บทที่ 327

หลังจากที่แม่และลูกชายวางสายกันไปแล้ว จ้านหยินก็ขมวดคิ้วและคิดทบทวนอยู่ครู่หนึ่ง แล้วไปถามหญิงสาวที่กำลังนั่งพร้อมอุ้มลูกแมวบนเก้าอี้ชิงช้าที่ระเบียงว่า "คุณได้ไปพบกับแม่ของฉั นโดยที่ฉันไม่รู้หรือเปล่า?"

ไห่ถงตกตะลึง

เธอไม่ได้พูดอะไรถึงเรื่องที่ได้เจอกับแม่สามีโดยบังเอิญ แต่เขารู้เรื่องนี้ได้อย่างไร?

จ้านหยินออกมาและยืนอยู่ตรงหน้าเธอ ดวงตาสีเข้มของเขาจับจ้องไปที่ใบหน้าที่สวยงามของเธอ แล้วถามอีกครั้ง: "วันนี้คุณเจอแม่ของฉันหรือเปล่า?"

เมื่อเห็นว่าเขายังคงถือโทรศัพท์อยู่ในมือ ไห่ถงคิดว่าคงเป็นแม่สามีที่โทรมาพูดอะไรสักอย่างกับเขา จึงรีบอธิบายออกไป: "ตอนที่ฉันกำลังซื้อเสื้อผ้าให้คุณ ฉันบังเอิญไปเจอคุณแม่ ฉันอยากจะทักทายท่าน แต่บางทีคุณแม่อาจจะจำฉันไม่ได้ เธอเลยเดินจากไปพร้อมคุยหัวเราะกับเพื่อนๆ ฉันจึงไม่ได้ทักทาย”

จ้านหยินเป็นคนฉลาดมาก

แถมยังเป็นแม่ของเขาด้วย แม้ว่าเขาจะถูกเลี้ยงดูมาโดยปู่กับย่า แต่เขาก็ไม่ได้ห่างเหินกับพ่อแม่ของเขา และมีความสัมพันธ์ที่กลมกลืนกัน

เขารู้จักแม่ของตัวเองเป็นอย่างดี

แม่ของเขาไม่อยากให้ใครรู้ว่าไห่ถงเป็นลูกสะใภ้ ข้อแรก เธอช่วยปิดบังความจริงที่เขาแต่งงาน