บทที่ 87 อ้อนวอนเขา สุดท้ายก็มีราคาที่ต้องจ่าย!

เด็กฝึกงานยังไม่ทันได้พูดอะไร

หลินเยว่เยว่ก็เดินเข้ามาด้วยใบหน้าภูมิใจ และส่งจดหมายลาออกให้กับซูหราน

“พี่หรานหราน ยินดีด้วยนะคะ ที่พี่สืบทอดมรดกจากคุณแม่ได้สำเร็จ! ”

“วันนี้ฉันตั้งใจมาที่นี่เป็นพิเศษ เห็นแก่มิตรภาพที่ยาวนานของพวกเรา ฉันก็เลยขอลาออกด้วยตนเอง! ”

“อ่อ จริงสิ เมื่อกี้พี่ถามพวกเขาไม่ใช่เหรอคะ ว่าคนไปไหนกันหมด? พี่ลองไปดูที่กล่องเมลบริษัทก็น่าจะรู้แล้วนะคะ! ”

ซูหรานเปิดกล่องเมลดู

ข้อความที่ถูกส่งเข้ามาแต่ละฉบับ ต่างก็เป็นจดหมายลาออกทั้งสิ้น

“ตำแหน่งสำคัญของบริษัทต่างก็ลาออกกันหมด เหลือไว้แค่เด็กฝึกงานที่แทบไม่รู้อะไรเลย ซูหราน เธอคิดว่าซิงหลานจิวเวลรี่ยังจะไปต่อได้อีกนานแค่ไหน? ฮึ ๆ ๆ ๆ ...... ”

“เธอคิดว่าคุณลุงเต็มใจที่จะยกซิงหลานจิวเวลรี่ให้กับเธอจริง ๆ น่ะเหรอ? ”

หลินเยว่เยว่หัวเราะออกมาด้วยสีหน้าที่เต็มไปด้วยความเคียดแค้น

ต่อให้ซูหรานได้เป็นผู้สืบทอดซิงหลานจิวเวลรี่จริง ๆ แล้วยังไง?

ซิงหลานจิวเวลรี่ที่มีแค่เธอคนเดียว จะไปต่อได้สักกี่น้ำ?

หลินเยว่เยว่หัวเราะด้วยความสะใจก่อนที่จะเดินออกไป

ในสำนักงานที่ใหญ่ขนาดนี้ แต่กลับว่างเปล่า เหลือเพียงแค่เด็กฝึกงานไม่กี่ค