แชร์

บทที่ 292 ความสกปรกและการกล่าวโทษตัวเอง

“ฉัน...ฉันก็เห็นเหมือนกัน”

“ใช่ ฉันก็เห็นคุณปู่กับคุณหนูหรานหรานอยู่บนสะพาน”

...

ดูเหมือนว่าไม่จำเป็นต้องให้ซูหรานตอบ ทุกคนที่มองเธอด้วยสายตาก็เหมือนว่าเธอเป็นคนก่อเหตุที่ผลักคุณปู่เย่ลงไป

ในใจของซูอินปรากฏความยินดี

แต่เดิมแค่การตายของคุณปู่เย่ก็ทำให้เธอบรรลุเป้าหมาย

แต่ตอนนี้หากเธอสามารถทำให้ซูหรานถูกตำหนิว่าเป็นคนทำให้คุณปู่เย่ล้มได้ยิ่งดีไปใหญ่

ซูอินกำหมัดแน่น วิ่งเข้าไปหาซูหรานด้วยความตื่นเต้น

“เป็นเธอ เธอจริงหรือเนี่ย? คุณปู่ดีกับเธอขนาดนี้ ทำไมเธอถึงได้ใจร้ายถึงเพียงนี้...”

ซูอินจ้องซูหรานอย่างแรง

เหมือนพยายามระบายความไม่พอใจจากที่คุณปู่เย่ที่ยังคงให้ซูหรานเป็นผู้อำนวยการฝ่ายออกแบบบริษัทอัญมณีตระกูลเย่ ร่างกายเต็มเปี่ยมไปด้วยอารมณ์ผลักซูหรานแรงๆ

ซูหรานตกใจและไม่ทันตั้งตัว

ด้วยแรงผลักนั้น ซูหรานถอยหลังไปหลายก้าวแต่ยังรับน้ำหนักของร่างกายไม่ไหว จนเกือบจะล้มลงไปที่พื้น

ในขณะที่กำลังจะล้มลง แขนยาวๆ ของใครบางคนจับที่เอวของเธอไว้ได้อย่างง่ายดาย ดึงเธอขึ้นมากอดไว้ในอ้อมอก

กลิ่นหอมที่คุ้นเคยทำให้ซูหรานรู้ว่าเขาเป็นใคร

และในเวลาเดียวกัน เซียวหยุนเจินก็ยืนอยู่ข้างๆ ซูหราน
บทที่ถูกล็อก
อ่านต่อเรื่องนี้บน Application

บทที่เกี่ยวข้อง

บทล่าสุด

DMCA.com Protection Status