บทที่ 1009

"กลับห้องไปเปลี่ยนเป็นชุดราตรีก่อน"

จ้านยินพูด พร้อมกับต้องการจะอุ้มเธอขึ้นมา แต่เธอกลับหยุดเขาเอาไว้

"ฉันมีขาเดินเองได้"

ไห่ถงยืนขึ้น และหลังจากที่จ้านหยินช่วยนวดแล้ว ขาของเธอก็รู้สึกสบายมากขึ้น

"ถงถง คุณไม่ให้โอกาสฉันสักหน่อยเลย ฉันก็อยากฝึกความแข็งแรงของแขนเหมือนกัน การอุ้มคุณไปก็เป็นการฝึกความแข็งแรงของแขนนะ"

ไห่ถงบีบหน้าเขาเบาๆ แล้วพูดว่า "คุณออกกำลังกายทุกวันและยังต้องอุ้มฉันไว้เพื่อฝึกความแข็งแรงของแขน ไปนอนกันเถอะ"

"เดี๋ยวฉันเปิดน้ำอุ่นเอาไว้ให้"

จ้านหยินไม่ได้อุ้มธอกลับไปที่ห้องของเธอ ให้เธอกลับห้องไปก่อน จากนั้นก็ไปเติมน้ำนลงในอ่างอาบน้ำให้เธออาบ และเขายังนำชุดนอนมาให้เธอด้วย ให้เธอแช่น้ำอุ่น จากนั้นจะได้หลับไปอย่างผ่อนคลาย"

หลังจากอาบน้ำเสร็และออกมา ไห่ถงก็ปีนขึ้นไปบนเตียงและนอนลงข้างๆ จ้านหยิน เมื่อนึกอะไรบางอย่างได้ เธอก็เงยหน้าขึ้นและจูบใบหน้าของจ้านหยินสองครั้ง "ที่รัก ราตรีสวัสดิ์"

จ้านหยินจูบเธอและตอบกลับ "ฝันดีนะ"

"ฉันฝันร้ายน้อยมาก"

ไห่ถงนอนลงและเอนตัวเข้าไปในอ้อมแขนของเขาอย่างตามเคย

จ้านยินกอดภรรยาเอาไว้อย่างรักใคร่ แล้วผล็อยหลับไป

วันรุ่งขึ้น ทั้งคู่ไป