ทันใดนั้นไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้น จ้านหยินรีบเปิดไฟแล้วรีบไปที่ห้องของไห่ถง เมื่อเปิดประตูเข้าไป เขาเห็นว่าการจัดวางของห้องยังคงไม่เปลี่ยนแปลง และของใช้ประจำวันบางชิ้นของเธอยังคงอยู่ที่นั่นเขาตรวจสอบตู้เสื้อผ้าและพบว่ามีเสื้อผ้าหายไปสองสามชิ้น แต่กระเป๋าเดินทางของเธอยังอยู่ข้างๆ เธอไม่ได้นำทุกอย่างติดตัวไปด้วยจ้านหยินถอนหายใจด้วยความโล่งอกเป็นครั้งแรกที่เขากลัวที่จะสูญเสียใครสักคนไปเขานั่งลงบนเตียงของไห่ถง และแตะเตียงเบาๆ เช่นเดียวกับการสัมผัสไห่ถง“ถงถง...”เขาพึมพำชื่อของไห่ถงเบา ๆ“ฉันจะแสดงให้คุณเห็นผ่านการกระทำของฉันว่าฉันจะไม่โกหกคุณอีกตลอดชีวิต!”“ถ้าฉันหลอกลวงหรือทำร้ายคุณอีก ฉันอนุญาตให้คุณเมินเฉยฉันได้หนึ่งปี หนึ่งปี...ก็นานเกินไป เอาเป็นสักสามเดือนแล้วกัน”เมื่อคิดถึงเรื่องนี้ จ้านหยินก็ตระหนักว่าถ้าไห่ถงเมินใส่เขาเป็นเวลาสามเดือน เขาคงจะบ้าไปแล้ว เขาพึมพำกับตัวเอง “อาจจะสักสัปดาห์แทน ถ้าคุณเมินฉันหนึ่งวันฉันคงเป็นบ้า หนึ่งสัปดาห์คงทนไม่ไหว นั่นคือการลงโทษที่เพียงพอแล้ว”ถ้าไห่ถงอยู่ที่นั่นและได้ยินเขาพูดกับตัวเอง เธอคงจะพูดไม่ออกหลังจากอยู่ได้สักพัก ในที่สุดจ้า
ไห่ถงหัวเราะแล้วพูด: "ฉันจะไม่เปิดร้านได้ยังไง"“เมื่อเรารู้ว่าเธอเป็นนายหญิงใหญ่ของตระกูลจ้าน พวกเขาทั้งหมดบอกว่าเธอขายร้านหนังสืออย่างแน่นอนและโฟกัสไปที่การเป็นนายหญิง พวกเขายังบอกด้วยว่าถ้าเธอขายร้านหนังสือ พวกเขาจะซื้อที่ร้านหนังสือนี้ในราคาสูง คิดว่าร้านมีฮวงจุ้ยดี”ลุงเจิ้งหัวเราะเบาๆ: “มันไม่เกี่ยวกับฮวงจุ้ยของร้าน แต่เป็นโชคชะตาของเธอต่างหาก”คนเหล่านั้นคิดว่าการเข้าซื้อร้านของไห่ถงจะสามารถบินไปหาคนรวยอย่างไห่ถงได้หรือ?อย่างไรก็ตาม พวกเขาอาจต้องการเพียงแค่ขี่กระแสความนิยม เนื่องจากครั้งหนึ่งร้านนี้เคยเป็นร้านที่เปิดโดยนายหญิงคนโตของตระกูลจ้าน“ลุงเจิ้ง ฉันยังเป็นฉันคนเดิม ร้านหนังสือแห่งนี้เป็นผลมาจากการทำงานหนักหลายปีของเสี่ยวจวินกับฉัน เราเปิดร้านมาหลายปีแล้ว ฉันไม่สามารถยอมแพ้ได้”“ฉันได้ยินมาว่านายหญิงของตระกูลที่ร่ำรวยไม่ควรทำงาน นายน้อยจ้านอนุญาตให้เธอทำงานต่อไปเหรอ?”ลุงเจิ้งกำลังนินทาล้วนๆไห่ถงหยุดชั่วคราวแล้วพูดว่า "ลุงเจิ้ง ฉันเป็นอิสระ"จ้านหยินหลอกลวงเธอมานานกว่าสี่เดือนแล้ว แต่ทั้งครอบครัวยังคงรวมตัวกันเพื่อหลอกลวงเธอหากเธอไม่ได้รับอนุญาตให้ทำงาน ญาติส
เซินเสี่ยวจวินยิ้มและพูดว่า "นี่แหละไห่ถงที่ฉันรู้จัก"เธอจอดรถและช่วยไห่ถงย้ายชั้นวางออกไปและจัดเรียงให้เหมาะสม“คุณจ้านตามรบกวนเธอทีหลังหรือเปล่า?”เซินเสี่ยวจวินถามอย่างห่วงใยขณะที่ปัดฝุ่นชั้นวางด้วยไม้ปัดขนนก ไห่ถงตอบ: "เธอคิดว่าด้วยนิสัยของเขา เขาจะปล่อยให้ฉันอยู่เงียบๆ และสงบสติอารมณ์สักสองสามวันได้จริงเหรอ?""เขาทำไม่ได้"เซินเสี่ยวจวินกล่าว:“ตราบใดที่เขาไม่ทำมากเกินไปเหมือนอย่างที่เขาทำในตอนแรก ตีเธอและขังเธอไว้ แค่เมินเขาไปเถอะนะ คุณจ้านแค่กังวลมากเกินไปและกลัวที่จะเสียเธอไป”ไห่ถงยังคงเงียบเมื่อเห็นว่าเธอไม่มีความตั้งใจที่จะพูดคุยเรื่อความรู้สึก เซินเสี่ยวจวินจึงหยุดพูดอย่างมีไหวพริบ“ในที่สุด ร้านก็เปิดแล้ว ไห่ถง ไห่ถง”เสียงที่ไห่ถงไม่ชอบมากที่สุดมาจากทางเข้าประตู จากนั้นเขาก็เห็นผู้เฒ่าไห่เดินเข้าไปในร้านหนังสือพร้อมกับกลุ่มลูกกตัญญูและหลานๆ พร้อมกับรอยยิ้ม"ไห่ถง"ใบหน้าเฒ่าของผู้เฒ่าไห่ยิ้มเหมือนดอกเบญจมาศ และการมองดูไห่ถงก็เหมือนกับการเห็นภูเขาสีทองที่ส่องแสงเจิดจ้าจนทำให้ดวงตาแก่เฒ่าของเขามืดบอดใครจะคิดว่าลูกสาวของลูกชายคนที่สามของเขาจะโชคดีขนาดนี้? แม้
ผู้เฒ่าไห่กล่าวว่า "ถ้าจะสั่งอาหารกลับบ้าน ก็ให้ไห่ถงเป็นคนจ่าย"ไห่ถงเกือบจะหัวเราะออกมาดังๆคนเหล่านี้ไม่เคยเปลี่ยนไปพวกเขาพยายามใช้ประโยชน์จากเธออยู่เสมอเธอตอบอย่างเย็นชาว่า "ใครเป็นคนสั่งอาหารกลับบ้านก็จ่ายมันเอง"เธอเหลือบมองอาหารพิเศษประจำบ้านเกิดที่ไห่จื้อหมิงและไห่จื้อเหวินนำเข้ามา ถุงไม่ได้ถูกปิดเอาไว้ และเธอเห็นมันเทศหนึ่งถุงและเผือกหนึ่งถุงพวกเขานำพืบผลหยาบสองถุงมาให้เธอและคาดว่าจะนั่งในร้านของเธอและเก็บเงินเหรอ?มีเพียงปู่ของเธอเท่านั้นที่จะมีความคิดเช่นนี้"ไห่ถง อดีตก็คืออดีต เราทุกคนต่างเดินหน้าต่อไป ดังนั้นอย่าได้โกรธเคือง ไม่ว่ายังไง ฉันก็ยังเป็นปู่ของเธอ เรายินดีที่จะขอโทษเธอ หากเธอองการให้เราขอโทษอย่างเปิดเผยทางออนไลน์""ปู่ขอให่พี่ชายคนที่สองของเธอจะเขียนจดหมายขอโทษ และเราจะโพสต์ออนไลน์เร็วๆ นี้""เมื่อเคลียร์ความเข้าใจผิดแล้ว เรายังคงเป็นครอบครัวเดียวกัน ตอนนี้เธอเจริญรุ่งเรืองแล้ว และครอบครัวสามีของเธอก็ร่ำรวยมาก ตระกูลระดับพันล้าน! บอกสามีว่าอย่าตอบโต้และลงโทษลุงและลูกพี่ลูกน้องของเธออีกต่อไปเพื่อจะได้ทำธุรกิจและทำงานต่อไปได้""พี่ชายคนที่สองของเธอเ
คนกวนเฉิงทั้งหมดรู้ว่าตระกูลไห่ทำกับสองพี่น้องไห่อย่างไรเมื่อรู้ว่าจ้านหยินเป็นนายน้อยจ้าน เขายังคงกล้าอวดโอ้ครอบครัวของเขาตามท้องถนน ต้องบอกว่าผิวหนังชั้นยอดของตระกูลไห่นั้นหนาจริงๆ หนามากจนแม้แต่ไม้บรรทัดก็ไม่สามารถวัดความหนาได้"มันเป็นแค่ฝันกลางวันและเรื่องไร้สาระ ประตูอยู่ตรงนั้น กรุณาออกไปจากที่นี่ทันที!"ไห่ถงโกรธเคืองกับความไร้ยางอายของพวกเขา และขี้เกียจเกินกว่าจะสุภาพ ดังนั้นเธอจึงบอกให้พวกเขาออกไปไห่จื้อเหวินและคนอื่นๆ ถอยไปหลายก้าวโดยสัญชาตญาณ แต่ไม่ได้ออกจากร้านหนังสือไปโดยสิ้นเชิงพวกเขาปล่อยให้ผู้เฒ่าไห่จัดการรับมือเพียงลำพังท้ายที่สุดแล้ว ด้วยอายุของคุณปู่ แม้ว่าไห่ถงจะโกรธมาก เธอก็ไม่กล้าแตะต้องเขา"ไห่ถง!"ผู้เฒ่าไห่ร้องออกมาอย่างเคร่งขรึม เมื่อไห่ถงมองดูเขา เขาพูดว่า "ถ้าให้เงินหนึ่งล้านหยวนเราถึงจะไป ฉันจะกลับบ้านไปดูแลคุณยายทันที ถ้าเธอไม่ให้เงินฉัน ฉันจะพาพวกเขาที่บริษัทสามีของเธอเพื่อสร้างความวุ่นวาย”“แม้ว่าเราจะไม่ได้เงินเลย เราก็จะสร้างความยุ่งยากครั้งใหญ่ ทำให้เธออับอาย และทำให้เธอกลายเป็นที่หัวเราะเยาะ ทำให้เป็นไปไม่ได้ที่เธอจะเชิดหน้าขึ้นในบ้านขอ
"เดี๋ยวเถอะ ฉันจะไปบริษัทสามีเธอแล้วขอเงินเขา ถ้าเขาไม่ให้ ฉันจะไปขอมันที่บ้านสามีของเธอ มันจะทำให้เธอเสียหน้า และบ้านสามีของเธอจะไม่ชอบเธอ และพวกเขาจะไล่เธอออก"ผู้เฒ่าไห่พูดอย่างรุนแรงเขายังวางแผนที่จะทำเช่นนั้นก่อนมา หลานๆ เตือนเขาว่าสองพี่น้องไห่เกลียดพวกเขาและอาจไม่ให้เงินเขาว่ากันว่าตอนนี้ไห่ถงกลายเป็นนายหญิงใหญ่ของตระกูลจ้านแล้ว และเธอก็ให้ความสำคัญกับชื่อเสียงของเธออย่างสูงตราบใดที่พวกเขาสามารถสร้างปัญหาได้ ไห่ถงก็จะให้เงินเขาเพื่อเห็นแก่เธอต่อหน้าครอบครัวสามีหากไห่ถงไม่ให้เงิน พวกเขาจะไปที่บ้านของจ้านหยิน และก่อปัญหาให้กับตระกูลจ้าน แม้ว่าไห่ถงจะมีความสัมพันธ์ที่ไม่ดีกับพวกเขา แต่พวกเขาก็ยังเป็นคนในครอบครัวของไห่ถง ใครมีสมาชิกในครอบครัวแบบนี้จะรู้สึกอับอายไห่ถงซึ่งขาดภูมิหลังที่แข็งแกร่ง และแต่งานกับตระกูลจ้านแล้วเป็นนายหญิง รากฐานของเธอไม่มั่นคงและบางทีคนในบ้านสามีก็ไม่ชอบเธอเช่นกัน ความปั่นป่วนของพวกเขาจะทำให้ตระกูลจ้านเสียหน้าและทำให้แน่ใจว่าตระกูลจ้านจะเกลียดไห่ถงบางทีอาจนำไปสู่การหย่าร้างระหว่างจ้านหยินกับไห่ถงไห่จื้อเหวินแนะนำให้คุณปู่มาที่ฝั่งไห่ถงก่อน
ศัตรูก็ไม่มีข้อยกเว้น"หลานเขย คุณอยู่ที่นี่ รีบดูแลภรรยาของคุณเร็วๆ เข้า ดูที่ไห่ถงสิ เธอไม่รู้อะไรเลยเกี่ยวกับการเคารพผู้สูงอายุหรือดูแลเด็กอย่างไร เด็กที่ไม่ได้รับการสั่งสอนจากพ่อแม่ ย่อมไม่มีมารยาท คุณเป็นนายน้อยคนโต และครอบครัวของคุณต้องให้ความสำคัญกับการเลี้ยงดูของครอบครัวเป็นอย่างมาก เนื่องจากเธอขาดมารยาท คุณควรหย่ากับเธอทันที"“ถ้าไม่หย่าก็ต้องลงโทษเธออย่างรุนแรง ถ้าเธอไม่ฟัง ก็ตีเธอ ผู้หญิงที่ไม่ถูกตีก็ไม่เชื่อฟัง ยายของเธอไม่ฟังฉันมาก่อน แต่หลังจากที่ฉันตีเธอทุกวัน เธอก็เชื่อฟังมาก”“หลานเขย ไห่ถงทำให้เสื้อผ้าของฉันเปียก คุณช่วยหาเงินให้ฉันซื้อชุดใหม่ได้ไหม”ผู้เฒ่าไห่พูดอย่างไร้ยางอายแม้จะรู้สึกขนลุกจากท่าทางที่เย็นชาของจ้านหยินเซินเสี่ยวจวินต้องการกวาดไม้กวาดจริงๆไม่เคยเห็นคนเป็นปู่แบบนี้เลยเธอสงสัยอย่างจริงจังว่าพ่อของไห่ถงไม่ใช่ลูกทางสายเลือดของชายชราคนนี้ไห่ถงโกรธมากจนถือถังน้ำแล้วหันกลับไปเข้าห้องน้ำ และเธอก็ได้เอาน้ำมาอีกถังหนึ่งผู้เฒ่าไห่เห็นเธอหยิบถังน้ำออกมาอีกถัง เขาจะเปียกโชกอีกครั้งได้อย่างไร?เขาไม่คาดคิดว่าไห่ถงจะกล้าทำแบบนั้นในตอนนี้ เขาไม่ทันตั
สวรรค์มีตาที่มืดบอด หลานสาวคนอื่นๆ ทั้งหมดของเขามีความกตัญญูต่อเขา แต่ต้องเป็นไห่ถงที่ไม่กตัญญู ที่ได้แต่งงานในครอบครัวที่ร่ำรวย!ไห่จื้อเหวินและคนอื่นๆ ไม่กล้าหยุดเมื่อเห็นปู่ของพวกเขาวิ่งหนีไปทุกคนวิ่งกลับไปที่รถในพริบตาแล้วขับออกไปจ้านหยินวางถังน้ำลงบนพื้นอย่างแรง โดยเคลื่อนไหวมากเกินไป ทำให้น้ำในถังกระเซ็นออกมาและทำให้กางเกงของเขาเปียก"ผู้เฒ่า ถ้ามีความกล้า ก็อย่าวิ่งหนี!”จ้านหยินตะโกนใส่รถที่ขับออกไปเขาวางแผนไว้ว่าถ้าเขาไม่สามารถทำให้ผู้เฒ่าไห่กลัวได้ เขาจะให้บอดี้การ์ดของเขาพาผู้เฒ่าไห่ขึ้นรถแล้วให้ตระกูลไห่พาเขาไปชายชราทนไม่ไหวและวิ่งหนีไปด้วยตัวเอง ซึ่งช่วยแก้ไขปัญหาได้มากไห่ถงแลtเซินเสี่ยวจวินออกมาเซินเสี่ยวจวินกล่าว: "ถงถง คนเหล่านั้นจะคืนดีด้วยได้ยังไง?แม้ว่าพวกเขาจะขอโทษต่อสาธารณะทางออนไลน์ แต่ก็อย่าคืนดีกับพวกเขา พวกเขาเป็นคนที่ทนไม่ได้ที่เห็นเธอไปได้ดี"ไห่ถงพูดอย่างเย็นชา :“ฉันไม่เคยตั้งใจที่จะคืนดีกับพวกเขา และฉันก็จะไม่ทำด้วย”“เขาเป็นปู่โดยสายเลือดของเธอจริงๆเหรอ? บางครั้งฉันก็สงสัยว่าพ่อของเธอเป็นลูกจริงๆของเขาไหม ปู่จริงๆ จะปฏิบัติต่อหลานสาวของเขา