LOGINShare
บทที่ 98
Related chapters
หลังหย่ากัน ประธานสาวสวยขอคืนดี บทที่ 99
ในเวลานี้หลี่ฮุ่ยหรานกําลังนั่งเงียบ ๆ อยู่บนเตียงผู้ป่วยโทรศัพท์วางอยู่ข้าง ๆ และเปิดโหมดธุรกิจทันใดนั้นหน้าจอก็สว่างขึ้นและผู้โทรแสดงเป็นหมายเลขของหลินเฟิง ซึ่งเธอจำมันได้ตั้งนานแล้วโดยไม่ลังเลแม้แต่วินาทีเดียว เธอตัดสายจากหลินเฟิงทันทีเธอรู้สึกว่าตอนนี้เธอเป็นคนที่ถูกทอดทิ้งให้อยู่คนเดียว แม้กระทั่งกลัวว่าจะถูกหลินเฟิงหัวเราะเยาะหลินเฟิงโทรมาอีกสองสาย ทั้งหมดถูกเธอตัดสายไปและในที่สุดก็บล็อกเบอร์นั้นไปในเวลานี้ จางกุ้ยหลานเดินเข้ามาตามหลังเธอก็คือเหลียวกั่วตง"ฮุ่ยหราน ดูสิว่าใครมาแล้ว" จางกุ้ยหลานรีบแนะนําให้ลูกสาวของเธอรู้จักแต่อารมณ์ของหลี่ฮุ่ยหรานอ่อนไหวมาก ขมวดคิ้วแล้วพูด "ออกไป""ลูกแม่ ลูกไม่ต้องกลัว คราวนี้ลุงเหลียวของเธอมาเพื่อรักษาอาการป่วยของลูกโดยเฉพาะ"ก่อนที่จางกุ้ยหลานจะพูดจบ เหลียวกั่วตงก็เดินเข้ามาใกล้ทันทีเมื่อเห็นใบหน้าอันประณีตของหลี่ฮุ่ยหราน ในใจก็อดชื่นชมไม่ได้ลูกสาวของจางกุ้ยหลานสวยธรรมชาติมาก แต่น่าเสียดายที่แผลเป็นบนใบหน้านี้ทําลายความงามทั้งหมดแม้จะทำให้เธอดูค่อนข้างดุร้ายไปหน่อย“คุณเป็นใคร? ออกไปซะ” หลี่ฮุ่ยหรานพูดด้วยความโกรธ หยิบห
หลังหย่ากัน ประธานสาวสวยขอคืนดี บทที่ 100
ออกจากโรงแรมเทียนหยูมา เขาวางแผนที่จะหาร้านอาหารทานง่าย ๆไปตามทางถนนตะวันออก หลินเฟิงเข้าไปในร้านอาหารจีนร้านหนึ่งที่นี่มีบรรยากาศที่ดีและผู้คนไม่มากสิ่งที่เขาชอบที่สุดก็คือสภาพแวดล้อมที่เงียบสงบแบบนี้สั่งอาหารพิเศษมาบางอย่างหลินเฟิงก็เริ่มกินขณะที่เขากำลังกินอาหารอย่างเอร็ดอร่อยอยู่ ทันใดนั้นประตูร้านอาหารก็ถูกผลักเปิดออก และมีเสียงดังโหวกเหวกมาจากร้านอาหารที่แต่เดิมเงียบสงบหลินเฟิงเงยหน้าขึ้น คนที่พูดก็คือจางกุ้ยหลานอดีตแม่ยายของเขาเพียงแต่ว่าข้าง ๆ เธอยังมีผู้ชายอีกคนหนึ่ง ซึ่งตัวเองก็ไม่เคยเห็นมาก่อนจางกุ้ยหลานมองสภาพของร้านอาหารและชื่นชมเหลียวกั่วตงมากขึ้น "นี่กั่วตง คุณเลือกสถานที่ได้ดีจริงๆ ที่นี่บรรยากาศดีมากเลย"เหลียวกั๋วตงพูดด้วยรอยยิ้มว่า "ฮ่าๆ เถ้าแก่คนนี้เคยเป็นเจ้าของร้านอาหารว่างหน้าโรงเรียนของเรา"ตอนนี้เปิดร้านอาหารใหญ่แล้ว เดี๋ยวต้องลองชิมกันดู"จางกุ้ยหลานถอนหายใจ “จุ๊ ๆ พอคุณพูดแบบนี้ ก็ดึงฉันกลับไปคิดถึงสมัยตอนที่เรียนมัธยมปลายด้วยกันเลยนะ""มา พวกเราไปนั่งริมหน้าต่างกันเถอะ วิวนี่ที่ดีเลยทีเดียว"เหลียวกั่วตงเดินไปที่โต๊ะข้าง ๆ ของหลินเฟิง
หลังหย่ากัน ประธานสาวสวยขอคืนดี บทที่ 101
หลินเฟิงสายตาเหยียดหยามอย่างถึงที่สุด: “คุณเป็นใคร? มีสิทธิ์อะไรมาให้ผมไสหัวออกไป?”จางกุ้ยหลานพูดอย่างถือตัว “ไอ้หนุ่ม อย่าคิดว่านายได้เป็นผู้ชายที่เกาะกินคุณหญิงใหญ่ตระกูลถังก็สามารถกำเริบเสิบสานได้นะ”“กั๋วต้งเป็นคนที่ร่วมธุรกิจกับประธานหยาง ถังหว่านเจอกับประธานหยางก็ยังต้องเกรงใจเขา”เลี่ยวกั๋วต้งโบกมือแล้วพูดอย่างถ่อมตัว: “แค่เรื่องเล็กน้อยไม่ควรค่าแก่การเอ่ยถึง”จากนั้นเขาก็มองไปทางหลินเฟิง: “กุ้ยหลานไม่อยากเห็นหน้านาย ถ้านายเจียมตัวก็ไสหัวไปเดี๋ยวนี้ อย่าบีบบังคับให้ต้องฉันลงมือ”หลินเฟิงยิ้ม และจ้องมองทั้งสองคน: “วุ่นวายอยู่เป็นนานที่แท้ตาแก่คนนี้ก็คือผู้ชายคนใหม่ของคุณเองเหรอ?”“ลุง อายุเยอะแล้วก็อย่าออกมาเสแสร้งโอ้อวด กลับบ้านไปใช้ชีวิตวัยเกษียณเถอะ”“ไอ้หนุ่ม ฉันดูแล้วว่าไม้อ่อนนายไม่ชอบ ชอบไม้แข็งสินะ”เลี่ยวกั๋วต้งคิดไม่ถึงว่าวัยรุ่นคนตรงหน้าจะกำเริบเสิบสานขนาดนี้เขาจึงฟาดหมัดไปตรงหน้าหลินเฟิงในทันทีในอดีตเขาเคยเป็นถึงกรรมการกีฬา คุณสมบัติร่างกายแข็งแรงอย่างมากถึงแม้ตอนนี้อายุมากแล้ว แต่จัดการกับวัยรุ่นคนหนึ่ง เขาคิดว่าไม่มีปัญหาอะไรแน่นอน“ปึง” เสียงอุดอู้ด
หลังหย่ากัน ประธานสาวสวยขอคืนดี บทที่ 102
“กั๋วตงจิตใจกว้างขวางจริง ๆ ค่ะ”“เห้อ เราไม่จำเป็นต้องโมโหสวะคนหนึ่ง” เลี่ยวกั๋วต้งโอบไหล่ของจางกุ้ยหลานแล้วพูดขึ้นในใจเขากลับรู้สึกหนาวสั่นโชคดีที่ไอ้หมอนี่มีธุระด่วนและจากไปกะทันหัน ไม่อย่างนั้นเขาไม่รู้จริง ๆ ว่าควรจะจัดการอย่างไรจางกุ้ยหลานซบในอ้อมกอดของเลี่ยวกั๋วต้งอย่างมีความสุขหลินเฟิงเรียกรถแท็กซี่ ตรงไปยังเทียนเจียงคลับทันทีที่โถงพักผ่อนของชั้นบนสุดเขาได้เจอกับฉินอิ๋งฉินอิ๋งเห็นหลินเฟิงมาถึง ในที่สุดก็ถอนหายใจออกมายาว ๆ“คุณหลินคุณมาถึงได้สักที”“เกิดเรื่องอะไรขึ้นกันแน่?” หลินเฟิงถามอย่างรีบร้อนฉินอิ๋งเดินไปด้วยพูดไปด้วย: “วันนี้ตอนบ่ายฉันไปเจรจาธุรกิจกับพี่หว่านเอ๋อ ผลปรากฏว่าระหว่างทางกลับได้เกิดอุบัติเหตุขึ้น”“บนรถของอีกฝ่ายมีมือสังหารลงมาสิบกว่าคน”“คนพวกนั้นไม่ใช่คู่ต่อสู้ของฉันด้วยซ้ำ แต่ฉันคิดไม่ถึงว่าหนึ่งในนั้นจะขว้างปาผงกำหนึ่งใส่ตัวพี่หว่านเอ๋อ”“ตอนแรกพี่หว่านเอ๋อไม่เป็นอะไร แต่เมื่อครู่นี้พี่หว่านเอ๋อกลับป่วยล้มไป”หลินเฟิงสอบถาม “เรียกหมอคนอื่นมาแล้วยัง?”“หลานสาวของหมอเทวดาจางสำนักไป๋เกาตรวจสอบดูแล้ว คิดว่าเป็นพิษเย็นเข้าสู่ร่างกาย”ทั้
หลังหย่ากัน ประธานสาวสวยขอคืนดี บทที่ 103
จางเจียหนิงหมดคำบรรยาย เธอดูเวลาแล้วพูดขึ้น: “ในเมื่อมีคุณหลินอยู่ที่นี่ งั้นฉันก็สามารถวางใจกลับไปได้แล้ว”“เดี๋ยวฉันยังมีธุระอีก ต้องกลับก่อนนะคะ”หลินเฟิงพยักหน้า จู่ ๆ ก็นึกอะไรขึ้นได้จึงรีบเรียกเธอเอาไว้“คุณจาง”“มีอะไรเหรอคะ?”หลินเฟิงล้วงยากล่องหนึ่งออกมาแล้วพูดขึ้น: “ถ้าหากคุณจางมีเวลา รบกวนคุณช่วยไปส่งของให้ผมหน่อยครับ”“ไปส่งที่ไหนคะ? คุณหลินพูดมาได้เลย พรุ่งนี้เช้าฉันมีเวลาจะช่วยคุณไปส่งให้”จางเจียหนิงรับกล่องยาไป“ส่งไปที่ตระกูลหลี่ นี่เป็นครีมยาที่ลดรอยแผลเป็นโดยเฉพาะ สามารถใช้รักษารอยมีดบนใบหน้าของหลี่ฮุ่ยหรานได้”จางเจียหนิงมองหลินเฟิงอย่างลังเลใจเล็กน้อยตามหลักแล้วหลี่ฮุ่ยหรานคืออดีตภรรยาของเขา เขาเอาไปส่งให้จะเหมาะสมกว่าไม่ใช่เหรอ?“ทำไมคุณหลินไม่ไปส่งด้วยตัวเองคะ?”หลินเฟิงเกาหัวแล้วพูดอธิบาย: “ก่อนหน้านี้ผมกับตระกูลหลี่มีความบาดหมางกันนิดหน่อย แม่ของฮุ่ยหรานก็ไม่เชื่อว่าผมมีความสามารถนี้”“ดังนั้นผมคิดว่า ถ้าคุณจางเอาไปส่งให้ พวกเขาจะต้องเชื่อแน่นอน”จางเจียหนิงเข้าใจในทันที: “ที่แท้ก็เป็นแบบนี้นี่เอง”“งั้น ฉันไม่ต้องพูดว่าคุณเป็นคนมอบให้ใช่ไหมคะ?”
หลังหย่ากัน ประธานสาวสวยขอคืนดี บทที่ 104
“ก่อนหน้านี้คุณโดนพิษ ฉินอิ๋งเรียกผมมาช่วยแก้พิษให้คุณ” หลินเฟิงพูดอย่างเรียบเฉยถังหว่านจึงได้นึกย้อนกลับไปถึงเรื่องที่เกิดขึ้นวันนี้ เธอรู้สึกอกสั่นขวัญหายจริง ๆจากนั้นถามขึ้น: “ฉินอิ๋งล่ะ?”“เธอบอกว่าที่บ้านเธอมีธุระ จึงกลับไปก่อน ให้ผมอยู่ดูแลคุณที่นี่”ถังหว่านกัดฟัน: “ยัยเด็กคนนี้”โชคดีที่คนที่อยู่ดูแลคือหลินเฟิง ถ้าฝากตัวเองที่ไม่มีสติไว้กับคนจะได้อย่างไร?เธอหันหน้าไปมองหลินเฟิง และยิ้มสวยหยาดเยิ้ม: “คุณไม่ได้ทำอะไรฉันใช่ไหม?”หลินเฟิงส่ายหน้า: “คุณคิดมากไปแล้ว ผมไม่ได้ทำอะไร”“เห้อ คุณสามารถอยู่ดูแลฉันได้ ฉันรู้สึกดีใจมาก ๆ”ถังหว่านยิ้มและพูด: “อันที่จริงถ้าคุณต้องการ ฉันก็ไม่ถือสา”ขณะพูดเธอก็ตั้งใจดึงชุดนอนลงหลินเฟิงสูดจมูกแล้วพูดขึ้น: “ตอนนี้คุณเป็นแบบนี้ ผมไม่มีอารมณ์จริง ๆ”ถังหว่านมุมปากกระตุก“นายเนี่ยนะ......ไสหัวออกไปซะ”กว่าตัวเองจะสร้างบรรยากาศโรแมนติกออกมาได้ ไอ้หมอนี่กลับทำลายด้วยประโยคเดียวไม่รู้จักความโรแมนติกสักนิดเลยหลินเฟิงยักไหล่ และช่วยปิดประตูห้องน้ำให้เธอผ่านไปครู่หนึ่งถังหว่านเปิดประตูออกอีกครั้งเธอห่อตัวด้วยผ้าเช็ดตัวแล้วเดิน
หลังหย่ากัน ประธานสาวสวยขอคืนดี บทที่ 105
ในตอนที่ถังหว่านเตรียมจะดึงเสื้อผ้าของหลินเฟิงออกหลินเฟิงก็จับเธอเอาไว้ถังหว่านถลึงตาโต มองเขาด้วยความงุนงง“เล่นพอแล้วยัง?” หลินเฟิงขมวดคิ้วพูดถังหว่านลุกขึ้นด้วยความโมโห: “คุณเนี่ยนะจริง ๆ เลย จะเอาเปรียบจากตัวคุณไม่ได้สักนิดเลย”หลินเฟิงหมดคำพูด: “คุณจะเอาเปรียบบนตัวผมให้ได้เลยเหรอ?”“ใครใช้ให้คุณหลินดีเลิศขนาดนี้กันล่ะ?” ถังหว่านยิ้มแย้มพูดขึ้นหลินเฟิงมองดูเธอแล้วพูดขึ้น: “คู่หมั้นของคุณดีเลิศกว่าผมเยอะ”ถังหว่านได้ยินแบบนี้ สีหน้าเคร่งขรึมลงทันที: “อย่าพูดถึงเขาให้ฉันได้ยิน”“ต่อให้ฉันตายไปก็ไม่มีทางแต่งงานเข้าตระกูลหรง”หลินเฟิงถามอย่างไม่เข้าใจเล็กน้อย: “เพราะอะไร?”“ตามหลักแล้ว ผู้หญิงอย่างพวกคุณชอบคุณชายตระกูลร่ำรวยแบบนี้กันทั้งนั้นไม่ใช่เหรอ?”หลี่ฮุ่ยหรานทำไมถึงได้หย่าร้างกับตัวเอง? ไม่ใช่เพราะภูมิหลังของเขาสู้หวางเส้าหลงไม่ได้หรอกเหรอ?ถังหว่านหันหน้ามองไปทางหลินเฟิงทันที: “หรือว่าคุณก็คิดว่าฉันเป็นผู้หญิงแบบนั้น?”“บอกคุณตามตรงนะ ฉันไม่เคยคิดอยากจะเป็นนกคีรีบูนของตระกูลหรงเลย”“เรื่องที่ผู้ชายอย่างพวกคุณทำได้ ฉันถังหว่านก็ทำได้เช่นกัน”ถังหว่านสายตาแน่ว
หลังหย่ากัน ประธานสาวสวยขอคืนดี บทที่ 106
ในเมื่อเมื่อวานหลินเฟิงฝากฝังเรื่องไว้กับเธอเธอไม่กล้าลืมหรอกเมื่อมาถึงหน้าคฤหาสน์ จางเจียหนิงรายงานชื่อของสำนักไป๋เกาในทันทีคนรับใช้ไม่กล้าเฉยเมย รีบเชิญจางเจียหนิงเข้าไปในคฤหาสน์เมื่อมาถึงห้องรับแขก คนรับใช้พูดอย่างสุภาพ: “คุณหนูจาง คุณรออยู่ตรงนี้สักครู่นะคะ ฉันไปรายงานนายท่านเดี๋ยวนี้ค่ะ”จางเจียหนิงพยักหน้าติดต่อกัน: “ค่ะ รบกวนคุณด้วยค่ะ”ผ่านไปครู่หนึ่ง หลี่ไห่ซานเดินค้ำไม้เท้าลงมาจากชั้นสองด้านหลังมีจางกุ้ยหลานกับหลี่เหวินเชาตามมาด้วย“คุณปู่ช้า ๆ หน่อยค่ะ”เมื่อคืนหลังจากที่จางกุ้ยหลานนัดเดทกับเพื่อนเก่าสมัยเรียน คนทั้งคนดูกะปรี้กะเปร่าอย่างมาก และอารมณ์ดีเป็นพิเศษมีความใจกว้างต่อคุณปู่เพิ่มขึ้นเยอะมากเดิมทีเธอยังอยากนอนต่ออีก แต่เมื่อได้ยินว่าคนที่มาคือหลานสาวของจางเต๋อหลิน เธอก็ไม่กล้าเฉยเมย จึงตามคุณปู่ลงมาชั้นล่างด้วยกันถึงขั้นที่เรียกลูกชายของตัวเองให้ตื่นขึ้นมาจางเจียหนิงเห็นคนตระกูลหลี่ลงมาก็รีบลุกขึ้นยืน“คุณปู่ตระกูลหลี่ สวัสดีค่ะ ฉันคือจางเจียหนิงของสำนักไป๋เกา”“ไอหยา เจียหนิง รีบนั่ง รีบนั่ง มาที่นี่ก็เหมือนกับบ้านของตัวเอง อย่าเกรงใจเด็ดขาด”
Latest chapter
หลังหย่ากัน ประธานสาวสวยขอคืนดี บทที่ 1532
“นี่ก็เป็นส่วนหนึ่งของแผนของรองผู้จัดการหลงซิ่วด้วยหรือเปล่า?”"เอ่อ... ใช่"พูดอย่างตรงไปตรงมา จวงฉุนก็เป็นแค่สุนัขของหลงซิ่วเนื่องจากเขาไม่ใช่นักบู๊และไม่ได้รู้จักผู้คนมากมาย เขาจึงถูกหลงซิ่วส่งมาที่เมืองเจิ้งเต๋อทำหน้าที่เป็นผู้นำเล็กๆ ของคนเหล่านี้แต่คนเหล่านี้จากตระกูลหลงล้วนเป็นนักบู๊ ดังนั้นโดยธรรมชาติแล้วพวกเขาจึงดูถูกจวงฉุนที่เป็นคนโลภโมบและหื่นกามอย่างเขาดังนั้นครั้งนี้พวกเขาถูกเรียกมา เพราะเห็นแก่หน้าของหลงซิ่วเท่านั้น จวงฉุนก็ไม่มีอำนาจที่จะสั่งพวกเขาได้เลยจวงฉุนก็รู้ดีถึงเรื่องนี้เช่นกันดังนั้นเอาหลงซิ่วออกมาเป็นโล่ไม่อย่างนั้น คนพวกนี้คงหันหลังแล้วจากไปทันที“ก็ได้ งั้นเราควรรีบลงมือปฏิบัติการ หากหลี่ซื่อกรุ๊ปพบเห็นเรา เราคงเดือดร้อนแน่”“อย่ากังวล คนจากหลี่ซื่อกรุ๊ปจะไม่รู้เรื่องนี้”จวงฉุนยิ้มอย่างเย็นชาเขาคิดว่าเขาทำหน้าที่เก็บความลับได้ดีมาก แต่เกรงว่าจวงฉุนคิดจนหัวระเบิดก็ยังไม่เข้าใจอิ่นนั่วเจียจริงๆ แล้วเป็นคนของหลี่ซื่อกรุ๊ปและคนที่อยู่ข้างกายอิ่นนั่วเจีย ไม่ใช่บอดี้การ์ดส่วนตัวของอิ่นนั่วเจีย แต่เป็นคนของกลุ่มหลี่ซื่อกรุ๊ปไม่ควรยุ่งด้วยมา
หลังหย่ากัน ประธานสาวสวยขอคืนดี บทที่ 1531
“เถ้าแก่เริ่น ผมว่าผมเป็นคนใจดีมากและไม่ชอบใช้ความรุนแรงในการแก้ปัญหา คุณเชื่อผมไหม?”หลินเฟิงไม่ตอบคำถามที่น่ากระอักกระอ่วนอย่างยิ่งของเริ่นโหย่วไฉ แต่กลับถามคำถามด้วยรอยยิ้มแทนคำถามนี้ของหลินเฟิง ทำให้ใบหน้าของเริ่นโหย่วไฉกระตุกอย่างควบคุมไม่ได้“แม่งเอ๊ย”“ทำร้ายคนของฉันไปหลายคนในพริบตาเดียว ยังพูดว่าเราถูกล้อมรอบโดยแกเพียงผู้เดียว ตอนนี้แกยังบอกฉันอีกว่าแกเป็นคนใจดี ไม่ชอบแก้ปัญหาด้วยความรุนแรงอีกเหรอ?”เริ่นโหย่วไฉเกือบจะกลอกตาไปด้านหลังศีรษะแต่เมื่อลองคิดดูดีๆ เขาเองก็เหมือนกันไม่ใช่เหรอ?เขาเหลือบมองหลินเฟิง และเห็นได้ชัดจากท่าทางเยาะเย้ยว่าหลินเฟิงกำลังล้อเลียนเขาเป็นที่ชัดเจนว่าคำถามของหลินเฟิงในเวลานี้เป็นการเสียดสีต่อเริ่นโหย่วไฉเริ่นโหย่วไฉก็มีตอบสนองกลับมาได้ และรู้สึกซับซ้อนขึ้นมาทันใดเขาใช้ชีวิตเร่ร่อนในเมืองเจิ้งเต๋อมาครึ่งชีวิตแล้ว ระมัดระวังและหวาดกลัวอยู่เสมอ พยายามตัดสินใจเลือกทุกอย่างให้ปลอดภัยที่สุดแต่วันนี้การกระโดดซ้ำๆ ของเขาล้มเหลวอย่างสิ้นเชิงเพราะตัวเขาเองก็ไม่เข้าใจนักบู๊เลยเขาไม่สามารถเข้าใจความสามารถของหลินเฟิงได้เลยยิ่งกว่าพระเอกบู๊
หลังหย่ากัน ประธานสาวสวยขอคืนดี บทที่ 1530
“ผิดแล้ว เถ้าแก่เริ่น จากที่ผมดู เป็นพวกคุณที่ถูกผมล้อมเอาไว้เพียงคนเดียว"อีกทั้ง......"รอยยิ้มของหลินเฟิงลึกมากขั้น“แถมยังส่งคนที่อยู่เบื้องหลังที่จัดการหลี่ซื่อกรุ๊ปของผมมาตรงหน้าผมอีกด้วย ประหยัดเวลาที่ผมไม่ต้องตามหาพวกเขาทีละคน มันสะดวกจริงๆ”“อ๊ะ? นายกำลังพูดเรื่องไร้สาระอะไรอยู่? นายคนเดียวล้อมพวกเราไว้..”ก่อนที่ เริ่นโหย่วไฉจะพูดจบ สีหน้าของเขาก็เปลี่ยนไปจากความมั่นใจในชัยชนะกลายเป็นความตกตะลึงจากนั้นความตื่นตระหนกก็เกิดขึ้นหลินเฟิงกระโดดออกจากห้องทำงานและกลายเป็นเงาที่พร่ามัวทันทีเขาพุ่งเข้าไปในกลุ่มลูกสมุนจำนวนหลายร้อยคน ลำพังคนเดียวอย่างเปิดเผย“อ๊ากกกก!”"เอื้อกกก!"“อ้าก แขนฉัน แขนฉัน!”ท่ามกลางเสียงโอดครวญของพวกอันธพาลที่นี่ หลินเฟิงก็เหมือนกับสิงโตที่พุ่งเข้าใส่ฝูงแกะ และไม่มีใครหยุดเขาได้ด้วยซ้ำก่อนที่พวกอันธพาลเหล่านี้จะตอบโต้ หลินเฟิงก็ได้เคลื่อนไหวไปแล้ว เขาตัดแขนหรือต้นขาของพวกเขาอย่างไม่ใส่ใจ ราวกับว่าเขากำลังเดินเล่นอยู่ในสวนทำให้พวกเขาสูญเสียความสามารถในการโจมตีหลายๆ คนมองเห็นเงาดำแวบผ่านไปและรู้สึกเจ็บปวดอย่างอธิบายไม่ถูกเมื่อมองลงไป
หลังหย่ากัน ประธานสาวสวยขอคืนดี บทที่ 1529
“สหาย!”หลังจากที่เริ่นโหย่วไฉตะโกนใส่หลินเฟิง เขาก็มองไปที่กลุ่มสกายของเขาและออกคำสั่งเสียงดัง:"พวกนายแค่ลากผู้ชายคนนั้นออกไป!"“คุณชายจวงฉุนจะกลับมาแล้ว รอให้เขามาถึง เขาพายอดฝีมือของตระกูลหลง ก็สามารถฆ่าไอ้หมอนี่ได้โดยตรง!”"เรารอดูการแสดงก็พอ!""ดี!"ไม่พูดไม่ได้ว่า เริ่นโหย่วไฉหัวหน้าเล็กคนนี้มีเกียรติมากพอสมควรต่อหน้าพวกอันธพาลพวกนี้หลังจากเขาออกคำสั่ง ลูกสมุนพวกนี้ก็ล้อมรอบห้องทำงานที่หลินเฟิงและอิ่นนั่วเจียอยู่เอาไว้ท่าทางแบบนี้ ไม่ได้จะสู้ตายกับหลินเฟิงแค่อยากล้อมหลินเฟิงและอิ่นนั่วเจียไว้ที่นี่เท่านั้น"ต่ำทราม!"อิ่นนั่วเจียก็มองความคิดของเริ่นโหย่วไฉออก ยกคิ้วขึ้นทันที จากนั้นชี้ไปที่เริ่นโหย่วไฉและพูดด่าทอ“ต่ำทราม? หึ อิ่นนั่วเจีย อย่าคิดว่าเธอเป็นซูเปอร์สตาร์แห่งประเทศมังกร แล้วไม่มีใครกล้าแตะต้องเธอ!”“เธอในตอนนี้ไม่มีคนหนุนหลัง กลับยังอยากพึ่งพาตัวเองยิ่งใหญ่ขึ้นมา เธอไร้เดียงสาเกินไปแล้ว!”“น่ารังเกียจจริงๆ”อิ่นนั่วเจียกำหมัดแน่นจริงๆแล้วเริ่นโหย่วไฉก็พูดถูกครั้งนี้อิ่นนั่วเจียอยากสร้างชื่อเสียงให้กับตัวเองในวงการบันเทิงของประเทศมังกร ด้วยความพ
หลังหย่ากัน ประธานสาวสวยขอคืนดี บทที่ 1528
ครั้งนี้หลินเฟิงไม่ปล่อยไปอีกแล้ว คว้าคอเสื้อของเขาแล้วกดไว้กับผนังอย่างแรง“อ๊า!”เริ่นโหย่วไฉท้ายทอยกระแทกกับกับกำแพงอย่างแรงเจ็บจนเขาร้องโอดครวญออกมา“เถ้าแก่เริ่น ดูเหมือนคุณจะยังไม่สามารถเห็นสถานการณ์ได้ชัดเจนนักนะ!”หลินเฟิงเข้าไปหาเริ่นโหย่วไฉแล้วพูดด้วยรอยยิ้ม:"ตอนนี้ผมให้โอกาสคุณครั้งสุดท้ายแล้ว"หลินเฟิงเอื้อมมือไปหยิบเช็คจำนวนยี่สิบห้าล้านจากในกระเป๋า ต่อหน้าเริ่นโหย่วไฉ“คุณอยากเป็นสุนัขของตระกูลหลง ถูกผมบีบคอตายตอนนี้ หรือคุณอยากจะบอกทุกสิ่งที่คุณรู้ให้ผมฟัง”เมื่อเห็นหลินเฟิงฉีกเช็คแล้วโยนลงพื้น ใบหน้าของเริ่นโหย่วไฉก็บิดเบี้ยวด้วยความเสียใจ“ฉัน...ฉัน...”เริ่นโหย่วไฉพูดคำเดิมซ้ำแล้วซ้ำเล่าจนเขาตกอยู่ในความสับสนอย่างสิ้นเชิง“ตัดสินใจไม่ได้เหรอ? งั้นผมช่วยคุณเอง”หลินเฟิงยิ้มอย่างเย็นชา ประสานนิ้วเข้าด้วยกันเพื่อรวบรวมกระแสพลังชี่แท้ แทงมันไปที่จุดตันเถียนของเขาทันใดนั้นพลังชี่แท้เป็นเกลียวถูกหลินเฟิงปล่อยเข้าสู่ร่างกายของเริ่นโหย่วไฉในขณะที่พลังชี่แท้ยังคงหมุนวนและขยายตัวต่อไปพลังชี่แท้นี้ยังคงกระแทกอยู่ในร่างของเริ่นโหย่วไฉไม่หยุด ทำให้เขาต้องกรี
หลังหย่ากัน ประธานสาวสวยขอคืนดี บทที่ 1527
“นี่มันเรื่องอะไรกันเนี่ย?”เริ่นโหย่วไฉหน้าตาโศกเศร้าเขาเป็นเพียงเจ้าของโรงงานเสื้อผ้าเล็กๆ ที่ต้องการสร้างรายได้ แม้ว่าจะมีอำนาจอยู่บ้าง แต่แค่ชื่อโรงงานเสื้อผ้าของเขาก็สามารถฟังออกโรงงานเสื้อผ้าหลงชิ่งจะเป็นโรงงานใหญ่โตอะไรได้ล่ะ?เงินที่เขาได้รับมาแค่พอเลี้ยงชีพพรรคพวกเมื่อครู่ได้เท่านั้นมีจวงฉุนจากตระกูลหลงมาก่อน บังคับให้ลูกน้องของเขาทำเครื่องแบบมากกว่าสิบชุดภายในเวลาไม่กี่วันใช้เพื่อปกปิดความเคลื่อนไหวของพวกเขาเขาจำนนต่อผลประโยชน์และการบังคับ ตัดเย็บเสื้อผ้าให้กับจวงฉุนและคนอื่นๆ อย่างเชื่อฟัง แต่คิดไม่ถึงว่าวันถัดมา เขาจะกลับมาอวดดีกับเขาอีกเขาและพรรคพวกได้ทำลายอุปกรณ์มูลค่าหนึ่งหมื่นล้านของหลี่ซื่อกรุ๊ป!แม่เจ้า นั่นมันหนึ่งหมื่นล้านเลยนะ!เมื่อได้ยินข่าวนี้เริ่นโหย่วไฉก็ตกใจจนสติแทบกระเจิง หากหลี่ซื่อกรุ๊ปตรวจสอบมาจนถึงเขาจวงฉุนของตระกูลหลงอาจจะสามารถหลบหนีไปได้ส่วนทางด้านเขาก็ซวย!ไม่ต้องพูดถึงการที่อิ่นนั่วเจียมาเยี่ยมเยียนด้วยตนเองแถมยังเอากดกระดุมของเขามาด้วย ซึ่งทำให้เขาตื่นตระหนกมากยิ่งขึ้นภายใต้การแสดง เงินทอง และออเดอร์ของอิ่นนั่วเจีย ในที่ส
หลังหย่ากัน ประธานสาวสวยขอคืนดี บทที่ 1526
“เขาขู่กรรโชคผมบ่อยมากในช่วงนี้”"ถ้าไม่ใช่เพราะเขามีภูมิหลังอย่างตระกูลหลง ผมคงสั่งให้ลูกน้องของผมฆ่าเขาไปแล้ว!"เมื่อพูดถึงตรงนี้ รอยยิ้มเยาะเย้ยบนใบหน้าของเริ่นโหย่วไฉก็กลายเป็นความจนปัญญา"ที่แท้ก็เป็นแบบนี้นี่เอง"หลินเฟิงพยักหน้า จากนั้นเหมือนจะนึกถึงบางอย่างได้ จึงมองไปที่เริ่นโหย่วไฉแล้วพูดว่า:“อ่อใช่ครับ เรื่องกระดุมที่คุณเพิ่งพูดเมื่อครู่นี้ผลิตที่นี่จริงๆ ใช่มั้ยครับ”“ถูก...ถูกต้องแล้ว”เริ่นโหย่วไฉตกตะลึงไปชั่วขณะ เขารู้สึกงุนงงเล็กน้อยหลังจากที่เขาพูดสถานการณ์ที่ตึงเครียดเช่นนี้ออกมา หลินเฟิงและอิ่นนั่วเจียก็ไม่ได้แสดงท่าทางกระวนกระวายหรือตึงเครียดอะไรออกมาตรงกันข้าม คนหนึ่งกลับสงบและมีสติมากกว่าอีกคน“พวกคุณอย่ากังวลเรื่องกระดุมเลย นี่มันก็สายมากแล้ว ผมคิดว่าจวงฉุนกับลูกน้องของเขาใกล้จะกลับมาแล้ว”"ถ้าคุณไม่ไปตอนนี้ ก็จะไม่มีโอกาสแล้ว"เริ่นโหย่วไฉ่พูดเร่งด้วยความร้อนรนในเมื่อเขาต้องการให้อิ่นนั่วเจียหนีไปและมอบเงินเช็คคงเหลือจำนวนยี่สิบห้าล้านบาทให้เขา!หากอิ่นนั่วเจียถูกจวงฉุนจับได้ เขาจะไปเอาเงินจากใคร?ตอนนี้กลับเป็นเริ่นโหย่วไฉที่งวิตกกังวลมากที่ส
หลังหย่ากัน ประธานสาวสวยขอคืนดี บทที่ 1525
หลังจากตัดสินใจที่จะเปิดเผยแผนการของจวงฉุน ความภาคภูมิใจก็ปรากฏบนใบหน้าของเริ่นโหย่วไฉ“คุณอิ่นนั่วเจีย คุณยังจำผู้ชายที่ชื่อจวงฉุนเมื่อครู่นี้ได้ไหมครับ?”“จวงฉุน?”อิ่นนั่วเจียพยักหน้าผู้ชายคนนั้นไม่ใช่คนดีอะไรแน่นอนแค่เธอจ้องมองเขาก็รู้ว่าเขามีเจตนาไม่ดีต่อเธอถึงขั้นที่ภายหลังยังสารภาพโดยตรง ไม่ได้เสแสร้งแล้วเขากล่าวว่าอยากตรวจร่างกาย เพื่อตรวจสอบว่าเป็นของธรรมชาติหรือของเทียมแค่คิดก็ทำให้คนรู้สึกอยากอ้วกทำไมถึงได้มีคนไร้ยางอายแบบนี้นะ“มีอะไรเหรอคะเถ้าแก่เริ่น เขาจะทำร้ายฉันเหรอ?”อิ่นนั่วเจียข่มความคลื่นไส้ในใจและยื่นหน้าเข้าไปถาม"ถูกต้องครับ"เริ่นโหย่วไฉถอนหายใจเล็กน้อยและกล่าวว่า:"ผมจะบอกความจริงกับคุณแล้วกัน!"“จวงฉุนคนนี้เป็นสมาชิกของตระกูลหลง แต่เขาเป็นแค่ลูกสมุนเท่านั้น เป็นแค่ตัวประกอง”“ครั้งนี้เขาพายอดฝีมือของตระกูลหลงมาด้วยหลายคน ซ่อนตัวอยู่ในเมืองเจิ้งเต๋ออย่างลับๆ ไม่รู้ว่าเขากำลังวางแผนอะไรอยู่”หลังจากหยุดนิ่งไปครู่หนึ่ง เมื่อเห็นว่าหลินเฟิงและอิ่นนั่วเจียต่างจ้องมองเขา เริ่นโหย่วไฉพิจารณาคำพูดของเขาเล็กน้อยแล้วกล่าวว่า:“กระดุมที่คุณเอาออก
หลังหย่ากัน ประธานสาวสวยขอคืนดี บทที่ 1524
เมื่อได้ยินตัวเลขนี้ อิ่นนั่วเจียก็ตกตะลึงเล็กน้อยเธอในฐานะซูเปอร์สตาร์แห่งประเทศมังกร แม้จะพิถีพิถันมากในการเลือกและออกแบบชุดของเธอ แต่โรงงานเล็กๆ แบบนี้กลับกล้าที่จะเรียกร้องเงินจำนวนมหาศาล ถึงยี่สิบห้าล้านบาทเรื่องนี้มันเกินเหตุไปหน่อยแล้วเงินยี่สิบห้าล้านบาทสำหรับอิ่นนั่วเจียไม่ใช่จำนวนเงินที่มากนัก แต่เอาเงินให้คนแบบนี้ ในใจของอิ่นนั่วเจียรู้สึกไม่พอใจเท่าไหร่นักเมื่อเห็นว่าอิ่นนั่วเจียตกตะลึง เริ่นโหย่วไฉก็ไม่ได้อุบอิบแต่พูดอย่างจริงจังว่า:“เชื่อผมเถอะครับ คุณอิ่นนั่วเจีย เวลาของคุณเหลือไม่มากแล้ว มีแต่คุณยอมทำข้อตกลงกับผมเท่านั้น คุณจึงจะหนีจากอันตรายได้”"ฉัน......"ขณะที่อิ่นนั่วเจียกำลังแสดงท่าทีลังเลว่าจะจ่ายเงินยี่สิบห้าล้าน หลินเฟิงก็ก้าวไปข้างหน้า“ผมตกลงแทนของคุณอิ่นนั่วเจีย”หลินเฟิงหยิบเช็คออกมาจากกระเป๋าเสื้อของเขา เขียนตัวเลขยี่สิบห้าล้านด้วยปากกาในห้องทำงานของเขาต่อหน้าเริ่นโหย่วไฉ จากนั้นส่งให้เริ่นโหย่วไฉอย่างเบามือ“ดี...ดีๆๆ”เริ่นโหย่วไฉหยิบเช็คขึ้นมาแล้วตรวจดู เขาพบว่ามันไม่ได้เป็นของปลอม ใบหน้าของเขามีความสุขทันใด และสีหน้าของเขาเต็มไปด้วยคว
