เข้าสู่ระบบแชร์
บทที่154
ปรับปรุงล่าสุด:
2024-10-29 19:42:56บทที่เกี่ยวข้อง
หลังจากหย่าร้าง ประธานหญิงที่เย็นชาเสียใจแล้ว บทที่155
วันรุ่งขึ้น ตอนเช้า"ก๊อกๆๆ..."ลู่เฉินถูกปลุกให้ตื่นด้วยเสียงเคาะประตูครั้นเขาเปิดประตู ก็เห็นว่าคนที่ยืนอยู่ข้างนอกนั้นเป็นหวางป่ายโซ่"นายกสมาคมหวางครับ เช้าอย่างนี้ มีเรื่องอะไรหรอกครับ?" ลู่เฉินหาวไปหนึ่งที"คุณลู่ครับ มีข่าวดี!"หวางป่ายโซ่พูดด้วยสีหน้าตื่นเต้นว่า "ยาวิเศษสุดยอด'ลูกดำแดง'ที่ท่านต้องการ ได้รู้ที่อยู่แล้วครับ""ลูกดำแดง?"ลู่เฉินกระปรี้กระเปร่าทันที "คุณแน่ใจเหรอ?"ลูกดำแดงหายากมาเป็นร้อยปี เช่นเดียวกับยาวิเศษสุดยอดอื่น ๆ ล้วนเป็นสมบัติที่หายากมากถ้าเขาสามารถรับลูกดำแดงได้ งั้นแค่ต้องการสมุนไพรวิเศษสามต้นสุดท้าย เขาก็สามารถกลั่นยาเม็ดยืดอายุได้แล้ว"แน่ใจแน่นอนเลยครับ!"หวางป่ายโซ่พยักหน้าอย่างหนัก "ลูกดำแดงเดิมเป็นสมบัติของหุบเขาราชายา แต่เมื่อเร็ว ๆ นี้ มันถูกซื้อไปในราคาสูง และบุคคลนี้อาศัยอยู่ในวิลล่าชิงอวิ๋นชั่วคราวพอดี!""โอ้? เป็นใครล่ะ?" ลู่เฉินยักคิ้ว"มู่หรงเฉิงของตระกูลมู่หรง" หวางป่ายโซ่กล่าว"มู่หรงเฉิง? เขาจะเอาลูกดำแดงไปทำอะไร?" ลู่เฉินหรี่ตาเล็กน้อยแม้ว่าเขาจะไม่เคยเห็นมู่หรงเฉิงมาก่อน แต่ในความเป็นจริง เขากับตระกูลมู่หรงก็ถือว่าม
หลังจากหย่าร้าง ประธานหญิงที่เย็นชาเสียใจแล้ว บทที่156
"อะไรนะ? เป็นแบบนี้ได้อย่างไร?"สีหน้าของมู่หรงเฉิงเปลี่ยนไป เขาลุกขึ้นมาทันที"ฉัน...ฉันก็ไม่รู้เหมือนกัน ตอนเช้าเพิ่งปลุกคุณหนูตื่นนอน ก็พบว่าเธอหมดสติแล้ว ตัวเย็นไปหมดแล้ว" สาวใช้เครียดมากก่อนที่เธอจะพูดจบ มู่หรงเฉิงและต่งยวี่หลานก็ออกไปแล้วและรีบไปที่ห้องของลูกสาวอย่างรวดเร็วแต่ เมื่อเข้าประตูไปดู ทั้งคู่ก็ตกใจพวกเขาเห็นว่ามู่หรงเสวี่ยกําลังนอนอยู่บนเตียงหยกร้อนละอุอย่างเงียบ ๆเตียงหยกที่เป็นสีแดงและอบอุ่นในตอนแรก ตอนนี้ถูกปกคลุมด้วยน้ำแข็งชั้นหนึ่งแล้วส่วนมู่หรงเสวี่ย หน้าซีด แขนขาทั้งสี่แข็งทื่อ คิ้วและผมเธอเป็นน้ำค้างแข็งผิวกายเธอยังปล่อยหมอกสีขาวอยู่มองแวบแรกดูเหมือนว่าเธอเพิ่งถูกขุดออกมาจากถ้ำน้ำแข็ง"ลูก!"ต่งยวี่หลานตื่นตระหนกและรีบพุ่งเข้าไป ทั้งถูมือและหายใจ พยายามให้ความอบอุ่นแก่ลูกสาวของเธอ"ตายแล้ว!"สีหน้าของมู่หรงเฉิงมืดครึ้ม เขาเดินไปจับชีพจร อ่อนแรงมากลมหายใจก็เหมือนจะไม่มี ราวกับว่าเธอจะเสียชีวิตได้ตลอดเวลามู่หรงเฉิงไม่ทันคิดมาก เขารีบส่งกำลังภายในเข้าไปในร่างกายของลูกสาวในไม่ช้า น้ำแข็งรอบ ๆ ก็เริ่มจางหายไปแต่ร่างกายของมู่หรงเสวี่ยยังคง
หลังจากหย่าร้าง ประธานหญิงที่เย็นชาเสียใจแล้ว บทที่ 157
หลังเข้าใจสถานการณ์แล้ว ไม่ใช่แค่ต่งอวิ๋นในตอนนี้ ต่งยวี่หลานก็ประหลาดใจมากเช่นกันถ้าเธอรู้ตัวตนของลู่เฉินเร็วกว่านี้ เธอก็จะไม่ปล่อยให้มู่หรงเฉิงไล่เขาออกไปแล้วไม่ว่ายังไง ในยามอันตรายเขาก็เคยช่วยลูกสาวของเธอเองไว้"โชคดีที่ไม่ได้กลายเป็นเรื่องใหญ่ ถ้าเอายาเม็ดนี้ทิ้งไป งั้นลูกก็เป็นอันตรายแล้ว!” ต่งยวี่หลานมีสีหน้าหวั่นกลัว โชคดีที่ก่อนหน้านี้เธอระวังตัวเอาไว้ก่อน มิฉะนั้นผลที่ตามมาจะร้ายแรงมากจนคาดไม่ถึง"แม้ว่าลูกจะปลอดภัยเป็นการชั่วคราว แต่ความเย็นก็ยังไม่ถูกขจัดให้หมดไป"หลังจากมู่หรงเฉิงตรวจสอบอาการป่วยแล้ว เขาก็พูดสั่งว่า “ต่งอวิ๋น คุณไปที่โรงพยาบาลอะไรนั่น แล้วเรียกลู่เฉินมา”"คุณลุงเฉิงคะ ท่านคงจะไม่ได้เชื่อจริง ๆ หรอกใช่ไหม ว่าผู้ชายคนนั้นจะรักษาโรคของมู่หรงเสวี่ยให้หายได้?” สีหน้าของต่งอวิ๋นซับซ้อนเล็กน้อยภายใต้แนวคิดอุปาทาน เธอมักจะรู้สึกว่าลู่เฉินไม่น่าไว้วางใจ"ผมแค่อยากฟังว่าเขามีแผนการรักษาอะไร" มู่หรงเฉิงกล่าวแน่นอนว่าเขาไม่เชื่อว่าชายหนุ่มอายุยี่สิบต้น ๆ จะไปมีทักษะทางการแพทย์ที่น่าตกใจอะไรได้แต่เมื่อประสิทธิผลของยาเม็ดนั่นมีให้เห็นกับตา ตอนนี้เขาจ
หลังจากหย่าร้าง ประธานหญิงที่เย็นชาเสียใจแล้ว บทที่ 158
"หยุดเดี๋ยวนี้!"ตามด้วยเสียงตะโกนหงเสี้ยวที่มีท่าทางน่าเกรงขาม จู่ ๆ ก็เดินเข้ามาพูดตวาดว่า “คุณลุงเฉิงครับ คนนี้เป็นใครก็ไม่รู้ อย่าปล่อยให้เขาเอาชีวิตของน้องเสวี่ยไปเสี่ยงเลยครับ!""หงเสี้ยว ผมรู้ว่าคุณเป็นห่วงลูกเขา แต่ตอนนี้ไม่มีวิธีที่ดีกว่านี้แล้ว มีแต่ให้เขาลองดูเท่านั้น" มู่หรงเฉิงส่ายหัว“ใครว่าไม่มีวิธีที่ดี? ท่านดูสิว่าผมเชิญใครมาแล้ว?”หงเสี้ยวยื่นมือออกไปทางด้านนอก ทุกคนก็มองตามไปที่ประตูก็เห็นว่าผู้อาวุโสรูปร่างอ้วนที่สวมเสื้อคลุมยาวสีเขียวเดินเข้ามาอย่างสงบ “หมอเทวดาซุน?!"เมื่อเห็นผู้อาวุโสตัวอ้วน ทุกคนในสถานที่แห่งนี้ต่างก็พากันตกตะลึงพวกหมอเหล่านั้นเหมือนกับแฟนคลับได้เจอไอดอล แต่ละคนต่างก็ดูตื่นเต้นกันเป็นพิเศษเพราะคนตรงหน้าคนนี้เป็นซุนเหมี่ยวซิน ซึ่งเป็นหมอวิเศษที่มีชื่อเสียงโด่งดัง และได้รับการยกย่องว่าเป็น "หมอเทวดา" ในด้านวิชาการแพทย์ฝังเข็ม ไม่มีใครสามารถอยู่เหนือกว่าเขาได้!พวกเขาเหล่านี้ที่ถูกเรียกว่าศาสตราจารย์ผู้เชี่ยวชาญ เมื่ออยู่ต่อหน้าหมอเทวดา ก็คือนักเรียนชั้นประถมคนหนึ่งเท่านั้น"คาดไม่ถึงเลยว่าจะเป็นหมอเทวดาซุน?"慕容城几人先是一愣，跟着面色狂喜。มู
หลังจากหย่าร้าง ประธานหญิงที่เย็นชาเสียใจแล้ว บทที่ 159
หมอทุกคนต่างก็พากันพูดตําหนิขึ้นมา"ไอ้หนุ่มเอ๋ย อาจารย์ของคุณเป็นใคร ถึงกล้ามาพูดจาบ้า ๆ แบบนี้?”ซุนเหมี่ยวซินมองพิจารณาลู่เฉินตั้งแต่หัวจรดเท้า สีหน้าเขาดูไม่พอใจมากหลายปีมานี้ ยังไม่เคยมีใครกล้ามาสงสัยฝีมือทางการแพทย์ของเขาเลยยิ่งไปกว่านั้น ยังเป็นไอ้เหนุ่มที่เด็กอย่างนี้อีก"ฮึ่ม! ไอ้คนที่ไม่เจียมตัว ถึงกล้าเล่นตุกติกต่อหน้าหมอเทวดาซุนเหรอ? กวนตีนจริง ๆ!” สีหน้าของหงเสี้ยวไม่ดี"ไอ้หนุ่ม ผมไม่รู้ว่าคุณไปเอาความกล้ามาจากไหนถึงได้พูดแบบนี้ แต่ตอนนี้ โปรดออกไป อย่ารบกวนหมอเทวดาซุนในการรักษาโรค!”น้ําเสียงของมู่หรงเฉิงเข้มขึ้นเล็กน้อย และสีหน้าของเขาก็เริ่มหมดความอดทนได้คืบจะเอาศอกเลย“ไม่ต้องไล่เขาไปหรอก! ก็ให้เขายืนดูอยู่ตรงนี้แหละ!"ซุนเหมี่ยวซินวางสองมือไว้ไปด้านหลัง และพูดขึ้นอย่างเย่อหยิ่ง “ก็เขาสงสัยทักษะทางการแพทย์ของผมไม่ใช่หรือ? วันนี้ผมจะให้เขาเปิดหูเปิดตาเอง!""สมกับที่เป็นหมอเทวดาซุน นิสัยไม่ธรรมดาเลยจริง ๆ ขอชื่นชม!" บรรดาหมอต่างพากันยกย่องขึ้นมาเมื่อเห็นซุนเหมี่ยวซินเอ่ยปาก มู่หรงเฉิงก็ยากที่จะคัดค้าน เขาทำได้แค่ยอมรับการมีตัวตนอยู่ของลู่เฉินไปโดยปริยาย
หลังจากหย่าร้าง ประธานหญิงที่เย็นชาเสียใจแล้ว บทที่ 160
"หา?"เมื่อได้ยินดังนั้น ทุกคนต่างก็จ้องมองดูแล้วพบว่าเป็นจริง มู่หรงเสวี่ยที่เพิ่งจะดีขึ้นมาเมื่อครู่ ในตอนนี้ใบหน้าของเธอกลับกลายเป็นซีดขาวยิ่งกว่าเดิมอีกแม้กระทั่งคิ้วและผมของเธอก็เริ่มกลับมาเกิดน้ำค้างแข็งอีกครั้งสภาพเช่นนี้ อาการป่วยไม่เพียงแต่จะไม่ดีขึ้น แต่กลับแย่ลงไปอีกนิดหน่อย"หมอเทวดาซุนครับ ทำไมถึงเป็นเช่นนี้ได้?”มู่หรงเฉิงขมวดคิ้ว สีหน้าเขาดูเคร่งขรึมเล็กน้อย"แปลกจัง ว่ากันตามหลักแล้ว หลังจากสลายความเย็นไปแล้ว ก็ไม่น่าจะมีปัญหาอะไรแล้วนี่" ซุนเหมี่ยวซินสงสัยเล็กน้อยเมื่อครู่ก็ยังดี ๆ อยู่เลย ทำไมแค่เวลาเพียงชั่วพริบตา อาการป่วยถึงได้กลับมาอีกแล้ว?"หมอเทวดาซุน ตอนนี้ต้องทําอย่างไรดี?” มู่หรงเฉิงถามต่อ"อย่ารีบร้อนไป ให้ผมลองดูอีกสักครั้ง"ซุนเหมี่ยวซินไม่ได้ยอมแพ้ เขาใช้วิธีการเดียวกันอีก ไปสลายความเย็นให้มู่หรงเสวี่ยอีกครั้งหนึ่งผลลัพธ์ก็ยังคงเป็นเช่นเดิม ไม่ถึงสามนาที อาการป่วยของมู่หรงเสวี่ยก็ฟื้นคืนเหมือนในตอนแรกอีกความเย็นภายในร่างกายเธอนั้น ดูเหมือนจะสลายยังไงก็ไม่หมดประหลาดจริง ๆ“ทําไมถึงเป็นแบบนี้ไปได้?"ในใจของซุนเหมี่ยวซินรู้สึกแปลก ๆต
หลังจากหย่าร้าง ประธานหญิงที่เย็นชาเสียใจแล้ว บทที่161
ทุกคนเบิกตากว้างและเฝ้าดูการดําเนินงานของลู่เฉินอย่างเงียบๆหลังจากหนอนไหมไฟเข้าสู่ร่างกาย ความหนาวเย็นบนร่างกายของมู่หรงเสวี่ยก็เริ่มหายไปด้วยความเร็วที่มองเห็นได้ด้วยตาเปล่าโดยใช้เวลาไม่ถึง 3 นาทีซึ่งร่างกายที่หนาวเย็นที่เดิมของเธอได้กลับมาเป็นปกติแล้วสีหน้าแดงก่ำ การหายใจก็มั่นคงและทรงพลังยิ่งขึ้นจากนั้น ท่ามกลางสายตาที่ไม่น่าเชื่อของผู้คนกลุ่มหนึ่งมู่หรงเสวี่ยส่งเสียง "โห่" ทันใดนั้นก็ตื่นขึ้นมา"ตื่นแล้วเหรอ?"เมื่อทุกคนเห็นฉากนี้ ใบหน้าก็เต็มไปด้วยความตกใจทันที ไม่มีใครคาดคิดมาก่อนว่า โรคแปลกๆที่แม้แต่หมอเทวดาก็ไม่สามารถรักษาให้หายได้จะถูกรักษาให้หายขาดโดยเด็กผู้ชายตัวเล็กๆน่าตกใจจริงๆ"อย่างไร เป็นไปได้อย่างไร"หงเสี้ยวเบิกตากว้าง ไม่อยากจะเชื่อเลยหมอชนบทคนหนึ่งเฉยๆ มีความสามารถแบบนี้หรือ"ไอ้คนนี้ ทําได้ยังไงกันแน่"ตอนนี้ตงอวิ๋นก็ตกตะลึงมากวิชามารที่เธอคิดมาตลอด ที่แท้สามารถรักษาโรคได้จริง"ไม่คาดคิดว่าเวทมนตร์จะมีเอฟเฟกต์มหัศจรรย์เช่นนี้หรือ"ดวงตาของซุนเหมี่ยวซินเปล่งประกายและรู้สึกน่าประหลาดใจมากวิธีการความแปลกใหม่ของลู่เฉินนี้ ได้เปิดโลกใหม่ให้
หลังจากหย่าร้าง ประธานหญิงที่เย็นชาเสียใจแล้ว บทที่162
พูดจบก็ทำท่ามือส่งสัญญาณ พ่อบ้านที่อยู่ข้างๆก็เข้าใจทันที"คุณลู่ เชิญตามฉันมาครับ""ได้ครับ"ลู่เฉินพยักหน้าเล็กน้อย แล้วเดินตามพ่อบ้าน อ้อมไปอ้อมมา ในที่สุดก็เดินเข้าไปในห้องโถงประชุมพอนั่งลง ก็คือการรอคอยที่ยาวนานจนกระทั่ง ลู่เฉินดื่มชาถ้วยที่สามเสร็จ มู่หรงเฉิงจึงปรากฏตัวพร้อมกับผู้คน"ชายหนุ่ม วันนี้ขอบคุณมากสําหรับการรักษาของคุณ ที่นี่เป็นเช็ค50ล้านบาท ถือว่าเป็นค่าตอบแทนของคุณ"มู่หรงเฉิงนั่งลงด้วยตัวเอง แล้วส่งสัญญาณกับผู้ชายยื่นให้ลู่เฉินเช็ค 1 ใบ"ฮะ?"เมื่อมองไปใบเช็คลู่เฉินอดไม่ได้ที่จะแปลก: "หัวหน้าตระกูลมู่หรง ขอบคุณสําหรับความเมตตาของคุณ แต่นี่ไม่ใช่สิ่งที่ฉันต้องการ""คุณจะเอาหรือไม่เอาก็ไม่สําคัญ สิ่งสําคัญก็คือ นี่ก็คือค่าตอบแทนที่ผมมอบให้คุณ" มู่หรงเฉิงยกถ้วยชาขึ้นมาและจิบเบาๆ"คุณหมายความว่าอย่างไร" ลู่เฉินทำตาหยี"ไม่เข้าใจเหรอ ลูกดำแดงไม่ได้เป็นของคุณ สิ่งของที่คุณจะได้รับคือเงินเหล่านี้เท่านั้น" มู่หรงเฉิงพูดอย่างตรงไปตรงมามาก"หัวหน้าตระกูลมู่หรง เราเคยตกลงกันแล้ว ผมรักษาอาการป่วยของลูกสาวคุณแล้วคุณให้ลูกดำแดงแก่ผม ทําไมจู่ๆ ต้องกลับคําด้วย" ลู่เฉ
บทล่าสุด
หลังจากหย่าร้าง ประธานหญิงที่เย็นชาเสียใจแล้ว บทที่1200
กระโดดขึ้นไปกลางอากาศ แล้วก็หยุดกะทันหันแสงแดดส่องลงมา เสื้อเกราะสีทองของเหลยว่านจุนส่องแสงประกาย และสะดุดตาเป็นพิเศษ"ดาบนี้เรียกว่าโพ่หยวีนกวน ผมเคยเก็บตัวมาสามปี ถึงจะเรียนรู้เทคนิคนี้ให้ได้""จนถึงตอนนี้ ยังไม่เคยแสดงต่อหน้าคนนอกเลย""วันนี้ จะเป็นเกียรติในชีวิตของคุณที่สามารถตายด้วยดาบนี้ของผม!""ดูดาบผมสิ!"พูดจบ ดาบทองของเหลยว่านจุนก็สั่นอย่างกะทันหัน ตัวเขาก็กลายเป็นแสงสีทองที่แสบตา พุ่งลงมาอย่างรวดเร็วโมเมนตัมของมันยิ่งใหญ่เหมือนแม่น้ำไหลลง ไม่สามารถหยุดยั้งได้และอยู่ยงคงกระพัน"ดาบที่เร็วมาก ลมดาบที่น่ากลัวมาก""โอ้พระเจ้า นี่คือการลงโทษจากพระเจ้าหรือ น่ากลัวเกินไป!"“เมื่อดาบนี้ใช้ออกมา จะไม่มีใครหยุดยั้งได้ การฝึกร่างขั้นจงซือหนุ่ม ถึงตายก็ยังได้รับเกียรติ”ดาบที่น่าตกใจของเหลยว่านจุนทําให้เกิดความโกลาหลเหล่านักสู้ต่างสะเทือนใจแสงสีทองนั้นพราวเหมือนดวงอาทิตย์ ทําให้คนไม่สามารถต้านทานได้แม้แต่น้อยดาบนั้นตกลงมาเหมือนวันสิ้นโลกมาถึงมากพอที่จะทำลายทุกอย่าง!"ชางฉง!"ในขณะที่เหลยว่านจุนออกดาบ ลู่เฉินก็เคลื่อนไหวอย่างกะทันหันเห็นเพียงว่าเขาตบเบาๆ ดาบสีดำท
หลังจากหย่าร้าง ประธานหญิงที่เย็นชาเสียใจแล้ว บทที่1199
เมื่อที่เกิดเหตุสงบเหล่านักสู้ที่อยู่ด้านล่างเวที รู้สึกแต่หลังเย็นและหวาดกลัวคลื่นกระทบของการโจมตีเมื่อกี้นั้นน่ากลัวเกินไปหากไม่ได้เตรียมการมานานและหลบได้ทัน เกรงว่าจะถูกประแทกจนได้รับบาดเจ็บสาหัสทันทีถึงกระนั้น พลังทําลายล้างที่น่ากลัวนั้นยังคงทําให้คนกลัวในใจ"ไม่เลว ความแข็งแกร่งของคุณแข็งแกร่งกว่าตอนที่อยู่ในป่าดำเลย"เหลยว่านจุนแบกมือข้างเดียวไว้ด้านหลัง และยิ้มเบา ๆ ดูเหมือนว่าชัยชนะอยู่ในมือแล้ว "น่าเสียดายที่คุณยังคงต้องตายในวันนี้""เหลยว่านจุน มีความสามารถจริง ๆ อะไร ก็ใช้ออกมาเลย มิฉะนั้นคุณจะไม่มีโอกาสแล้ว"ลู่เฉินยืนตัวตรงอย่างช้า ๆ สายตายังคงเย็นชาการโจมตีเมื่อกี้นั้น ทำให้เขารู้ว่าความแข็งแกร่งของเหลยว่านจุนเป็นยังไงถ้าไม่มีอะไรที่เกินความคาดคิด อีกฝ่ายใกล้จะมาถึงการฝึกร่างขั้นจงซือใหญ่แล้วโชคดีที่ยังไม่ได้ทะลุไปอย่างเต็มที่เพราะเวลา ไม่งั้นจะรับมืออย่างลำบาก"ฮึ่ม! คุณไม่เห็นโลงศพไม่หลั่งน้ำตาจริง ๆ"เหลยว่านจุนหรี่ตาเล็กน้อย โมเมนตัมเพิ่มขึ้นอีกครั้ง เสื้อคลุมทั้งตัวไม่มีลมพัดแต่ปลิวอยู่ และส่งเสียงด้วย "คุณต้องดูความแข็งแกร่งที่แท้จริงของผมไม่ใช่
หลังจากหย่าร้าง ประธานหญิงที่เย็นชาเสียใจแล้ว บทที่1198
การฝึกร่างขั้นจงซือก็มีคนที่แข็งแกร่งกว่าหรืออ่อนแอกว่า ช่องว่างของดินแดนเล็ก ๆ แต่ละระดับจะยากที่จะข้ามได้"หัวหน้าอู๋ประเมินคนนี้สูงเกินไปแล้ว"เจี่ยงซิวเจินส่ายหัวด้วยรอยยิ้ม "ถ้าผมมองไม่ผิด หลังจากหัวหน้าเหลยเก็บตัวครั้งนี้ ความแข็งแกร่งได้ก้าวไปอีกขั้นหนึ่ง จัดการกับลู่เฉิน ใช้สามท่าก็สามารถจัดการได้แล้ว""อ้อ เหรอ"อู๋หงต๋ายักคิ้ว ค่อนข้างประหลาดใจเหลยว่านจุนได้ประสบความสําเร็จอย่างมากในการฝึกร่างขั้นจงซือเมื่อหลายปีก่อน หากมีความก้าวหน้าอีก เขาจะใกล้มาถึงการฝึกร่างขั้นจงซือใหญ่แล้สไม่ใช่หรือถ้าเป็นเช่นนั้น สำนักงานเจิ้นอู่ก็ต้องประเมินมูลค่าของเขาใหม่แล้ว"ลู่เฉิน คุณไม่ควรมาท้าทายผม ตอนอยู่ในป่าดำ ผมเคยให้โอกาสคุณแล้ว ไม่คิดว่าคุณจะยังเอาไข่มากระทบหินอีก วันนี้ ไม่มีใครช่วยคุณได้แล้ว"เหลยว่านจุนยังคงเข้าใกล้ต่อไป โมเมนตัมที่น่ากลัวในตอนแรกก็เพิ่มขึ้นอีกครั้งราวกับคลื่นสึนามิกวาดมา"แกร็บ แกร็บ...” ภายใต้การบีบอัดอย่างรุนแรง ออร่าที่เกิดขึ้นรอบ ๆ ลู่เฉินก็เริ่มมีรอยแตกทีละรอยเกิดขึ้นเหมือนกระจกขนาดใหญ่ที่กําลังจะแตกรอยแตกแพร่กระจายอย่างรวดเร็ว และหนาแน่นขึ้นเรื
หลังจากหย่าร้าง ประธานหญิงที่เย็นชาเสียใจแล้ว บทที่1197
ภายใต้เสียงตะโกนของเหลยว่านจุน ใบไม่ต้องรับผิดชอบก็ส่งมาทั้งสองคนไม่ได้พูดเรื่องไร้สาระ เซ็นชื่อบนใบไม่ต้องรับผิดชอบและพิมพ์ลายนิ้วมือติดต่อกันการดวลกันสังเวียน จะเป็นหรือจะตายนั้นกำหนดโดยโชคชะตามาตลอด แต่โดยทั่วไปแล้วถ้าไม่มีความเกลียดชังอย่างลึกซึ้ง ฝ่ายชนะจะออมมือ นี่เป็นกฎที่ไม่ได้เขียนไว้แต่หลังจากเซ็นใบไม่ต้องรับผิดชอบแล้ว กฎนี้ก็ถูกทําลายแล้วไม่ได้ออมมือ ไม่มีทางถอย มีแค่สู้ชีวิตจะอยู่หรือตาย ไม่มีทางเลือกอื่น"ลู่เฉิน นี่เป็นการตัดสินใจที่โง่ที่สุดในชีวิตของคุณ"หลังจากเซ็นชื่อเสร็จแล้ว โมเมนตัมของเหลยว่านจุนก็เปลี่ยนไปแล้วจากการสง่างามกลายเป็นคนเฉียบคม และมีบารมีแรงกดดันที่เหมือนภูเขาถูกปล่อยออกจากร่างกายเขา และปกคลุมทั้งที่เกิดเหตุทันทีหลังจากนั้น เหล่านักสู้ที่อยู่ด้านล่างเวทีรู้สึกเพียงว่าร่างกายหนักขึ้น เหมือนมีก้อนหินที่มองไม่เห็นก้อนหนึ่งกดลงบนไหล่ของพวกเขา แม้แต่การหายใจก็เริ่มถี่ขึ้นคนที่อ่อนแอ ยิ่งหอบและเหงื่อออกเต็มหัว"แรงกดดันจากการฝึกร่างขั้นจงซือที่น่ากลัว หรือว่านี่ก็คือความแข็งแกร่งที่แท้จริงของหัวหน้าพันธมิตรศิลปะการต่อสู้หรือ"ทุกคนสั่นใ
หลังจากหย่าร้าง ประธานหญิงที่เย็นชาเสียใจแล้ว บทที่1196
นี่อะไรกันเนี่ยไม่ใช่เพื่อตำแหน่งและอำนาจ เพื่อสร้างชื่อเสียงไปทั่วโลก ถึงมาท้าทายหัวหน้าพันธมิตรศิลปะการต่อสู้หรือทำไมจะฟังดูเหมือนเป็นการแก้แค้นระหว่างทั้งสองคน มีความแค้นอะไรหรือ"พวกบ้าที่ใจกล้า คุณกล้าดูถูกหัวหน้าพันธมิตรอย่างโจ่งแจ้ง เป็นบาปชั่วร้ายที่ให้อภัยไม่ได้จริง ๆ"เหลยเชียนฉงลุกขึ้นและตําหนิเสียงดังสมาชิกของพันธมิตรศิลปะการต่อสู้ ก็เต็มไปด้วยความขุ่นเคืองในใจและตะโกนไม่หยุดเหลยว่านจุน เป็นหน้าเป็นตาของทั้งพันธมิตรศิลปะการต่อสู้ ถูกใส่ร้ายในที่สาธารณะ ย่อมจะทนไม่ได้"ได้แล้ว เงียบหน่อย"เหลยว่านจุนยกมือขึ้นอย่างช้า ๆ หยุดเสียงอึกทึกครึกโครมของสมาชิกพันธมิตรศิลปะการต่อสู้ แล้วก็พูดอย่างไม่เปลี่ยนสีหน้าว่า "ลู่เฉิน ความยุติธรรมอยู่ในใจคน ที่ผมทําสิ่งต่าง ๆ จะเปิดเผยเสมอ คุณคิดว่าการพูดพล่อย ๆ ไม่กี่คําจะทําให้ชื่อเสียงของผมเสื่อมเสียได้หรือ""ใส่ร้ายเหรอ ฮึ่ม..."ลู่เฉินส่งเสียงฮื่มอย่างเย็นชา "คุณเขียนด้วยมือ ลบด้วยเท้า กระทำสิ่งที่ฝ่าฝืนกฎเกณฑ์ของอาจารย์และศีลของบรรพบุรุษ สู้สัตว์ไม่ได้ด้วยซ้ำ คนหน้าซื่อใจคดอย่างคุณ ต้องถูกทุกคนลงโทษเลย""กําเริบเสิบสาน!"
หลังจากหย่าร้าง ประธานหญิงที่เย็นชาเสียใจแล้ว บทที่1195
"ถึงแล้วหรือ?"เมื่อได้ยินอย่างนั้น หลายคนก็มองตามสายตาของเจี่ยงซิวเจินไปทันทีได้เห็นว่าหลังคาของสํานักงานใหญ่พันธมิตรศิลปะการต่อสู้ มีเงาสีขาวหนึ่งกระโดดลงมาอย่างกะทันหันเงามนุษย์แกว่งไปแกว่งมาตามลม เบาเหมือนไม่มีอะไร เหมือนขนนกสีขาว"มาแล้ว หัวหน้าเหลยมาแล้ว"เมื่อมองดูเงามนุษย์ที่ตกลงมาจากท้องฟ้า ทั้งสนามสู้ก็ฮือฮาขึ้นมาทันทีเหลยว่านจุน หัวหน้าพันธมิตรศิลปะการต่อสู้ได้ปรากฏตัวในที่สุดท่ามกลางสายตาของทุกคน เหลยว่านจุนในชุดขาว แบกมือทั้งสองข้างไว้ข้างหลัง เสื้อผ้าปลิว เท้าเหยียบบนลม ราวกับเป็นเทพเจ้าตกลงมาบนโลกลอยละลิ่วลงมาด้วยอารมณ์ที่ลึกลับและสูงส่งไม่มีบารมีที่บีบบังคับ ไม่มีออร่าที่แข็งแกร่ง มีแค่ความศักดิ์สิทธิ์ที่ทําให้คนไม่กล้ามองตรง ๆ และไม่สามารถดูหมิ่นได้ในขณะนี้ เหลยว่านจุนเป็นเหมือนแสงที่สว่างที่สุดในโลกนี้ส่องบนแผ่นดิน สลายความมืดทำให้คนเคารพจากใจ"ขอต้อนรับหัวหน้าเหลยเก็บตัวออกมา"ในเวลานี้ เหลยเชียนฉงลุกขึ้นก่อน และทําความเคารพ"ขอต้อนรับหัวหน้าเหลยเก็บตัวออกมา"เหล่าสาวกพันธมิตรศิลปะการต่อสู้จํานวนมากที่อยู่ข้างหลังเขาก็พากันลุกขึ้น และตะโกนพร้
หลังจากหย่าร้าง ประธานหญิงที่เย็นชาเสียใจแล้ว บทที่1194
"น้อง ตราบใดที่คุณเข้าร่วมสำนักงานเจิ้นอู่ ผมสามารถตัดสินใจได้ อนุญาตให้คุณขึ้นตำแหน่งผู้ที่คอยปรนนิบัติหัวหน้า!" อู๋หงต๋าเสนอเงื่อนไขที่ดีในสำนักงานเจิ้นอู่ ตำแหน่งผู้ที่คอยปรนนิบัติหัวหน้า อยู่เหนือผู้จัดการด้วยซ้ำเพิ่งเข้าร่วมก็ขึ้นสองระดับติดต่อกัน นี่เป็นการเลื่อนตําแหน่งเกินมาตรฐานแล้ว"ขอโทษครับ ผมยังคงไม่สนใจ"ลู่เฉินส่ายหัวอีกครั้งการปฏิเสธซ้ำๆทําให้อู๋หงต๋าขมวดคิ้วเขาไว้หน้ามากพอแล้ว ไม่คิดว่าเด็กตรงหน้านี้จะไม่รู้จักชั่วดีขนาดนี้"ไม่ใช่มั้ง ขนาดตําแหน่งผู้ที่คอยปรนนิบัติหัวหน้าของสำนักงานเจิ้นอู่ก็ไม่เอา เด็กคนนี้คิดอะไรอยู่?""มันเป็นเรื่องดีมากที่ได้รับความสำคัญจากสำนักงานเจิ้นอู่ เด็กคนนี้ไม่ซาบซึ้งเลยเหรอ ไม่รู้จักชั่วดีจริง ๆ""ฮึ่ม! การฝึกร่างขั้นจงซือหนุ่มอะไร ต่อหน้าสำนักงานเจิ้นอู่ เป็นไก่อ่อนทั้งนั้น"นักสู้ที่อิจฉาบางคน ต่างวิจารณ์ขึ้นการชักชวนของสำนักงานเจิ้นอู่ได้รับการยกย่องว่าเป็นเกียรติยศสูงสุดจากนักสู้มากมายแต่ลู่เฉินกลับปฏิเสธหลายครั้ง ไม่ได้เห็นสำนักงานเจิ้นอู่ในสายตาเลย หยิ่งผยองจริง ๆ"น้อง ถ้าพลาดโอกาสนี้ไปจะไม่มาอีก คุณแน่ใจนะว่าจะไม่
หลังจากหย่าร้าง ประธานหญิงที่เย็นชาเสียใจแล้ว บทที่1193
"คุ้นตา?"เฉินหยวนเวยสงสัยเล็กน้อย "หรือว่าหัวหน้าอู๋เคยเห็นการฝึกร่างขั้นจงซือลู่มาก่อน""ผมอาจจะดูผิดแล้วมั้ง"อู๋หงต๋าสัมผัสเคราของตัวเอง ครุ่นคิดไปครู่หนึ่ง แต่ก็จําไม่ได้ด้วยความทรงจําของเขา ตราบใดที่เป็นนักสู้ที่ยอดเยี่ยม แทบจะเห็นแวบหนึ่งก็ลืมไม่ได้เลยอีกฝ่ายอายุยังน้อย ก็สามารถเป็นการฝึกร่างขั้นจงซือได้ ในทั่วประเทศหลง จะเป็นคนที่หายากอัจฉริยะแบบนี้ ตามเหตุผลแล้ว ตราบใดที่เขาเคยเห็น ก็ไม่สามารถลืมได้แต่ตอนนี้ที่เขาจำไม่ได้ ก็พิสูจน์ว่าทั้งสองฝ่ายไม่รู้จักกัน"หัวหน้าอู๋ ท่านเดินทางมาไกล คงเหนื่อยแล้วแน่นอน กรุณาไปนั่งพักผ่อนด้วยครับ" เฉินหยวนเวยทำท่าเชิญด้วยมือเดียว"ไม่ต้องรีบ ผมจะไปพบการฝึกร่างขั้นจงซือหนุ่มคนนี้หน่อย"หลังจากบอกประโยคนี้ไป อู๋หงต๋าก็เดินตรงขึ้นสังเวียนเมื่อเห็นฉากนี้ เฉินหยวนเวยอดไม่ได้ที่จะขมวดคิ้วเล็กน้อย แต่ในไม่ช้าก็กลับมาเป็นปกติเหตุผลที่สําคัญที่สุดที่สำนักงานเจิ้นอู่แข็งแกร่งจนทำให้ผู้คนพูดถึงก็จะเปลี่ยนสีหน้า ก็คือรับสมัครผู้มีความสามารถมากมายไม่ว่าจะเป็นคนชั่ยหรือคนดี ตราบใดที่มีความสามารถ ตราบใดที่มีทักษะที่โดดเด่น ตราบใดที่แข็ง
หลังจากหย่าร้าง ประธานหญิงที่เย็นชาเสียใจแล้ว บทที่1192
"ลู่เฉิน คุณต้องสู้อย่างยอดเยี่ยม สร้างชื่อเสียงไปทั่วโลก ให้ผู้คนเห็นว่าอะไรเรียกว่าไม่มีใครเทียบได้ อยู่ยงคงกระพัน!"มองดูด้านหลังที่ตั้งตรงนั้น จั่วซินเยว่พึมพํากับตัวเอง ในดวงตาที่สวยงามเต็มไปด้วยความรักและความนับถือผู้ชายตัวโต ก็ควรจะถือดาบยาว ทำคุณงามความดีชั่วนิรันดร์ แม้ข้างหน้าจะลำบาก ก็ยังก้าวไปข้างหน้าอย่างกล้าหาญและไม่เกรงกลัวนี่แหละ ถึงจะเป็นผู้ชายจริงๆ"กล้าท้าทายหัวหน้าพันธมิตรศิลปะการต่อสู้ วันนี้ก็คือวันตายของคุณ!"หยางเจี๋ยมีสีหน้ามืดมน และแอบสาปแช่งเขาแค่หวังว่าทันทีที่ลู่เฉินขึ้นไปบนเวที ก็ถูกเหลยว่านจุนต่อยจนตาย"ฮึ่ม! จะตายไม่ช้าก็เร็ว แค่มีชีวิตอยู่อีกกี่นาทีเท่านั้น"เหลยเชียนฉงยิ้มอย่างดุเดือด สายตาดุร้ายมาก"ศิษย์พี่ลู่ ต้องปลอดภัยเลยนะ"หลินหรง พนมมือไหว้ แอบสวดมนต์"แม่งเอ้ย เด็กคนนี้กล้าขึ้นไปจริง ๆ เขาคงไม่คิดว่าตัวเองทําได้จริง ๆ เหรอ"เถาหยางขมวดคิ้ว ในดวงตาเต็มไปด้วยความอิจฉาและความเกลียดชังเขาไม่เข้าใจ ทั้งๆที่เป็นเพื่อนวัยเดียวกัน ทําไมลู่เฉินถึงกลายเป็นการฝึกร่างขั้นจงซือ แต่เขาไม่ได้ฝ่าฟันไปถึงการฝึกร่างขั้นเซียนเทียนด้วยซ้ำทำไมล่
