LOGINShare
บทที่ 1101
Related chapters
หลังหย่ากัน ประธานสาวสวยขอคืนดี บทที่ 1102
“แก...ฝากไว้ก่อนเถอะ!”ทั้งสองคนทิ้งคำพูดข่มขู่ประโยคนี้ไว้ก็หนีหางจุกตูดเข้าไปในห้องที่อยู่ภายในบริษัท“คนผู้นี้ก็เป็นนักบู๊งั้นเหรอ? ทำไมฉันถึงไม่สามารถสัมผัสตัวตนของพลังชี่ใดๆ บนตัวของเขาได้เลย?”ในตอนที่พ่อบ้านหวังถูกหลินเฟิงสกัดกั้นการโจมตีเมื่อครู่นี้ ก็รู้สึกตกตะลึงเล็กน้อยและก็เห็นท่าทางที่คล่องแคล่วอย่างมากของหลินเฟิง ตบไอ้กระจอกสองคนนั้นกระเด็นออกไป จึงหรี่ตาเล็กลงยิ่งกว่าเดิม“ไม่ทราบว่าสหายท่านนี้ มาจากตระกูลไหน หรือเป็นลูกศิษย์ของสำนักไหนงั้นเหรอ?”พ่อบ้านหวังหยุดลงมือ สายตาที่มองไปทางหลินเฟิงค่อนข้างระแวงเล็กน้อยถ้าหากพูดว่าเมื่อครู่เขาคิดว่าหลินเฟิงเป็นเพียงแค่คนธรรมดาทั่วไปที่ไม่มีพลังชี่แท้กับกำลังภายในเขาในตอนนี้ ก็ค่อยๆ สัมผัสได้ถึงแรงกดดันที่ไร้ตัวตนรอบๆ ตัวหลินเฟิงได้แล้วแรงกดดันนี้ทำให้ในใจของเขาวิตกกังวลเขาไม่สามารถมั่นใจได้ว่าตัวเองจะจัดการหลินเฟิงได้อายุน้อยขนาดนี้ก็มีพลังถึงขั้นนี้ นี่จึงทำให้พ่อบ้านหวังเกิดความสงสัยต่อเบื้องหลังของหลินเฟิง“ผมไร้พรรคไร้พวก ยิ่งไม่มีเบื้องหลังอะไร”หลินเฟิงส่ายหน้า พูดอย่างแน่นิ่ง:“เป็นอย่างไรบ้างพ่อบ้านหว
หลังหย่ากัน ประธานสาวสวยขอคืนดี บทที่ 1103
“ตระกูลหลี่ของเธอเลี้ยงดูฉันสามปีงั้นเหรอ?”ได้ยินคำพูดนี้ หลินเฟิงรู้สึกอยากจะหัวเราะเสียจริงแต่ตอนนี้เขาขี้เกียจจะถกเถียงกับจางซิน แต่กลับมองไปทางหลี่ฮุ่ยหรานด้วยความจริงจัง อยากจะถามความคิดเห็นของหลี่ฮุ่ยหราน“ฉันไม่รู้ว่าคุณพบเจอเรื่องอะไร จึงทำให้คุณเกิดความคิดแบบนี้...”หลี่ฮุ่ยหรานเงียบขรึมครู่หนึ่ง และพูดเสียงเบาว่า:“แต่ว่า หลินเฟิง ฉันบอกกับคุณอย่างจริงจังอีกครั้ง ต่อไปห้ามมีความคิดแบบนี้อีก ฉันหลี่ฮุ่ยหรานไม่มีทางแยกจากคุณอีก!”“ใครก็ห้ามฉันไม่ได้!”หลี่ฮุ่ยหรานสะบัดแขนของจางซินออก และพูดกับจางซินอย่างเย็นชาว่า:“จางซิน ตอนนี้ฉันขอสั่งเธอ ออกจากเมืองเจิ้งเต๋อ กลับเจียงโจวไปซะ จากนั้นบอกแม่ของฉัน ให้เธอเป็นกังวลเรื่องของฉันให้น้อยๆ หน่อย และยังมีเรื่องของเธอด้วย”“ฉันรู้ว่าเธออกหักและเสียใจ”“แต่ฉันกับหลินเฟิงไม่ใช่ที่ระบายของเธอ อีกทั้งหลี่ซื่อกรุ๊ปก็ไม่ต้องการเธอที่เป็นขยะไร้ค่าทำอะไรไม่เป็นสักอย่าง ตามองสูงแต่ความสามารถไม่ถึง”“อะไรนะ?!”จางซินถอยหลังไปหลายก้าวด้วยใบหน้าตกตะลึง: “พี่ พี่ด่าฉันว่าอะไร? พี่บอกว่าฉัน...”“ฉันบอกว่าเธอเป็นขยะไร้ค่า!”“เธอไม่คู่ค
หลังหย่ากัน ประธานสาวสวยขอคืนดี บทที่ 1104
แต่เป็นเพราะพ่อบ้านหวังคนนี้เป็นผู้แข็งแกร่งแดนแปรภาพ จึงต้องรวบรวมกำลัง รับมืออย่างจริงจังดังนั้นหลินเฟิงถึงได้พบกับอุปสรรคโดยสรุปคือ ประโยคเดียวก็สามารถอธิบายได้หลินเฟิงมาเร็วเกินไปเขาไม่ได้รอให้เผิงกวงฉี่จัดการเรื่องของพ่อบ้านหวังเสร็จก็มาถึงก่อนแล้ว ดังนั้นทำให้พ่อบ้านหวังเข้าใจผิดว่าหลินเฟิงมาสร้างเรื่องหลอกลวง“คนพวกนี้คือ…”หลี่ฮุ่ยหรานก็มองเห็นคนเหล่านี้ ใบหน้าจึงเผยความประหลาดใจออกมาทันที“คนผู้นั้นก็คือเผิงกวงฉี่”หลินเฟิงนั่งอยู่ตรงที่นั่งข้างคนขับ ชี้ไปทางผู้ชายที่สีหน้าอ่อนแอ และถูกคนข้างๆ ประคองไว้“เขาก็คือเผิงกวงฉี่? ทำไม…ทำไมดูร่างกายอ่อนแอจัง”อย่าว่าแต่หลี่ฮุ่ยหราน แม้แต่คนทั่วไปก็ดูออกว่าร่างกายของเผิงกวงฉี่ไม่ดีนัก“อืม เขาถูกคนข้างกายทำร้าย ถูกวางหนอนคุณไสย เมื่อวานผมเอาหนอนคุณไสยออกให้เขาแล้ว”“และเขารับปากผมว่า วันนี้จะนำที่ดินที่ประมูลมาได้ส่งมอบให้ผม”คำพูดของหลินเฟิงทำให้หลี่ฮุ่ยหรานตกตะลึงเล็กน้อย“งั้นพูดแบบนี้…เผิงกวงฉี่ผิดคำพูดงั้นเหรอ?”“ไม่ ไม่ใช่ว่าเขาผิดคำพูด แต่เป็นเพราะเรามาเร็วไป เขายังจัดการเรื่องส่วนตัวของเขาไม่เสร็จ”หลินเฟิง
หลังหย่ากัน ประธานสาวสวยขอคืนดี บทที่ 1105
ถึงแม้เผิงกวงฉี่จะพานักบู๊มาจำนวนไม่น้อยแต่อยากจะฆ่าเอาชีวิตของพ่อบ้านหวังนั้น เห็นได้ชัดว่ามันยังไม่เพียงพอ อีกทั้งไม่แน่อาจจะยังพบกับอันตราย ถูกย้อนกลับมาฆ่าหลินเฟิงก็เป็นเพราะความกังวลนี้ ถึงได้อยู่ต่อตามลำพังเขาจะให้เผิงกวงฉี่ถูกฆ่าไม่ได้ถ้าหากเผิงกวงฉี่ถูกฆ่า งั้นที่ดินสี่ห้าผืนที่เขาอยากได้ก็จะกลายเป็นความคิดเพ้อเจ้อเขาเก็บซองเอกสารเอาไว้ เดินไปตามทางเดิน หลินเฟิงแอบเข้าไปข้างในเงียบๆเป็นอย่างที่หลินเฟิงคิดไว้ไม่ผิดในตอนที่หลินเฟิงแอบย่องมาถึงนอกห้องทำงาน เขาก็เห็นพ่อบ้านหวังกับเผิงกวงฉี่ที่กำลังคุมเชิงกันอยู่ตรงนี้“คุณเผิง คุณให้ผมตรวจสอบบัญชีของบริษัทเต๋อหนิงไม่ใช่เหรอครับ? ทำไมถึงมาที่นี่ด้วยตัวเองล่ะ แถมยังพาคนมาเยอะแยะขนาดนี้?”เห็นได้ชัดว่า บรรยากาศปะทุแบบนี้ พ่อบ้านหวังสัมผัสได้ถึงความผิดปกติแล้วแต่ทว่าคนกลุ่มนี้ที่เผิงกวงฉี่พามามีความระแวดระวังอย่างมากภายใต้สถานการณ์ที่พ่อบ้านหวังไม่ได้สังเกตเห็น ขยับฝีเท้า ล้อมทางหนีทีไล่ของเขาเอาไว้ทั้งหมด“หึหึ เรื่องมาจนถึงตอนนี้แล้ว หวังเจิง ฉันแบไต๋กับนายแล้วกัน”เผิงกวงฉี่ถูคนประคองเดินออกมา ถึงแม้เขาจะยิ้มอย
หลังหย่ากัน ประธานสาวสวยขอคืนดี บทที่ 1106
เป็นอย่างที่คิดเผิงกวงฉี่ส่ายหน้า ในดวงตาเผยความเยาะหยันออกมา และพูดเรียบๆ ว่า: “ใช่สิ คนข้างหมอนของฉัน แต่กลับโหดร้ายกับฉันได้ขนาดนี้...”“ทำให้ฉันเดินไปหาความตายช้าๆ มองดูฉันแย่ลงทุกวัน สุดท้ายอ่อนกำลังและตายไป หนอนคุณไสยทะลุท้อง”“ผม...”พ่อบ้านหวังยังอยากจะพูดอะไร แต่เขาก็พูดไม่ออกสักคำเขาเงียบขรึมอยู่ครู่ใหญ่ จากนั้นเงยหน้าพูดอย่างแน่วแน่:“เผิงกวงฉี่ เรื่องนี้ผมเป็นคนวางแผน ต้นเหตุทั้งหมดมาจากผม คุณปล่อยถานหงไป เพียงแค่คุณปล่อยถานหง ผมจะยอมให้คุณจัดการตามใจชอบ”“สายไปแล้ว”เผิงกวงฉี่พูดเสียงเบา:“ฉันบอกแล้วว่า ถานหงถูกฉันกำจัดไปแล้ว”“อะไรนะ? คุณทำจริงๆ เหรอ?”ความหวังสุดท้ายในดวงตาพ่อบ้านหวังถูกดับสูญจู่ๆ เขาก็ส่งเสียงหัวเราะที่มีอาการตื่นเต้นออกมาจากนั้น เสียงหัวเราะนี้ค่อยๆ เปลี่ยนไปดังขึ้น สุดท้ายก็เงยหน้าหัวเราะอย่างบ้าคลั่ง“เผิงกวงฉี่ นายนี่มันใจไม้ไส้ระกำจริงๆ!”“คนที่ใจไม้ไส้ระกำไม่ใช่ฉัน แต่เป็นพวกนายต่างหาก”เผิงกวงฉี่เงยหน้าขึ้น ตอบโต้ด้วยสีหน้านิ่งเฉย“ฮ่าฮ่า ใช่ นายพูดไม่ผิด ฉันใจไม้ไส้ระกำจริงๆ นั่นแหละ...ฮ่าฮ่าฮ่า...แต่ฉันคิดไม่ถึงว่า นายจะฆ่า
หลังหย่ากัน ประธานสาวสวยขอคืนดี บทที่ 1107
“อะไรกัน?!”นักบู๊ที่อยู่ใกล้พ่อบ้านหวังมากที่สุดคนหนึ่ง ยังไม่ทันได้ตั้งตัว ก็ถูกพ่อบ้านหวังตบจนสมองระเบิดเละเป็นเหมือนกับแตงโมที่แตกเป็นเสี่ยงๆ เลือดเนื้อติดอยู่บนกำแพง น่าหวาดกลัวอย่างถึงที่สุด“แดนแปรภาพ?! เขาอยู่ในแดนแปรภาพ!”นักบู๊ที่อยู่รอบด้านสัมผัสได้ถึงพลังบนตัวของพ่อบ้านหวังที่ผิดปกติในทันทีผู้แข็งแกร่งแดนแปรภาพเทียบกับเซียนเทียนแล้ว แข็งแกร่งกว่าไม่ใช่แค่เพียงนิดหน่อยหลังจากการรวมตัวของพลังชี่แท้กับการควบคุมพลังได้ตามใจชอบ ความสามารถของผู้แข็งแกร่งแดนแปรภาพไม่ใช่นักบู๊ระดับเซียนเทียนจะสามารถเทียบเท่าได้แน่นอนว่า หนึ่งในนี้นอกจากมีตัวตนที่สุดยอดเหนือขั้นตัวอย่างเช่นหลินเฟิงถึงแม้หลินเฟิงจะเป็นขั้นเซียนเทียนต้าหยวนหม่าน แต่แดนแปรภาพทั่วๆ ไปก็ทำอะไรเขาไม่ได้นอกจากแดนแปรภาพขั้นสูงสุด ถึงจะบีบคั้นให้หลินเฟิงใช้ไม้ตายของตัวเองออกมานี่ต้องยกคุณความดีให้กับการที่วิทยายุทธของหลินเฟิงถดถอยเมื่อสามปีก่อนบรรลุถึงขั้นเซียนเทียนต้าหยวนหม่านสองครั้ง ทำให้พลังชี่แท้ของหลินเฟิงแข็งแกร่งยิ่งกว่านักบู๊ทั่วๆ ไป ถึงขั้นที่นักบู๊แดนแปรภาพบางคนก็ยังเทียบไม่ได้และในตอนนี้ หล
หลังหย่ากัน ประธานสาวสวยขอคืนดี บทที่ 1108
เห็นเผิงกวงฉี่เผชิญหน้ากับความตายของตัวเองได้สงบนิ่งขนาดนี้ ถึงกับยังเห็นเขาเป็นคนรับใช้ สีหน้าของพ่อบ้านหวังบิดเบี้ยวเล็กน้อยถึงขั้นที่เขาคิดว่าหากฆ่าเผิงกวงฉี่ไปแบบนี้กลับจะเป็นเขาที่พ่ายแพ้เผชิญหน้ากับสายตาจริงจังของเผิงกวงฉี่ ในตอนนี้พ่อบ้านหวังกลับรู้สึกลังเลแล้ว“สิบกว่าปีก่อน นายเคยให้คำสัตย์กับฉัน นายจะติดตามฉันตลอดชีวิต”จู่ๆ เผิงกวงฉี่ก็พูดเรื่องเก่าๆ ขึ้นมาเขายิ้มพูดเรียบๆ:“ตอนนั้นสีหน้าที่อับจนหนทางของนาย คำพูดที่จริงจังแต่ละคำ ทำให้ฉันจดจำฝังใจ จนถึงตอนนี้ฉันก็ยังสามารถนึกขึ้นมาได้”เผงกวงฉี่เหมือนกับได้เห็นฉากในตอนนั้นขึ้นมาจริงๆเขาถอนหายใจพูดว่า:“เราสองคนเป็นเพื่อนเล่นกันตั้งแต่เด็ก ถึงแม้ภายหลังจะแยกจากกันเป็นเวลานาน ตอนที่นายถูกตามฆ่า และกลับมาพึ่งพาฉันอีกครั้ง ฉันยังเห็นคงมีความเชื่อมั่นต่อนายโดยที่ไม่มีเงื่อนไขใดๆ”“ฉันกวงเผิงฉี่ชีวิตนี้เชื่อใจแค่นายคนเดียวของฉัน แต่ว่า...”เผิงกวงฉี่ยิ้มอย่างขมขื่นพูดว่า:“ดูท่าแล้วโชคชะตาล้อเล่นกับคนสินะ...”“......”ได้ยินคำพูดแบบนี้ของเผิงกวงฉี่ พ่อบ้านหวังนิ่งอึ้งครู่หนึ่ง สีหน้าค่อยๆ เปลี่ยนไปละอายใจเล็กน้
หลังหย่ากัน ประธานสาวสวยขอคืนดี บทที่ 1109
“คุณหลิน นี่เป็นเรื่องของผมกับหวังเจิง คุณอย่าเข้ามายุ่ง ทางที่ดีคุณรีบถือโอกาสหนีไปซะเถอะ”หลังจากเผิงกวงฉี่ทำการวิเคราะห์เขาคิดว่าหลินเฟิงอายุน้อยขนาดนี้ และมีวิชาแพทย์ที่มหัศจรรย์อย่างมาก ดังนั้นเวลาที่ทุ่มเทให้กับศิลปะการต่อสู้ก็คงมีไม่มากเท่าไหร่เมื่อครู่สกัดกั้นฝ่ามือหนึ่งเอาไว้ก็คงจะพยายามเต็มที่แล้วหากเป็นแบบนี้ต่อไป จุดจบของหลินเฟิงคงไม่ต่างอะไรกับนักบู๊คนอื่นๆ จะต้องตายไปด้วยสภาพที่น่าอนาถอย่างถึงที่สุดในเมื่อถือว่าเป็นผู้มีบุญคุณช่วยชีวิตเขา เขาไม่อยากเห็นหลินเฟิงเสียชีวิตไปอย่างสูญเปล่า“หึหึ...”ใครจะรู้ว่าหลินเฟิงไม่เพียงไม่ได้จากไป แต่กลับหัวเราะเบาๆ และหันหน้ามาถามว่า:“เถ้าแก่ผมคิดว่าผมไม่ใช่คู่ต่อสู้ของเขางั้นเหรอ?”“เรื่องนี้...”คำถามนี้ของหลินเฟิงกลับทำให้เผิงกวงฉี่นิ่งอึ้งไปเขาไม่สามารถตอบกลับว่า “ใช่” ได้อยู่แล้ว แต่ก็ไม่อยากให้หลินเฟิงอวดฝีมืออัดอั้นอยู่นาน ก็ทำได้เพียงส่ายหน้าอย่างจนปัญญา“คุณหลิน พ่อบ้านหวังคนนี้เป็นเพื่อนกับผมตั้งแต่เด็ก ก่อนหน้านี้คุณช่วยชีวิตผมไว้ครั้งหนึ่งแล้ว ทำให้ผมรู้สึกซาบซึ้งในบุญคุณอย่างมาก ตอนนี้ผมไม่ควรจะดึงคุณเข
Latest chapter
หลังหย่ากัน ประธานสาวสวยขอคืนดี บทที่ 1260
“เป็นยังไงบ้าง? แผลคุณหายแล้วยัง?”“หายก็หายแล้วนั่นแหละ แต่ยังมีรอยแผลเป็นนิดหน่อย”ถังหว่านส่งเสียงไม่พอใจเล็กน้อย“ฉันไม่อยากให้หลี่ฮุ่ยหรานเห็นหรอกนะ ยังไงซะ ถ้าคิดถึงฉัน ก็ทำตัวดีๆ รออีกสักหน่อย”“อืม”หลินเฟิงวางสายโทรศัพท์และคิดอยู่ครู่หนึ่งเดิมทีเขาอยากไปกับหลี่ฮุ่ยหราน แต่เมื่อคิดว่าหลี่ฮุ่ยหรานงานยุ่งขนาดนี้ เขาอย่าไปเพิ่มความวุ่นวายให้เธอเลย“จ้าวเทียนหัว เตรียมรถให้ฉันคันหนึ่ง”หลินเฟิงโทรศัพท์ไปหาจ้าวเทียนหัว เมื่อจ้าวเทียนหัวได้ยิน กลับลำบากใจเป็นครั้งแรก“คุณชายหลิน ผมไม่มีสาขาย่อยที่เมืองเจิ้งเต๋อ ถ้าจะจัดเตรียมรถ เกรงว่าคงหารถที่เหมาะสมกับสถานะของคุณไม่ได้ชั่วคราว…”ได้ยินคำพูดนี้ หลินเฟิงส่ายหน้ายิ้มพูดว่า:“แค่ยานพาหนะเอง ไม่ต้องเอารถที่ดีอะไร นายรีบเตรียมให้หน่อยก็พอแล้ว”“ก็ได้รับ”จ้าวเทียนหัวขานรับ จากนั้นผ่านไปไม่นาน รถยนต์ออดี้ คันหนึ่งจอดอยู่ใต้ตึกของหลี่ซื่อกรุ๊ปหลินเฟิงก็ไม่ได้เลือกอะไรเพียงแต่หลังจากที่เขานำของขวัญที่ถังหว่านเตรียมเอาไว้ออกไปก็คิดอยู่ครู่หนึ่ง จึงนำหยกจิ้งจอกมีตำหนิที่ได้รับจากต่งเทียนไป๋ติดตัวไปด้วยถึงแม้หยกจิ้งจอกจะม
หลังหย่ากัน ประธานสาวสวยขอคืนดี บทที่ 1259
หลินเฟิงกลับมาถึงหลี่ซื่อกรุ๊ปเวลาหนึ่งสัปดาห์นี้ หลินเฟิงใช้ชีวิตอย่างสบายๆ มากเขาออกคำสั่งจิ่วเทาอยู่ในสำนักงานของเขา ขณะที่เขากำลังสั่งให้จิ่วเถาอยู่ในสำนักงานของเขาเพื่อรวบรวมสมาชิกที่เหลือของแก๊งหมาป่าสีเลือด และฝึกศิลปะการต่อสู้ไปด้วยให้ร่างกายของเขาปรับตัวเข้ากับการเปลี่ยนแปลงที่เกิดจากการบรรลุหลินเฟิงในตอนนี้ได้กลายเป็นปรมาจารย์ระดับสูงที่แท้จริงของประเทศมังกรที่ไม่เป็นรองใครแล้วถ้าหากพูดว่า ก่อนหน้านี้พ่อบ้านกับบริวารของตระกูลหลง สามารถสร้างความลำบากให้หลินเฟิงได้ ส่วนตอนนี้ พวกเขาไม่ใช่คู่ต่อสู้ของหลินเฟิงอีกแล้วเกรงว่า มีเพียงผู้แข็งแกร่งที่สุดในประเทศมังกร ยอดฝีมือแดนเทพที่ยืนอยู่บนยอดปิรามิด ถึงจะสามารถงัดข้อกับหลินเฟิงได้เช่นผู้นำตระกูลหลงหรืออย่างเช่นราชาหลินแห่งตอนใต้…พ่อของเขาหลังจากความแข็งแกร่งที่เปลี่ยนไปของหลินเฟิง คนทั้งคนก็เปลี่ยนแปลงไปไม่เพียงมีออร่าที่ทำให้คนหลงใหลที่ไม่สามารถอธิบายได้ยังมีรัศมีของปรมาจารย์ผู้หลุดพ้นจากทางโลกและไม่สนใจเรื่องทางโลกอายุแค่นี้ก็มีออร่าที่แข็งแกร่งแบบนี้ สามารถพูดได้ว่าแปลกประหลาดอย่างมากสำหรับการเปลี่ยน
หลังหย่ากัน ประธานสาวสวยขอคืนดี บทที่ 1258
“เอ่อ…ค่ะ”หญิงรับใช้ก็ลำบากใจเล็กน้อย เห็นหลินเฟิงไม่พูดอะไร พวกเธอก็ทำได้คุกเข่าลงที่ด้านข้างหลินเฟิง และเก็บเศษหินเหล่านี้ขึ้นมาสุดท้ายก็คือให้กับหลินเฟิง“ขอบคุณ”หลินเฟิงขอบคุณหญิงรับใช้เสียงเบาส่วนหญิงรับใช้คนนี้เดิมคิดว่าหลินเฟิงโกรธเป็นฟืนเป็นไฟ แต่คิดไม่ถึงว่าหลินเฟิงจะขอบคุณเธอที่เป็นบุคคลไม่สำคัญแบบนี้ทำให้เธอทำอะไรไม่ถูกชั่วคราว“เอาล่ะเอาล่ะ ผมเชื่อว่าสหายน้อยหลินก็มีความเป็นของตัวเอง ต่อให้เป็นเศษหินก็ไม่ส่งผลกระทบอะไร”ต่งเทียนไป๋เห็นบรรยากาศน่าอึดอัด จึงรีบพูดเสริมให้หลินเฟิงหินก้อนนี้แตกที่ในมือของหลินเฟิง ถ้าหากหลินเฟิงย้อนกลับมาหาเขา งั้นเขาก็สามารถเอาตัวเองออกมาได้แต่สุดท้ายก็ยังต้องไว้หน้าหลินเฟิงเขาข้ามตอนนี้ไปอย่างรวดเร็ว เอาสมบัติล้ำค่าชิ้นต่อไปออกมาส่วนสมาธิของหลินเฟิงในตอนนี้อยู่ที่ในร่างกาย ไม่ได้รู้สึกสนต่อสมบัติล้ำค่าของต่งเทียนไป๋อีกต่อไปผ่านไปครู่หนึ่ง ท้องฟ้าเริ่มมืดสมบัติล้ำค่าของต่งเทียนไป๋ก็ถูกนำออกมาจนหมดแล้วหนึ่งในนั้นมีขวดหยกที่ถูกถังฮั่วประมูลเอาไปได้ด้วยสองพันห้าร้อยล้านบาททุกคนต่างชื่นชม เป็นเพราะมูลค่าของขวดหยกชิ้นนี้
หลังหย่ากัน ประธานสาวสวยขอคืนดี บทที่ 1257
และเลือดที่เปื้อนอยู่บนหินก้อนนี้เป็นสารจำเป็นและเลือดของผู้นำสำนักเสวียนเทียน ที่เป็นเพราะถูกล้อมโจมตี จนทะลวงขั้นไม่สำเร็จ และนั่นก็คือเลือดของอาจารย์ของหลินเฟิงถึงแม้อาจารย์ของเขาตอนนั้นจะไม่ได้บรรลุขอบเขตเทพ แต่มีเค้าลางของพลังจิตวิญญาณเซียนแล้วและสารจำเป็นและเลือดที่อยู่บนหินนี้ ถูกเจือปนด้วยกลิ่นอายของจิตวิญญาณเซียนไม่ว่าจะจากมุมมองเหตุผล หรือส่วนบุคคล หลินเฟิงไม่อยากเห็นหินก้อนนี้หลุดล่องอยู่ภายนอกเลือดที่อยู่บนหินก้อนนี้ หมายถึงความไม่ยอมแพ้ของอาจารย์แสดงถึงโศกนาฏกรรมของสำนักเสวียนเทียนที่ถูกทำลายล้างแสดงถึงการเดินทางเร่ร่อนสามปีของหลินเฟิงดังนั้นสำหรับหลินเฟิงแล้ว หินก้อนนี้เป็นสมบัติที่ไม่สามารถประเมินค่าได้อย่าว่าแต่สองหมื่นห้าพันล้านบาท ต่อให้เป็นห้าหมื่นล้านบาท หนึ่งแสนล้านบาท หลินเฟิงก็ต้องเอามาให้ได้หลินเฟิงเอาเงินสองหมื่นห้าพันบาทที่มีทั้งตัวออกมา มอบให้ต่งเทียนไป๋ เขาก็ได้รับหินก้อนนั้นมาตามที่ต้องการถือไว้ในมือรู้สึกอบอุ่นมากที่สุดเหมือนกับเลือดร้อนที่อยู่ข้างบนยังไม่เหือดแห้ง หลินเฟิงอดไม่ได้ น้ำตาจะไหลออกมาในทันที แต่สุดท้ายก็ยังอดกลั้นเอาไ
หลังหย่ากัน ประธานสาวสวยขอคืนดี บทที่ 1256
หรือว่าหินก้อนนี้จะเป็นของล้ำค่าจริง ๆ?เขาจงใจประเมินค่าให้ต่ำ เพื่อป้องกันไม่ให้คนอื่น ๆแย่งชิงกับเขางั้นเหรอ?เมื่อคิดถึงตรงนี้ ทุกคนในนี่นั้นต่างก็เริ่มกังขาแล้วเมื่อต่งเทียนไป๋เห็นการกระทำของหลินเฟิง ก็รู้สึกดีใจขึ้นมาทันที การที่หลินเฟิงทำแบบนี้ ไม่ใช่เป็นการโฆษณาก้อนหินของตัวเองงั้นเหรอ?เขารีบถามด้วยใบหน้าที่เต็มไปด้วยรอยยิ้มว่า :“เพื่อนตัวน้อยหลิน โปรดอภัยที่ผมสายตาไม่ดี ถึงแม้จะได้มาในราคาที่สูง แต่ก็คิดมาตลอดว่ามันคือทับทิม”“ไม่รู้ว่าเพื่อนตัวน้อยหลินจะช่วยแก้ปริศณาให้หน่อยได้ไหม? ถ้าหากไม่ใช่ทับทิม งั้นมันคืออะไร?”“เป็นเพียงแค่หินธรรมดาทั่วไป”หลินเฟิงยังคงอธิบายอย่างใจเย็น แต่แววตาของเขากลับดูซับซ้อนและพูดอย่างใจเย็นว่า :“ถึงแม้จะเป็นเพียงแค่ก้อนหินธรรมดาทั่วไป แต่กลับมีความหมายกับผมเป็นพิเศษ ดังนั้นผมจึงอยากได้มันมา”“พรวด....”หลังจากที่ได้ยินคำพูดนี้ ถังฮั่วที่อยู่ด้านข้างก็หัวเราะขึ้นมาหลินเฟิงคิดว่าพวกเขาเป็นคนโง่กันหมดแล้วใช่ไหม?พูดในตอนแรกว่ามันไม่ใช่ทับทิม และยังพยายามประเมินค่าให้ต่ำอีก หลังจากนั้นตัวเองก็เดินออกไปซื้อมัน เห็น ๆอยู่ว่ามันมีบางอ
หลังหย่ากัน ประธานสาวสวยขอคืนดี บทที่ 1255
เป็นไปตามที่คิด งานแกะสลักไม้ชิ้นนี้ไม่ได้มีมูลค่าสูงมากนักุท้ายก็ถูกคนซื้อไปในราคาเพียงสองล้านบาทเท่านั้นจากนั้น ต่งเทียนไป๋ก็เอาชามกระเบื้องอีกหนึ่งชุดออกมาชามลายนี้ก็ไม่ได้มีอะไรปัญหาอะไรเช่นกันเมื่อเห็นแบบนี้ หลินเฟิงก็พยักหน้าถึงแม้ว่าของพวกนี้จะไม่ได้เข้าตาหลินเฟิง แต่ก็ไม่ใช่ของปลอม ที่จะขายได้ในราคาเจ็ดร้อยห้าสิบล้านบาทเมื่อเห็นว่าหลินเฟิงไม่ได้พูดอะไรออกมานานแล้ว ในที่สุดต่งเทียนไป๋ก็ถอนหายใจด้วยความโล่งอกดูเหมือนว่างานเขียนอักษรชิ้นก่อนหน้านี้ จะเป็นข้อยกเว้นจริง ๆสุดท้ายเขาก็วางใจและเอาของล้ำค่าอีกชิ้นหนึ่งออกมาจากของสะสมของตัวเองเป็นปะการังคริสตัลสีแดง“ทุกท่าน ปะการังคริสตัลสีแดงชิ้นนี้ผมได้รอบรวมสะสมมาจากเมืองหนานไห่ มีราคามากและหาได้ยากอย่างมาก หากไม่ใช่สถานการณ์พิเศษในครั้งนี้ละก็ ผมก็คงไม่มีวันที่ตะขายมัน”ต่งเทียนไป๋แนะนำอย่างภาคภูมิใจว่า :“ได้ยินมาว่าของล้ำค่าชิ้นนี้มีอออร่าและแกะสลักโดยท่านอาจารย์ แถมยังมีพลังงานวิญญาณอีกด้วย เพียงแค่วางไว้ที่บ้านก็จะทำให้บ้านเป็นสิริมงคลและอายุยืนยาวได้”ตอนนี้ผมพร้อมที่จะขายมันในราคาห้าพันล้านบาท!”“ห้าพันล้
หลังหย่ากัน ประธานสาวสวยขอคืนดี บทที่ 1254
เมื่อได้ยินคำพูดของหลินเฟิง สีหน้าของต่งเทียนไป๋ เขาตะคอกเสียงดังว่า:“ไป ไปซื้อไม้ขีดไฟมาให้ฉัน!”“จริง!”หญิงรับใช้ก็ตกใจ และรีบออกไป“หลินเฟิง หรือว่าคุณไม่รู้เหรอว่า อะไรที่เรียกว่าอภัยได้ก็ให้อภัย?”ถังฮั่วมองหลินเฟิงด้วยความโมโห“หึหึ เมื่อครู่ตอนที่ถังฮั่วบีบบังคับให้ผมกลับมาตรวจสอบ คุณได้ฟังคำเกลี้ยกล่อมของผมบ้างไหม?“ยังคิดว่าผมพูดแบบนี้ก็เพื่อที่จะหนีไป”“ตอนนั้นคุณยังต้องการให้ผมคุกเข่ากราบทุกคน ทำไมถึงไม่พูดว่าให้อภัยได้ก็ให้อภัยล่ะ?”ได้ยินคำพูดนี้ของหลินเฟิง ถังฮั่วก็รู้สึกจุกในลำคอพูดไม่ออกอยู่ครู่ใหญ่ ทำได้เพียงกัดส่งเสียงไม่พอใจออกมาผ่านไปครู่หนึ่ง หญิงรับซื้อไม่ขีดไฟกลับมาต่งเทียนไป๋กลับมือสั่นเทา สุดท้ายก็เผาภาพเขียนใบนั้นต่อหน้าทุกคน มองดูมันกลายเป็นขี้เถ้าส่วนเขาก็รู้สึกเสียดายจนใบหน้าเหี่ยวย่นกระตุกแต่ทำอะไรไม่ได้ ในเมื่อพูดรับปากออกมาแล้ว งั้นก็จำเป็นต้องทำอยู่ในวงการตรวจสอบสมบัติล้ำค่า นี่เป็นกฏที่เด็ดขาด“เอาล่ะ แค่งานเขียนเท่านั้นเอง ผมขอตัวก่อนล่ะ”หลินเฟิงเห็นว่าสีหน้าของทุกคนที่อยู่ในงานไม่ค่อยดีนักและเขาก็รู้สึกว่าอยู่ต่อไปก็ไม่มีอ
หลังหย่ากัน ประธานสาวสวยขอคืนดี บทที่ 1253
หลินเฟิงกลับไปที่ข้างหน้างานเขียน เขาเพียงแค่มองดูเล็กน้อย ก็พบช่องโหว่หลายจุด“หึ หลินเฟิง เป็นยังไง? คิดคำโกหกเสร็จแล้วยัง?”ถังฮั่วไม่รู้ว่าเอาความเป็นศัตรูมาจากไหน ท่าทางที่มีต่อหลินเฟิงแฝงไปด้วยการดูถูกอยู่ตลอดหลินเฟิงไม่ได้สนใจเขา แต่กลับพยักหน้าอย่างมั่นใจ“ทุกท่านเชิญดูที่ตราปั๊มตรงนี้”หลินเฟิงชี้ไปที่ตราปั๊มตรงมุม และพูดอย่างเรียบเฉยว่า:“ตราประทับนี้ถึงแม้ตั้งใจทำให้เก่า แต่มีความแตกต่างเล็กน้อยกับยุคสมัยของกระดาษ“สถานการณ์แบบไหนกันที่ งานเขียนแผ่นหนึ่งหลังจากเสร็จสมบูรณ์เป็นร้อยปี รอให้ผู้เขียนสิ้นชีวิตแล้ว ถึงได้ประทับตราชื่อผู้เขียนลงไป?”“อะไรนะ?!”ได้ยินถึงตรงนี้ ทุกคนต่างไม่นิ่งเฉยโดยเฉพาะต่งเทียนไป๋ เขาหยิบแว่นขยายมาจากด้านข้างของเขา คุกเข่าลงและสังเกตอย่างละเอียด ถือโอกาสในตอนที่เขากำลังสังเกตอย่างละเอียด หลินเฟิงชี้ไปที่ตัวหนังสือบนงานเขียน และพูดอย่างเรียบเฉยว่า: “อักษรราชวงศ์ซ่งโบราณผมเคยเห็นมาเยอะแล้ว ตัวอักษรนี้ เห็นได้ชัดว่าที่ราชวงศ์ซ่งโบราณมีวิธีเขียนสองแบบ อย่าว่าแต่อาจารย์จางเลย ราชวงศ์ซ่งโบราณคนส่วนใหญ่ก็ไม่ใช้วิธีเขียนแบบนี้”“นี่เป็นรูป
หลังหย่ากัน ประธานสาวสวยขอคืนดี บทที่ 1252
ต่งเทียนไป๋ส่งเสียงไม่พอใจออกมา หลินเฟิงพูดออกมาแบบนี้แล้ว ถ้าหากวันนี้ปล่อยให้เขาจากไปนั่นหมายความว่าคำพูดของเขาเป็นจริงไม่ใช่หรือไง?เขาไม่ได้ขายสมบัติ แต่ขายชื่อเสียงเขาต่งเทียนไป๋ตรวจสอบและรับซื้อสมบัติล้ำค่ามาทั้งชีวิต ไม่ต้องพูดถึงสิ่งอื่น เขาไม่สามารถทนต่อการถูกเหยียดหยามแบบนี้ได้“คุณผู้ชายท่านนี้ คุณพูดแบบนี้ถือว่าเป็นการทำลายงานของผม คุณจะกลับไปอย่างสงบงั้นเหรอ?”คำพูดของต่งเทียนไป๋ไม่เป็นมิตรอย่างมาก“หือ? งานแบบนี้ของคุณทำลายไม่ได้งั้นเหรอ?”หลินเฟิงพูดอย่างดูถูกเหยียดหยามว่า:“เอาของปลอมเป็นทรัพย์สมบัติ สิ่งที่ถูกประมูลกลับเป็นชื่อเสียงของคุณ หากมีคนคัดค้าน ก็จะลงไม้ลงมือ”“แต่ที่น่าเสียดายก็คือ ชื่อเสียงและศักดิ์ศรีของคุณไม่มีมูลค่าอะไรในสายตาของผม อีกทั้งผมก็ไม่กลัวที่จะลงไม้ลงมือ”ได้ยินคำพูดของหลินเฟิง ต่งเทียนไป๋ตกตะลึงไปชั่วขณะหนึ่งวุ่นวายอยู่นาน หลินเฟิงรังเกียจที่เขาขายของปลอมงั้นเหรอ?คิดถึงตรงนี้ อารมณ์ของต่งเทียนไป๋สงบลงบ้างแล้วเขาเดินเข้ามาช้าๆ ยืนอยู่ข้างหลินเฟิงพูดด้วยความมั่นใจว่า:“พ่อหนุ่ม ที่นี่ขายสมบัติล้ำค่า ไม่ได้ขายชื่อเสียงหน้าตาของ
