บทที่ 553

หลังจากที่เอาของทุกอย่างที่สามารถย้ายออกจากบ้านแล้ว บ้านก็ว่างเปล่า ของที่เหลือถูกซื้อโดยโจวหงหลินและมีไม่เยอะ

ทุกคนย้ายเครื่องไฟฟ้าที่โจวหงหลินซื้อไปที่หน้าประตูบ้าน และเริ่มทุบกระเบื้องปูพื้นและลอกวอเปเปอร์บนผนังออก

เสียงสว่านไฟฟ้า เสียงทุบกำแพง เสียงเจาะผนังปะปนกันเป็นจังหวะ

ซึ่งมันส่งกระทบต่อผู้อยู่อาศัยชั้นล่าง

ด้วยความรู้สึกเกรงใจ สองพี่น้องจึงออกไปที่ร้านค้าข้างนอกและซื้อผลไม้ให้กับเพื่อนบ้านทั้งชั้นบนและชั้นล่าง เพื่อพวกเขาขอโทษและสัญญาว่าจะทำให้เสร็จก่อนมืด

พวกเขาทั้งหมดบอกว่าไม่เป็นไร สองพี่น้องตระกูลไห่คุ้นเคยกับเพื่อนบ้านที่อาศัยทั้งชั้นบนและชั้นล่าง แต่ว่าสองพี่น้องมอบผลไม้เพื่อแทนคำขอขอโทษ แม้ว่าจะมีเสียงรบกวนอีก เพื่อนบ้านก็ไม่สนใจชั่วคราว

ถ้าบ้านไหนที่มีเด็กอยู่ที่บ้าน และทนเสียงดังรบกวนไม่ได้ ก็จึงพาเด็กออกไปเดินเล่น

สองพี่น้องได้ซื้ออาหารมากมายแจกคนงานที่ช่วยรื้อถอนบ้าน

เจ้าของบ้านให้การสนับสนุน และพนักงานจึงทำงานได้อย่างมีประสิทธิภาพ

ถึงตอนเย็น ได้รื้อทุกอย่างที่สามารถรื้อออกมาได้ และทุบทุกอย่างที่รื้อออกมาไม่ได้

“คุณหนูไห่ ต้องเก็บขยะด้วยไหม?”

มีคนถามไห่ห