ซูจี้ไห่แทบจะระเบิดด้วยความโกรธซูหรานไม่ให้หน้าเขาเลยสักนิด แต่เขาก็ไม่ยอมปล่อยโอกาสที่จะได้ผลประโยชน์จากความมั่งคั่งมหาศาลของตระกูลเย่"ซูหรานบ้านั่น!" ซูจี้ไห่สบถอีกครั้งไม่ได้ เขาไม่อาจยอมแพ้แบบนี้ซูจี้ไห่คิดจะใช้เย่ซิงหลานเป็นเครื่องมืออีกครั้ง เขาคิดว่าถ้าซูหรานยอมให้เงินเขาห้าพันล้านเพื่อคนตายอย่างเย่ซิงหลาน ก็น่าจะยอมทำตามข้อเรียกร้องอื่นๆ ของเขาเพื่อเย่ซิงหลานได้อีกแต่จะข่มขู่ซูหรานยังไงดี?ขณะที่ซูจี้ไห่กำลังคิด จู่ๆ ก็มีเสียงดังขึ้นจากด้านหลัง "คุณด่าน้องสาวฉัน!"เสียงผู้หญิงแฝงความโกรธเล็กน้อยซูจี้ไห่หันไปมอง จำได้ทันที "คุณ...หนูใหญ่เย่...""คุณรู้จักฉันเหรอ?" เย่ซือเหยียนแปลกใจซูจี้ไห่รีบประจบประแจงทันที "รู้จักครับ รู้จักแน่นอน บริษัทอัญมณีตระกูลเย่เป็นผู้นำในวงการ คุณและคุณชายใหญ่เย่เป็นผู้นำในอุตสาหกรรม ผมเคยเห็นคุณในสื่อ"ซูจี้ไห่พูดจบก็รีบยื่นนามบัตรให้ "นี่นามบัตรของผมครับ"เย่ซือเหยียนชำเลืองมองนามบัตร "อ้ายอินจิวเวลรี่? ซูจี้ไห่..."ที่แท้ก็เป็นพ่อของซูอินและซูหรานอ้ายอินจิวเวลรี่?เย่ซือเหยียนมองซูจี้ไห่อย่างมีความหมาย เธอไม่อยากให้เขารู้ว่าเ
งานเลี้ยงจัดที่วิลล่าแห่งหนึ่งของตระกูลเย่ในเมืองซูหรานก็มาที่นี่เป็นครั้งแรกในฐานะแขกคนสำคัญที่สุดของงาน คุณปู่เย่จัดทีมงานมาดูแลการแต่งหน้าทำผมให้ซูหรานโดยเฉพาะชุดราตรีวันนี้เป็นรุ่นลิมิเต็ดของแบรนด์หรูระดับโลก เครื่องประดับที่จับคู่ด้วยเป็นชุดที่คุณปู่เย่ให้คนเลือกมาจากคอลเลกชันของตระกูลเย่ในเมืองจิงเฉิง ส่งมาทางเครื่องบินข้ามคืนซูหรานมองชุดเครื่องประดับเหล่านั้น ล้วนเป็นของเก่าระดับโบราณวัตถุ"นี่...มีค่ามากเกินไปแล้ว" ซูหรานเห็นมูลค่าของเครื่องประดับเหล่านั้นในทันทีสองสามชุดอาจใช้คำว่า "มูลค่ามหาศาล" มาอธิบายได้ถ้าเธอสวมใส่แล้วเกิดเสียหาย หรือมีอุบัติเหตุอะไร ต่อให้ขายตัวเธอก็ชดใช้ไม่ไหวเย่ถิงเซินเห็นท่าทางของเธอที่กลัวแม้แต่จะมองนานๆ จะทำให้เครื่องประดับเสียหาย ก็อดยิ้มไม่ได้ "คุณปู่บอกว่าเครื่องประดับชุดนี้เป็นของขวัญต้อนรับเข้าทำงานให้เธอ แม้จะเสียหายก็ไม่เป็นไร"ซูหราน "..."เสียหายก็ไม่เป็นไร?ของมีค่าขนาดนี้ จะให้เสียหายได้ยังไง...ไม่ใช่...ของขวัญต้อนรับเข้าทำงานให้เธอ? ตระกูลเย่ใจป้ำขนาดนี้เลยหรือ?"ฮ่าๆ พี่ อย่าล้อเล่นเลยค่ะ ของขวัญแบบนี้ หนูรับไม่ไห
ถ้าเป็นคนอื่น เย่ซือเหยียนคงโกรธไปแล้วแต่คนตรงหน้านี้ แม้จะอึดอัด เธอก็ต้องยิ้มต้อนรับต่อไป"ใช่ค่ะ คุณหนูใหญ่ตระกูลเย่ คุณปู่ของฉัน..." เย่ซือเหยียนไม่ได้หดมือกลับ แต่ยังคงแนะนำตัวต่อราวกับคิดว่าแค่รู้ว่าเธอเป็นคุณหนูใหญ่ตระกูลเย่ แม้แต่ประธานหลิงเทียนกรุ๊ปก็ต้องให้เกียรติบ้างแต่เธอยังพูดไม่ทันจบ เสียงของเซียวหยุนเจินก็ดังขึ้นอีก "รับมาจากสถานสงเคราะห์ จะเป็นคุณหนูใหญ่อะไรได้!"เย่ซือเหยียน "..."ผู้ช่วยสาวข้างๆ "..."ประธานของเธออารมณ์ดี มักจะปากร้ายแบบนี้ ถ้าไม่มีหลิงเทียนกรุ๊ปเป็นที่พึ่ง เขาคงถูกคนตีตายไปนานแล้ว หญ้าบนหลุมฝังศพคงสูงหลายเมตรเห็นเย่ซือเหยียนดูเหมือนจะทนไม่ไหวแล้วผู้ช่วยสาวรีบพูดขึ้น "คุณหนูใหญ่เย่คะ ขอโทษด้วยนะคะ วันนี้ประธานของเรา...อารมณ์ไม่ค่อยดี อย่าถือสาเลยนะคะ..."เซียวหยุนเจินมองผู้ช่วยสาวเย็นชาใครบอกว่าเขาอารมณ์ไม่ดี? วันนี้เขาอารมณ์ดีมากต่างหาก!แต่เห็นรอยยิ้มบนใบหน้าของผู้ช่วยสาว ดวงตาของเขาวาบขึ้น ไม่พูดอะไรอีก แต่ก็ไม่ได้ตั้งใจจะสนใจเย่ซือเหยียนอีก เดินอ้อมคนตรงหน้าไป จากไปโดยตรงเย่ซือเหยียนที่เหลืออยู่กำมือแน่นผู้ช่วยสาวรู้สึกถึงควา
ขณะที่เซียวหยุนเจินถามออกไป เขาก็นึกถึงอีกคนหนึ่งพร้อมกันนั้น สายตาของเขาก็เห็นเธอเย่ซือเหยียน!"ใช่ค่ะ คนนั้นอยู่ในเมืองไห่เฉิง จากอีเมล์ที่ส่งมา เขามีความจริงใจในการซื้อสูงมาก แต่น่าเสียดาย..." น่าเสียดายที่ท่านประธานไม่ขายเพชรนั้นผู้ช่วยสาวยังพูดไม่ทันจบ เซียวหยุนเจินก็เดินไปหาเย่ซือเหยียนที่อยู่ในกลุ่มคนไม่ไกลแม้วันนี้จะเป็นงานของตระกูลเย่ เย่ถิงเซินและซูหรานอยู่ข้างๆ คุณปู่เย่ เป็นศูนย์กลางของความสนใจ แต่คุณหนูใหญ่เย่คนนี้กลับดูเหมือนคนนอกและสายตาของคนนอกคนนี้ไม่ค่อยเป็นมิตรเลย"คุณอิจฉาคุณซูมากเลยนะ" เสียงของเซียวหยุนเจินดังขึ้นข้างๆ เย่ซือเหยียนอย่างกะทันหันอาจเพราะจดจ่อเกินไป เย่ซือเหยียนถึงเพิ่งสังเกตเห็นเซียวหยุนเจิน"อิจฉา? หรานหรานเป็นหลานสาวของคุณปู่ ฉันก็เป็นหลานสาวของคุณปู่ มีอะไรให้อิจฉาล่ะคะ?" เย่ซือเหยียนไม่อยากให้ใครมองทะลุความคิดของเธอแต่เธอกลับมองข้ามไปว่าคนที่เธอกำลังเผชิญหน้าอยู่คือเซียวหยุนเจินแม้ในประเทศจะมีข่าวลือเกี่ยวกับเขาน้อย แต่คนที่ถือครองหลิงเทียนกรุ๊ปได้ จะเป็นคนธรรมดาได้อย่างไร?เซียวหยุนเจินเพียงแค่ยิ้มมองเธอ เพียงไม่กี่วินาที เย่ซ
ซูจี้ไห่ชะงักไป ซูหรานจ้องมองเขา เขาก็ไม่กล้าโกหก "ไม่...ไม่ใช่ครับ""งั้นใครให้คุณมาล่ะ?" คุณปู่เย่เสียงสูงขึ้นเล็กน้อยพร้อมกันนั้น ท่านมองไปทางหนึ่งสายตานั้นทำให้เย่ซือเหยียนใจสั่น กลัวว่าซูจี้ไห่จะบอกชื่อเธอออกมา"ผม...ผม..." ซูจี้ไห่ไม่กล้าเอ่ยชื่อคุณหนูใหญ่เย่ ได้แต่มองซูหรานขอความช่วยเหลือ "หรานหราน..."เขาหวังว่าซูหรานจะช่วยให้เขาลงจากต้นไม้ได้เขาเชื่อว่าแค่ซูหรานเอ่ยปาก คุณปู่เย่ไม่เพียงจะไม่กดดันเขา แต่อาจจะให้เกียรติเขาด้วยซ้ำซูหรานขมวดคิ้ว เธอไม่อยากทำลายบรรยากาศงานเลี้ยงแต่เธอก็รู้ดีว่าซูจี้ไห่มีเจตนาอะไร เธอไม่อาจปล่อยให้เขาใช้ชื่อตระกูลเย่ไปหลอกลวงคนอื่นได้แน่นอนซูหรานยกแก้วเหล้า ยิ้มให้ทุกคนในงาน "ขอโทษด้วยนะคะ แม้ฉันจะนามสกุลซู แต่ไม่มีความเกี่ยวข้องอะไรกับคุณซูจี้ไห่คนนี้แล้ว อาจเป็นเพราะฉันไม่ค่อยรู้ความ ทำให้เขาไม่พอใจ เมื่อหลายเดือนก่อน เขาก็ไล่ฉันออกจากบ้านตระกูลซูแล้ว"ซูหรานไม่กลัวว่าเรื่องพวกนี้จะทำให้เธอเสียหน้ากระแสสังคมมักจะเข้าข้างคนที่ถืออำนาจในการพูด เธอขอบคุณตระกูลเย่ที่ให้อำนาจในการพูดกับเธอแน่นอน คนในงานเริ่มกระซิบกระซาบกัน"คุณหนู
ไม่เพียงเท่านั้น เธอยังสามารถทำให้คุณท่านเย่ทำลายซิงหลานจิวเวลรี่ของซูหรานทิ้งได้อีกด้วย!พอคิดแบบนั้นแล้ว ในใจซูอินก็เริ่มรู้สึกตื่นเต้นขึ้นมาอย่างบอกไม่ถูกและหลังจากที่ปลอบใจซูจี้ไห่สองสามประโยคแล้ว ซูอินก็วางสายไป ขณะที่เธอเดินออกจากห้องน้ำ ก็ได้ยินเสียงครึกครื้นของงานเลี้ยงค็อกเทลดังขึ้นมาหลังจากนั้นไม่นาน เธอก็ได้ยินเสียงของเย่ถิงเซิน:“คุณปู่ครับ คุณปู่กลับไปพักผ่อนที่ห้องก่อนเถอะครับ ผมจะดูแลหรานหรานเอง”“ปู่แก่แล้ว อันที่จริงร่างกายนี้ก็......ถิงเซิน ปู่มักจะคิดว่าหรานหรานเหมือนกับอาของหลานมาก เพราะงั้นหลานจะต้องดูแลเธอแทนปู่ให้ดี ๆ อย่าปล่อยให้เธอถูกคนรังแกโดยเด็ดขาด”คุณท่านเย่กำชับเป็นพิเศษพอเอ่ยถึงซูหราน น้ำเสียงของเขาก็อ่อนโยนลงมาก เห็นได้ชัดว่ามันเต็มไปด้วยความรักและความเอ็นดูการดูแลที่เขาพูดถึง ไม่ใช่แค่การดูแลเธอในคืนนี้เท่านั้นเย่ถิงเข้าใจสิ่งที่เขาหมายถึง พร้อมกับให้สัญญาอีกครั้ง “คุณปู่วางใจเถอะครับ ผมจะต้องดูแลเธอให้ดีแน่นอนครับ”“ดี มีหลานอยู่ ปู่ก็สบายใจ” คุณท่านเย่ถอนหายใจ และหลังจากเงียบไปครู่หนึ่ง เขาก็พูดขึ้นว่า “ปู่กะว่า จะยกบริษัทอัญมณีตระกูลเ
“ขึ้นรถ”เสียงของสามีตัวพ่อดังขึ้นจากนั้นฉินฟั่งก็เปิดประตูรถให้ ซูหรานรีบขึ้นไปนั่งตรงที่นั่งผู้โดยสาร ทันทีที่ประตูรถปิดลง รถก็เร่งความเร็วแล้วขับออกไปต่อให้รถคันนั้นจะเร็วราวกับสายลม แต่เซียวหยุนเจินก็ยังจำรถคันนั้นได้อยู่ดี เป็นรถของคุณชายสามฟู่ในตอนนั้นและเขาก็ไม่ใช่คนเดียวที่เห็นทุกคนที่วิ่งตามมาด้วยความอยากรู้อยากเห็นก็เห็นฉากนั้นด้วยเช่นกัน“คนในรถเมื่อกี้คือใครกัน?”“รถแล่นเร็วเกินไป เลยเห็นไม่ชัด แต่ว่านะ คนที่อยู่ตรงนั้น......เหมือนว่าฉันจะรู้จักเขานะ”มีคนมองไปทางฉินฟังที่ยืนอยู่ริมถนน“รู้สึกว่าเขาจะเป็นผู้นำของ......เออ ใช่ ผู้นำบริษัทชิงอวิ๋นของฟู่ซือกรุ๊ป”“ผู้นำบริษัทชิงอวิ๋นงั้นเหรอ? ผู้นำบริษัทชิงอวิ๋นของฟู่ซือกรุ๊ป แต่ไหนแต่ไรหน้าที่ของเขาก็คือคนที่คอยคุ้มครองผู้มีอำนาจของฟู่ซือกรุ๊ปด้วยตัวของเขาเอง ที่เขามาอยู่ที่นี่ได้ หรือว่าคนที่อยู่ในรถเมื่อกี้นี้จะเป็น......”“คะ......คุณชายสามฟู่......” จะต้องเป็นคุณชายสามฟู่แน่ ๆ!แต่ทำไมคนอย่างคุณชายสามฟู่ถึงได้ขับรถที่มันธรรมดาขนาดนั้นกันล่ะ?แถมยังพาตัวซูหราน ผู้อำนวยการฝ่ายการออกแบบคนใหม่ของบริษัทอัญมณ
ซูหรานตกตะลึงอยู่ครู่หนึ่ง จากนั้นใบหน้าของเธอก็เปลี่ยนเป็นสีแดงใบหน้าที่หล่อเหลาของสามีตัวพ่ออยู่ใกล้แค่เอื้อม ภายใต้การจ้องมองของเขา ท่าทางการปิดปากของเธอก็ดูไม่เป็นธรรมชาติอย่างเห็นได้ชัดซูหรานไอเบา ๆ พร้อมกับเอามือออกเธอปรับสีหน้าใหม่ แล้วพูดขึ้นว่า “แล้วจู่ ๆ คุณจะเข้ามาใกล้ทำไม?”แววตาที่ดูลึกล้ำของฟู่จิ้นหานกำลังมองริมฝีปากสีแดงสดของเธอ ในใจก็รู้สึกตื่นเต้น เขาอดไม่ได้ที่จะพุ่งเข้าไปจูบเธอ“วู้......”ดวงตาของซูหรานเบิกกว้างด้วยความตกใจหลังจากในหัวของเธอขาวโพลนไปชั่วขณะ เธอก็ได้สติคืนมา นี่เขาจูบเธอแล้วจริง ๆแต่เมื่อกี้เขาก็บอกชัดเจนแล้วนี่ ว่าเขาไม่ได้มีความตั้งใจที่จะจูบเธอ แล้วทำไมตอนนี้เขาถึง......ซูหรานที่ลืมหลับตาลง ก็เหมือนว่าเธอจะกำลังใช้สมาธิจ้องมองใบหน้าที่หล่อเหลาของเขาอยู่......ใบหน้านี้นี่มัน......หายนะชัด ๆ!ขณะที่เธอกำลังคิดอยู่นั้นเอง ฝ่ามือใหญ่ก็เอื้อมมาปิดตาของเธอลงซูหรานตกใจเล็กน้อย แต่ครู่ต่อมา ในที่สุดชายคนนั้นก็ปล่อยเธอ และเอาหัวซบลงบนไหล่ของเธอ“คุณ......”“คุณ......”ท่ามกลางบรรยากาศที่ดูแปลก ๆ ทันใดนั้นทั้งคู่ก็พูดขึ้นมาพร้อมกันเ