บทที่ 225

หลี่ฮุ่ยหรานถามขึ้นด้วยความสงสัย: “หมอเทวดาจาง คุณกับหลินเฟิงรู้จักกันตั้งนานแล้วเหรอคะ?”

“แน่นอนครับ วิชาแพทย์ของสหายน้อยหลินฝีมือเลิศล้ำที่สุด ผมก็เลื่อมใสเป็นอย่างมาก” จางเต๋อหลินพูดด้วยรอยยิ้ม

หลี่ฮุ่ยหรานได้ยินคำพูดนี้กลับมีสีหน้างุนงง

ดวงตาคู่หนึ่งมองไปทางหลินเฟิงด้วยความสงสัย…วิชาแพทย์ของเขาฝีมือเลิศล้ำที่สุด? ถึงกับทำให้จางเต๋หลินรู้สึกเลื่อมใส?

เธออยู่ด้วยกันกับเขาสามปีทำไมถึงไม่รู้เรื่องนี้?

“หมอเทวดาจางไม่ได้กำลังล้อเล่นใช่ไหมคะ?”

จางเต๋อหลินลูบเคราเบา ๆ แล้วยิ้มพูด: “หึหึ ผมไม่จำเป็นต้องเอาเรื่องนี้มาล้อเล่นหรอกครับ”

“ครั้งที่แล้วคุณปู่ตระกูลหม่าป่วยหนัก ก็เป็นสหายน้อยหลินที่ช่วยออกหน้ารักษา”

“อะไรนะคะ?” หลี่ฮุ่ยหรานตกตะลึงอย่างมาก

ในหัวสมองนึกย้อนกลับไปถึงเรื่องที่เกิดขึ้นก่อนหน้านี้ทันที

ตัวเองไปส่งยาให้คุณปู่ตระกูลหม่า เกือบจะทำให้เขาเสียชีวิต หม่าเยี่ยนยังจับเธอเอาไว้ด้วย

แต่ไม่นานนักก็ปล่อยเธอกลับไป

หรือว่าในนี้คนที่ช่วยเธอไว้ก็คือหลินเฟิงเหรอ?

เห็นท่าทางจริงจังของจางเต๋อหลิน เหมือนกับว่าไม่ได้พูดล้อเล่นกับเธอ

มิน่าล่ะตอนนั้นจางเต๋อหลินถามเธอว่าทำไมถึงหย่