ในตอนที่หลินเฟิงได้พบกับพ่อบ้านหวังเมื่อครู่นี้ สีหน้าไม่ค่อยดีสักเท่าไหร่นักเหตุผลแรกที่เขาคิดได้ก่อนเป็นลำดับแรกก็คือเผิงกวงฉี่หักหลังเขาแต่เมื่อคิดอีกที ก็รู้สึกว่าเป็นไปไม่ได้ทั้งสองคนที่อยู่ข้างกายมีความคิดที่จะฆ่าเผิงกวงฉี่ นอกจากเผิงกวงฉี่คนนี้จะเป็นบ้าไปแล้ว ไม่อย่างนั้นคงไม่ทำเรื่องที่หักหลังหลินเฟิงคนโง่ที่ไหนจะกลายเป็นเศรษฐีอันดับหนึ่งของหัวตง?พ่อบ้านหวังเผยสีหน้าโมโหออกมาเหมือนเขาจะนึกอะไรออกขึ้นมา จึงพูดอย่างไม่เกรงใจว่า:“ที่แท้ก็เป็นแบบนี้นี่เอง ผมทราบแล้ว คุณ คงจะอยากถือโอกาสในตอนที่คุณเผิงร่างกายไม่แข็งแรง และฉวยโอกาสยึดครองไปสินะ?!”“อะไรนะ?”ไม่เพียงแค่หลินเฟิงที่ขมวดคิ้ว หลี่ฮุ่ยหรานก็ขมวดคิ้วแน่นเช่นกันเธอยอมเชื่อหลินเฟิงแต่คนรับใช้ส่วนตัวของเผิงกวงฉี่กลับไม่รู้เรื่องนี้ไม่ว่าดูยังไง หลินเฟิงเหมือนกับคนที่พูดมีเหตุผลมีหลักการอย่างมาก จากนั้นกลับถูกตอกหน้าอย่างแท้จริงยิ่งไม่ต้องพูดถึงว่าอีกฝ่ายโมโหแล้ว อีกทั้งตำหนิหลินเฟิงว่าอยากจะฉวยโอกาส“หลินเฟิง ไม่อย่างนั้นพวกเราออกจากที่นี่กันก่อนเถอะ จากนั้นค่อยวางแผนกันใหม่?”หลี่ฮุ่ยหรานหาทางปกป้องศ
“แก...ฝากไว้ก่อนเถอะ!”ทั้งสองคนทิ้งคำพูดข่มขู่ประโยคนี้ไว้ก็หนีหางจุกตูดเข้าไปในห้องที่อยู่ภายในบริษัท“คนผู้นี้ก็เป็นนักบู๊งั้นเหรอ? ทำไมฉันถึงไม่สามารถสัมผัสตัวตนของพลังชี่ใดๆ บนตัวของเขาได้เลย?”ในตอนที่พ่อบ้านหวังถูกหลินเฟิงสกัดกั้นการโจมตีเมื่อครู่นี้ ก็รู้สึกตกตะลึงเล็กน้อยและก็เห็นท่าทางที่คล่องแคล่วอย่างมากของหลินเฟิง ตบไอ้กระจอกสองคนนั้นกระเด็นออกไป จึงหรี่ตาเล็กลงยิ่งกว่าเดิม“ไม่ทราบว่าสหายท่านนี้ มาจากตระกูลไหน หรือเป็นลูกศิษย์ของสำนักไหนงั้นเหรอ?”พ่อบ้านหวังหยุดลงมือ สายตาที่มองไปทางหลินเฟิงค่อนข้างระแวงเล็กน้อยถ้าหากพูดว่าเมื่อครู่เขาคิดว่าหลินเฟิงเป็นเพียงแค่คนธรรมดาทั่วไปที่ไม่มีพลังชี่แท้กับกำลังภายในเขาในตอนนี้ ก็ค่อยๆ สัมผัสได้ถึงแรงกดดันที่ไร้ตัวตนรอบๆ ตัวหลินเฟิงได้แล้วแรงกดดันนี้ทำให้ในใจของเขาวิตกกังวลเขาไม่สามารถมั่นใจได้ว่าตัวเองจะจัดการหลินเฟิงได้อายุน้อยขนาดนี้ก็มีพลังถึงขั้นนี้ นี่จึงทำให้พ่อบ้านหวังเกิดความสงสัยต่อเบื้องหลังของหลินเฟิง“ผมไร้พรรคไร้พวก ยิ่งไม่มีเบื้องหลังอะไร”หลินเฟิงส่ายหน้า พูดอย่างแน่นิ่ง:“เป็นอย่างไรบ้างพ่อบ้านหว
“ตระกูลหลี่ของเธอเลี้ยงดูฉันสามปีงั้นเหรอ?”ได้ยินคำพูดนี้ หลินเฟิงรู้สึกอยากจะหัวเราะเสียจริงแต่ตอนนี้เขาขี้เกียจจะถกเถียงกับจางซิน แต่กลับมองไปทางหลี่ฮุ่ยหรานด้วยความจริงจัง อยากจะถามความคิดเห็นของหลี่ฮุ่ยหราน“ฉันไม่รู้ว่าคุณพบเจอเรื่องอะไร จึงทำให้คุณเกิดความคิดแบบนี้...”หลี่ฮุ่ยหรานเงียบขรึมครู่หนึ่ง และพูดเสียงเบาว่า:“แต่ว่า หลินเฟิง ฉันบอกกับคุณอย่างจริงจังอีกครั้ง ต่อไปห้ามมีความคิดแบบนี้อีก ฉันหลี่ฮุ่ยหรานไม่มีทางแยกจากคุณอีก!”“ใครก็ห้ามฉันไม่ได้!”หลี่ฮุ่ยหรานสะบัดแขนของจางซินออก และพูดกับจางซินอย่างเย็นชาว่า:“จางซิน ตอนนี้ฉันขอสั่งเธอ ออกจากเมืองเจิ้งเต๋อ กลับเจียงโจวไปซะ จากนั้นบอกแม่ของฉัน ให้เธอเป็นกังวลเรื่องของฉันให้น้อยๆ หน่อย และยังมีเรื่องของเธอด้วย”“ฉันรู้ว่าเธออกหักและเสียใจ”“แต่ฉันกับหลินเฟิงไม่ใช่ที่ระบายของเธอ อีกทั้งหลี่ซื่อกรุ๊ปก็ไม่ต้องการเธอที่เป็นขยะไร้ค่าทำอะไรไม่เป็นสักอย่าง ตามองสูงแต่ความสามารถไม่ถึง”“อะไรนะ?!”จางซินถอยหลังไปหลายก้าวด้วยใบหน้าตกตะลึง: “พี่ พี่ด่าฉันว่าอะไร? พี่บอกว่าฉัน...”“ฉันบอกว่าเธอเป็นขยะไร้ค่า!”“เธอไม่คู่ค
แต่เป็นเพราะพ่อบ้านหวังคนนี้เป็นผู้แข็งแกร่งแดนแปรภาพ จึงต้องรวบรวมกำลัง รับมืออย่างจริงจังดังนั้นหลินเฟิงถึงได้พบกับอุปสรรคโดยสรุปคือ ประโยคเดียวก็สามารถอธิบายได้หลินเฟิงมาเร็วเกินไปเขาไม่ได้รอให้เผิงกวงฉี่จัดการเรื่องของพ่อบ้านหวังเสร็จก็มาถึงก่อนแล้ว ดังนั้นทำให้พ่อบ้านหวังเข้าใจผิดว่าหลินเฟิงมาสร้างเรื่องหลอกลวง“คนพวกนี้คือ…”หลี่ฮุ่ยหรานก็มองเห็นคนเหล่านี้ ใบหน้าจึงเผยความประหลาดใจออกมาทันที“คนผู้นั้นก็คือเผิงกวงฉี่”หลินเฟิงนั่งอยู่ตรงที่นั่งข้างคนขับ ชี้ไปทางผู้ชายที่สีหน้าอ่อนแอ และถูกคนข้างๆ ประคองไว้“เขาก็คือเผิงกวงฉี่? ทำไม…ทำไมดูร่างกายอ่อนแอจัง”อย่าว่าแต่หลี่ฮุ่ยหราน แม้แต่คนทั่วไปก็ดูออกว่าร่างกายของเผิงกวงฉี่ไม่ดีนัก“อืม เขาถูกคนข้างกายทำร้าย ถูกวางหนอนคุณไสย เมื่อวานผมเอาหนอนคุณไสยออกให้เขาแล้ว”“และเขารับปากผมว่า วันนี้จะนำที่ดินที่ประมูลมาได้ส่งมอบให้ผม”คำพูดของหลินเฟิงทำให้หลี่ฮุ่ยหรานตกตะลึงเล็กน้อย“งั้นพูดแบบนี้…เผิงกวงฉี่ผิดคำพูดงั้นเหรอ?”“ไม่ ไม่ใช่ว่าเขาผิดคำพูด แต่เป็นเพราะเรามาเร็วไป เขายังจัดการเรื่องส่วนตัวของเขาไม่เสร็จ”หลินเฟิง
ถึงแม้เผิงกวงฉี่จะพานักบู๊มาจำนวนไม่น้อยแต่อยากจะฆ่าเอาชีวิตของพ่อบ้านหวังนั้น เห็นได้ชัดว่ามันยังไม่เพียงพอ อีกทั้งไม่แน่อาจจะยังพบกับอันตราย ถูกย้อนกลับมาฆ่าหลินเฟิงก็เป็นเพราะความกังวลนี้ ถึงได้อยู่ต่อตามลำพังเขาจะให้เผิงกวงฉี่ถูกฆ่าไม่ได้ถ้าหากเผิงกวงฉี่ถูกฆ่า งั้นที่ดินสี่ห้าผืนที่เขาอยากได้ก็จะกลายเป็นความคิดเพ้อเจ้อเขาเก็บซองเอกสารเอาไว้ เดินไปตามทางเดิน หลินเฟิงแอบเข้าไปข้างในเงียบๆเป็นอย่างที่หลินเฟิงคิดไว้ไม่ผิดในตอนที่หลินเฟิงแอบย่องมาถึงนอกห้องทำงาน เขาก็เห็นพ่อบ้านหวังกับเผิงกวงฉี่ที่กำลังคุมเชิงกันอยู่ตรงนี้“คุณเผิง คุณให้ผมตรวจสอบบัญชีของบริษัทเต๋อหนิงไม่ใช่เหรอครับ? ทำไมถึงมาที่นี่ด้วยตัวเองล่ะ แถมยังพาคนมาเยอะแยะขนาดนี้?”เห็นได้ชัดว่า บรรยากาศปะทุแบบนี้ พ่อบ้านหวังสัมผัสได้ถึงความผิดปกติแล้วแต่ทว่าคนกลุ่มนี้ที่เผิงกวงฉี่พามามีความระแวดระวังอย่างมากภายใต้สถานการณ์ที่พ่อบ้านหวังไม่ได้สังเกตเห็น ขยับฝีเท้า ล้อมทางหนีทีไล่ของเขาเอาไว้ทั้งหมด“หึหึ เรื่องมาจนถึงตอนนี้แล้ว หวังเจิง ฉันแบไต๋กับนายแล้วกัน”เผิงกวงฉี่ถูคนประคองเดินออกมา ถึงแม้เขาจะยิ้มอย
เป็นอย่างที่คิดเผิงกวงฉี่ส่ายหน้า ในดวงตาเผยความเยาะหยันออกมา และพูดเรียบๆ ว่า: “ใช่สิ คนข้างหมอนของฉัน แต่กลับโหดร้ายกับฉันได้ขนาดนี้...”“ทำให้ฉันเดินไปหาความตายช้าๆ มองดูฉันแย่ลงทุกวัน สุดท้ายอ่อนกำลังและตายไป หนอนคุณไสยทะลุท้อง”“ผม...”พ่อบ้านหวังยังอยากจะพูดอะไร แต่เขาก็พูดไม่ออกสักคำเขาเงียบขรึมอยู่ครู่ใหญ่ จากนั้นเงยหน้าพูดอย่างแน่วแน่:“เผิงกวงฉี่ เรื่องนี้ผมเป็นคนวางแผน ต้นเหตุทั้งหมดมาจากผม คุณปล่อยถานหงไป เพียงแค่คุณปล่อยถานหง ผมจะยอมให้คุณจัดการตามใจชอบ”“สายไปแล้ว”เผิงกวงฉี่พูดเสียงเบา:“ฉันบอกแล้วว่า ถานหงถูกฉันกำจัดไปแล้ว”“อะไรนะ? คุณทำจริงๆ เหรอ?”ความหวังสุดท้ายในดวงตาพ่อบ้านหวังถูกดับสูญจู่ๆ เขาก็ส่งเสียงหัวเราะที่มีอาการตื่นเต้นออกมาจากนั้น เสียงหัวเราะนี้ค่อยๆ เปลี่ยนไปดังขึ้น สุดท้ายก็เงยหน้าหัวเราะอย่างบ้าคลั่ง“เผิงกวงฉี่ นายนี่มันใจไม้ไส้ระกำจริงๆ!”“คนที่ใจไม้ไส้ระกำไม่ใช่ฉัน แต่เป็นพวกนายต่างหาก”เผิงกวงฉี่เงยหน้าขึ้น ตอบโต้ด้วยสีหน้านิ่งเฉย“ฮ่าฮ่า ใช่ นายพูดไม่ผิด ฉันใจไม้ไส้ระกำจริงๆ นั่นแหละ...ฮ่าฮ่าฮ่า...แต่ฉันคิดไม่ถึงว่า นายจะฆ่า
“อะไรกัน?!”นักบู๊ที่อยู่ใกล้พ่อบ้านหวังมากที่สุดคนหนึ่ง ยังไม่ทันได้ตั้งตัว ก็ถูกพ่อบ้านหวังตบจนสมองระเบิดเละเป็นเหมือนกับแตงโมที่แตกเป็นเสี่ยงๆ เลือดเนื้อติดอยู่บนกำแพง น่าหวาดกลัวอย่างถึงที่สุด“แดนแปรภาพ?! เขาอยู่ในแดนแปรภาพ!”นักบู๊ที่อยู่รอบด้านสัมผัสได้ถึงพลังบนตัวของพ่อบ้านหวังที่ผิดปกติในทันทีผู้แข็งแกร่งแดนแปรภาพเทียบกับเซียนเทียนแล้ว แข็งแกร่งกว่าไม่ใช่แค่เพียงนิดหน่อยหลังจากการรวมตัวของพลังชี่แท้กับการควบคุมพลังได้ตามใจชอบ ความสามารถของผู้แข็งแกร่งแดนแปรภาพไม่ใช่นักบู๊ระดับเซียนเทียนจะสามารถเทียบเท่าได้แน่นอนว่า หนึ่งในนี้นอกจากมีตัวตนที่สุดยอดเหนือขั้นตัวอย่างเช่นหลินเฟิงถึงแม้หลินเฟิงจะเป็นขั้นเซียนเทียนต้าหยวนหม่าน แต่แดนแปรภาพทั่วๆ ไปก็ทำอะไรเขาไม่ได้นอกจากแดนแปรภาพขั้นสูงสุด ถึงจะบีบคั้นให้หลินเฟิงใช้ไม้ตายของตัวเองออกมานี่ต้องยกคุณความดีให้กับการที่วิทยายุทธของหลินเฟิงถดถอยเมื่อสามปีก่อนบรรลุถึงขั้นเซียนเทียนต้าหยวนหม่านสองครั้ง ทำให้พลังชี่แท้ของหลินเฟิงแข็งแกร่งยิ่งกว่านักบู๊ทั่วๆ ไป ถึงขั้นที่นักบู๊แดนแปรภาพบางคนก็ยังเทียบไม่ได้และในตอนนี้ หล
เห็นเผิงกวงฉี่เผชิญหน้ากับความตายของตัวเองได้สงบนิ่งขนาดนี้ ถึงกับยังเห็นเขาเป็นคนรับใช้ สีหน้าของพ่อบ้านหวังบิดเบี้ยวเล็กน้อยถึงขั้นที่เขาคิดว่าหากฆ่าเผิงกวงฉี่ไปแบบนี้กลับจะเป็นเขาที่พ่ายแพ้เผชิญหน้ากับสายตาจริงจังของเผิงกวงฉี่ ในตอนนี้พ่อบ้านหวังกลับรู้สึกลังเลแล้ว“สิบกว่าปีก่อน นายเคยให้คำสัตย์กับฉัน นายจะติดตามฉันตลอดชีวิต”จู่ๆ เผิงกวงฉี่ก็พูดเรื่องเก่าๆ ขึ้นมาเขายิ้มพูดเรียบๆ:“ตอนนั้นสีหน้าที่อับจนหนทางของนาย คำพูดที่จริงจังแต่ละคำ ทำให้ฉันจดจำฝังใจ จนถึงตอนนี้ฉันก็ยังสามารถนึกขึ้นมาได้”เผงกวงฉี่เหมือนกับได้เห็นฉากในตอนนั้นขึ้นมาจริงๆเขาถอนหายใจพูดว่า:“เราสองคนเป็นเพื่อนเล่นกันตั้งแต่เด็ก ถึงแม้ภายหลังจะแยกจากกันเป็นเวลานาน ตอนที่นายถูกตามฆ่า และกลับมาพึ่งพาฉันอีกครั้ง ฉันยังเห็นคงมีความเชื่อมั่นต่อนายโดยที่ไม่มีเงื่อนไขใดๆ”“ฉันกวงเผิงฉี่ชีวิตนี้เชื่อใจแค่นายคนเดียวของฉัน แต่ว่า...”เผิงกวงฉี่ยิ้มอย่างขมขื่นพูดว่า:“ดูท่าแล้วโชคชะตาล้อเล่นกับคนสินะ...”“......”ได้ยินคำพูดแบบนี้ของเผิงกวงฉี่ พ่อบ้านหวังนิ่งอึ้งครู่หนึ่ง สีหน้าค่อยๆ เปลี่ยนไปละอายใจเล็กน้
เห็นเผิงกวงฉี่เผชิญหน้ากับความตายของตัวเองได้สงบนิ่งขนาดนี้ ถึงกับยังเห็นเขาเป็นคนรับใช้ สีหน้าของพ่อบ้านหวังบิดเบี้ยวเล็กน้อยถึงขั้นที่เขาคิดว่าหากฆ่าเผิงกวงฉี่ไปแบบนี้กลับจะเป็นเขาที่พ่ายแพ้เผชิญหน้ากับสายตาจริงจังของเผิงกวงฉี่ ในตอนนี้พ่อบ้านหวังกลับรู้สึกลังเลแล้ว“สิบกว่าปีก่อน นายเคยให้คำสัตย์กับฉัน นายจะติดตามฉันตลอดชีวิต”จู่ๆ เผิงกวงฉี่ก็พูดเรื่องเก่าๆ ขึ้นมาเขายิ้มพูดเรียบๆ:“ตอนนั้นสีหน้าที่อับจนหนทางของนาย คำพูดที่จริงจังแต่ละคำ ทำให้ฉันจดจำฝังใจ จนถึงตอนนี้ฉันก็ยังสามารถนึกขึ้นมาได้”เผงกวงฉี่เหมือนกับได้เห็นฉากในตอนนั้นขึ้นมาจริงๆเขาถอนหายใจพูดว่า:“เราสองคนเป็นเพื่อนเล่นกันตั้งแต่เด็ก ถึงแม้ภายหลังจะแยกจากกันเป็นเวลานาน ตอนที่นายถูกตามฆ่า และกลับมาพึ่งพาฉันอีกครั้ง ฉันยังเห็นคงมีความเชื่อมั่นต่อนายโดยที่ไม่มีเงื่อนไขใดๆ”“ฉันกวงเผิงฉี่ชีวิตนี้เชื่อใจแค่นายคนเดียวของฉัน แต่ว่า...”เผิงกวงฉี่ยิ้มอย่างขมขื่นพูดว่า:“ดูท่าแล้วโชคชะตาล้อเล่นกับคนสินะ...”“......”ได้ยินคำพูดแบบนี้ของเผิงกวงฉี่ พ่อบ้านหวังนิ่งอึ้งครู่หนึ่ง สีหน้าค่อยๆ เปลี่ยนไปละอายใจเล็กน้
“อะไรกัน?!”นักบู๊ที่อยู่ใกล้พ่อบ้านหวังมากที่สุดคนหนึ่ง ยังไม่ทันได้ตั้งตัว ก็ถูกพ่อบ้านหวังตบจนสมองระเบิดเละเป็นเหมือนกับแตงโมที่แตกเป็นเสี่ยงๆ เลือดเนื้อติดอยู่บนกำแพง น่าหวาดกลัวอย่างถึงที่สุด“แดนแปรภาพ?! เขาอยู่ในแดนแปรภาพ!”นักบู๊ที่อยู่รอบด้านสัมผัสได้ถึงพลังบนตัวของพ่อบ้านหวังที่ผิดปกติในทันทีผู้แข็งแกร่งแดนแปรภาพเทียบกับเซียนเทียนแล้ว แข็งแกร่งกว่าไม่ใช่แค่เพียงนิดหน่อยหลังจากการรวมตัวของพลังชี่แท้กับการควบคุมพลังได้ตามใจชอบ ความสามารถของผู้แข็งแกร่งแดนแปรภาพไม่ใช่นักบู๊ระดับเซียนเทียนจะสามารถเทียบเท่าได้แน่นอนว่า หนึ่งในนี้นอกจากมีตัวตนที่สุดยอดเหนือขั้นตัวอย่างเช่นหลินเฟิงถึงแม้หลินเฟิงจะเป็นขั้นเซียนเทียนต้าหยวนหม่าน แต่แดนแปรภาพทั่วๆ ไปก็ทำอะไรเขาไม่ได้นอกจากแดนแปรภาพขั้นสูงสุด ถึงจะบีบคั้นให้หลินเฟิงใช้ไม้ตายของตัวเองออกมานี่ต้องยกคุณความดีให้กับการที่วิทยายุทธของหลินเฟิงถดถอยเมื่อสามปีก่อนบรรลุถึงขั้นเซียนเทียนต้าหยวนหม่านสองครั้ง ทำให้พลังชี่แท้ของหลินเฟิงแข็งแกร่งยิ่งกว่านักบู๊ทั่วๆ ไป ถึงขั้นที่นักบู๊แดนแปรภาพบางคนก็ยังเทียบไม่ได้และในตอนนี้ หล
เป็นอย่างที่คิดเผิงกวงฉี่ส่ายหน้า ในดวงตาเผยความเยาะหยันออกมา และพูดเรียบๆ ว่า: “ใช่สิ คนข้างหมอนของฉัน แต่กลับโหดร้ายกับฉันได้ขนาดนี้...”“ทำให้ฉันเดินไปหาความตายช้าๆ มองดูฉันแย่ลงทุกวัน สุดท้ายอ่อนกำลังและตายไป หนอนคุณไสยทะลุท้อง”“ผม...”พ่อบ้านหวังยังอยากจะพูดอะไร แต่เขาก็พูดไม่ออกสักคำเขาเงียบขรึมอยู่ครู่ใหญ่ จากนั้นเงยหน้าพูดอย่างแน่วแน่:“เผิงกวงฉี่ เรื่องนี้ผมเป็นคนวางแผน ต้นเหตุทั้งหมดมาจากผม คุณปล่อยถานหงไป เพียงแค่คุณปล่อยถานหง ผมจะยอมให้คุณจัดการตามใจชอบ”“สายไปแล้ว”เผิงกวงฉี่พูดเสียงเบา:“ฉันบอกแล้วว่า ถานหงถูกฉันกำจัดไปแล้ว”“อะไรนะ? คุณทำจริงๆ เหรอ?”ความหวังสุดท้ายในดวงตาพ่อบ้านหวังถูกดับสูญจู่ๆ เขาก็ส่งเสียงหัวเราะที่มีอาการตื่นเต้นออกมาจากนั้น เสียงหัวเราะนี้ค่อยๆ เปลี่ยนไปดังขึ้น สุดท้ายก็เงยหน้าหัวเราะอย่างบ้าคลั่ง“เผิงกวงฉี่ นายนี่มันใจไม้ไส้ระกำจริงๆ!”“คนที่ใจไม้ไส้ระกำไม่ใช่ฉัน แต่เป็นพวกนายต่างหาก”เผิงกวงฉี่เงยหน้าขึ้น ตอบโต้ด้วยสีหน้านิ่งเฉย“ฮ่าฮ่า ใช่ นายพูดไม่ผิด ฉันใจไม้ไส้ระกำจริงๆ นั่นแหละ...ฮ่าฮ่าฮ่า...แต่ฉันคิดไม่ถึงว่า นายจะฆ่า
ถึงแม้เผิงกวงฉี่จะพานักบู๊มาจำนวนไม่น้อยแต่อยากจะฆ่าเอาชีวิตของพ่อบ้านหวังนั้น เห็นได้ชัดว่ามันยังไม่เพียงพอ อีกทั้งไม่แน่อาจจะยังพบกับอันตราย ถูกย้อนกลับมาฆ่าหลินเฟิงก็เป็นเพราะความกังวลนี้ ถึงได้อยู่ต่อตามลำพังเขาจะให้เผิงกวงฉี่ถูกฆ่าไม่ได้ถ้าหากเผิงกวงฉี่ถูกฆ่า งั้นที่ดินสี่ห้าผืนที่เขาอยากได้ก็จะกลายเป็นความคิดเพ้อเจ้อเขาเก็บซองเอกสารเอาไว้ เดินไปตามทางเดิน หลินเฟิงแอบเข้าไปข้างในเงียบๆเป็นอย่างที่หลินเฟิงคิดไว้ไม่ผิดในตอนที่หลินเฟิงแอบย่องมาถึงนอกห้องทำงาน เขาก็เห็นพ่อบ้านหวังกับเผิงกวงฉี่ที่กำลังคุมเชิงกันอยู่ตรงนี้“คุณเผิง คุณให้ผมตรวจสอบบัญชีของบริษัทเต๋อหนิงไม่ใช่เหรอครับ? ทำไมถึงมาที่นี่ด้วยตัวเองล่ะ แถมยังพาคนมาเยอะแยะขนาดนี้?”เห็นได้ชัดว่า บรรยากาศปะทุแบบนี้ พ่อบ้านหวังสัมผัสได้ถึงความผิดปกติแล้วแต่ทว่าคนกลุ่มนี้ที่เผิงกวงฉี่พามามีความระแวดระวังอย่างมากภายใต้สถานการณ์ที่พ่อบ้านหวังไม่ได้สังเกตเห็น ขยับฝีเท้า ล้อมทางหนีทีไล่ของเขาเอาไว้ทั้งหมด“หึหึ เรื่องมาจนถึงตอนนี้แล้ว หวังเจิง ฉันแบไต๋กับนายแล้วกัน”เผิงกวงฉี่ถูคนประคองเดินออกมา ถึงแม้เขาจะยิ้มอย
แต่เป็นเพราะพ่อบ้านหวังคนนี้เป็นผู้แข็งแกร่งแดนแปรภาพ จึงต้องรวบรวมกำลัง รับมืออย่างจริงจังดังนั้นหลินเฟิงถึงได้พบกับอุปสรรคโดยสรุปคือ ประโยคเดียวก็สามารถอธิบายได้หลินเฟิงมาเร็วเกินไปเขาไม่ได้รอให้เผิงกวงฉี่จัดการเรื่องของพ่อบ้านหวังเสร็จก็มาถึงก่อนแล้ว ดังนั้นทำให้พ่อบ้านหวังเข้าใจผิดว่าหลินเฟิงมาสร้างเรื่องหลอกลวง“คนพวกนี้คือ…”หลี่ฮุ่ยหรานก็มองเห็นคนเหล่านี้ ใบหน้าจึงเผยความประหลาดใจออกมาทันที“คนผู้นั้นก็คือเผิงกวงฉี่”หลินเฟิงนั่งอยู่ตรงที่นั่งข้างคนขับ ชี้ไปทางผู้ชายที่สีหน้าอ่อนแอ และถูกคนข้างๆ ประคองไว้“เขาก็คือเผิงกวงฉี่? ทำไม…ทำไมดูร่างกายอ่อนแอจัง”อย่าว่าแต่หลี่ฮุ่ยหราน แม้แต่คนทั่วไปก็ดูออกว่าร่างกายของเผิงกวงฉี่ไม่ดีนัก“อืม เขาถูกคนข้างกายทำร้าย ถูกวางหนอนคุณไสย เมื่อวานผมเอาหนอนคุณไสยออกให้เขาแล้ว”“และเขารับปากผมว่า วันนี้จะนำที่ดินที่ประมูลมาได้ส่งมอบให้ผม”คำพูดของหลินเฟิงทำให้หลี่ฮุ่ยหรานตกตะลึงเล็กน้อย“งั้นพูดแบบนี้…เผิงกวงฉี่ผิดคำพูดงั้นเหรอ?”“ไม่ ไม่ใช่ว่าเขาผิดคำพูด แต่เป็นเพราะเรามาเร็วไป เขายังจัดการเรื่องส่วนตัวของเขาไม่เสร็จ”หลินเฟิง
“ตระกูลหลี่ของเธอเลี้ยงดูฉันสามปีงั้นเหรอ?”ได้ยินคำพูดนี้ หลินเฟิงรู้สึกอยากจะหัวเราะเสียจริงแต่ตอนนี้เขาขี้เกียจจะถกเถียงกับจางซิน แต่กลับมองไปทางหลี่ฮุ่ยหรานด้วยความจริงจัง อยากจะถามความคิดเห็นของหลี่ฮุ่ยหราน“ฉันไม่รู้ว่าคุณพบเจอเรื่องอะไร จึงทำให้คุณเกิดความคิดแบบนี้...”หลี่ฮุ่ยหรานเงียบขรึมครู่หนึ่ง และพูดเสียงเบาว่า:“แต่ว่า หลินเฟิง ฉันบอกกับคุณอย่างจริงจังอีกครั้ง ต่อไปห้ามมีความคิดแบบนี้อีก ฉันหลี่ฮุ่ยหรานไม่มีทางแยกจากคุณอีก!”“ใครก็ห้ามฉันไม่ได้!”หลี่ฮุ่ยหรานสะบัดแขนของจางซินออก และพูดกับจางซินอย่างเย็นชาว่า:“จางซิน ตอนนี้ฉันขอสั่งเธอ ออกจากเมืองเจิ้งเต๋อ กลับเจียงโจวไปซะ จากนั้นบอกแม่ของฉัน ให้เธอเป็นกังวลเรื่องของฉันให้น้อยๆ หน่อย และยังมีเรื่องของเธอด้วย”“ฉันรู้ว่าเธออกหักและเสียใจ”“แต่ฉันกับหลินเฟิงไม่ใช่ที่ระบายของเธอ อีกทั้งหลี่ซื่อกรุ๊ปก็ไม่ต้องการเธอที่เป็นขยะไร้ค่าทำอะไรไม่เป็นสักอย่าง ตามองสูงแต่ความสามารถไม่ถึง”“อะไรนะ?!”จางซินถอยหลังไปหลายก้าวด้วยใบหน้าตกตะลึง: “พี่ พี่ด่าฉันว่าอะไร? พี่บอกว่าฉัน...”“ฉันบอกว่าเธอเป็นขยะไร้ค่า!”“เธอไม่คู่ค
“แก...ฝากไว้ก่อนเถอะ!”ทั้งสองคนทิ้งคำพูดข่มขู่ประโยคนี้ไว้ก็หนีหางจุกตูดเข้าไปในห้องที่อยู่ภายในบริษัท“คนผู้นี้ก็เป็นนักบู๊งั้นเหรอ? ทำไมฉันถึงไม่สามารถสัมผัสตัวตนของพลังชี่ใดๆ บนตัวของเขาได้เลย?”ในตอนที่พ่อบ้านหวังถูกหลินเฟิงสกัดกั้นการโจมตีเมื่อครู่นี้ ก็รู้สึกตกตะลึงเล็กน้อยและก็เห็นท่าทางที่คล่องแคล่วอย่างมากของหลินเฟิง ตบไอ้กระจอกสองคนนั้นกระเด็นออกไป จึงหรี่ตาเล็กลงยิ่งกว่าเดิม“ไม่ทราบว่าสหายท่านนี้ มาจากตระกูลไหน หรือเป็นลูกศิษย์ของสำนักไหนงั้นเหรอ?”พ่อบ้านหวังหยุดลงมือ สายตาที่มองไปทางหลินเฟิงค่อนข้างระแวงเล็กน้อยถ้าหากพูดว่าเมื่อครู่เขาคิดว่าหลินเฟิงเป็นเพียงแค่คนธรรมดาทั่วไปที่ไม่มีพลังชี่แท้กับกำลังภายในเขาในตอนนี้ ก็ค่อยๆ สัมผัสได้ถึงแรงกดดันที่ไร้ตัวตนรอบๆ ตัวหลินเฟิงได้แล้วแรงกดดันนี้ทำให้ในใจของเขาวิตกกังวลเขาไม่สามารถมั่นใจได้ว่าตัวเองจะจัดการหลินเฟิงได้อายุน้อยขนาดนี้ก็มีพลังถึงขั้นนี้ นี่จึงทำให้พ่อบ้านหวังเกิดความสงสัยต่อเบื้องหลังของหลินเฟิง“ผมไร้พรรคไร้พวก ยิ่งไม่มีเบื้องหลังอะไร”หลินเฟิงส่ายหน้า พูดอย่างแน่นิ่ง:“เป็นอย่างไรบ้างพ่อบ้านหว
ในตอนที่หลินเฟิงได้พบกับพ่อบ้านหวังเมื่อครู่นี้ สีหน้าไม่ค่อยดีสักเท่าไหร่นักเหตุผลแรกที่เขาคิดได้ก่อนเป็นลำดับแรกก็คือเผิงกวงฉี่หักหลังเขาแต่เมื่อคิดอีกที ก็รู้สึกว่าเป็นไปไม่ได้ทั้งสองคนที่อยู่ข้างกายมีความคิดที่จะฆ่าเผิงกวงฉี่ นอกจากเผิงกวงฉี่คนนี้จะเป็นบ้าไปแล้ว ไม่อย่างนั้นคงไม่ทำเรื่องที่หักหลังหลินเฟิงคนโง่ที่ไหนจะกลายเป็นเศรษฐีอันดับหนึ่งของหัวตง?พ่อบ้านหวังเผยสีหน้าโมโหออกมาเหมือนเขาจะนึกอะไรออกขึ้นมา จึงพูดอย่างไม่เกรงใจว่า:“ที่แท้ก็เป็นแบบนี้นี่เอง ผมทราบแล้ว คุณ คงจะอยากถือโอกาสในตอนที่คุณเผิงร่างกายไม่แข็งแรง และฉวยโอกาสยึดครองไปสินะ?!”“อะไรนะ?”ไม่เพียงแค่หลินเฟิงที่ขมวดคิ้ว หลี่ฮุ่ยหรานก็ขมวดคิ้วแน่นเช่นกันเธอยอมเชื่อหลินเฟิงแต่คนรับใช้ส่วนตัวของเผิงกวงฉี่กลับไม่รู้เรื่องนี้ไม่ว่าดูยังไง หลินเฟิงเหมือนกับคนที่พูดมีเหตุผลมีหลักการอย่างมาก จากนั้นกลับถูกตอกหน้าอย่างแท้จริงยิ่งไม่ต้องพูดถึงว่าอีกฝ่ายโมโหแล้ว อีกทั้งตำหนิหลินเฟิงว่าอยากจะฉวยโอกาส“หลินเฟิง ไม่อย่างนั้นพวกเราออกจากที่นี่กันก่อนเถอะ จากนั้นค่อยวางแผนกันใหม่?”หลี่ฮุ่ยหรานหาทางปกป้องศ
ไม่รอให้ผู้ชายอธิบายจนจบ ชายหนุ่มที่อยู่ข้าง ๆเขา ซึ่งกำลังจ้องมองไปที่หลี่ฮุ่ยหรานอยู่ ก็โต้ตอบกลับมา พร้อมกับพูดอย่างสงสัยว่า :“พี่ใหญ่ เมื่อครู่พวกเขาก็รู้แล้วไม่ใช่เหรอว่าพวกเราถูกเถ้าแก่เผิงกว้านซื้อไปแล้วนะ? แล้วพวกเขายังจะมาที่นี่ทำไมอีก?”“ใช่ พวกคุณมาทำอะไรที่นี่? ไม่ใช่เรื่องการรับซื้อที่ดินหรอกงั้นเหรอ?”ผู้ชายขมวดคิ้วพร้อมกับมองไปทางหลินเฟิง“เป็นเรื่องการรับซื้อที่ดินนั้นแหละ”หลินเฟิงพยักหน้า เพื่อยืนยันคำพูดของพวกเขา“ชิ”ผู้ชายแตะลูบศีรษะ แล้วพูดออกมาอย่างช่วยไม่ได้ว่า :“ไม่ใช่ว่าฉันพูดหรอกนะ สหาย คุณก็รู้ว่าเถ้าแก่เผิงต้องการที่ดินพวกนี้ แล้วคุณยังจะมาทำอะไรที่นี่อีกล่ะ?”“หรือว่าพวกคุณต้องการซื้อที่ดินที่อยู่ในมือของเถ้าแก่เผิงกลับไปนะ?“ใช่แล้ว สติปัญญาของคุณไม่ผิดปกติใช่ไหม?”ชายหนุ่มก็ชี้ไปที่หัวของตัวเอง พร้อมกับเยาะเย้ยหลินเฟิง“พี่ พี่เห็นชัดแล้ว”จางซินก็ยืนอยู่ด้านข้างอย่างดีใจ แล้วพูดขึ้นว่า :“พวกเขาไม่เคยรู้เรื่องการซื้อที่ดินของพวกเราเลย พี่มองไม่ออกเหรอว่าหลินเฟิงเพียงแค่โอ้อวดเท่านั้นนะ?”“แล้วยังขอให้เถ้าแก่เผิงเต็มใจยอมขายให้กับคุณอีก