ขณะที่ไห่ถงพูดอยู่ ก็ได้หยิบกุญแจจากพวงกุญแจ แล้วมอบให้จ้านหยิน จากนั้นพูดว่า "นี่คือกุญแจบ้านพี่ฉัน"ดวงตาสีดำของจ้านหยินเป็นประกายโจวหงหลินไปงานเลี้ยง เขารู้เขาจัดการให้ซูหนานช่วยตามสืบและรวบรวมหลักฐานของโจวหงลิน ผู้ชื่นชอบเรื่องซุบซิบอย่างซูหนาน รู้สึกว่าหลังจากมอบหลักฐานให้แล้ว เขายังไม่ได้รับการชมเชยสักเท่าไหร่ จึงทำใจยอมรับไม่ได้ เขายังส่งคนไปติดตามโจวหงหลินอย่างลับๆเมื่อใดที่โจวหงหลินออกจากบริษัท ทุกการเคลื่อนไหวของเขาแทบจะอยู่ภายใต้การจับตาของซูหนานตอนดึกขณะที่จ้านหยินอยู่กับไห่ถง ก็ได้ส่งข้อความหาซูหนาน โดยให้หาโอกาสในการกระตุ้นสถานการณ์ ช่วยกระตุ้นความก้าวหน้าของโจวหงหลินและเย่เจียนี เพื่อจะได้ยืนยันว่าโจวหงหลินได้ทรยศต่อชีวิตคู่และครอบครัวของเขาเมื่อไห่หลิงเสนอหย่า เธอได้จะเปรียบในเรื่องนี้ตอนนี้โจวหงหลินและเย่เจียนีอยู่ด้วยกัน คือการพัฒนาความสัมพันธ์ไปอย่าปกติหรือเป็นผลมาจากจ้านหยินช่วยผลักให้?จ้านหยินไม่สามารถแยกแยะได้ขณะหนึ่ง แต่ผลลัพธ์ก็ยังคงเหมือนเดิม“คุณรู้ไหมว่าพวกเขาอยู่ที่โรงแรมไหน?”“พี่ไม่บอกฉันแน่ เธอไม่ยอมฉันไปด้วย”ไห่ถงก็ไม่รู้จะทำอย่างไร เม
หลังจากจ้านหยินล็อคประตูบ้านแล้ว ก็ดึงไห่ถงเดินออกไปพร้อมพูดว่า "เพื่อนของฉันช่วยตามสืบดูแล้ว ตอนนี้พี่เขยของคุณอยู่ที่โรงแรมห่าวเจีย ซึ่งเป็นโรงแรมในเครือชางซื่อกรุ๊ป ฉันทำงานที่จ้านซื่อกรุ๊ป ทั้งสองกรุ๊ปเป็นคู่แข่งกัน ฉันไม่ต้องการให้คนชางซื่อกรุ๊ปจำฉันได้ เลยระบายสีดำครึ่งหน้า แบบนี้จะได้ไม่มีใครจำฉันได้”ไห่ถงมองปานที่เขาวาดบนหน้าถึงสองครั้งช่วงเวลาเร่งรีบนี้ เขายังคิดถึงรายละเอียดเล็กน้อยนี้ด้วยเขาเป็นคนละเอียดรอบคอบ ไม่น่าแปลกใจเลยที่เขาทำงานเป็นพนักงานในจ้านซื่อกรุ๊ปได้ตอนนี้ไห่ถงเชื่อคำพูดของคุณยายแล้ว ตอนที่คุณยายชมจ้านหยินต่อหน้าเธอ ซึ่งบอกว่าจ้านหยินเป็นคนเอาใจใส่รายละเอียดมากแน่นอน เฉพาะเมื่อเขาเอาใจใส่คุณเท่านั้นที่จะเขาแสดงออกถึงความสนใจได้อย่างมาก"กลับมาบ้าน ค่อยล้างด้วยน้ำและสบู่"ไห่ถงเปิดร้านหนังสือเครื่องเขียน และรู้วิธีทำล้างหมึกบนผิวหนังจ้านหยินอยากจะบอกว่า ตอนกลับมาบ้านอยากให้ไห่ถงช่วยล้างหทึกบนใบหน้าของเขาเมื่อคำพูดมาถึงปาก เขาก็กลืนมันกลับลงไปเขิลเลยไม่กล้าพูดออกไปคุณยายจ้าน: แกมีปากใหญ่ๆ แบบนี้ไว้จะมีประโยชน์อะไร? ไม่กล้าพูดอะไรออกไปสักอย่า
เย่เจียนีซบอกของโจวหงหลิน แล้วพูดเบา ๆ “หงหลิน ฉันขอโทษ ฉันไม่ควรรับสายนั้นเลยค่ะ ฉันกลัวว่าเธอมีเรื่องด่วนจะถามคุณฉันจึงรับสาย”“ไม่เป็นไร อะไรเกิดแล้วก็ปล่อยให้เกิดไป ไม่ช้าก็เร็วพวกเราจะบอกเกี่ยวกับเรื่องของพวกเรา แค่ปล่อยให้ทุกอย่างดำเนินไป ในเมื่อเธอสงสัย ก็แค่ฉันกลับไปบ้านเผชิญหน้ากับเธอ”โจวหงหลินไม่ปล่อยให้เย่เจียนีรู้สึกน้อยใจหัวใจของเขาเอียงไปทางเย่เจียนนี่มาเนิ่นนานแล้ว โดยที่ไม่มีความอบอุ่นที่มอบไห่หลิงอีกต่อไป แต่เป็นเพราะพ่อแม่และลูกชายของเขานั้นที่เขายังคงอดทนอยู่ ไม่เช่นนั้นเขาคงจะไล่ไห่หลิงออกไปนานแล้ว“หงหลิน ถ้าคุณสองคนหย่ากัน เธอจะแบ่งแยกทรัพย์สินของคุณด้วยไหมคะ?”เย่เจียนีไม่ต้องการให้ไห่หลิงแย่งทุกอย่างของโจวหงหลินไปเธออยากเห็นไห่หลิงอกจากบ้านไปตัวเปล่าไห่หลิงห่างหายจากที่ทำงานไปสองสามปี และลูกของเธอยังเด็กอยู่มา และอายุสองขวบท่านั้น นี่อาจเป็นเรื่องยากสำหรับเธอที่จะกลับไปทำงานได้อีด จากนั้นเธอก็สามารถได้เห็นหายนะที่เกิดกับไห่หลิงบางทีไห่หลิงอาจจะไปขอทานบนถนนโดยมีแบกลูกอยู่บนหลังโจวหงหลินยิ้มเยาะและพูดว่า "ถ้าเธอต้องการแบ่งทรัพยสิน ฉันก็ต้องแบ่งให้?
โจวหงหลินกระซิบข้างหูของเธอ และเย่เจียนีก็ยิ้มทันทียังดีที่เขายังฉลาดเย่เจียนีสบายใจ หากเธอแต่งงานกับเขา เธอก็จะมีความสุขอย่างแน่นอนแน่นอนว่า เธอยังต้องระวังเขาอยู่ หลังจากที่เธอแต่งงานแล้ว เธอจะยึดบัตรเงินเดือนของเขาไว้ และเขาให้เขาสัญญาว่าจะเพิ่มชื่อของเธอในหนังสือทรัพย์สิน เธอจะให้เขาทำเป็นเรื่องเป็นราว กล่าวโดยสรุปว่า เธอจะไม่เดินตามรอยเท้าของไห่หลิงแน่นอน“จริงๆ แล้วมันเรื่องง่ายที่จะทำให้ไห่หลิงออกจากบ้านตัวเปล่า”"ทำยังไงคะ?"แม้ว่าเงินเก็นในบัญชีโจวหงหลินจะเป็นเพียงเงินจำนวนเล็กน้อย แต่ถ้าไม่ต้องแบ่งก็ไม่ต้องแบ่งให้กับไห่หลิง และเย่เจียนีก็จะได้รับไว้ทั้งหมดเอง“ให้เธอเลือกระหว่างการแบ่งทรัพย์สินกับหยางหยาง เธอจะเลือกหยางหยางอย่างแน่นอน และออกจากบ้านไปอย่างตัวเปล่า”หลังจากได้ยินสิ่งเข้ากับเรื่องนี้ เย่เจียนีรู้สึกผิดหวังมากและพูดกับเขาว่า "คุณยินดีที่จะสละสิทธิ์เลี้ยงดูลูกชายของคุณได้? เขาเป็นหลานชายคนเดียวของตระกูลโจว แม้ว่าคุณจะตั้งใจที่จะสละสิทธิ์ แต่พ่อแม่ของคุณก็จะไม่เห็นด้วยแน่นอนค่ะ"โจวหงหลิน: "... หยางหยางเป็นลูกชายของฉัน แน่นอนว่าฉันไม่สามารถสละสิทธิ์ได้"
“ดึกขนาดนี้ ใครมาเคาะประตู”โจวหงหลินพึมพำขณะที่เดินไปเปิดประตู แต่สีหน้าก็ดูไม่ดีเมื่อเขาเปิดประตูออกมาและเห็นร่างอ้วนยืนอยู่ที่ประตู เขาก็ตัวแข็งทื่อและไม่เชื่อไห่หลิงมาจริงๆ!เธอรู้ได้ไงว่าเขาอยู่ที่นี่สามีภรรยาสบตากันไห่หลิงมองร่างเปลือยเปล่าของเขา และสมองคิดถึงความสัมพันธ์ของพวกเขาในช่วงหลายสิบปีที่ผ่านมา ปรากฎว่าผู้ชายคนนี้จะหักหลังคุณได้อย่างรวดเร็วและง่ายดายหลังจากที่โจวหงหลินได้สติ สีหน้าของเขาก็มืดลงทันทีและถามไห่หลิงว่า "คุณมาที่นี่ได้อย่างไร? หยางหยางอยู่ที่ไหนฦ คุณไม่ได้ดูแลหยางหยางที่บ้านตอนกลางคืนเหรอ คุณวิ่งมาที่นี่ …”“หงลิน ใครคะ? ทุบประตูแรงมาก”ก่อนที่โจวหงหลินจัดการข้อกล่าวหาของเขา เย่เจียนีก็โผล่ออกมาเธอสวมชุดนอน มัดผมหลวมๆ และไม่ชัดเจนว่าทั้งสองคนทำอะไรกันมาก่อน เธอดูมีเสน่ห์ดึงดูด แต่มีร่องรอยเรื่องนั้นที่ยังคงติดอยู่ที่คอของเธอในสถานการณ์แบบนี้ แม้แต่คนโง่ก็รู้ว่าเกิดอะไรขึ้น“นังปีศาจจิ้งจอก!”ไห่หลิงใช้ร่างอ้วนของเธอผลักโจวหงหลินออกจากประตู และพุ่งเข้ามาด้วยความเร็วดุจสายฟ้า เพียงชั่วพริบตาเธอก็หยุดอยู่ตรงหน้าเย่เจียนี คว้าผมยาวของเธอมาหนึ
ไห่ถงหันหลังกลับแล้วรีบพุ่งเข้าไปในห้องโจวหงหลินได้สติกลับมาแล้ว และรีบวิ่งไปข้างหน้าอย่างรวดเร็ว เตะ ไห่หลิงที่กำลังนั่งคร่อมอยู่บนร่างของเย่เจียนีไห่ถงที่รีบเข้ามาอย่างโกรธจัด และเธอก็เตะใส่เข้าไปด้วยหลังจากฝึกฝนซานดูและจัดการกับพวกอันธพาลอย่างไห่จือชินมาแล้ว ไห่ถงก็มีความได้เปรียบ ด้วยการเตะครั้งนี้ เธอใช้พละกำลังทั้งหมด เตะโจวหงหลินที่เพิ่งเตะไห่หลิงล้มลง ก็ล้มลงไปกองกับพื้นด้วยเช่นกัน เขาถูกไห่ถงเตะล้ม"พี่"ไห่ถงก้าวไปข้างหน้า เพื่อช่วยพี่เธอลุกขึ้นโจวหงหลินก็รีบลุกขึ้นอย่างรวดเร็ว รีบไปประคองเย่เจียนี ชี้ไปที่ไห่หลิงและน้องสาว ตะโกนด้วยความโกรธว่า "ไห่หลิง พวกแกกำลังทำอะไรอยู่?"ไห่หลิงทุบเย่เจียนี และหอบอย่างแรง ขณะที่เธอฟังเสียงตะโกนของสามีของเธอ ความโกรธของเธอปะทุขึ้นอีกครั้ง และเธอก็ตวาดด้วยว่า "โจวหงหลิน แกสมควรทำเช่นนี้กับฉันไหม? ฉันลาออกจากงานเพื่อแก ดูแลครอบครัวและมีลูกให้กับแก แกหักหลังอฉัน และกับอีนังนี่ แกถามฉันว่ากำลังอะไรเหรอ? ฉันก็กำลังทุบนังแพศยานี่ไง!”พูดแล้ว เธอก็รีบวิ่งพุ่งเข้าไปอีกครั้งแต่ โจวหงหลินยืนอยู่ตรงหน้าเย่เจียนี ผลักไห่หลิงออก เพื่อป้อ
ไห่หลิงส่ายหัวให้น้องสาวเธอเธอจะทะเลาะกับโจวหงหลินได้อย่างไร? นี่เป็นการต่อสู้ระหว่างสามีและภรรยา มันเป็นเรื่องของครอบครัว อย่างมากที่สุด ครอบครัว โจวจะให้โจวหงหลิน กลับบ้านเพื่อพักฟื้นเหมือนครั้งก่อนเธอทุบเย่เจียนี ซึ่งเป็นการลงมือกับชู้ ทุกคนคงคิดว่าเธอตบได้ถูกต้องและเย่เจียนีก็มีความผิดและจะไม่ทำอะไรเธอแต่ถ้าน้องสาวลงมือทุบตีโจวหงหลินและเย่เจียนี เพื่อระบายความโกรธของเธอ เนื่องจากนิสัยร้ายกาจของพวกตระกูลโจว จะฟ้องน้องสาวเธอและเรียกร้องค่าชดเชยค่ารักษาพยาบาล และเย่เจียนีก็จะทำเช่นเดียวกันไห่หลิงไม่อยากให้น้องสาวโดนกระทำไห่หลิงจับน้องสาวไว้แน่นแล้วกระซิบว่า “เชื่อฉันสิ ฉันจัดการได้”น้องสาวและสามีของเธอแค่ช่วยเธอรวบรวมหลักฐานเท่านั้น"โจวหงหลิน"ไห่หลิงเช็ดน้ำตา แล้วถามเขาว่า "แกอยากจะหย่ากับฉันจริงๆเหรอ?"โจวหงหลินพูดอย่างเหลืออด "ใช่ ฉันอยากหย่ากับคุณ!"“หยางหยางยังเล็กอยู่ คุณทนได้ไหมที่จะทิ้งแม่กับลูกไว้ตามลำพัง?”สายตาของโจวหงลินไม่มีความลังเลใด ๆ และเขาก็พูดอย่างเย็นชาว่า "ไห่หลิง คุณกลับบ้านไปก่อน พวกเราทุกคนควรจะสงบสติอารมณ์ลง และอีกสองสามวันก็จะเป็นวันเสาร์ พว
หลังจากคืนนี้ เธอจะไม่เศร้าหรือเสียน้ำตาให้กับโจวหงหลินอีกต่อไป"หยางหยาง"ไห่หลิงนึกถึงลูกชายขึ้นมาจู่ๆ ก็รู้สึกกังวล“พี่ ฉันขอให้ป้าเหลียงไปดูแลหยางหยางแล้ว หลังจากที่หยางหยางหลับไปเขาก็หลับไปจนรุ่งสางเลย”โจวหยางนั้นซุกซนมาก มักจะโปรยของเล่นให้ทั่วพื้น แต่เมื่อเขาทำตัวดีเขาก็จะทำตัวดีมากโดยเฉพาะในเวลากลางคืน เว้นแต่เขารู้สึกไม่สบายตัว ไม่อย่างนั้นเขาก็จะนอนหลับจนถึงฟ้าสว่างไห่หลิงก็สบายใจลง“ถงถง จ้านหยิน พวกคุณสองคนเจอที่นี่ได้อย่างไร?” ไม่ต้องกังวลเกี่ยวกับลูกชายแล้วไห่หลิงก็ยังมีเวลาและอารมณ์ที่จะถามออกมาไห่ถงตำหนิพี่สาวว่า “พี่ พวกเราเป็นพี่น้องกัน ตั้งแต่พ่อแม่จากไป พวกเราก็อยู่ด้วยกันมาตลอด 15 ปี ทุกอย่างที่พบเจอต้องค่อยปรึกษากัน แต่ครั้งนี้ พี่ก็ทอดทิ้งฉันไว้ แล้วฉันจสบายใจได้อย่างไร?”“เพื่อนของจ้านหยิน ช่วยรวบรวมหลักฐานเรื่องการนอกใจของโจวหงหลิน และเป็นคนที่มีความสามารถมาก เมื่อไปถาม เขาก็รู้อย่างรวดเร็วว่าโจวหงหลินอยู่ที่นี่ และ จ้านหยินกับฉันก็รีบมา”“พี่ ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้นในอนาคต พี่ต้องบอกฉัน โอเคไหม? อย่าเก็บไว้คนเดียว ฉันก็โตแล้วและไม่ใช่สาวน้อยที่พี่เ