บทที่ 907

ความหมายก็คือถ้าเธอไม่สามารถเข้ากับสังคมของเขาได้ พวกเขาจะหย่าและเป็นอิสระจากกัน

การแต่งงานจะต้องมีสถานภาพเท่าเทียมกันใช่ไหม?

เขาและครอบครัวไม่เคยดูถูกเธอ ทำไมเธอถึงกดดันตัวเองมากและสนใจว่าคนอื่นจะพูดถึงเธออย่างไร?

เขาบอกว่าไม่มีช่องว่างระหว่างพวกเขา ดังนั้นมันจึงไม่มีช่องว่าง!

คำพูดของเขาถือเป็นที่สิ้นสุด!

“ถ้าแกจำไม่ได้ก็ไม่มีอะไรเกิดขึ้น โอ้ แต่มีสิ่งหนึ่งที่แกเอาแต่พูดตลอดทั้งคืน นั่นคือ 'ไห่ถง ไม่มีเธอฉันก็อยู่ได้' นั่นคือความรู้สึกจริงๆ ของแกหรือเปล่า? เมื่อถึงเวลากลางวัน ทำไมแกไม่บอกไห่ถงเองล่ะ? แหกปากอยู่ที่นี่จะมีประโยชน์อะไร”

ใบหน้าหล่อเหลาของจ้านหยินลดต่ำลงในขณะที่เขาพูดอย่างขมขื่น “คุณยาย ถงถงพูดกับผมมากมาย เธอบอกว่าเธอไม่อยากเป็นนกขมิ้นที่ผมขังไว้ในกรงทอง เธอบอกว่าเธออยากเป็นผู้หญิงที่เดินเคียงข้างผม”

"เธอบอกว่าเราจำเป็นต้องมีหัวข้อที่จะพูดคุยกัน เรามีหัวข้อร่วมกัน ผมไม่เคยปฏิบัติต่อเธอเหมือนสัตว์เลี้ยง เธอเป็นภรรยาของผม มันเป็นเรื่องธรรมดาที่ผมจะต้องดูแลภรรยาของผมใช่ไหม? แต่เธอยืนกรานที่จะพึ่งพาตัวเอง"

“มีผู้หญิงมากมายที่อยากจะแต่งงานกับผมและใช้ชีวิตอย่างฟุ่มเฟือย