บทที่ 214

หลังจากที่พวกเกาเย่าไปจับกุมเขาแล้ว เป่ยเฉินหยวนก็หันหลังกลับไปที่ข้างรถม้าอย่างรวดเร็ว “อู๋โยว เมื่อครู่เกิดอะไรขึ้น?”

ผู้ที่ได้ยินเสียงวุ่นวายภายในรถม้าแน่นอนว่าไม่ได้มีแค่จู๋เยวี่ยเท่านั้น

เขารีบยกม่านรถขึ้นดู ก็เห็นขาเล็ก ๆ ข้างหนึ่งที่ขาวดุจหิมะ

ภายในตัวรถ จู๋เยวี่ยที่กำลังตรวจดูว่าขาของเวินซื่อถูกตะขาบพิษกัดหรือไม่ แย่งม่านรถคืนจากมือของเป่ยเฉินหยวนอย่างรวดเร็วแล้วดึงปิดใหม่พึ่บ

เวินซื่อรีบบอก “ท่านอ๋องไม่ต้องเป็นห่วง ข้าไม่เป็นอะไร เพียงแต่เมื่อครู่มีตะขาบเข้ามาในรถ จู๋เยวี่ยกำลังช่วยตรวจดูบาดแผลให้ข้าแล้ว”

ตอนแรกเป่ยเฉินหยวนยังตกตะลึงไปชั่วขณะหนึ่ง แต่เมื่อได้ยินคำว่า “ตะขาบ” ก็ขมวดคิ้วทันทีพลางถามว่า “แต่ว่ามันมีพิษหรือ? นอกจากบาดแผลแล้ว ได้สัมผัสผิวหนังโดยตรงหรือเปล่า?”

เวินซื่อในรถกำลังจะส่ายหน้า แต่ทันใดนั้นก็นึกอะไรบางอย่างได้ พลางยื่นมือขวาออกไปดู เป็นจริงดังคาดปลายนิ้วชี้ที่เพิ่งสัมผัสตะขาบเริ่มเปลี่ยนเป็นสีเขียวคล้ำเล็กน้อยแล้ว

สีหน้าของจู๋เยวี่ยเปลี่ยนไปเล็กน้อย ขณะที่กำลังจะพูดอะไร ก็เห็นเวินซื่อรีบควานหาห่อสัมภาระจากรถม้าออกมาอย่างรวดเร็ว แล้วหยิบเข็มเงินชุดหน