บทที่ 766

แต่นั่นคือเรื่องของจ้านหยิน ลู่ตงหมิงจะไม่ยุ่งเกี่ยวกับการเตรียมการของจ้านหยิน เพราะเขาเป็นเพียงเพื่อนของจ้านหยิน

"เข้าใจแล้ว"

ลู่ตงหมิงเหลือบมองของในรถเข็นของเขา และเห็นว่าภรรยาของจ้านหยินยังคงให้ความสำคัญกับการไปเยี่ยมญาติของเธอในช่วงตรุษจีนโดยซื้อเฉพาะสินค้าที่ดีที่สุดเท่านั้น

"หยางหยาง"

ลู่ตงหมิงหยอกล้อหยางหยางจนเป็นนิสัย

หยางหยางเบือนหน้า เพื่อหลบมือของลู่ตงหมิงที่พยายามจับใบหน้าของเขา จากนั้นหันหน้าไปขอให้ไห่หลิงกอดเขา

ไห่หลิงรู้ว่าลูกชายของเธอกลัวลู่ตงหมิง เธอจึงอุ้มเขาขึ้นมา

"หยางหยาง ลุงลู่เคยให้กังหันลมกับลูก ทำไมลูกถึงยังกลัวลุงลู่อยู่ล่ะ"

หยางหยางโอบแขนของเขารอบคอของแม่ของเขาและวางศีรษะบนไหล่ของเธอ โดยไม่แม้แต่จะมองที่ลู่ตงหมิง

ลุงลู่คิดว่าเขาจะเอาชนะใจเขาได้ด้วยกังหันลม?

ลุงลู่คิดว่าเขาเอาใจง่ายขนาดนี้เหรอ?

ประเมินโจวหยางต่ำไปจริงๆ

“หยางหยาง มานี่สิ ลุงลู่จะพาไปซื้อกังหันลมสวยๆ เพิ่ม”

ลู่ตงหมิงพยายามดึงหยางหยางจากมือของไห่หลิง

หยางหยางตะโกนอย่างสิ้นหวัง "ไม่ ผมต้องการแม่ ไม่เอาลุงลู่ไม่เอากังหันลม"

กังหันลมที่ลุงลู่มอบให้เขาพังไปตั้งนานแล้ว แม่ของเขากวาดมันท