แชร์

บทที่ 293 อันตรายจากการหมดสติ

“ฮึ ยอมรับแล้วใช่ไหม? ทำไมเมื่อครู่ถึงต้องปฏิเสธ?”

“จริงค่ะ พี่หรานหราน ถ้าคุณปู่เป็นอะไรไป เราไม่ยกโทษให้คุณแน่”

เย่ซือเหยียนกล่าวตำหนิอย่างโกรธเกรี้ยว ส่วนซูอินยังคงเปล่งเสียงสะอึกสะอื้น

แต่ดูเหมือนว่าเสียงใดๆ จะไม่เข้าหูซูหราน เธอม้วนตัวอยู่ในอ้อมกอดของฟู่จิ้นหาน หัวสมองเหมือนมีบางอย่างวุ่นวาย

"นี่เป็นหลานสาวคนใหม่ที่ฉันรับมา...สาวน้อย เธอชื่ออะไร?"

"หรานหราน..."

"หรานหราน..."

เสียงของผู้สูงวัยสะท้อนในหัวของซูหราน พร้อมกับภาพที่แวบผ่านไป

ในภาพดังกล่าว ชายสูงวัยดูมีหน้าตาที่อ่อนโยน สายตาเต็มไปด้วยความรัก

เมื่อภาพเปลี่ยน หัวของซูหรานก็บีบคั้นเจ็บปวดมากขึ้น

แม้กระทั่งใบหน้าและตัวของเธอก็มีเหงื่อเย็นไหลออกมาตลอดเวลา

ฟู่จิ้นหานเป็นคนแรกที่สังเกตเห็นความผิดปกติของเธอ

เขาแตะหน้าผากของเธอ และรู้สึกตกใจเมื่อร่างกายของเธอร้อนเกินไป “หรานหราน เป็นอะไรไป?”

ซูหรานได้ยินเสียงที่เรียกเธอเบา ๆ

เธอเป็นอะไร?

“ฉัน...” ซูหรานเพียงพูดคำเดียวก็รู้สึกเต็มไปด้วยความสับสน

สติสัมปชัญญะของเธอเริ่มเลือนลาง เธอรู้สึกเหมือนมีคนยกตัวเธอขึ้น และเงาเคลื่อนไหวผ่านไปมา เธอพยายามมองให้ชัดเจน

ในที่สุ
บทที่ถูกล็อก
อ่านต่อเรื่องนี้บน Application

บทที่เกี่ยวข้อง

บทล่าสุด

DMCA.com Protection Status