ฉันยืนหัวโด่อยู่นี่ไม่เห็นหรือ2

 

เพียงขวัญกลืนน้ำลายลงคออย่างลำบากก่อนจะเรียกคุณอาแสนโหดของเธอเพื่อขออนุญาต

"เอ่อ คุณอาคะคืนนี้ขวัญขอ"

คิมหันต์รู้ว่าเธอจะพูดอะไรจึงเอ่ยตัดบท

"พาเพื่อนเธอไปนอนที่บ้านฉันก่อนแล้วกัน ไอ้ธามกลับบ้านเลยเดี๋ยวสั่งอาหารมากินที่บ้านแล้วกัน พาเด็กพวกนี้กลับไปก่อน เธอสองคนก็ไปนอนบ้านฉันก่อน ส่วนเธอชื่ออะไรนะ"

"เอ่อ หนูชื่อแก้มค่ะคุณอา" กวินตาตอบคิมหันต์ เขาหล่อจริงๆแต่ดุชมัด ไม่ควรเข้าใกล้จริงๆ

"เธอจะกลับเดี๋ยวจะให้เพื่อนฉันแวะไปส่งตอนเย็น หากอยากค้างโทรหาผู้ปกครองซะ" จากนั้นธนดลก็เคลื่อนรถออกจากลานจอดรถของห้างสรรพสินค้าทันที เด็กนี่เวลาโมโหหยาบคายใช่น้อยต้องสั่งสอนดีสักหน่อย เด็กวัยนี้พูดจาสบถบ่อยๆไม่น่ารัก

"มึงพรุ่งนี้ไปจ่ายค่าเทอมเราก็ให้ครูภาสช่วยเป็นคนไปทำสัญญาเช่าคอนโดให้ดีไหม อีกอย่ากูดูออกครูชอบมึงนะขวัญ"

แก้มเอ่ยขึ้น แต่มีบางคนไม่ชอบใจที่ได้ยินชื่อนี้ เขาก็ไม่รู้ว่าตนเองหงุดหงิดอะไร

"อย่าเลยมึง หาทางอื่นเถอะกูไม่อยากยุ่งยาก แพรผัวใหม่แม่มึงทำงานที่ผับนี้ใช่ไหม"

เพียงขวัญเอ่ยชื่อผับ คิมหันต์และเพื่อนต่างมองหน้ากัน นี่มันผับที่เขาจะไปกันคืนนี้นี่นา

"แพร ถ้าแม่มึงติดคุกมึงจะสงสารไหมวะ กูถามความเห็นจากมึงก่อนนะ"

เพียงขวัญถามแพรชมพู เธอส่ายหน้าแม่อยากให้พ่อเลี้ยงเอาเธอเป็นนเมียอีกคนเธอไม่มีทางสงสารคนแบบนั้นแน่

"ไม่ กุไม่มีแม่ ใครจะติดคุกก็ติดเถอะ ว่าแต่เรื่องนี้ทำให้ติดคุกได้หรอวะขวัญ" ธนดลเอ่ยขัดขึ้นมาก่อน

"เอ่อหนูแพรใช่ไหม อาธามมีคอนโดหลายห้อง หากหนูไม่รังเกียจอาจะให้พักห้องนึง หนูก็ถือกุญแจคอยทำความสะอาดห้องที่อาซื้อทิ้งไว้ อาทิตย์ละครั้งแทนค่าเช่าแล้วกันอาจะให้เงินเดือนหนูด้วยเวลามีคนมาเช่า หนูก็คอยดูแลห้องเหล่านั้นให้อา ส่วนเรื่องค่าเทอมเดี๋ยวอาช่วยจ่าย อาจะหักจากเงินเดือนหนูแพรตกลงไหมคะ"

แพรชมพูมองหนาเพื่อนอีกสองคน เพียงขวัญพยักหน้า ส่วนกวินตาก็พยักหน้าตาม แพรชมพูยกมือไหว้ขอบคุณเขา จากนั้นก็หลับในรถเพราะร้องไห้มาทั้งคืน แก้มส่งไลน์หาเพื่อนเพราะกลัวผู้ชายอีกสามคนได้ยิน แต่เจ้ากรรมแก้มไม่รู้ว่าข้อความมันสะท้อนบนกระจก

"ขวัญผู้ปกครองมึงหล่อฉิบหาย มึงไม่หวั่นไหวบ้างหรือวะ555"

"พูดอะไรของมึง เขาดุมากกูไม่อยากอยู่ใกล้เลย"

"ไม่ลองยั่วหน่อยวะ หุ่นอย่างมึงทำผู้ชายตายได้เลยนะเว้ย ครูภาสนี่มองมึงตาละห้อยเชียว"

"อย่าปัญญาอ่อน กูอยากรีบเรียนรีบจบ เขาบอกจบเมื่อไหร่ก็ไปใช้ชีวิตเอง เขาเองก็ไม่ได้อยากรับผิดชอบกูหรอก เขาบอกกับอาธามว่ากูเป็นภาระ"

"อ้าว อืมแต่กูไม่ค่อยชอบเพื่อนเขาเลยคนที่ชื่อไตรอ่ะ สายตาที่มองดูเหมือนกูเป็นเด็กมีปัญหา สายตาแม่งโคตรดูถูกเลย กูไปจุดไฟเผาบ้านเขาตอนไหนวะ"

"อืม แบตจะหมดแล้ว มือถือกูไม่ไหวจริงๆ ต้องซื้อใหม่แล้วหาโอกาสไปได้ตอนไหนก็ไม่รู้"

จากนั้นก็นั่งเงียบมาตลอดทาง ธนดลขับรถจึงไม่เห็นข้อความที่เด็กสองคนคุยกัน ไตรคุณกับคิมหันต์ถึงกับมองหน้ากัน

ไม่นานก็มาถึงบ้าน เพียงขวัญปลุกเพื่อนแล้วพากันไปเรือนหลังเล็ก คิมหันต์นั่งลงมองหน้าธนดลก่อนจะเอ่ย

" ไอ้ธามมึงเสนอตัวขนาดนี้คิดอะไรกับเด็กหรือเปล่า"

"มึงเป็นอะไรไอ้คิม ประหลาดมาตั้งแต่เมื่อวานแล้ว ไม่ได้ขี้เหรอ กูแค่เวทนาเด็กมัน สายตาไอ้หนุ่มที่ชื่อภาสนั่นต่างหากที่มีความหมาย กูบริสุทธิ์ใจโว้ย"

"คืนนี้ยังจะไปกันต่อไหมมึงสองคนน่ะ ไม่งั้นกูกลับบ้านนะเว้ยไอ้ธามไอ้คิม"

"ไปๆๆนี่ไอ้หมอมึงช่วยรักษาโรคประสาทมันหน่อยสิ มึงเป็นหมอเฉพาะทางเรื่องสมองไม่ใช่หรือ มันเป็นบ้ามาตั้งแต่เมื่อวานนี้แล้ว"

"เออๆๆๆ สั่งข้าวมากินเถอะ ไอ้ธามไปถามเด็กพวกนั้นสิว่าจะกินอะไร มึงสนิทเหลือเกินนี่คำก็หนูขวัญสองคำก็อาธาม คลื่นไส้"

คิมหันลุกขึ้นไปชั้นบนเปลี่ยนชุดทำงานออก อีกสองคนมาค้างบ่อยจนรู้ว่าห้องตัวเองอยู่ไหนจึงตามไปจัดการตัวเองเช่นกัน

ธนดลเริ่มรำคาญคิมหันต์เต็มที จะประชดอะไรของมันนักวะ ส่วนไตรคุณก็จำได้ถึงประโยคที่ว่าเกลียดขี้หน้าเขาของแม่เด็กตัวเล็กนั่น อายุแค่นี้พูดเรื่องยั่วผู้ชายได้เต็มปาก น่าเกลียดจริงๆ

.

สามสาวมาที่เรือนหลังเล็กก่อนที่เพียงขวัญจะให้แพรไปอาบน้ำและใส่เสื้อผ้าของเธอ เพราะเพื่อนมาแต่ตัวจริงๆ ไม่นานแพรก็อาบน้ำเสร็จเสื้อกล้ามสีดำสนิทตัดกับผิวขาวผ่อง กน้าอกที่เหมือนจะล้นนิดๆ ทำให้ธนดลที่จะมาถามเด็กๆว่าอยากกินอะไรถึงกับกลืนน้ำลาย เด็กคนนี้สวยสะอาดมาก

"ให้ตายสิตอนแรกไม่คิด ตอนนี้คิดแล้วน่าเอาฉิบ เด็กน้อยเอ๋ยถ้าไม่ติดว่าเธออายุ16ฉันจะลากขึ้นเตียงขย่มให้หนักเลย"

ธามกำลังคิดเพลินๆได้ยินเสียงเพียงขวัญเรียกจึงได้สติ

"อาธามคะ มีอะไรหรือเปล่าคะ คุณอาจะให้ขวัญไปรับใช้ที่ตึกหรือเปล่า" เพียงขวัญูรู้ว่าป้าแก้วพาลุงก้านไปหาหมอ คิมหันต์คงไม่มีใครให้ใช้งานเลยให้อาธามมาตามเธอ

"ไม่มีอะไรหรอก อาจะมาถามว่าขวัญกับเพื่อนจะกินอะไร อาจะสั่งอาหารน่ะ"

"อ้อ ไม่เป็นไรค่ะอาธาม เดี๋ยวขวัญทำเองได้ค่ะ เมื่อเช้าซื้อของสดใส่ตู้เย็นไว้อยู่ค่ะ"

เพียงขวัญพูดจบก็ขอตัวไปผัดข้าวผัดกุ้งให้เพื่อน ส่วนตัวเองอยากกินกระเพราหมูสับ ธามจึงบอกว่างั้นทำเผื่อพวกเขาสามคนด้วย คิมหันต์ชอบรสเผ็ด ส่วนอาหมอไม่กินรสจัดมากนัก เพียงขวัญรับปากธนดลจึงเดินกลับตึกใหญ่

สามหนุ่มารวมกันที่ห้องทำงานของคิมหันต์ ไตรคุณยืนคลึงแก้วไวน์อยู่ที่ระเบียง มองลงมาเเห็นกวินตาที่นอนเล่นมือถืออยู่บนเตียงริมสระน้ำก็กลืนน้ำลายขาเรียวยาวที่พ้นกระโปรงยีนส์ตัวสั้นนั้น บวกกับเสื้อคลุมที่ถอดออกแล้วเหลือแค่สายเดี่ยวตัวใน นมใหญ่จริงๆอายุ16แน่หรือ

"มองอะไรของมึงไอหมอ อย่าเป็นตาแก่โรคจิตแอบมองเด็กๆ มึงอายุ30แล้วท่องไว้" ธนดลรู้สึกไม่ชอบใจเพื่อนเสียแล้ว ไตรคุณขึ้นชื่อเรื่องความเจ้าชู้ที่สุด เขารู้สึกหวงเด็กที่ชื่อแพรชมพู

"ถ้ามึงคิดไม่ดีกับหนูแพรมึงเจอแน่ นั่นเด็กที่กูกำลังจะเป็นผู้ปกครอง ส่วนหนูขวัญไอ้คิมมันหวง" คิมหันต์มองมาที่เพื่อนทันที

"กูไม่ได้หวง แค่ตอนที่อยู่บ้านกูอย่ามาทำตัวสำส่อนแรดๆร่านๆกูไม่ชอบ ถ้าหากมึงสองคนใครอยากรับเลี้ยงก็บอกมาตรงๆ กูจะไม่ยุ่ง"

คิมหันต์เอ่ยจบก็ลุกขึ้นมามองไปที่จุดเดียวกับไตรคุณ มิน่าถึงจ้องไม่กระพริบ เด็กที่ชื่อแก้มนั่นคงไม่รู้ว่าท่าทางตอนนี้ยั่วสวาทเสือผู้หญิงอย่างไตรคุณขนาดไหนกัน

"เพิ่ง16นะไอ้หมอ วอนคุกเหรอมึงผู้หญิงเยอะแยะอย่าหาเรื่อง"

"ยายนี่16แน่เหรอวะ มึงดูสินมนั่นจะล้นมือกูไหม หุ่นน่าเอาจริงๆ นึกถึงขาเรียวๆเกี่ยวเอวกูตอนที่ถุกกูกระแทกร่องสวยๆ แล้วปากจิ้มลิ้มนั่นครางแต่ชื่อกูเรียกกูผัวขาๆ อืมเร้าอารมณ์จริงๆ"

"มึงอย่าหาเรื่องนะไอ้หมอกูขอเตือนเด็กนั่นมีผู้ปกครองนะ ไอ้ธามมึงสั่งข้าวยัง" คิมหันต์พูดจบก็หันไปถามธนดลแต่ได้ยินเสียงเขาตะโกนกลับมา

"ลงมากินข้าวได้แล้ว หนูขวัญทำเสร็จแล้ว" ทั้งสองคนมองหน้ากันก่อนจะเดินลงมาข้างล่างที่ห้องอาหาร ธนดลกำลังกินกระเพรากุ้งของโปรดตัวเองอยู่ มีข้าวผัดกุ้งของไตรคุณและกระเพราหมูสับไข่ดาวของคิมหันต์ บนโต๊ะมีแกงจืดเต้าหู้ไข่ถ้วยเล็กๆสามถ้วย ทั้งสองคนนั่งลงกินตาม

"อืม ฝีมือเพียงขวัญหรือไอ้ธาม รสชาติดีจริงๆเด็กนี่มีฝือมือเลย ข้าวผัดไม่แฉะเกินไปไม่แข็งเกินไป ไม่จืดไม่เค็มกำลังดี วันหลังมาฝากท้องบ้านมึงดีกว่าไอ้คิม"

"มึงไม่มีเงินซื้อกินเหรอไอ้หมอกูถามจริงๆ" คิมหันต์หงุดหงิดจนเพื่อนแปลกใจ ปกติเขาเป็นคนใจเย็นอดทนต่องสิ่งรอบข้างนี่ จากนั้นทุกคนนั่งกินข้าวเงียบๆ ไม่พูดดอะไรอีก

สามสาวเองก็กินข้าวพร้อมกับพูดคุยกันไปที่เรือนหลังเล็ก พากันนอนกลางวันจนเวลาล่วงเลยมาถึง5โมงเย็น