บทที่ 230

“อ๋อ...ที่แท้ก็คุณหลินเองเหรอคะ”

อิ่นนั่วเจียที่อยู่อีกฝ่ายของโทรศัพท์นึกได้ทันทีจึงพูดขึ้น: “คุณหลินวันนี้ทำไมจู่ ๆ ถึงโทรหาฉันคะ? มีเรื่องอะไรไหมคะ?”

หลินเฟิงเกาหัวแล้วพูดขึ้น: “คือแบบนี้ครับ ผมอยากเชิญให้คุณอิ่นเป็นพรีเซ็นเตอร์ให้ผลิตภัณฑ์ยาตัวหนึ่งของบริษัทของผม ราคาคุยกันง่ายครับ”

“ผลิตภัณฑ์ยา?” อิ่นนั่วเจียชะงักงัน

ถ้าหากเป็นสินค้าอื่น อิ่นนั่วเจียอาจจะรับปากทันที

แต่สิ่งนี้ทำไม่ได้ ของสิ่งนี้ถ้าหากเกิดปัญหาขึ้น ตัวเองก็อาจจะเดือดร้อนไปด้วย

“เอาแบบนี้นะคะ คืนนี้ฉันมีคอนเสิร์ต รอเสร็จสิ้นแล้วพวกเราคุยกันต่อหน้า”

อิ่นนั่วเจียครุ่นคิดซ้ำ ๆ จึงตัดสินใจดูก่อนว่ายาที่อยู่ในมือหลินเฟิงคืออะไร

ถ้าหากไม่มีปัญหา เป็นของดีเธอก็สามารถเป็นพรีเซ็นเตอร์ได้อยู่แล้ว

“ได้ครับ” หลินเฟิงสอบถามที่อยู่ แล้ววางสายไป

เมื่อเห็นว่าอิ่นนั่วเจียยินยอมพบตัวเองก็พอแล้ว

มูลค่าของยาปรับประสานพลังนั้นไม่ต้องเอ่ยถึงเลย

สำหรับงานคอนเสิร์ต หลินเฟิงก็ไม่เคยได้ดูสักเท่าไหร่ อย่างไรก็ว่างอยู่เฉย ๆ

และกว่าจะได้พบกับอิ่นนั่วเจียก็ต้องรอให้คอนเสิร์ตของเธอเสร็จสิ้นเสียก่อน

ตัวเองไม่สู้เข้าไปรอในงาน

หลินเฟิง