ในแวดวงธุรกิจของเมืองกวนเฉิง ใครก็ตามที่ได้รับความโปรดปรานจากจ้านหยิน ก็เหมือนกับการได้รับสูตรโกงและอนาคตอันรุ่งโรจน์สามีภรรยาคู่นี้พาลูกชายมางานเลี้ยงก็ไม่มีอะไรมากไปกว่าอยากให้ลูกๆ ได้รู้จักกับเพื่อนๆ เพื่อต่อยอดในอนาคต"นายน้อยจางเมื่อกี้คือ......""ผมออกไปส่งพี่สาวสองคนของผมขึ้นรถและเพิ่งกลับมาครับ"เขาไม่รอให้จ้านหยินถามจนจบประโยค จางเหนียนเซิงชิงอธิบายสิ่งที่เขาเพิ่งไปทำมา กลัวว่าถ้าหากจ้านหยินเข้าใจผิดว่าเขาไม่ชอบงานเลี้ยงแบบนี้และไม่พอใจการบริการของโรงแรมโรงแรมกวนเฉิงนั้นเป็นหนึ่งในโรงแรมภายใต้การบริหารของตระกูลจ้านจ้านหยินตอบกลับแค่อืม จากนั้นเดินผ่านหน้าจางเหนียนเซิง ท่าทางที่เขาทักทายต่อจางเนียนเซิงนั้นเป็นไปอย่างสุภาพจางเหนียนเซิงยังไม่เข้าใจสถานการณ์ รู้แค่ว่ากลุ่มคนหนึ่งล้อมรอบตัวจ้านหยินเดินผ่านหน้าเขาไป เขากลายเป็นคนตัวเล็กลงทันทีการที่จ้านหยินเข้าร่วมงานเลี้ยงและจู่ ๆ ก็ออกไปจากงานนั้นเป็นเรื่องปกติ ซึ่งทุกคนในงานนั้นคุ้นชินกับสถานการณ์แบบนี้ดีพวกผู้บริหารระดับสูงถือโอกาสนี้พูดคุยธุรกิจกับจ้านหยิน พวกเขาแอบดีใจที่ตนโชคดีรีบเข้าคว้าโอกาสไปพูดคุยธุรกิจกับเ
"อืม"จ้านหยินตอบกลับด้วยเสียงทุ้มต่ําไห่ถงเดินมาหา ในมือเธอยังถือถุงพลาสติกใสใบเล็ก ๆ อยู่"ฉันซื้อเต้าหู้เหม็นมา คุณอยากทานไหมคะ?"จ้านหยินจ้องมองเธอด้วยสีหน้าเข้มครึ้ม ในงานเลี้ยงก็เอาแต่กินและกิน ยังกินไม่อิ่มอีกเหรอ?ช่างตะกละตะกลามซะจริง!"เต้าหู้เหม็นกลิ่นยิ่งเหม็นแต่ยิ่งกินก็ยิ่งหอม ผู้ชายที่ฉันชอบมากที่สุดก็ชอบทานมันมากเหมือนกันค่ะ"ไห่ถงนั่งลงข้าง ๆ จ้านหยินแล้วเปิดถุงออก กลิ่นเต้าหู้เหม็นฟุ้งกระจายไปทั้วทั้งบ้าน จ้านหยินรีบย้ายที่นั่งไปฝั่งตรงข้ามอย่างรวดเร็ว พยายามถอยห่างจากกลิ่นแปลกประหลาดที่เขาไม่คุ้นเคย"ผู้ชายที่คุณชอบมากที่สุดเหรอ?""คนที่อยู่บนธนบัตรค่ะ"จ้านหยิน "..." เงินสําหรับเขาก็คือตัวเลขชุดหนึ่งในบัตรธนาคารเท่านั้น"อยากลองชิมสักชิ้นไหมคะ? มันอร่อยมาก ๆ ทานเข้าไปแล้วหอมมาก ฉันชอบกินมากค่ะ""ผมไม่ทาน คุณทานเองเถอะ คุณออกไปทานที่ระเบียงด้านนอกได้ไหม? ผมทนดมกลิ่นแบบนี้ไม่ได้"ไห่ถงมองเขาที่มีท่าทางอยากอาเจียน เธอรีบถือถุงเดินจากไปแล้วพึมพําในใจว่าคนที่มีรายได้สูงน่าจะมีชีวิตที่ซับซ้อนเป็นพิเศษไห่ถงทานอย่างมีความสุขที่ระเบียงจ้านหยินสามารถเห็นด้าน
"คืนนี้ฉันไม่ได้อยู่ที่ร้านค่ะ เพื่อนอยากไปร่วมงานเลี้ยง เธอต้องการให้ฉันไปกับเธอด้วย อ่อจริงสิคุณจ้าน ฉันมีเรื่องอยากถามคุณค่ะ แต่ไม่ทราบว่าคุณสะดวกตอบไหม?"ไห่ถงนั่งลงตรงข้ามจ้านหยิน ดวงตาโตสวยงามจ้องมองไปยังชายที่นั่งฝั่งตรงข้าม แม้ว่าเขาจะไม่แยแส มักจะเย็นชาและมีทัศนคติที่ไม่ดีต่อเธอ แต่เธอรู้ว่าเขาได้สร้างกำแพงในใจไว้เฉพาะเธอเท่านั้นแต่เขาหน้าตาดีมากจริง ๆ มันเหมือนได้มองทิวทัศน์ที่สดใสและเจริญหูเจริญตา"งานเลี้ยงคืนนี้จัดขึ้นที่โรงแรมกวนเฉิง ได้ยินว่าโรงแรมกวนเฉิงเป็นโรงแรมของตระกูลมหาเศรษฐีที่ร่ํารวยที่สุด และนายน้อยตระกูลมหาเศรษฐีก็ยังมาร่วมงานคืนนี้ ได้ยินว่าแซ่จ้าน คุณจ้านไม่มีส่วนเกี่ยวข้องกับตระกูลมหาเศรษฐีนั้นใช่ไหมคะ?"จ้านหยินมีสีหน้าสงบและเย็นชา "เมื่อ 500 ปีก่อน เคยเป็นครอบครัวเดียวกันครับ"ไห่ถงถอนหายใจด้วยความโล่งอกและยิ้มว่า "ฉันเองก็รู้ว่าคุณน่าจะไม่มีส่วนเกี่ยวข้องกับตระกูลมหาเศรษฐีหรอกค่ะ"เมื่อเห็นเธอถอนหายใจด้วยความโล่งอก เหมือนกับว่ากำลังมีความสุขจ้านหยินจึงถามคำถามแปลก ๆ กับเธอ "คุณไม่อยากให้ผมเป็นญาติกับพวกเขาเหรอครับ?""ตอนนี้ดึกมากแล้วนะคะ"ไห่ถงย
"วันหยุดสุดสัปดาห์หลังจากเจอพ่อแม่คุณแล้ว ฉันจะกลับบ้านเดิมเพื่อไปตัดไม้ไผ่สองลำและเอากลับมา"จ้านหยินพูดอย่างใจเย็น "ไม่จำเป็นหรอก ผมจะขอให้ช่างมาติดตั้งในวันพรุ่งนี้ครับ"หลานสะใภ้คนโตตระกูลจ้านจะเดินทางกลับไปยังชนบทเพื่อตัดไม้ไผ่สองลำแล้วนำกลับมาเพื่อทำราวตากผ้า เป็นวิธีที่คนอื่นคิดไม่ออกแต่เธอนั้นกลับคิดไม่ออก"ก็ได้ค่ะ งั้นก็รบกวนคุณแล้วกันนะคะ""ที่นี่ก็เป็นบ้านของผมเหมือนกันครับ"ไห่ถงตอบกลับแค่อืม แล้วถือเสื้อผ้าของเธอกลับไปที่ห้อง หลังจากผลักประตูเข้าไป เธอหันหน้าไปพูดกับจ้านหยินว่า "หากคุณต้องการสามารถนำเสื้อผ้าที่ใส่แล้ว ออกมาให้ฉันได้หลังจากอาบน้ำเสร็จ ฉันจะซักเสื้อผ้าให้คุณด้วยค่ะ เพราะฉันต้องซักเสื้อผ้าเหมือนกัน""ไม่ต้องหรอกขอบคุณครับ พรุ่งนี้ผมจะให้คนส่งเครื่องซักผ้าสองเครื่องมาให้ ห้องน้ำทั้งสองควรมีเครื่องซักผ้าห้องละเครื่อง จะทำให้สะดวกหน่อย""ก็ได้ค่ะ คุณซื้อเครื่องซักผ้าไปเท่าไรบอกราคาฉันหน่อยนะคะ ฉันจะออกเงินให้ครึ่งหนึ่ง"เขามอบบัตรธนาคารให้เธอแล้ว บอกว่ามันเป็นเงินของครอบครัวและเขาซื้อเครื่องซักผ้าอีก ครั้งนี้เธอไม่สามารถปล่อยให้เขาออกเงินทั้งหมดได้จ้า
"ไปกันครับ"จ้านหยินเดินไปและพูดนิ่ง ๆไห่ถงตอบรับและเดินตามเขาไปสามีภรรยาคู่นี้เดินไปด้วยกันแต่ไม่คุยกัน ไห่ถงต้องการหาเรื่องคุย แต่เมื่อเห็นเขาดูจริงจัง หน้าหล่อนั้นไม่ว่าเมื่อไหร่จะบึ้งตึงอยู่เสมอ ราวกับทําท่าทางห้ามใครเข้าใกล้ ไห่ถงก็หมดความสนใจที่จะพูดคุยกับเขาคนอย่างเขาควรไปเป็นครูที่โรงเรียน ท่าทางจริงจังซะขนาดนี้ สามารถควบคุมเด็ก ๆ ได้อย่างแน่นอนจากนั้นไม่นานก็มาถึงตลาด ไห่ถงสั่งให้จ้านหยินจอดรถในที่ว่าง หลังลงจากรถเธอพูดกับเขาว่า "ไปค่ะ พวกเราไปกินอาหารเช้ากันก่อน"จ้านหยินไม่พูดและตามเธอไปอย่างเงียบ ๆนายน้อยจ้านมาที่ตลาดครั้งแรกไม่ชินนัก แต่ก็ให้ความร่วมมือกับไห่ถง ไม่แสดงให้ไห่ถงเห็นความไม่สบายใจของเขาทั้งสองสั่งก๋วยเตี๋ยวซุปหนึ่งชามในร้านอาหารเช้า ไห่ถงยังสั่งเกี๊ยวเพิ่มอีก เธอสามารถทานได้อีกเพราะก๋วยเตี๋ยวซุปหนึ่งชามนั้นทานไม่อิ่มจ้านหยินทานอาหารช้ามาก ไห่ถงรู้สึกท่าทางทานอาหารของเขานั้นดูดีเกินไป ทำให้ความอยากอาหารของเธอเพิ่มขึ้นอีก ถ้าไม่ใช่กลัวจ้านหยินจะรังเกียจเธอยังทานได้เพิ่มอีก เธอยังสามารถสั่งเกี๊ยวน้ำและหมั่นโถวอย่างอีกละหนึ่งชุด"ถ้าคุณทานไม่อิ่ม
จ้านหยินมองดูเธอเลือกดอกไม้ไม่วางตา เขามองดูเธอต่อรองราคากับเจ้าของร้านดอกไม้ ดอกไม้กระถางหนึ่งราคา 250 บาท เธอสามารถต่อราคาได้ครึ่งหนึ่ง และความสามารถในการทําให้เจ้าของร้านรู้สึกว่าถ้าไม่ขายให้เธอก็คงขายไม่ออกอีกต่อไปนั้นทำให้จ้านหยินรู้สึกทึ่งนายน้อยแบบเขาไม่เคยดูราคาสินค้าและไม่ต่อรองราคามาก่อนไม่คิดว่าภรรยาเขาจะเป็นนักต่อรองราคา จ้านหยินอยากจะหัวเราะเมื่อเห็นเจ้าของร้านดอกไม้เจ็บปวดราวกับว่าเนื้อโดนแล่ออกหลังจากจ่ายเงินแล้ว ไห่ถงก็เริ่มยกดอกไม้กระถางที่ตัวเองซื้อมาทีละกระถางไปที่รถของจ้านหยินตอนแรกจ้านหยินยังยืนดูอยู่ข้าง ๆ ต่อมารู้สึกว่าให้ผู้หญิงขนดอกไม้ เขายืนอยู่ข้างรถดูขัดตาเกินไป เขาจึงช่วยไห่ถงขนดอกไม้ เมื่อขนดอกไม้ทั้งหมดเสร็จ รถของเขาก็เต็มไปด้วยดอกไม้กระถางโชคดีที่เจ้าของร้านดอกไม้ให้กระดาษแก่พวกเขาปูบนที่นั่งเพื่อไม่ให้เบาะรถของเขาสกปรก"ยังต้องซื้ออะไรอีกไหมครับ?"จ้านหยินสอบถามภรรยาขณะขับรถไปด้วย"รถเต็มแล้ววางอย่างอื่นไม่ได้ ตอนนี้ไม่ซื้อแล้วค่ะ จัดการทีละอย่างดีกว่า นี่ไม่ใช่เรื่องที่จะทำวันละสองวันเสร็จ ฉันจะค่อย ๆ ซื้อและตกแต่งเมื่อมีเวลาว่าง”ไห่ถงคา
ไห่ถงเข้าใจว่าพนักงานตำแหน่งสูงอย่างเขาน่าจะมีสิทธิพิเศษอยู่บ้างเธอหยิบบัตรธนาคารใบนั้นออกมาส่งให้จ้านหยิน กําชับเขาว่า "คุณต้องต่อรองราคากับเจ้าของ ได้ราคาลดครึ่งหนึ่งก็โอเคแล้วค่ะ"จ้านหยินดันบัตรธนาคารคืน "ผมยังมีเงินอยู่ครับ"ไห่ถงมองเขา ไม่ยืนกรานปฏิเสธเขาเธอต้องไปบ้านพี่สาว จึงกําชับอีกครั้งว่าจ้านหยินต้องต่อรองราคาเมื่อซื้อดอกไม้ แล้วหยิบกุญแจรถจักรยานไฟฟ้าออกไปอย่างเร่งรีบสิ่งที่เธอไม่รู้ก็คือหลังจากออกไป ผู้ชายคนนี้ก็ถ่ายวิดีโอสั้น ๆ ที่ระเบียงด้วยโทรศัพท์มือถือแล้วส่งไปให้ฮุยโป๋ คนสวนของคฤหาสน์ตระกูลจ้านฮุยโป๋โทรกลับมาอย่างรวดเร็ว"นายน้อยครับ""ฮุยโป๋ดูวิดีโอแล้วใช่ไหม ช่วยจัดระเบียงนี้เป็นสวนดอกไม้เล็ก ๆ ดูว่าต้องการดอกไม้กี่กระถาง? จากนั้นก็เลือกดอกไม้จำพวกราคาถูก ออกดอกง่าย มีกลีบดอกซ้อนและใหญ่ ส่งมาที่ห้อง 808 ชั้น 8 อาคาร B ที่หมิงหยวนฮวา การ์เด้น"เมื่อพาไห่ถงไปซื้อดอกไม้จ้านหยินพบว่าเธอชอบดอกไม้ที่บานใหญ่และมีกลีบดอกซับซ้อน เธอไม่ชอบดอกที่มีกลีบดอกเดี่ยว"อีกอย่าง อย่าลืมเขียนรายการค่าใช้จ่ายด้วย"ฮุยโป๋ ".....รับทราบครับ""ส่งก่อนเย็นวันนี้นะ""รับทร
"ซื้ออาหารเช้าใช้เงินไม่มาก พี่อย่าห่วงเลย ฉันมีเกณฑ์อยู่ในใจ"รายได้ของไห่ถงนั้นไม่ได้น้อย เธอสามารถช่วยพี่สาวได้ แต่จะไม่นํารายได้ทั้งหมดของเธอมาใช้จ่ายเพราะเธอยังต้องการเก็บเงินซื้อบ้าน"หยางหยางกินหรือยัง?"ไห่ถงถามพลางเอามือลูบหน้าผากของโจวหยาง อุณหภูมิร่างกายเขาเป็นปกติ"ดื่มนมไปแล้ว พี่ยังต้มโจ๊กกระดูกหมูอยู่ รอให้โจ๊กต้มเสร็จค่อยป้อนให้เขากิน จะได้ไม่หิว"ไห่หลิงดูแลลูกชายเป็นอย่างดี"พี่ จ้านหยินจะกลับมาในอีกสองวัน วันเสาร์นี้พ่อแม่เขาจะมา พี่กับพี่เขยก็ไปหมิงหยวนฮวา การ์เด้นในวันนั้นเพื่อพบกับพ่อแม่ของเขานะ พี่ช่วยบอกพี่เขยหน่อย"เมื่อได้ยินแล้ว ไห่หลิงจึงพูดด้วยความดีใจว่า "น้องเขยกลับมาจากธุระแล้วเหรอ?""เขาบอกว่าจะกลับบ้านในคืนวันศุกร์""ได้ ฉันจะบอกพี่เขยให้"น้องสาวของเธอแต่งงานกะทันหันและไห่หลิงรู้ว่าเกิดอะไรขึ้น น้องเอาแต่โกหกและยังไม่ได้แสดงออกชัดเจน เธอกังวลมากว่าน้องสาวแต่งงานกับคนผิดจริง ๆ แล้วน้องเขยหน้าตาเป็นยังไง เธอก็ยังไม่เคยเห็นในฐานะผู้ปกครองของน้องสาว เธอให้ความสำคัญกับเรื่องนี้มากอยู่บ้านพี่สาวได้สักพัก ไห่ถงต้องไปทำงานหลังจากน้องสาวจากไป