เข้าสู่ระบบแชร์
บทที่ 1108
บทที่เกี่ยวข้อง
หลังหย่ากัน ประธานสาวสวยขอคืนดี บทที่ 1109
“คุณหลิน นี่เป็นเรื่องของผมกับหวังเจิง คุณอย่าเข้ามายุ่ง ทางที่ดีคุณรีบถือโอกาสหนีไปซะเถอะ”หลังจากเผิงกวงฉี่ทำการวิเคราะห์เขาคิดว่าหลินเฟิงอายุน้อยขนาดนี้ และมีวิชาแพทย์ที่มหัศจรรย์อย่างมาก ดังนั้นเวลาที่ทุ่มเทให้กับศิลปะการต่อสู้ก็คงมีไม่มากเท่าไหร่เมื่อครู่สกัดกั้นฝ่ามือหนึ่งเอาไว้ก็คงจะพยายามเต็มที่แล้วหากเป็นแบบนี้ต่อไป จุดจบของหลินเฟิงคงไม่ต่างอะไรกับนักบู๊คนอื่นๆ จะต้องตายไปด้วยสภาพที่น่าอนาถอย่างถึงที่สุดในเมื่อถือว่าเป็นผู้มีบุญคุณช่วยชีวิตเขา เขาไม่อยากเห็นหลินเฟิงเสียชีวิตไปอย่างสูญเปล่า“หึหึ...”ใครจะรู้ว่าหลินเฟิงไม่เพียงไม่ได้จากไป แต่กลับหัวเราะเบาๆ และหันหน้ามาถามว่า:“เถ้าแก่ผมคิดว่าผมไม่ใช่คู่ต่อสู้ของเขางั้นเหรอ?”“เรื่องนี้...”คำถามนี้ของหลินเฟิงกลับทำให้เผิงกวงฉี่นิ่งอึ้งไปเขาไม่สามารถตอบกลับว่า “ใช่” ได้อยู่แล้ว แต่ก็ไม่อยากให้หลินเฟิงอวดฝีมืออัดอั้นอยู่นาน ก็ทำได้เพียงส่ายหน้าอย่างจนปัญญา“คุณหลิน พ่อบ้านหวังคนนี้เป็นเพื่อนกับผมตั้งแต่เด็ก ก่อนหน้านี้คุณช่วยชีวิตผมไว้ครั้งหนึ่งแล้ว ทำให้ผมรู้สึกซาบซึ้งในบุญคุณอย่างมาก ตอนนี้ผมไม่ควรจะดึงคุณเข
หลังหย่ากัน ประธานสาวสวยขอคืนดี บทที่ 1110
พ่อบ้านหวังถึงแม้ไม่รู้ว่าก่อนหน้านี้หลินเฟิงใช้วิธีอะไรหลบการตรวจสอบจากเขาแต่ตอนนี้สามารถสัมผัสพลังของหลินเฟิงได้อย่างชัดเจน ความกังวลที่อยู่ในใจก็ถูกกำจัดไปขั้นเซียนเทียนต้าหยวนหม่านแข็งแกร่งไหม?แข็งแกร่ง!แต่ไม่ใช่คู่ต่อสู้ของเขา“ตายยยย!”เพื่อไม่ให้เป็นการยืดเยื้อ พ่อบ้านหวังใช้วิชาฝ่ามือที่แข็งแกร่งที่สุดของตัวเองออกมา พลังทั้งหมดของร่างกายรวมอยู่ที่บนฝ่ามือ จะฆ่าหลินเฟิงได้หรือไม่ ก็ดูวิชานี้แหละแน่นอนว่า เขาก็มองออกว่าหลินเฟิงจะปกป้องเผิงกวงฉี่ให้ได้ ดังนั้นฝ่ามือนี้จึงใช้แรงทั้งหมดถ้าหากหลินเฟิงจะหลบเช่นนั้นฝ่ามือนี้ก็จะตกไปที่ตัวของเผิงกวงฉี่เช่นนั้นเผิงกวงฉี่ก็จะต้องตายอย่างแน่นอนดังนั้นหลินเฟิงอยากให้เผิงกวงฉี่มีชีวิตรอด งั้นก็จะต้องรับฝ่ามือนี้ของเขาเอาไว้!เห็นเพียงแค่ฝ่ามือขาวดำผสมผสานกันของพ่อบ้านหวัง กลับเกิดพลังชี่แท้สีเทาหม่นๆ ออกมาเมื่อพลังชี่แท้ปรากฏออกมา ก็ทำให้สิ่งรอบข้างเคลื่อนไหว ทั่วทั้งอาคารสำนักงานสั่นคลอนเหมือนจะถล่มนี่ก็คือการโจมตีที่แข็งแกร่งที่สุดของผู้แข็งแกร่งแดนแปรภาพ“หึ...”มองดูฝ่ามือที่โจมตีอย่างดุดัน หลินเฟิงไม่มีท่าที
หลังหย่ากัน ประธานสาวสวยขอคืนดี บทที่ 1111
“พวกเธอเดาสิ วันนี้ฉันกับพี่สาวของฉัน ฟังคำพูดของอดีตสามีของเธอ ไปที่บริษัทเต๋อหนิงด้วยกันกับเขา พวกเธอเดาสิว่าเกิดอะไรขึ้น?”ตอนที่หลี่ฮุ่ยหรานกลับมาถึงบริษัท ก็เห็นจางซินกำลังเก็บกวาดข้าวของของตัวเอง เตรียมตัวจะจากไปแต่ก่อนที่เธอจะจากไป ยังตั้งใจพูดเสียงดังกับพนักงานของหลี่ซื่อกรุ๊ปว่า:“เขาบอกว่าเผิงกวงฉี่จะโอนที่ดินห้าผืนที่ประมูลมาได้ให้อย่างว่าง่าย แต่ความเป็นจริงล่ะ?”“คนรับใช้ส่วนตัวของเผิงกวงฉี่ ไม่รู้เรื่องนี้ด้วยซ้ำ พวกเราไปที่นั่น เป็นการถูกหักหน้าชัดๆ เลย”“จิ๊จิ๊จิ๊ พวกเธอไม่ได้เห็นช่างน่าเสียดายจริงๆ หน้าของหลี่ฮุ่ยหรานนะ ยังมีสีหน้าของหลินเฟิงคนนั้น แต่ละคนหน้าตาบึ้งตึง เหมือนกับกินแมลงวันเข้าไป”“ฮ่าฮ่าฮ่า...น่าขำชะมัดเลย”“พวกเธอคิดดูนะ เผิงกวงฉี่เขาเป็นใครกัน จะฟังคำพูดของหลินเฟิงอย่างว่าง่ายได้ยังไง?”“เขานับประสาอะไรกัน?”“ยังไงฉันไปแล้ว พวกเธออยู่ที่นี่ ถูกอดีตสามีของหลี่ฮุ่ยหรานพาพวกเธอตกต่ำไปด้วยกันเถอะ!”ขณะพูด จางซินเก็บกวาดข้าวของของตัวเอง และหัวเราะเสียงดังเดินออกจากห้องทำงานแต่ทว่าที่ทางเดิน เธอเห็นหลี่ฮุ่ยหรานที่กลับมาแล้วพอดีหลี่ฮุ่ยหรานฟัง
หลังหย่ากัน ประธานสาวสวยขอคืนดี บทที่ 1112
“หึ หลี่ฮุ่ยหราน เธออย่าลำพองใจไป วุ่นวายอยู่นาน เธอเปลี่ยนเรื่องพูด ไม่ใช่เพราะฉันพูดความจริงงั้นเหรอ?”“เธอกับหลินเฟิงไม่สามารถเอาที่ดินกลับมาจากเผิงกวงฉี่ได้ด้วยซ้ำ หรือไม่ใช่งั้นเหรอ?”“งั้นเธอคิดผิดแล้ว”ตอนที่หลี่ฮุ่ยหรานผลักประตูห้องทำงานของตัวเอง กำลังจะเดินเข้าไป ก็ได้ยินเสียงตะโกนของจางซินพอดีเธอหยุดชะงักฝีเท้า หันหน้าไปทางจางซินและส่งสายตาดูถูกและเย็นชาให้เธอ“ฉันเชื่อว่าหลินเฟิงจะนำที่ดินเหล่านั้นที่หลี่ซื่อกรุ๊ปของเราต้องการกลับมาได้แน่ ในเมื่อเขารับปากกับฉันแล้ว งั้นก็จะไม่ทำให้ฉันผิดหวัง”“หึ งั้นเธอพูดแบบนี้ ฉันก็ยังไม่กลับไปก่อนชั่วคราว”จางซินพูดหน้าด้านๆ:“ฉันอยากดูว่าหลินเฟิงคนนั้นมีความสามารถอะไร! ถูกเธอยกยอปอปั้นได้ยอดเยี่ยมขนาดนี้”“หลี่ฮุ่ยหราน ถ้าหากหลินเฟิงไม่สามารถนำที่ดินมาจากในมือของเผิงกวงฉี่ได้ เธอจะว่ายังไง?”“งั้นฉันถอนตัวจากประธานบริษัทหลี่ซื่อกรุ๊ป”หลี่ฮุ่ยหรานหัวเราะเยาะ และกลับเข้าไปที่ห้องทำงานของตัวเอง“ฮ่าฮ่า ดี...เธอพูดเองนะ!”จางซินหัวเราะเสียงดังตอนนี้เธอโมโหจนหน้ามืดตามัวไปหมดไม่เพียงเพราะเรื่องของจ้าวเว่ย ยิ่งเป็นเพราะหลี่
หลังหย่ากัน ประธานสาวสวยขอคืนดี บทที่ 1113
“คุณหลินมีความสามารถขนาดนี้ ทำไมถึงได้...ได้เป็นเพียงแค่หัวหน้าแผนกรักษาความปลอดภัย?! นี่มันช่าง...”หลังจากเผิงกวงฉี่ตั้งตัวได้ ก็ไม่รู้ว่าจะร้องไห้หรือหัวเราะดีตามหลักแล้ว หลินเฟิงคนที่มีความสามารถขนาดนี้ ต่อให้แย่แค่ไหนก็ควรจะเป็นกรรมการบริษัท เข้าร่วมในการวางแผนของบริษัทแต่คิดไม่ถึงว่าหลินเฟิงจะเป็นแค่หัวหน้าแผนกรักษาความปลอดภัยเท่านั้นพูดให้ดูแย่หน่อย ก็คือหัวหน้ายามนี่ทำให้เผิงกวงฉี่รับมือไม่ทัน“หึหึ...”หลินเฟิงก็ไม่ได้รู้สึกโมโห เพียงแค่หัวเราะ และไม่ได้พูดอะไรมากมายนักเผิงกวงฉี่กลับทอดถอนใจเล็กน้อย จากนั้นมองหลินเฟิงที่อยู่ข้างๆ พูดเชื้อเชิญด้วยความจริงใจว่า:“คุณหลิน เทียบกับการเป็นแค่หัวหน้าแผนกรักษาความปลอดภัยเล็กๆ ที่นี่ ไม่สู้มาเผิงกวงกรุ๊ปของผมดีกว่า”“ผมจะจัดตำแหน่งที่เหมาะสมกับสถานะของคุณให้ อีกทั้งขอให้คุณเป็นกรรมการบริษัท เข้าร่วมแผนงานของเผิงกวงกรุ๊ป”“เชื่อผมนะครับ คุณอยู่ที่เผิงกวงกรุ๊ป จะต้องมีอนาคตที่สูงกว่าตอนนี้อย่างแน่นอน”เผชิญหน้ากับการเชื้อเชิญของเผิงกวงฉี่ หลินเฟิงปฏิเสธอ้อมๆ“ผมเกิดมาชอบความอิสระ ไม่ชอบการผูกมัด โดยเฉพาะเรื่องซับซ้อนภา
หลังหย่ากัน ประธานสาวสวยขอคืนดี บทที่ 1114
แต่ทว่าหลินเฟิงที่อยู่ข้างๆ กลับพบเห็นบ่อยจนชินตาแล้ว“ไม่จำเป็นต้องสนใจเธอ ก็แค่ตัวตลกคนหนึ่งก็เท่านั้น”หลินเฟิงโบกมือ และเรียกเผิงกวงฉี่ให้อ้อมจางซิน เข้าไปในห้องทำงานของหลี่ฮุยหราน“เอ๊ะ เดี๋ยวสิ”จู่ๆ จางซินก็ก้าวเดินเข้ามา ขวางทางของเผิงกวงฉี่“คุณมีธุระอะไรไหมครับ?”เผิงกวงฉี่เห็นในดวงตาของผู้หญิงคนนี้เต็มไปด้วยความดูถูก ในใจก็รู้สึกไม่พอใจเล็กน้อยเขาเป็นถึงเศรษฐีอันดับหนึ่งที่มีชื่อเสียงของหัวตงปกติแล้วใครกล้าใช้ท่าทางแบบนี้ปฏิบัติต่อเขากัน?“ให้ฉันเดาดูนะ คุณคงไม่ใช่เผิงกวงฉี่เศรษฐีอันดับหนึ่งของหัวตงที่หลินเฟิงเชิญมาหรอกนะ?”จางซินพูดไปพูดมา ก็ตั้งใจเคลื่อนสายตาไปที่ตัวหลินเฟิง“ถูกต้อง ผมเองครับ”เผิงกวงฉี่พยักหน้าเรียบๆ“จางซิน ฉันเตือนเธอให้เจียมตัวหน่อย อย่าหาเรื่องใส่ตัว”หลินเฟิงขมวดคิ้วตวาดเสียงเย็นชา“ไม่ไม่ไม่ ฉันจะหาเรื่องใส่ตัวได้ยังไงล่ะ!”จางซินหัวเราะเยาะ จ้องมองเผิงกวงฉี่ที่อยู่ตรงหน้า จากนั้นส่งเสียงจุ๊ปากพูดด้วยความประหลาดใจ:“นายพูดสิ หลินเฟิง นายจ้างนักแสดงมาทำไมถึงไม่จ้างคนที่เป็นมืออาชีพหน่อย หาคนที่สีหน้าซีดเซียว เหมือนวินาทีต่อไปจะนอน
หลังหย่ากัน ประธานสาวสวยขอคืนดี บทที่ 1115
ถึงแม้ว่าเผิงกวงฉี่จะทำธุรกิจมานานหลายปี ถึงจะสุขุมล้ำลึกและมีความอดทนสูงมาก แต่โดยธรรมชาติเขาจะไม่โต้เถียงกับจางซินเด็กผู้หญิงตัวเล็ก ๆอย่างแบบนี้แต่ตอนนี้ สิ่งจางซินพูดออกมาอย่างนี้ นั่นก็เป็นการยั่วยุหลินเฟิงและสถานะของเขาโดยเฉพาะ“เอ๊ะ คุณหลิน วันนี้ผมยังต้องพิสูจน์สักหน่อย”เมื่อเห็นว่าหลินเฟิงเข้ามาขวาง เผิงกวงฉี่ก็ยกมือขึ้นมาห้ามหลินเฟิง แล้วหยิบบัตรสีทองออกมาจากในกระเป๋า แสงสีทองส่องประกาย จนทำให้หลาย ๆคนต้องตาพร่ากันอยู่ครู่หนึ่ง“นี่คืออะไรนะ?”จางซินขมวดคิ้ว เธอไม่รู้จักบัตรทองที่อยู่ในมือของเผิงกวงฉี่“นี่คือเอกลักษณ์เฉพาะของเผิงกวงกรุ๊ปของเรา ซึ่งเป็นเอกสิทธิ์ของบัตรทองที่มีไว้สำหรับการตรวจสอบตัวตนระดับชั้นสูงสุดของเผิงกวงกรุ๊ปของเรา ผู้ที่มีบัตรทองนี้ สามารถใช้จ่ายที่เผิงกวงกรุ๊ปของเราได้ฟรีทั้งหมด”หลังจากพูดสิ่งนี้จบ เผิงกวงฉี่ก็ชี้ไปที่จางซิน ด้วยใบหน้าที่สลักอยู่บนบัตรทอง ก่อนจะยิ้มเล็กน้อยและพูดว่า:“คุณจาง คุณลองดูใบหน้าที่สลักอยู่บนบัตรใบนี้สิ ว่ามันคล้ายกับผมขนาดไหน?”“คล้ายขนาดไหน?”จางซินรับบัตรทองของเผิงกวงฉี่มา แล้วเปรียบเทียบทั้งหน้าและหลัง ก่อนที่
หลังหย่ากัน ประธานสาวสวยขอคืนดี บทที่ 1116
แต่เมื่ออยู่ข้าง ๆหลินเฟิง จะต้องไว้หน้าหลินเฟิง“คุณหลิน คุณคิดว่าควรจะทำอย่างไรดี?”“ผม.....”ขณะที่หลินเฟิงกำลังจะพูด ประตูห้องทำงานของหลี่ฮุ่ยหรานก็ถูกผลักเปิดออกมาทันทีหลี่ฮุ่ยหรานที่ได้ยินการเคลื่อนไหวที่ทางเดินก็รีบออกไปเมื่อเธอมองเห็นจางซิน แววตาก็อึมครึ้มลงด้วยความโกรธทันที และเกือบจะเป็นลม ทำไมยัยนี่สร้างปัญหาให้เธออีก“หลินเฟิง คุณกลับมาแล้ว”แต่ตอนนี้อยู่ต่อหน้าคนนอก หลี่ฮุ่ยหรานก็ไม่สามารถปล่อยให้ตัวเองเสียมารยาทได้เธอพยักหน้าให้หลินเฟิงเล็กน้อย ก่อนจะเดินอ้อมจางซิน แล้วมองไปที่เผิงกวงฉี่พร้อมกับเอ่ยถามว่า :“ท่านนี้คือ?”“ผมเป็นนักแสดงที่ได้รับการว่าจ้างจากคุณหลินในราคาที่สูงลิ่ว ให้มารับบทเป็นเผิงกวงฉี่ คนที่ร่ำรวยเป็นอันดับหนึ่งในหัวตง”เมื่อได้ยินคำแนะนำนี้จากสุภาพบุรุษที่ไม่ธรรมดาคนนี้ หลี่ฮุ่ยหรานก็ตะลึงทันที แต่เธอก็ฉลาดมาก เพียงแค่เหลือบมองไปทางจางซิน ก็เข้าใจได้ทันทีว่ามันเกิดอะไรขึ้นที่นี่“เฮ้อ...ตัวซวย”หลี่ฮุ่ยหรานจับใหน้าผากแต่แทบจะในทันที หลี่ฮุ่ยหรานก็แสดงรอยยิ้มออกมาอย่างชำนาญ พร้อมกับทันทายเผิงกวงฉี่ว่า : “คิดไม่ถึงว่าเถ้าแก่เผิงจะม
บทล่าสุด
หลังหย่ากัน ประธานสาวสวยขอคืนดี บทที่ 1260
“เป็นยังไงบ้าง? แผลคุณหายแล้วยัง?”“หายก็หายแล้วนั่นแหละ แต่ยังมีรอยแผลเป็นนิดหน่อย”ถังหว่านส่งเสียงไม่พอใจเล็กน้อย“ฉันไม่อยากให้หลี่ฮุ่ยหรานเห็นหรอกนะ ยังไงซะ ถ้าคิดถึงฉัน ก็ทำตัวดีๆ รออีกสักหน่อย”“อืม”หลินเฟิงวางสายโทรศัพท์และคิดอยู่ครู่หนึ่งเดิมทีเขาอยากไปกับหลี่ฮุ่ยหราน แต่เมื่อคิดว่าหลี่ฮุ่ยหรานงานยุ่งขนาดนี้ เขาอย่าไปเพิ่มความวุ่นวายให้เธอเลย“จ้าวเทียนหัว เตรียมรถให้ฉันคันหนึ่ง”หลินเฟิงโทรศัพท์ไปหาจ้าวเทียนหัว เมื่อจ้าวเทียนหัวได้ยิน กลับลำบากใจเป็นครั้งแรก“คุณชายหลิน ผมไม่มีสาขาย่อยที่เมืองเจิ้งเต๋อ ถ้าจะจัดเตรียมรถ เกรงว่าคงหารถที่เหมาะสมกับสถานะของคุณไม่ได้ชั่วคราว…”ได้ยินคำพูดนี้ หลินเฟิงส่ายหน้ายิ้มพูดว่า:“แค่ยานพาหนะเอง ไม่ต้องเอารถที่ดีอะไร นายรีบเตรียมให้หน่อยก็พอแล้ว”“ก็ได้รับ”จ้าวเทียนหัวขานรับ จากนั้นผ่านไปไม่นาน รถยนต์ออดี้ คันหนึ่งจอดอยู่ใต้ตึกของหลี่ซื่อกรุ๊ปหลินเฟิงก็ไม่ได้เลือกอะไรเพียงแต่หลังจากที่เขานำของขวัญที่ถังหว่านเตรียมเอาไว้ออกไปก็คิดอยู่ครู่หนึ่ง จึงนำหยกจิ้งจอกมีตำหนิที่ได้รับจากต่งเทียนไป๋ติดตัวไปด้วยถึงแม้หยกจิ้งจอกจะม
หลังหย่ากัน ประธานสาวสวยขอคืนดี บทที่ 1259
หลินเฟิงกลับมาถึงหลี่ซื่อกรุ๊ปเวลาหนึ่งสัปดาห์นี้ หลินเฟิงใช้ชีวิตอย่างสบายๆ มากเขาออกคำสั่งจิ่วเทาอยู่ในสำนักงานของเขา ขณะที่เขากำลังสั่งให้จิ่วเถาอยู่ในสำนักงานของเขาเพื่อรวบรวมสมาชิกที่เหลือของแก๊งหมาป่าสีเลือด และฝึกศิลปะการต่อสู้ไปด้วยให้ร่างกายของเขาปรับตัวเข้ากับการเปลี่ยนแปลงที่เกิดจากการบรรลุหลินเฟิงในตอนนี้ได้กลายเป็นปรมาจารย์ระดับสูงที่แท้จริงของประเทศมังกรที่ไม่เป็นรองใครแล้วถ้าหากพูดว่า ก่อนหน้านี้พ่อบ้านกับบริวารของตระกูลหลง สามารถสร้างความลำบากให้หลินเฟิงได้ ส่วนตอนนี้ พวกเขาไม่ใช่คู่ต่อสู้ของหลินเฟิงอีกแล้วเกรงว่า มีเพียงผู้แข็งแกร่งที่สุดในประเทศมังกร ยอดฝีมือแดนเทพที่ยืนอยู่บนยอดปิรามิด ถึงจะสามารถงัดข้อกับหลินเฟิงได้เช่นผู้นำตระกูลหลงหรืออย่างเช่นราชาหลินแห่งตอนใต้…พ่อของเขาหลังจากความแข็งแกร่งที่เปลี่ยนไปของหลินเฟิง คนทั้งคนก็เปลี่ยนแปลงไปไม่เพียงมีออร่าที่ทำให้คนหลงใหลที่ไม่สามารถอธิบายได้ยังมีรัศมีของปรมาจารย์ผู้หลุดพ้นจากทางโลกและไม่สนใจเรื่องทางโลกอายุแค่นี้ก็มีออร่าที่แข็งแกร่งแบบนี้ สามารถพูดได้ว่าแปลกประหลาดอย่างมากสำหรับการเปลี่ยน
หลังหย่ากัน ประธานสาวสวยขอคืนดี บทที่ 1258
“เอ่อ…ค่ะ”หญิงรับใช้ก็ลำบากใจเล็กน้อย เห็นหลินเฟิงไม่พูดอะไร พวกเธอก็ทำได้คุกเข่าลงที่ด้านข้างหลินเฟิง และเก็บเศษหินเหล่านี้ขึ้นมาสุดท้ายก็คือให้กับหลินเฟิง“ขอบคุณ”หลินเฟิงขอบคุณหญิงรับใช้เสียงเบาส่วนหญิงรับใช้คนนี้เดิมคิดว่าหลินเฟิงโกรธเป็นฟืนเป็นไฟ แต่คิดไม่ถึงว่าหลินเฟิงจะขอบคุณเธอที่เป็นบุคคลไม่สำคัญแบบนี้ทำให้เธอทำอะไรไม่ถูกชั่วคราว“เอาล่ะเอาล่ะ ผมเชื่อว่าสหายน้อยหลินก็มีความเป็นของตัวเอง ต่อให้เป็นเศษหินก็ไม่ส่งผลกระทบอะไร”ต่งเทียนไป๋เห็นบรรยากาศน่าอึดอัด จึงรีบพูดเสริมให้หลินเฟิงหินก้อนนี้แตกที่ในมือของหลินเฟิง ถ้าหากหลินเฟิงย้อนกลับมาหาเขา งั้นเขาก็สามารถเอาตัวเองออกมาได้แต่สุดท้ายก็ยังต้องไว้หน้าหลินเฟิงเขาข้ามตอนนี้ไปอย่างรวดเร็ว เอาสมบัติล้ำค่าชิ้นต่อไปออกมาส่วนสมาธิของหลินเฟิงในตอนนี้อยู่ที่ในร่างกาย ไม่ได้รู้สึกสนต่อสมบัติล้ำค่าของต่งเทียนไป๋อีกต่อไปผ่านไปครู่หนึ่ง ท้องฟ้าเริ่มมืดสมบัติล้ำค่าของต่งเทียนไป๋ก็ถูกนำออกมาจนหมดแล้วหนึ่งในนั้นมีขวดหยกที่ถูกถังฮั่วประมูลเอาไปได้ด้วยสองพันห้าร้อยล้านบาททุกคนต่างชื่นชม เป็นเพราะมูลค่าของขวดหยกชิ้นนี้
หลังหย่ากัน ประธานสาวสวยขอคืนดี บทที่ 1257
และเลือดที่เปื้อนอยู่บนหินก้อนนี้เป็นสารจำเป็นและเลือดของผู้นำสำนักเสวียนเทียน ที่เป็นเพราะถูกล้อมโจมตี จนทะลวงขั้นไม่สำเร็จ และนั่นก็คือเลือดของอาจารย์ของหลินเฟิงถึงแม้อาจารย์ของเขาตอนนั้นจะไม่ได้บรรลุขอบเขตเทพ แต่มีเค้าลางของพลังจิตวิญญาณเซียนแล้วและสารจำเป็นและเลือดที่อยู่บนหินนี้ ถูกเจือปนด้วยกลิ่นอายของจิตวิญญาณเซียนไม่ว่าจะจากมุมมองเหตุผล หรือส่วนบุคคล หลินเฟิงไม่อยากเห็นหินก้อนนี้หลุดล่องอยู่ภายนอกเลือดที่อยู่บนหินก้อนนี้ หมายถึงความไม่ยอมแพ้ของอาจารย์แสดงถึงโศกนาฏกรรมของสำนักเสวียนเทียนที่ถูกทำลายล้างแสดงถึงการเดินทางเร่ร่อนสามปีของหลินเฟิงดังนั้นสำหรับหลินเฟิงแล้ว หินก้อนนี้เป็นสมบัติที่ไม่สามารถประเมินค่าได้อย่าว่าแต่สองหมื่นห้าพันล้านบาท ต่อให้เป็นห้าหมื่นล้านบาท หนึ่งแสนล้านบาท หลินเฟิงก็ต้องเอามาให้ได้หลินเฟิงเอาเงินสองหมื่นห้าพันบาทที่มีทั้งตัวออกมา มอบให้ต่งเทียนไป๋ เขาก็ได้รับหินก้อนนั้นมาตามที่ต้องการถือไว้ในมือรู้สึกอบอุ่นมากที่สุดเหมือนกับเลือดร้อนที่อยู่ข้างบนยังไม่เหือดแห้ง หลินเฟิงอดไม่ได้ น้ำตาจะไหลออกมาในทันที แต่สุดท้ายก็ยังอดกลั้นเอาไ
หลังหย่ากัน ประธานสาวสวยขอคืนดี บทที่ 1256
หรือว่าหินก้อนนี้จะเป็นของล้ำค่าจริง ๆ?เขาจงใจประเมินค่าให้ต่ำ เพื่อป้องกันไม่ให้คนอื่น ๆแย่งชิงกับเขางั้นเหรอ?เมื่อคิดถึงตรงนี้ ทุกคนในนี่นั้นต่างก็เริ่มกังขาแล้วเมื่อต่งเทียนไป๋เห็นการกระทำของหลินเฟิง ก็รู้สึกดีใจขึ้นมาทันที การที่หลินเฟิงทำแบบนี้ ไม่ใช่เป็นการโฆษณาก้อนหินของตัวเองงั้นเหรอ?เขารีบถามด้วยใบหน้าที่เต็มไปด้วยรอยยิ้มว่า :“เพื่อนตัวน้อยหลิน โปรดอภัยที่ผมสายตาไม่ดี ถึงแม้จะได้มาในราคาที่สูง แต่ก็คิดมาตลอดว่ามันคือทับทิม”“ไม่รู้ว่าเพื่อนตัวน้อยหลินจะช่วยแก้ปริศณาให้หน่อยได้ไหม? ถ้าหากไม่ใช่ทับทิม งั้นมันคืออะไร?”“เป็นเพียงแค่หินธรรมดาทั่วไป”หลินเฟิงยังคงอธิบายอย่างใจเย็น แต่แววตาของเขากลับดูซับซ้อนและพูดอย่างใจเย็นว่า :“ถึงแม้จะเป็นเพียงแค่ก้อนหินธรรมดาทั่วไป แต่กลับมีความหมายกับผมเป็นพิเศษ ดังนั้นผมจึงอยากได้มันมา”“พรวด....”หลังจากที่ได้ยินคำพูดนี้ ถังฮั่วที่อยู่ด้านข้างก็หัวเราะขึ้นมาหลินเฟิงคิดว่าพวกเขาเป็นคนโง่กันหมดแล้วใช่ไหม?พูดในตอนแรกว่ามันไม่ใช่ทับทิม และยังพยายามประเมินค่าให้ต่ำอีก หลังจากนั้นตัวเองก็เดินออกไปซื้อมัน เห็น ๆอยู่ว่ามันมีบางอ
หลังหย่ากัน ประธานสาวสวยขอคืนดี บทที่ 1255
เป็นไปตามที่คิด งานแกะสลักไม้ชิ้นนี้ไม่ได้มีมูลค่าสูงมากนักุท้ายก็ถูกคนซื้อไปในราคาเพียงสองล้านบาทเท่านั้นจากนั้น ต่งเทียนไป๋ก็เอาชามกระเบื้องอีกหนึ่งชุดออกมาชามลายนี้ก็ไม่ได้มีอะไรปัญหาอะไรเช่นกันเมื่อเห็นแบบนี้ หลินเฟิงก็พยักหน้าถึงแม้ว่าของพวกนี้จะไม่ได้เข้าตาหลินเฟิง แต่ก็ไม่ใช่ของปลอม ที่จะขายได้ในราคาเจ็ดร้อยห้าสิบล้านบาทเมื่อเห็นว่าหลินเฟิงไม่ได้พูดอะไรออกมานานแล้ว ในที่สุดต่งเทียนไป๋ก็ถอนหายใจด้วยความโล่งอกดูเหมือนว่างานเขียนอักษรชิ้นก่อนหน้านี้ จะเป็นข้อยกเว้นจริง ๆสุดท้ายเขาก็วางใจและเอาของล้ำค่าอีกชิ้นหนึ่งออกมาจากของสะสมของตัวเองเป็นปะการังคริสตัลสีแดง“ทุกท่าน ปะการังคริสตัลสีแดงชิ้นนี้ผมได้รอบรวมสะสมมาจากเมืองหนานไห่ มีราคามากและหาได้ยากอย่างมาก หากไม่ใช่สถานการณ์พิเศษในครั้งนี้ละก็ ผมก็คงไม่มีวันที่ตะขายมัน”ต่งเทียนไป๋แนะนำอย่างภาคภูมิใจว่า :“ได้ยินมาว่าของล้ำค่าชิ้นนี้มีอออร่าและแกะสลักโดยท่านอาจารย์ แถมยังมีพลังงานวิญญาณอีกด้วย เพียงแค่วางไว้ที่บ้านก็จะทำให้บ้านเป็นสิริมงคลและอายุยืนยาวได้”ตอนนี้ผมพร้อมที่จะขายมันในราคาห้าพันล้านบาท!”“ห้าพันล้
หลังหย่ากัน ประธานสาวสวยขอคืนดี บทที่ 1254
เมื่อได้ยินคำพูดของหลินเฟิง สีหน้าของต่งเทียนไป๋ เขาตะคอกเสียงดังว่า:“ไป ไปซื้อไม้ขีดไฟมาให้ฉัน!”“จริง!”หญิงรับใช้ก็ตกใจ และรีบออกไป“หลินเฟิง หรือว่าคุณไม่รู้เหรอว่า อะไรที่เรียกว่าอภัยได้ก็ให้อภัย?”ถังฮั่วมองหลินเฟิงด้วยความโมโห“หึหึ เมื่อครู่ตอนที่ถังฮั่วบีบบังคับให้ผมกลับมาตรวจสอบ คุณได้ฟังคำเกลี้ยกล่อมของผมบ้างไหม?“ยังคิดว่าผมพูดแบบนี้ก็เพื่อที่จะหนีไป”“ตอนนั้นคุณยังต้องการให้ผมคุกเข่ากราบทุกคน ทำไมถึงไม่พูดว่าให้อภัยได้ก็ให้อภัยล่ะ?”ได้ยินคำพูดนี้ของหลินเฟิง ถังฮั่วก็รู้สึกจุกในลำคอพูดไม่ออกอยู่ครู่ใหญ่ ทำได้เพียงกัดส่งเสียงไม่พอใจออกมาผ่านไปครู่หนึ่ง หญิงรับซื้อไม่ขีดไฟกลับมาต่งเทียนไป๋กลับมือสั่นเทา สุดท้ายก็เผาภาพเขียนใบนั้นต่อหน้าทุกคน มองดูมันกลายเป็นขี้เถ้าส่วนเขาก็รู้สึกเสียดายจนใบหน้าเหี่ยวย่นกระตุกแต่ทำอะไรไม่ได้ ในเมื่อพูดรับปากออกมาแล้ว งั้นก็จำเป็นต้องทำอยู่ในวงการตรวจสอบสมบัติล้ำค่า นี่เป็นกฏที่เด็ดขาด“เอาล่ะ แค่งานเขียนเท่านั้นเอง ผมขอตัวก่อนล่ะ”หลินเฟิงเห็นว่าสีหน้าของทุกคนที่อยู่ในงานไม่ค่อยดีนักและเขาก็รู้สึกว่าอยู่ต่อไปก็ไม่มีอ
หลังหย่ากัน ประธานสาวสวยขอคืนดี บทที่ 1253
หลินเฟิงกลับไปที่ข้างหน้างานเขียน เขาเพียงแค่มองดูเล็กน้อย ก็พบช่องโหว่หลายจุด“หึ หลินเฟิง เป็นยังไง? คิดคำโกหกเสร็จแล้วยัง?”ถังฮั่วไม่รู้ว่าเอาความเป็นศัตรูมาจากไหน ท่าทางที่มีต่อหลินเฟิงแฝงไปด้วยการดูถูกอยู่ตลอดหลินเฟิงไม่ได้สนใจเขา แต่กลับพยักหน้าอย่างมั่นใจ“ทุกท่านเชิญดูที่ตราปั๊มตรงนี้”หลินเฟิงชี้ไปที่ตราปั๊มตรงมุม และพูดอย่างเรียบเฉยว่า:“ตราประทับนี้ถึงแม้ตั้งใจทำให้เก่า แต่มีความแตกต่างเล็กน้อยกับยุคสมัยของกระดาษ“สถานการณ์แบบไหนกันที่ งานเขียนแผ่นหนึ่งหลังจากเสร็จสมบูรณ์เป็นร้อยปี รอให้ผู้เขียนสิ้นชีวิตแล้ว ถึงได้ประทับตราชื่อผู้เขียนลงไป?”“อะไรนะ?!”ได้ยินถึงตรงนี้ ทุกคนต่างไม่นิ่งเฉยโดยเฉพาะต่งเทียนไป๋ เขาหยิบแว่นขยายมาจากด้านข้างของเขา คุกเข่าลงและสังเกตอย่างละเอียด ถือโอกาสในตอนที่เขากำลังสังเกตอย่างละเอียด หลินเฟิงชี้ไปที่ตัวหนังสือบนงานเขียน และพูดอย่างเรียบเฉยว่า: “อักษรราชวงศ์ซ่งโบราณผมเคยเห็นมาเยอะแล้ว ตัวอักษรนี้ เห็นได้ชัดว่าที่ราชวงศ์ซ่งโบราณมีวิธีเขียนสองแบบ อย่าว่าแต่อาจารย์จางเลย ราชวงศ์ซ่งโบราณคนส่วนใหญ่ก็ไม่ใช้วิธีเขียนแบบนี้”“นี่เป็นรูป
หลังหย่ากัน ประธานสาวสวยขอคืนดี บทที่ 1252
ต่งเทียนไป๋ส่งเสียงไม่พอใจออกมา หลินเฟิงพูดออกมาแบบนี้แล้ว ถ้าหากวันนี้ปล่อยให้เขาจากไปนั่นหมายความว่าคำพูดของเขาเป็นจริงไม่ใช่หรือไง?เขาไม่ได้ขายสมบัติ แต่ขายชื่อเสียงเขาต่งเทียนไป๋ตรวจสอบและรับซื้อสมบัติล้ำค่ามาทั้งชีวิต ไม่ต้องพูดถึงสิ่งอื่น เขาไม่สามารถทนต่อการถูกเหยียดหยามแบบนี้ได้“คุณผู้ชายท่านนี้ คุณพูดแบบนี้ถือว่าเป็นการทำลายงานของผม คุณจะกลับไปอย่างสงบงั้นเหรอ?”คำพูดของต่งเทียนไป๋ไม่เป็นมิตรอย่างมาก“หือ? งานแบบนี้ของคุณทำลายไม่ได้งั้นเหรอ?”หลินเฟิงพูดอย่างดูถูกเหยียดหยามว่า:“เอาของปลอมเป็นทรัพย์สมบัติ สิ่งที่ถูกประมูลกลับเป็นชื่อเสียงของคุณ หากมีคนคัดค้าน ก็จะลงไม้ลงมือ”“แต่ที่น่าเสียดายก็คือ ชื่อเสียงและศักดิ์ศรีของคุณไม่มีมูลค่าอะไรในสายตาของผม อีกทั้งผมก็ไม่กลัวที่จะลงไม้ลงมือ”ได้ยินคำพูดของหลินเฟิง ต่งเทียนไป๋ตกตะลึงไปชั่วขณะหนึ่งวุ่นวายอยู่นาน หลินเฟิงรังเกียจที่เขาขายของปลอมงั้นเหรอ?คิดถึงตรงนี้ อารมณ์ของต่งเทียนไป๋สงบลงบ้างแล้วเขาเดินเข้ามาช้าๆ ยืนอยู่ข้างหลินเฟิงพูดด้วยความมั่นใจว่า:“พ่อหนุ่ม ที่นี่ขายสมบัติล้ำค่า ไม่ได้ขายชื่อเสียงหน้าตาของ
