Share

บทที่ 906

ใบหน้าของจ้านหยินมืดมนจนอธิบายไม่ได้

แต่เขาไม่กล้าออกมาข้างหน้าอีก กลัวโดนยายทุบตีด้วยไม้เท้า ตอนนี้เขายังคงจำคำพูดเหน็บแนมของคุณยายได้ และเขาก็พูดอย่างเย็นชา "คุณยาย ผมไม่เคยพูดว่า 'ไม่จำเป็นต้องมีไห่ถง'

เขาจะพูดแบบนี้ได้ยังไง

เขาต้องการไห่ถงจริงๆ!

เขาไม่ต้องการใครอีกแล้วนอกจากไห่ถง!

“ไม่เคยพูดแบบนั้นจริงๆ เหรอ?”

ทันใดนั้นจ้านหยินก็เงียบไปครู่หนึ่งก่อนจะพูด: “ดูเหมือนว่าผมจะพูดในความฝัน…คุณยายรู้ได้ยังไง?”

เขาไม่ได้ฝันไปเหรอ

เขาทะเลาะกับไห่ถงอย่างดุเดือดจริงๆ และด้วยความโกรธเขาจึงพูดประโยคดังกล่าว แล้วพยายาม...กับเธอสองสามครั้ง

“คุณยาย ผะ... ผมทำอะไรไห่ถงหลังจากดื่มเหล้าหรือเปล่า?”

ถ้าเขาใช้กำลังขืนใจกับไห่ถงหลังจากดื่ม....

พระเจ้า!

จ้านหยินไม่กล้าแม้แต่จะจินตนาการถึงผลที่ตามมา

การดื่มถือเป็นความผิดพลาด!

และเขาก็เมาอีกด้วย

คุณยายจ้านวางไม้เท้าลงแล้วพูดว่า "ฉันจะรู้ได้ยังไงว่าแกทำอะไรกับไห่ถง แกดื่มไปหลายขวด พูดเรื่องไร้สาระมากมาย และถึงเวลาที่จะสงบสติอารมณ์แล้ว เป็นยังไงบ้าง? ตอนนี้แกสร่างแล้วหรือยัง?"

หลังจากเงียบไปครู่หนึ่ง จ้านหยินก็พูด:"ตอนนี้ผมสร่างแล้ว"

คุณยายใช
บทที่ถูกล็อก
อ่านต่อเรื่องนี้บน Application

Related chapter

Latest chapter

DMCA.com Protection Status