บทที่ 872

คนกวนเฉิงทั้งหมดรู้ว่าตระกูลไห่ทำกับสองพี่น้องไห่อย่างไร

เมื่อรู้ว่าจ้านหยินเป็นนายน้อยจ้าน เขายังคงกล้าอวดโอ้ครอบครัวของเขาตามท้องถนน ต้องบอกว่าผิวหนังชั้นยอดของตระกูลไห่นั้นหนาจริงๆ หนามากจนแม้แต่ไม้บรรทัดก็ไม่สามารถวัดความหนาได้

"มันเป็นแค่ฝันกลางวันและเรื่องไร้สาระ ประตูอยู่ตรงนั้น กรุณาออกไปจากที่นี่ทันที!"

ไห่ถงโกรธเคืองกับความไร้ยางอายของพวกเขา และขี้เกียจเกินกว่าจะสุภาพ ดังนั้นเธอจึงบอกให้พวกเขาออกไป

ไห่จื้อเหวินและคนอื่นๆ ถอยไปหลายก้าวโดยสัญชาตญาณ แต่ไม่ได้ออกจากร้านหนังสือไปโดยสิ้นเชิง

พวกเขาปล่อยให้ผู้เฒ่าไห่จัดการรับมือเพียงลำพัง

ท้ายที่สุดแล้ว ด้วยอายุของคุณปู่ แม้ว่าไห่ถงจะโกรธมาก เธอก็ไม่กล้าแตะต้องเขา

"ไห่ถง!"

ผู้เฒ่าไห่ร้องออกมาอย่างเคร่งขรึม เมื่อไห่ถงมองดูเขา เขาพูดว่า "ถ้าให้เงินหนึ่งล้านหยวนเราถึงจะไป ฉันจะกลับบ้านไปดูแลคุณยายทันที ถ้าเธอไม่ให้เงินฉัน ฉันจะพาพวกเขาที่บริษัทสามีของเธอเพื่อสร้างความวุ่นวาย”

“แม้ว่าเราจะไม่ได้เงินเลย เราก็จะสร้างความยุ่งยากครั้งใหญ่ ทำให้เธออับอาย และทำให้เธอกลายเป็นที่หัวเราะเยาะ ทำให้เป็นไปไม่ได้ที่เธอจะเชิดหน้าขึ้นในบ้านขอ