บทที่ 1490

“พ่อทำแบบนี้ไม่ได้นะ พ่อทำแบบนี้ไม่ได้นะ! แม้แต่เสือก็ยังไม่กินลูกตัวเอง พ่อ... หรือว่าพ่ออยากจะเห็นฉันกลายเป็นคนไร้ประโยชน์ไปตลอดชีวิตจริงๆ เหรอ!”

"พ่อ!"

เมื่อถึงเวลานี้ถังเจี้ยนหยวนได้ตัดสินใจแล้ว

โดยเฉพาะอย่างยิ่งเมื่อเขาสังเกตเห็นแววตาเคียดแค้นในดวงตาของถังจื้อสิงที่มีต่อถังหว่าน เขาก็ตัดสินใจแล้ว

เราจะต้องไม่เปิดโอกาสให้ถังจื้อสิงสร้างความหายนะให้กับตระกูลถังทั้งหมด

ถังจื้อสิงต้องชำระสิ่งที่ควรต้องจ่าย

ต่อให้เป็นลูกชายของเขาเองก็ไม่มีข้อยกเว้น!

“ท่านอาจารย์ถัง การลงโทษนี้...”

หลังจากได้ยินคำตัดสินของถังเจี้ยนหยวนเกี่ยวกับถังจื้อสิง ผู้คนจากตระกูลสาขาโดยรอบก็รู้สึกลังเลเล็กน้อย นี่อาจเจ็บปวดกว่าการฆ่าถังจื้อสิงเสียอีก

“ใช่แล้วพ่อ พ่อ...พ่อทำแบบนี้กับผมไม่ได้!”

“ฉันบอกว่า กฏตระกูล!”

ถังเจี้ยนหยวนตะโกนขึ้น มองไปที่ผู้คุ้มกันของตระกูลถังที่อยู่ข้างๆ เขา และกล่าวว่า:

“พวกนายไม่เข้าใจสิ่งที่ฉันพูดเหรอ? ลากเขาออกไปซะ!”

"ครับ!"

หลังจากเงียบไปชั่วขณะด้วยความตกตะลึง ผู้คุ้มกันทั้งสองของตระกูลถัง ก็รีบลากถังจื้อสิงที่กำลังร้องขอความเมตตาออกจากห้องจัดเลี้ยง

"พ่อออออ!"

เสียงกรี