"ช่างมัน พวกเราไปหาไห่หลิงกันเถอะ ไห่ถงจะเปิดร้านอะไร?""ร้านอาหารเช้า""ใช่แล้ว มันเป็นร้านอาหารเช้า ไปกินอาหารเช้าฟรีที่ร้านเธอกันเถอะ๐หลังจากรู้ว่าไห่หลิงก็เปิดร้านด้วย ผู้เฒ่าไห่ก็ด่าไห่หลิงที่บ้านอีกครั้ง เขาต่อว่าไห่หลิงที่ได้รับเงินก้อนโตหลังจากหย่าง แต่ปฏิเสธที่จะให้หลานชายยืมเงินห้าล้าน หลังจากต่อว่าหลานสาว เขาก็ต่อว่าลูกชายคนที่สามที่เสียชีวิตไปแล้ว และต่อว่าลูกชายคนที่สามที่สั่งสอนลูกสาวไม่ได้เรื่อง ซึ่งทำให้คนแก่อย่างเขาโกรธมากผู้เฒ่าไห่หันหลังกลับและกลับไปที่รถ เร่งให้ลูกๆ และหลานๆ ไปกินอาหารเช้าฟรีที่ร้านของไห่หลิงในอนาคต ตราบใดที่พวกเขามาที่เมือง พวกเขาก็ไปกินอาหารเช้าที่ร้านของไห่หลิงได้โดยไม่ต้องจ่ายเงิน และไห่หลิงก็ไม่มีทางจัดการกับพวกเขาได้ เพราะพวกเขาเป็นญาติ!ผู้เฒ่าไห่พาลูกๆ หลานๆ ไปร้านอาหารเช้าของไห่หลิงและพบว่าร้านนั้นก็ปิดเช่นกันเมื่อเห็นว่าประตูไม่ได้เปิดอยู่ เขาก็ไม่ลงจากรถและสาปแช่ง “นังเด็กสองไปตายที่ไหน ไม่มีใครเปิดร้านม ถ้าพวกเธอไม่อยากทำ พวกเธอก็ยกร้านให้พวกแกทำซะ"ไห่จื้อหมิงและคนอื่นๆ ก็รู้สึกแปลกเช่นกันเป็นเรื่องปกติที่ไห่ถงจะไม่เปิดร้า
"ไห่ถงกลายเป็นนายหญิงตระกูลมหาเศรษฐี และยังต้องการกลับมาต่อสู้เพื่อบ้าน? มันมากเกินไป"บางคนคิดว่าไห่ถงไม่ควรกลับมาต่อสู้เพื่อบ้านมีคนโกรธเขาในทันที: "เธอควรกลับมาต่อสู้ เพราะปีนั้นปู้กับย่าเธอปฏิบัติกับสองพี่น้องแบบนั้น แล้วไห่จื้อเหวินจึงได้ทุกอย่างไป?""ไม่ได้บอกเหรอว่า ไห่จื้อเหวินถูกไห่หยูรับเลี้ยง?"ไห่หยูเป็นพ่อของไห่ถง มีเพียงคนที่อายุมากกว่าไห่หยูหรือเพื่อนบ้านเท่านั้นที่จำชื่อเขาได้ คนรุ่นใหม่ไม่รู้จักไห่หยูและไห่ถงกับพี่สาวเพราะตระกูลไห่ทำมากเกินไปเพื่อป้องกันไม่ให้ไห่ถงและพี่สาวกลับมาที่หมู่บ้าน และย้ายหลุมศพของไห่หยูและภรรยาของเขาออกไปโดยไม่บอกสองพี่น้อง และไม่ให้พวกเธอจุดธูปหน้าหลุมศพพ่อแม่อีกครั้งก่อนที่ไห่ถงกลับมาที่หมู่บ้าน แต่คนตระกูลไห่ไม่ได้อยู่ในบ้านเกิดเธอจึงสามารถพูดคุยกับชาวบ้านได้ป้าอาหยูอดไม่ได้ที่จะพูดว่า "ตอนที่ไห่หยูและเจียฮุยยังมีชีวิตอยู่ ฉันไม่เคยได้ยินพวกเขาพูดแบบนั้น หลังจากตายจากไป พวกเขาก็ขับไล่ลูกสาวทั้งสองออกไป แล้วบอกว่ารับเป็นลูกบุญธรรม เห็นชัดเจนเลยว่า พวกเขาต้องการครอบครองทรัพย์สินของคนอื่น หลังจากเป็นลูกบุญธรรมแล้ว พวกเขายังย้ายทะ
หลังจากฟังคำถามย่าไห่แล้ว คนที่มีลูกชายก็ยังคงนิ่งเงียบ"ในหมู่บ้าน ไม่ได้กฎเขียนไว้ว่า มรดกของครอบครัวจะตกเป็นของลูกชายและมีหน้าที่ดูแลตอนแก่ ฉันรู้ดีว่า พ่อแม่ของฉันไม่มีลูกชาย พวกเขาให้กำเนิดฉันกับพี่ ซึ่งเป็นมรดกที่พ่อแม่ของฉันทิ้งไว้ ควรจะตกเป็นของฉันและน้องสาว""ไม่รู้ว่าย่าไปขุดหาลูกชายมาให้พ่อแม่ของฉันจากที่ไหน เขาสวมชุดไว้ทุกข์เมื่อพ่อแม่ของฉันเสียชีวิต? การรับหลานชายเข้ามาในครอบครัวก็คือรับเลี้ยงบุตรบุญธรรมอย่างนั้นเหรอ แล้วพ่อแม่ของฉันได้ดำเนินการตามขั้นตอนขอรับเลี้ยงบุตรบุญธรรมกับเขาแล้ว?"สมุดทะเบียนบ้านของฉันอยู่ในมือพี่ฉันโดยตลอด ฉันดูมันหลายครั้งแล้ว แต่ไม่เห็นมีชื่อใครเพิ่มเข้าไปในสมุดทะเบียนบ้านของฉันเลย"ไห่ถงตอบกลับย่าไห่เสียงดังชาวบ้านที่มุงดูได้ยินเสียงของไห่ทงและหันหน้าไปมองเธอเมื่อเห็นไห่ถงเดินมาพร้อมกับจ้านหยิน และรอบล้อมไปด้วยกลุ่มชายชุดดำ ทุกคนก็รีบหลีกทางให้ไห่ถงและพรรคพวก เดินไปที่หน้าประตูบ้านอย่างเรียบร้อยไห่หลิงส่งหยางหยางให้อาชีพาไปเล่นใกล้ๆไม่อยากให้หยางหยางเห็นเธอทะเลาะกับญาติเก่าคุณนายซางกับลูกสาวพร้อมด้วยบอดี้การ์ด ก็เดินตามหลังไห่ถงแล
"ไห่ถง ไห่หลิง พวกเธอกลับมาได้เวลาพอดี พวกคุณหมายความว่ายังไง? ฉันจะบอกพวกเธอให้นะ หลังจากที่พวกเธอออกจากบ้านหลังนี้และออกจากหมู่บ้านนี้ไป บ้าน ทุ่งนาก็ตกเป็นของพวกเราแล้ว""นี่เป็นบ้านเก่าที่ลูกชายฉันทิ้งไว้ให้เราสองคน เป็นทรัพย์สินเก่าของเราสองคน ฉันอยากจะยกให้ใครก็ให้ แต่ให้ใครก็จะไม่ให้พวกเธอคนนอกที่แต่งเข้ามา"ย่าไห่เมื่อเห็นสองพี่น้องพาคนมากมายมาที่นี่ ในใจรู้สึกเป็นกังวล เมื่อตอนที่เธอนอนอยู่ในโรงพยาบาล เธอก็ได้ยินถึงความเก่งกาจของไห่ถงแล้ว ตอนนี้เธอรู้แล้วว่าไห่ถง ได้แต่งงานเข้าไปเป็นนายหญิงในตระกูลแสนล้านในใจรู้สึกชะงักเล็กน้อย เพราะพวกเธอใช้กำลังในการบังคับยึดครองบ้านมา อาศัยตอนที่สองพี่น้องอายุยังไม่ถึงเกณฑ์ ยังไม่มีอำนาจ ก็บังคับให้สองพี่น้องออกจากบ้านไปตอนที่โดนไล่ออกจากบ้าน ไห่ถงดูเหมือนว่าจะอายุเพียงสิบเอ็ดสิบสองปีเท่านั้นหลังจากที่พวกเธอโดนไล่ออกจากบ้านไป ในปีแรกๆยังคงกลับมาที่หมู่บ้านเพื่อไหว้ศพพ่อแม่ และยังคิดจะกลับมาอาศัยอยู่บ้านที่พ่อแม่ทิ้งไว้ให้ แต่กลับถูกย่าไห่สองสามีภรรยาใช้ทั้งไม้หนาตี ทั้งด่าทั้งไล่ครั้งแล้วครั้งเล่า ตีสองพี่น้องอย่างรุนแรง เพิ่งไม่กี่
น่าเสียดายที่เธอเป็นแค่หญิงชราคนหนึ่ง ไม่สามารถหลุดรอดจากบอดี้การ์ดทั้งสองคนได้บอดี้การ์ดทั้งสองคนไม่ได้ทำร้ายเธอ เพียงแค่หิ้วเธอออกไปครอบครัวไห่คนอื่น ๆ เห็นจึงรีบวิ่งเข้ามาทันที แต่บอดี้การ์ดของครอบครัวจ้านและชางก็ก้าวไปข้างหน้าในเวลาเดียวกัน ปิดกั้นพวกเขาทั้งหมดไว้ข้างนอก ไม่อนุญาตให้พวกเขาเข้าใกล้"ตีคนแล้ว ตีคนแล้ว!"ย่าไห่เห็นว่าพวกของไห่ถงมีจำนวนมาก เท้าทั้งสองข้างแตะพื้น นั่งลงไปบนพื้น ตบต้นขาไปพลางตะโกนว่าโดนคนตีแล้วแต่ว่า ชาวบ้านเพียงแค่มุงดู แต่ไม่มีใครเข้ามาใกล้และยังมีคนถ่ายวิดีโอไว้ดวงตาของฝูงชนก็เห็นชัดเช่นกัน พวกเขาสามารถมองเห็นได้อย่างชัดเจนว่าคนที่ไห่ถงมาด้วย เพียงแค่พาย่าไห่ออกไปโดย ไม่ได้ทำร้ายเธอแม้แต่ปลายผมย่าไห่คิดจะพึ่งพาคนอื่นละซิคนที่ถ่ายวิดีโอนี้คิดว่าเขาจะบันทึกเหตุการณ์ทั้งหมดนี้ไว้ ถึงตอนนั้นครอบครัวย่าไห่จะกลับดําเป็นขาว เขาก็จะเผยแพร่วิดีโอออกไปให้ทุกคนได้เห็นอย่างชัดเจน เพื่อกันไม่ให้พวกเขาทำซ้ำเหมือนปีที่แล้ว กลับเรื่องราวจากดำให้เป็นคนขาว ทำร้ายลูกสาวกำพร้าทั้งสองคนภายใต้คําสั่งของไห่ถง ทั้งอิฐ ทราย เศษหินหนึ่งคันรถ ทั้งหมดเทลงบนพื้น
ไห่ถงยิ้มอย่างเย็นชา "เมื่อสิบหกปีก่อน ตอนที่พ่อแม่ของฉันเสียชีวิต ได้รับเงินชดเชยการตายกว่า 5 ล้าน ย่ากับปู่พาลูกหลาน คนจำนวนมาก เบียดเสียดจนบ้านเราไม่มีที่จะจอดรถ""พวกคุณบังคับให้เราสองพี่น้องนำเงินออกมา บอกว่าเงินเหล่านั้นพวกคุณมีส่วนแบ่ง คุณและปู่ล้วนมีส่วนแบ่ง แต่พวกคุณเอาไปเท่าไหร่?""ตอนแรก พวกคุณเพื่อจะเอาเงินชดเชยการตายของพ่อแม่พวกเรามากขึ้น เคยพูดไว้ว่า หากพวกคุณยังมีชีวิตอยู่ ไม่ต้องการให้เราพี่น้องเลี้ยงพวกคุณแทนพ่อแม่ ตอนตาย พวกเราก็ไม่จําเป็นต้องฝังพวกคุณแทนพ่อ อยู่ก็ไม่ต้องเลี้ยงตายก็ไม่ต้องฝัง ได้เขียนไว้เป็นตัวอักษรชัดเจน""บางทีส่วนของพวกคุณอาจจะถูกทำลายไปแล้ว แต่อีกส่วนหนึ่งที่อยู่กับพี่สาวของฉันยังเก็บรักษาไว้อย่างดี และฉันเชื่อว่ายังมีสำเนาที่คณะกรรมการหมู่บ้านเก็บรักษาไว้ เจ้าหน้าที่หมู่บ้านที่เป้นพยานในเหตุการณ์ครั้งนั้น ตอนนี้ก็ยังมีชีวิตอยู่ เราควรเรียกพวกเขามายืนยันกับพวกคุณดีไหม?""บ้านเป็นของพวกคุณหรือเปล่า? โฉนดของบ้านหลังนี้ยังเป็นชื่อพ่อของฉันอยู่มรดกที่พ่อแม่ของฉันทิ้งเอาไว้ คุณและปู่สามารถแบ่งรับมรดกบางส่วนได้ แต่พวกคุณไม่สามารถรับมรดกทั้งหมดได้ ฉั
ตอนนี้สองพี่น้องล้วนมีความสามารถแล้ว ได้กลับมายึดทรัพย์สินของพ่อแม่คืนป้าอาหยูก็ยกมือทั้งสองข้างเห็นด้วย“นั่นซิ ตอนนั้นชัดเจนว่าพวกคุณพูดแบบนั้น บอกว่าตอนอยู่ไม่ต้องเลี้ยงดู ตอนตายไม่ต้องฝัง พวกคุณไม่ได้เลี้ยงดูไห่หลิงสองพี่น้อง แต่ยังต้องการเงินของพวกเธอ? ลูกชายและหลานชายของคุณพวกนั้น ได้รับประโยชน์มากมายขนาดนั้น ทำไมคุณไม่ขอเงินจากพวกเขา?”“ครอบครัวใหญ่เกิดเหตุน่าสลดแล้ว รังแกลูกสาวกำพร้า พวกคุณทำเกินไปแล้ว คุณต่างหากที่ควรโดนฟ้าผ่า อายุตั้งมากแล้ว จะมีชีวิตอยู่ได้อีกกี่ปี? ไม่กลัวว่าตายแล้วจะต้องลงขุมสิบแปดนรกหรือ ชั่วชีวิตไม่ได้สงบสุข”คนในหมู่บ้าน แม้จะคิดว่าลูกสาวที่แต่งแล้วออกไปไม่ควรกลับมาแย่งชิงทรัพย์สินของครอบครัว แต่พวกเขาก็รู้สึกว่าย่าไห่พวกเขาทำเกินไป อดไม่ได้ที่จะพูดแทรกเข้ามา"ครอบครัวของพวกเขาเป็นคนไร้ยางอายอยู่แล้ว แต่ละคนร่ำรวยขนาดนั้น อาศัยอยู่ในคฤหาสน์หลังใหญ่ ขับรถหรู เงินเดือนประจําปีของไห่จื้อเหวินเป็นล้าน ตอนป้าคนที่สองป่วย ไม่อยากจ่ายเงินแม้แต่คนเดียว อยากให้สองพี่น้องไห่หลิงเป็นคนจ่ายเงิน""มีผลประโยชน์ ก็รู้จักแต่ยึดครอง พอมีเรื่องก็ให้สองพี่น้องคนแบกรั
คุณนายซางพูดต่อว่า “วันนี้ฉันมาที่นี่ ไม่ได้อยากโต้เถียงกับพวกคุณ ฉันแค่อยากจะพาหลานสาวสองคนของฉันกลับมาดู ฉันเองก็อยากเห็นที่ที่น้องสาวของฉันเคยอาศัยอยู่มาก่อน ฉันจะบอกพวกคุณไว้นะ ถ้าคุณย้ายออกไปโดยสมัครใจ ปัญหาต่างๆ ก็จะลดลงได้ ถ้ายังยืนกรานไม่ย้ายออกไป พวกเราจะฟ้องร้องพวกคุณและยึดบ้าน""สู้คดีในชั้นศาล ก็ต้องเอาบ้านกลับมา ถึงตอนนั้นศาลจะตัดสินอย่างไรก็แล้วแต่ ของของหลานสาวสองคนของฉัน พวกคุณอย่าคิดจะยึดครอง ไม่ใช่ของหลานสาวฉัน พวกเขาก็ไม่อยากได้ของพวกคุณ"คนหมู่บ้านไห่เจียพวกคุณมองมาที่ฉัน ฉันดูคุณ ที่แท้พี่สาวแท้ๆ ของหงเจียฮุ่ยพบสองพี่น้องไห่ถงแล้วเมื่อรู้ว่าคุณนายซางเป็นป้าแท้ๆ ของไห่ถงและเป็นคนของตระกูลไห่ พวกเขาย่อมไม่พูดเรื่องนี้ในหมู่บ้านสําหรับตระกูลไห่ พี่สาวแท้ๆ ของหงเจียฮุ่ยจํานับญาติกับสองพี่น้องไห่ถง ถือเป็นสิ่งเลวร้ายและทำให้พวกเขาเสียเรื่อง ไห่จื้อเหวินตอนแรกไม่ใช่ว่าเป็นผู้บริหารของบริษัทย่อยของชางซื่อกรุ๊ปหรือ?ได้ยินว่าไห่จื้อเหวินตกงาน ก็เพราะไปล่วงเกินคุณหนูบริษัทพันล้าน จึงถูกไล่ออกจากบริษัท เสียเงินเดือนปีละล้านไปอีกทั้งหลังจากนั้น ไห่จื้อเหวินก็ยังหางาน