเย็น หากอยากค้างโทรหาผู้ปกครองซะ" จากนั้นธนดลก็เคลื่อนรถออกจากลานจอดรถของห้างสรรพสินค้าทันที เด็กนี่เวลาโมโหหยาบคายใช่น้อยต้องสั่งสอนดีสักหน่อย เด็กวัยนี้พูดจาสบถบ่อยๆไม่น่ารัก"มึงพรุ่งนี้ไปจ่ายค่าเทอมเราก็ให้ครูภาสช่วยเป็นคนไปทำสัญญาเช่าคอนโดให้ดีไหม อีกอย่ากูดูออกครูชอบมึงนะขวัญ"แก้มเอ่ยขึ้น แต่มีบางคนไม่ชอบใจที่ได้ยินชื่อนี้ เขาก็ไม่รู้ว่าตนเองหงุดหงิดอะไร"อย่าเลยมึง หาทางอื่นเถอะกูไม่อยากยุ่งยาก แพรผัวใหม่แม่มึงทำงานที่ผับนี้ใช่ไหม"เพียงขวัญเอ่ยชื่อผับ คิมหันต์และเพื่อนต่างมองหน้ากัน นี่มันผับที่เขาจะไปกันคืนนี้นี่นา"แพร ถ้าแม่มึงติดคุกมึงจะสงสารไหมวะ กูถ
สามสาวนอนหลับเพลินเพราะไม่ได้อยู่ด้วยกันนาน จนป้าแก้วมาเรียกอยู่หน้าเรือนเพียงขวัญจึงสะลึมสะลืองัวเงียตื่นขึ้นมา ก่อนจะเปิดประตูบ้าน เธอเพลียจริงๆ เมื่อคืนกว่าจะวาดงานให้ลูกค้าเสร็จเช้ายังต้องตื่นแต่เช้าไปใส่บาตรอีก"ป้าแก้วขา ขวัญขอโทษที่มันแต่นอนหลับเพลินไม่ได้ไปช่วยงานป้าเลย""โอ๊ย งานไม่มีอะไรหรอกลูก ปกติมีแม่บ้านไปเช้าเย็นกลับอยู่แล้ว ป้าแค่ทำอาหารเย็นให้คุณท่านเท่านั้นแหละ เอ่อคุณท่านเห็นว่าเย็นแล้วเลยให้มาดูเพื่อนหนูขวัญที่ชื่อแก้มน่ะค่ะ ว่าจะกลับบ้านไหม อีกอย่างคุณท่านเรียกหาหนูขวัญด้วย""อ้อ ขอบคุณนะคะป้าแก้ว เดี๋ยวหนูตามไปค่ะขอไปปลุกเพื่อนก่อน"ป้าแก้วไปแล้วเพียขวัญจึงเดินเข้าไปในบ้าน แพรชมพูกับกวินตาตื่นแล้ว แพรชมพูเข้าห้องน้ำอยู่ เพียงขวัญจึงบอกเพื่อนว่าเธอจะไปที่ตึกใหญ่ เสร็จแล้วให้ตามไป กวินตาพยักหน้า จากนั้นเพียงขวัญก็ไปพบผู้ปกครองตามคำสั่งRRRR. RRRR RRRRเสียงเรียกเข้าดังจากมือถือของกวินตา พอหยิบมาดูก็เป็นเบอร์หม่าม๊าที่โทรหาหลายสาย น่าจะหลับเพลินเลยไม่ได้ยินจึงรีบกดรับสาย"ฮัลโหลม๊า ขอโทษหนูอยู่บ้านอาขวัญน่ะ พอดีอาแพรอีมีเรื่องนิดหน่อย ม๊าคืนนี้หนูขอนอนบ้านอาขวัญได้ไ
คิมหันต์กับเพื่อนอีกสองคนสะอึกกับคำว่าเกิดผิดรู ทำไมใครๆก็อยากได้เด็กคนนี้ ดูแล้วไม่มีอะไรน่าตื่นเต้นสักนิด ก่อนจะเรียกเด็กสามคนมาคุย"เพียงขวัญ ฉันจะลงเรือในอีกห้าวัน เวลาฉันเดินทางใช้เวลา3-4เดือน อยู่ทางนี้เธอต้องรักษากิริยามารยาทหน่อย คำพูดระหว่างเพื่อนมึงกูพอรับได้ แต่คำสบถควรมีให้น้อย เธอสองคนด้วย อีกอย่างพรุ่งนี้ฉันว่างจะพาเธอไปซื้อมือถือเครื่องใหม่ มีอะไรที่เธอต้องการอีกไหม เกี่ยวกับการเรียน""เอ่อ หนูอยากได้คอมพิวเตอร์ค่ะคุณอา แต่ว่าเงินที่คุณอาให้ตอนงานศพคุณตาหนูสามารถพอจ่ายไหวค่ะ""ฉันจะจัดการให้เอง ดูเหมือนเธอไม่อยากเจอคนที่ชื่อครูภาสนะ มีอะไรจะพูดไหม""เอ่อ คือมีครั้งหนึ่งในห้องสมุด ครูเขาพยายามที่จะเอ่อมากอดค่ะ แต่หนูตกใจและคิดว่าไม่สมควรเลยอยู่ห่างๆเขาค่ะคุณอา"คิมหันต์ไม่ชอบคนโกหก เรื่องนี้ความจริงไม่มีอะไร แต่ในเมื่อเขาถามก็พูดออกไปเลยดีที่สุด เขาจับผิดเก่งมาก คิมหันต์รู้สึกไม่พอใจภาสกรทันที่ ทำแบบนี้กับเด็กนักเรียนได้อย่างไร ธนดลเห็นเพื่อนหน้าแดงเพราะความโมโหก็คลี่คลายสถาานการณ์"หนูแพรคะ พรุ่งนี้อาจะไปจ่ายค่าเทอมแล้วเอาทนายไปด้วยจัดการเรื่องเป็นผู้ปกครองของหนู คุณพ่อห
สามหนุ่มที่เฟลจากผับแรกก็ไปหาผับใหม่ทันที คิมหันต์นั่งดื่มอยู่ที่โต๊ะคนเดียวส่วน ธนดลกับไตรคุณกำลังออกล่าเหยื่อนของคืนนี้ไตรคุณที่อารมณ์ค้างจากแม่สาวน้อยกวินตากำลังคลุกเคล้ากับเต้านมขาวสล้างของผู้หญิงคนนึง ดูแล้วน่าจะเป็นนักศึกษาเข้าผับได้เกิน20อยู่แล้วเอาได้ถนัดหน่อย"อ่าาาา พี่คะฟ้าอยากได้อะไรที่มากกว่านิ้วแล้วอ่า เอาของพี่เสียบเข้ามาให้หน่อยได้ไหมคะ เสี้ยนไม่ไหวแล้วแฉะไปทั้งรูแล้ว อืม อยากถูกเอาแล้วอ่า"เด็กสาวในชุดเดรสเกาะอกรัดรูปสีแดงร้องขอผู้ชายร่างหนา ปลายกระโปรงของชุดถูกร่นขึ้นไปไว้บนสะโพกงาม ด้านบนก็ถูกรั้งลงมาจนเห็นเต้านมปากจิ้มลิ้มที่กำลังถูกไตรคุณจูบดื่มด่ำร้องขอทันทีที่เขาถอนปากออกมา นิ้วแกร่งขยับใส่ช่องรักของเธอเร่งจังหวะจนเด็กสาวกระตุก ปล่อยน้ำรักเปียกชื้นชุ่มฉ่ำมือหนาของเขาเธอยังไม่สะใจอยากได้ของที่มันใหญ่กว่านี้อีก ไตรคุณกำลังจะระเบิดแต่เขากลับไม่อยากสอดใส่ผู้หญิงตรงหน้าไตรคุณกำลังจะบ้า ในหัวเขาคิดถึงแต่เด็กสาวอีกคนที่นอนเล่นมือถือเมื่อกลางวันข้างสระน้ำ ไตรคุณเผลอเรียกชื่อเธอออกมา"แก้มจ๋า อาอยากเหลือเกินหนูแก้มของอาหนูน่าเอาจริงๆ อืมอาอยากเอาหนูแก้มเหลือเกิน"เด็
สาวน้อยแอ่นเอกให้ขา อีกมือก็ขยำนมข้างที่เหลือ ไตรคุณดูดดึงและเม้มไล้เลียจนกวินตาอ่อนระทวย เขาเองก็แทบจะระเบิดอยู่แล้ว มันทั้งคับทั้งแน่นอยากงัดออกมาปลดปล่อยเหลือเกิน"แก้มขา อาหมอหิวน้ำจังขอกินน้ำแก้มได้ไหมคะหื้ม""แก้มไม่ได้เอาน้ำมา อ่าา อาหมอจับตรงนั้นทำไมอ่า อูยยแก้มเสียว""ตรงนั้นตรงไหนคะหื้ม" คนตัวเล็กถูกเขาแกล้งจนหน้าร้อนเห่อ สติเริ่มมาบ้างแล้วเริ่มรู้ตัวแล้วว่ากำลังทำอะไรอยู่ จึงจับมือเขาออกก่อนจะพยายามปีนลงจากตักเขาไตรคุณรู้ว่าสติสาวน้อยกลับมาแล้ว นี่แหละที่ต้องการ เขาอยากให้เธอมีสติจะได้รู้ว่าตัวจริงเร่าร้อนแค่ไหน"อาหมอ ปล่อยแก้มค่ะแก้มจะกลับไปนอนแล้ว ขอเสื้อแก้มด้วย""ไม่ได้ค่ะ ยั่วอาแล้วจะหนีหรือคะคนสวย แก้มจ๋าขออากินน้ำหนูหน่อยนะ กางขาให้อาหน่อยคนดี"กวินตานั่งอยู่บนชิงช้า ไตรคุณคุกเข่าลงตรงหว่างขาจับขาเรียวแยกออกแล้วก้มลงใช่ลิ้นตวัดไปมารอบๆกลีบ ก่อนจะตวัดรัวเร็วๆดูดเม็ดเสียวสีแดงที่เด่นออกมา น้ำหวานเริ่มซึมออกมาจากรอยแยก ไตรคุณห่อลิ้นแล้วแยงเข้าไปจนสาวน้อยดิ้นพล่าน"อาหมอ ไม่ดีหรอกค่ะอื้อ อาหมอแก้มบอกว่าไม่ดีไง อะอย่าเลีย อ๊ายอย่าแยงลิ้นเข้าไปสิคะ อื้อ เสียวอ่าา อาหมอแก
แสนรักที่ตอนนี้กำลังเจ็บท้อง แต่สามีประชุมด่วยอยู่ เมฆาใจไม่อยู่ที่ทำงานเสียแล้วเขาห่วงเมีย ลุงทองกับป้าดาหวันเรียกรถโรงพยาบาลของไตรคุณมารับ แสนรักนอนอยู่ปากก้เรียหาคนยรัก"อาเมฆ..แสนเจ็บอาเมฆอยู่ที่ไหนคะ อื้อ ป้าขาช่วยแสนด้วย อ๊า""คุณแสนขา ป้าโทรหาาคุณเมฆแล้ว ไม่นานเดี๋ยวคุณเมฆก็มา คนดีหายใจลึกๆนะคะ""อื้อ เจ็บจังเลย อาเมฆขา ช่วยแสนด้วย"แสนรักเจ็บท้องร้องไห้ออกมาอย่างน่าสงสาร ไม่นานรถพยาบาลก็มาถึง แสนรักถูกเข็นเข้าห้องเตรียมคลอด เมฆากำลังจะมาแต่กรธวัฒน์ไม่ยอมให้เขาขับรถเอง เมฆาใจอยู่ที่เมียแบบนี้อันตรายมาก "พี่เมฆผมขับเอง พี่ร้อนใจแบบนี้จะขับได้ไง"เมฆาพยักหน้าให้ กรธวัฒน์นั่งประจำที่คนขับ เมฆาขึ้นรถส่วนเรื่องงานคิมหันต์กับธนดลเป็นคนจัดการต่อ เพราะเป็นโครงการที่สามคนร่วมหุ้นกัน กรธวัฒน์ขับไม่นานก็มาถึงโรงพยาบาล แสนรักที่อยู่ห้องรอคลอดตอนนี้ถูกเข็นเข้าห้องเตรียมคลอดเรียบร้อยแล้วเนื่องจากปากมดลูกเปิดเกือบสิบเซ็นแล้ว เมฆาขึ้นลิฟต์มาไม่ทันใจเขาวิ่งขึ้นบันไดจนมาถึงชั้น5ของโรงพยาบาลก่อนจะไปที่หน้าห้องคลอด พยาบาลเดินออกมาก็เห็นเขาจึงเอ่ยทักทาย"คุณเมฆา
หลังจากที่เพียงขวัญกับเมฆาเปิดอกพูดคุยกันทำให้เมฆาทึ่งในเด็กคนนี้อย่างมาก มิน่าเจ้าคิมถึงรักถึงหลงเมียเด็กของมัน แม้จะไม่พูดมากแต่ทุกคำมีแต่เหตุและผล เขาที่เป็นผู้ใหญ่ยังต้องยิม เด็กคนนี้นิสัยนักเลงที่แท้จริง ได้ยินจากพ่อเลี้ยงว่าปู่เป็นครูมวยเก่า เธอเองก็เป็นนักมวยเก่า นิสัยตรงไปตรงมาดีเมฆาออกจากโรงพยาบาลแล้ว เหลือเพียงทัศน์ดนัยที่ยังต้องอยู่ ป้าดาหวันต้องไปคอยช่วยเหลือลูกสาวดูแลลูกเขย ยาหยีเองก็ต้องดูแลคุณยายแทน เพราะน้าชายยังไม่สามารถออกจากโรงพยาบาลได้ เขาจึงต้องทำงานเอง แต่ยังดีที่ธนดลมาช่วยงาน คิมหันต์ให้ธามมาช่วยเขาพลางๆ แสนรักเริ่มบริหารงานแทนเขาบางครั้งเพราะเขายังคงแพ้ท้องแทนเธออยู่"อาเมฆคะ โครงการที่หัวหินตกแต่งสไตล์ลอฟดีไหมคะ""อืม แสนว่าแบบไหนสวยคะ""ต้องดูบริบทค่ะ โครงการที่อาเมฆตั้งส่วนมากเป็นโซนคนไทยกับต่างชาติพักพอๆกัน บรรยากาศแบบบชิวๆดิบๆคงตอบโจทย์""แสนวาดแบบมาเลย เดี๋ยวให้ทางสถาปนิกเขาดูอีกที""แสนไปประชุมพร้อมอาธามพรุ่งนี้ค่ะ อาเมฆวิดีโอคอลตอนประชุมก็ได้""อยู่บ้านกับอานะคะ เมียท้องอยู่อาเป็นห่วง""อาเมฆขา อาธามขับรถให้ อีกอย่างแสนเพิ่ง
เมฆาที่ตอนนี้นอนแอดมิดอยู่ที่โรงพยาบาลของไตรคุณเรียบร้อยแล้ว แสนรักนั่งเฝ้าสามีไม่ห่าง เธอรักเขาแต่ไม่คิดว่าจะรักเขามากขนาดนี้ เมฆาที่เพลียเพราะอาเจียนหนักมากก็พยายามลูบศีรษะของแสนรัก พลางยิ้มให้คนตัวเล็กที่นั่งกุมมือของเขาเอาไว้"แสนคะ เหนื่อยไหม อาขอโทษที่ทำให้แสนลำบาก""แสนไม่เป็นไร อาเมฆสิคะ ต้องมาแพ้ท้องแทนแสน เหนื่อยมากไหมคะคนดีของเมีย""ไม่เหนื่อยครับ อายอมแพ้ท้องทุกครั้งที่แสนตั้งครรภ์เลยครับ"แสนรักลูกจ่กเก้าอี้ สะโพกงามทิ้งลงบนเตียงคนไข้ บางอย่างในท้องเริ่มแล้วเพราะเธอตั้งครรภ์ได้18สัปห์ดาแล้ว แสนรักจับมือหนาของเขามาวางที่หน้าท้อง มีบางอย่างขยับจนเมฆารู้สึกได้ เขาดีใจจนลุกขึ้น แต่ก็เวียนหัวจนต้องนอนลงไป พะอืดพะอมจะอาเจียนแสนรักตกใจก่อนจะหยิบถังขยะลูบหลังให้เขา"โอ๊ก อ๊วก อืม แสนคะขอน้ำอุ่นๆหน่อยได้ไหมคะ อาอยากล้างปาก""คะ เดี๋ยวแสนเอาให้ อาเมฆนอนก่อนนะคะ"แสนรักกำลังจะเดินไปหยิบน้ำ พอดีกับที่เพียงขวัญเปิดประตูเข้ามา เธอเองก็เริ่มอุ้ยอายแล้ว ก่อนจะถามเพื่อนว่าทำอะไร" แสนทำอะไร อย่าลุกเร็วสิ""ขวัญมาแล้วหรือ พอดีอาเมฆอยากได้น้ำร้อนน่ะ"เพียงขว
วันรุ่งขึ้น พยาบาลเดินมาแจ้งว่าทัศน์ดนัยอาการดีขึ้น พร้อมที่จะย้ายมาห้องพิเศษได้ ทางด้านคิมหันต์กับทุกคนได้ข่าวก็รีบมาทันที ทัศน์ดนัยที่ตอนนี้นอนหลับอยู่บนเตียง มีสายระโยงระยางเต็มไปหมด บัวบูชานั่งจับมือเขาข้างเตียง เธอร้องไห้จนตาบวม เพียงขวัญเป็นห่วงมองหน้ากับแสนรักก่อนจะเดินไปหา"พี่บัวคะ พวกเรารู้พี่เป็นห่วงน้าแท่ง แต่พี่อย่าลืมนึกถึงเจ้าตัวน้อยในท้องด้วยนะคะ""ใช่ค่ะแสนพูดถูก น้าแท่งพ้นขีดอันตรายแล้ว ที่เหลือก็แค่รอน้าแท่งฟื้นขึ้นมาเท่านั้น""ฮึกๆๆ ขอบคุณนะคะคุณขวัญ คุณหนู พี่จะไม่ร้องแล้ว"บัวบูชาพยักหน้า ทั้งหมดรอให้ทัศน์ดนัยตื่นขึ้นมา เมฆาที่ตอนนี้เริ่มไม่ไหวเสียแล้ว เขารู้สึกเหม็นทุกอย่างรอบตัว พะอืดพะอม "แสนคะ อาอยากอาเจียนจังเลย มันเหม็นทนไม่ไหว""อาเมฆเหม็นอะไรคะ แสนไม่เห็นได้กลิ่นเลย""ไม่รู้สิ อุ๊บ แสนอา อา"เมฆาวิ่งเข้าห้องน้ำทันที เสียงโอ๊กอากดังออกมา แสนรักเข้าไปหาลูบหลังให้เขา เมฆาโก่งคออาเจียนก่อนจะทรุดลงกอดโถชักโครกเอาไว้ คิมหันต์มองหน้ากับเมียรักก่อนจะหัวเราะออกมาดังๆ จนเพียงขวัญต้องเอ็ดเขา"อาคิมคะ ที่นี่โรงพยาบาลนะคะ เ
เมฆาที่ตอนนี้รถติดไปไหนไม่ได้เพราะมีอุบัติเหตุข้างหน้า เขาหันมามองหน้าแสนรักที่กำลังหลับอยู่ ไม่นานคนตัวเล็กก็ตื่น"รถติดอะไรคะอาเมฆ""เห็นว่ามีรถพลิกคว่ำ ยังเอาคนเจ็บออกมาไม่ได้""ชนแรงหรือคะ""มีคนบอกวิ่งมาดีๆ อยู่ๆก็หักเข้าข้างทางเหมือนตั้งใจขับชน""อ้อ อ๊ะ ขยับแล้วอาเมฆไปเถอะค่ะ"เมฆาที่กำลังค่อยๆเคลื่อนรถออกไป กำลังระวังทางแต่แสนรักเห็นเขาเอาคนเจ็บออกมาแล้ว นั่นมัน!!!"อาเมฆคะ นั่นน้าแท่ง รถที่คว่ำคือรถน้าแท่ง""อะไรนะแสนดูผิดหรือเปล่า""ไม่ผิด อาเมฆน้าแท่งเป็นน้าแท่งจริงๆค่ะ ทำไงดีคะอาเมฆ""แสนใจเย็นๆก่อน เดี๋ยวอาจอดข้างทางก่อนนะ แสนอยู่ในรถดีๆนะ""ค่ะ"เมฆาลงไปดู ก็เห็นเป็นรุ่นน้องจริงๆ คนที่เห็นเหตุการณ์บอกว่าตั้งใจหักมาชน ไอ้บ้านี่คิดอะไรอยู่วะจะฆ่าตัวตายหรือไง แสนรักที่เห็นเลือดท่วมตัวของทัศน์ดนัยก็มือสั่น เธอไม่กล้าลงจากรถทำได้แค่โทรหาเพื่อนRrrrr.Rrrrr.Rrrrr.ทุกคนมาถึงแล้วเหลือแค่เมฆากับแสนรัก กำลังปลอบใจบัวบูชา และพูดคุยกันสนุกสนานเพื่อให้เธอได้ยิ้ม เพียงขวัญได้ยินเสียงมือถือก็ลุกไปรับ"ว่าไงแสน ยังมาไม่ถึงอีกหรือ"(ขวัญ ขวัญ ขวัญ น้าแท่ง น้
เมฆายอมเข้าห้องน้ำไปอาบน้ำโดยไม่อิดออดอีก ไม่นานเขาก็เดินออกมา แสนรักกลืนน้ำลายตัวเอง ภาพอาเมฆที่มีเพียงผ้าขนหนูสีขาวพันรอบเอว หยดน้ำเกาะตามตัว ผมที่เขาเพิ่งจะสระมาเปียกหมาดๆ เอวสอบรับกับแผงอกที่มีแต่กล้ามมัด จนกระทั่งเขาเดินมาใกล้กระซิบข้างใบหูเล็ก"ไปบ่ายไหม อีกสักรอบสองรอบ เมียอาคอแห้งแล้วมั้งกลืนน้ำลายหลายรอบเลยนี่""อาเมฆอ่ะ คนบ้าแสนไม่คุยด้วยแล้ว รีบแต่งตัวเถอะค่ะ"แสนรักค้อนเขาก่อนจะหยิบกระเป๋าสะพายเดินลงไปข้างล่าง ป้าดาหวันเห็นคุณหนูที่ตอนนี้กลายเป็นนายผู้หญิงของบ้านไปแล้วก็ยิ้มให้ แสนรักถามหาคนเมาเมื่อวาน"น้าแท่งล่ะคะ กลับบ้านหรือค้างที่นี่"นอนที่นี่ค่ะ ลุงทองเป็นคนลากไปนอน""วันนี้จะไปเกาอาคิม ป้าจะฝากอะไรไหมคะ""อยู่ที่เกาะเวลาเจ็บป่วยจะสะดวกไหมคะคุณหนู""ขวัญบอกว่า พี่บัวท้องใหญ่แล้ว เลยให้มาอยู่บ้านพักที่บนฝั่งแล้วค่ะ จ้างพยาบาลมาอยู่เป็นเพื่อน ส่วนเรื่องน้าแท่งคงต้องเคารพการตัดสินใจของพี่บัว""เฮ้อ ที่จริงป้าเองก็ไม่อยากให้หลานขาดพ่อหรอกค่ะคุณหนู แต่คุณแท่งก็ใจร้ายกับบัวเกินไป""เอาเป็นว่าแสนจะคุยกับพี่บัวให้นะคะ ที่จริงน้าแท่งไม่ใช่คนไม่ดี เพ
ใบหน้าคมเลื่อนต่ำลงมาจนถึงกลางกายสาว แสนรักตั้งเขามนให้เป็นรูปตัวเอ็มเพื่อที่สามีจะได้คลุกเคล้าดอกไม้งามถนัดถนี่ ลิ้นสีสดแตะที่รอยแยกก่อนจะกดลิ้นหนักๆลากขึ้นไปจนเจอเม็ดไข่มุกที่เคลือบด้วยน้ำหวานวาววับ "อ๊า อาเมฆขา อื้อ ผัวขาเมียเสียว ลิ้นอาเมฆละ ลึกจัง"อืม อืม ปลายลิ้นห่อจนแข็งแทรกเข้าไปยังร่องสีหวานของคนตัวเล็ก แสนรักเด้งสะโพกป้อนเนินอวบอิ่มใส่ปากคนตัวโตอย่างไม่อาย เธอเสียวซ่านไปหมด มือบางขยุ้มเรือนผมสีเข้มแอ่นสะโพกขึ้นหา จมูกโด่งถูไถไปกับไข่มุกงามยามที่ปากหยักประกบกับรอยแยกของกลีบดอก ลมหายใจของเขาร้อนระอุเป่าอยู่ที่เนินเนื้อ ปลายเท้าแสนรักจิกลงที่นอน หน้าท้องหดเกร็งในที่สุดน้ำหวานก็หลั่งออกมาจนชุ่ม เมฆาดูดกลืนทีละนิด เขาเพิ่งจะสังเกตว่าเมียเด็กเอวหนากว่าเก่า ช่วงนี้แสนรักกินเก่งมาก เขากับเธอตั้งแต่ครั้งแรกก็ไม่เคยหยุดเลย เดี๋ยวนะ"แสนคะ...ประจำเดือนมาเมื่อไหร่คะล่าสุด""อืม..ยังไม่มาเลยค่ะอาเมฆ 4เดือนแล้ว ทำไมคะ หรือว่าอาเมฆคิดว่าแสนท้องเหรอ""พักนี้หนูนอนเก่ง กินเก่ง เอวหนาขึ้น นมก็ใหญ่ขึ้น อาว่าเราไปตรวจกันดีกว่า แต่ตอนนี้ขอลงโทษเมียที่ขัดคำสั่
ในเมื่อพี่ชายไร้เหตุผลลูกพีชก็ไม่สนใจเขาก่อนจะเอ่ย"พี่ไม่เชื่อก็เรื่องของพี่ ลูกพีชกับพี่เข้มจะแต่งงานกันจริงๆค่ะ บางทีเราสองคนอาจมีโซ่ทองแล้วก็ได้ เพราะพี่เข้มเขาดุมาก"ลูกพีชยื่นหน้าไปหาพี่ชายก่อนจะยู่ปากให้ เขมนิจมองหน้าทั้งสี่คนก่อนจะไอออกมาเบาๆ ทำให้ทุกคนได้สติ น้ำขิงกับขัตติยะรีบเข้ามาดูอาการแม่ตัวเองทันที"แม่เป็นอะไรครับ ขิงเรียกพยาบาลสิ พี่จ้างตั้งสามคนหายไปไหนหมด""อย่าเลยเข้ม แม่ไอธรรมดา สรุปลูกกับคุณหนูลูกพีชนี่เรื่องจริงหรือ""จริงครับแม่ ผมกับพีชเราเป็นสามีภรรยากันแล้ว ผมอยากให้เกียรติน้องเราจะแต่งงานกันทันทีที่แม่กลับบ้านได้""แต่งเถอะ แม่นั่งรถเข็นไปงานแต่งพวกลูกก็ได้""แม่นอนพักเถอะค่ะ คืนนี้ขิงจะอยู่กับแม่เอง""ไม่ต้องๆ กำลังท้องกำลังไส้ พักผ่อนเถอะ แม่ดีใจจริงๆที่ลูกๆเป็นฝั่งเป็นฝากันหมดแล้ว""ครับต่อไปน้าเขม เอ้ยคุณแม่ก็จะได้วิ่งไล่จับเจ้าตัวน้อยๆแล้วนะครับ"เขมนิจพยักหน้าก่อนจะหลับไปเพราะฤทธิ์ยา สองคู่มองหน้ากันไปมา สุดท้ายธรรศภาคย์ก็ต้องยอมรับว่าน้องสาวถูกขัตติยะเจาะไข่แดงไปแล้ว ทางด้านขัตติยะเองก็ทำใจ น้องสาวไม่ช่แค่เสร็จโจร แต่ยังท้องลูก
คนตัวสูงขยับเอวรัวถี่ๆใส่ร่องของเมียสาว น้ำขิงถึงสวรรค์ครั้งแล้วครั้งเล่า กระทั่งชายหนุ่มเริ่มคำรามก่อนจะปลดปล่อยน้ำคาวขุ่นข้นเข้าไปในโพรงรักของเมียสาว เมื่ออารมณ์คงที่ธรรศภาคย์ก็อุ้มเธอไปอาบน้ำก่อนจะพากลับมานอน เขาหอมหน้าผากของเธอแล้วนอนกอดบอกรักแล้วหลับไป"น้ำขิงครับ พี่ภาคย์รักขิงนะครับ ถึงแม้ที่ผ่านมาพี่จะร้ายไปบ้างก็เพราะพี่หึง""นอนเถอะค่ะ ขิงก็รักพี่ต้องตื่นมาคิดอีกว่าเจอหน้าพี่เข้มแล้วจะทำอย่างไร""พี่จะยืดอกรับเองขิงอย่ากลัวนะ นอนเถอะเมียจ๋า""พี่ภาคย์ขา...หากเรื่องของเราเป็นไปไม่ได้""พี่ไม่ยอมให้ใครมาพรากลูกพรากเมียพี่หรอก เรื่องนี้ขิงอย่ากังวลเลยค่ะ นอนนะคะคนดี"น้ำขิงหลับไปแล้ว ธรรศภาคย์ยังไม่หลับเขาหยิบมือถือขึ้นมาก่อนจะตัดสินใจกดหาปลายทางทันทีเมื่อโทรหาคุณแม่เรียบร้อยเขาก็มานอนข้างไปคนตัวเล็กและกอดเธอจนหลับไปด้วยกัน สองหนุ่มพยายามตั้งแง่ใส่กัน ขัตติยะเองก็หวงหญิงสาวที่กำลังกอดอยู่ เขาไม่มีทางให้พี่ชายจอมไร้เหตุผลของเธอมาพรากเธอไปจากเขาแน่นอน วันรุ่งขึ้นขัตติยะขับรถกลับก่อนเขาไปหาแม่ของลูกพีชที่บ้านเพื่อขอขมาในสิ่งที่ตัวเองก่อขึ้น เขาสารภาพอย่างลู