บทที่156

"อะไรนะ? เป็นแบบนี้ได้อย่างไร?"

สีหน้าของมู่หรงเฉิงเปลี่ยนไป เขาลุกขึ้นมาทันที

"ฉัน...ฉันก็ไม่รู้เหมือนกัน ตอนเช้าเพิ่งปลุกคุณหนูตื่นนอน ก็พบว่าเธอหมดสติแล้ว ตัวเย็นไปหมดแล้ว" สาวใช้เครียดมาก

ก่อนที่เธอจะพูดจบ มู่หรงเฉิงและต่งยวี่หลานก็ออกไปแล้วและรีบไปที่ห้องของลูกสาวอย่างรวดเร็ว

แต่ เมื่อเข้าประตูไปดู ทั้งคู่ก็ตกใจ

พวกเขาเห็นว่ามู่หรงเสวี่ยกําลังนอนอยู่บนเตียงหยกร้อนละอุอย่างเงียบ ๆ

เตียงหยกที่เป็นสีแดงและอบอุ่นในตอนแรก ตอนนี้ถูกปกคลุมด้วยน้ำแข็งชั้นหนึ่งแล้ว

ส่วนมู่หรงเสวี่ย หน้าซีด แขนขาทั้งสี่แข็งทื่อ คิ้วและผมเธอเป็นน้ำค้างแข็ง

ผิวกายเธอยังปล่อยหมอกสีขาวอยู่

มองแวบแรกดูเหมือนว่าเธอเพิ่งถูกขุดออกมาจากถ้ำน้ำแข็ง

"ลูก!"

ต่งยวี่หลานตื่นตระหนกและรีบพุ่งเข้าไป ทั้งถูมือและหายใจ พยายามให้ความอบอุ่นแก่ลูกสาวของเธอ

"ตายแล้ว!"

สีหน้าของมู่หรงเฉิงมืดครึ้ม เขาเดินไปจับชีพจร อ่อนแรงมาก

ลมหายใจก็เหมือนจะไม่มี ราวกับว่าเธอจะเสียชีวิตได้ตลอดเวลา

มู่หรงเฉิงไม่ทันคิดมาก เขารีบส่งกำลังภายในเข้าไปในร่างกายของลูกสาว

ในไม่ช้า น้ำแข็งรอบ ๆ ก็เริ่มจางหายไป

แต่ร่างกายของมู่หรงเสวี่ยยังคง