บทที่161

ทุกคนเบิกตากว้างและเฝ้าดูการดําเนินงานของลู่เฉินอย่างเงียบๆ

หลังจากหนอนไหมไฟเข้าสู่ร่างกาย ความหนาวเย็นบนร่างกายของมู่หรงเสวี่ยก็เริ่มหายไปด้วยความเร็วที่มองเห็นได้ด้วยตาเปล่า

โดยใช้เวลาไม่ถึง 3 นาที

ซึ่งร่างกายที่หนาวเย็นที่เดิมของเธอได้กลับมาเป็นปกติแล้ว

สีหน้าแดงก่ำ การหายใจก็มั่นคงและทรงพลังยิ่งขึ้น

จากนั้น ท่ามกลางสายตาที่ไม่น่าเชื่อของผู้คนกลุ่มหนึ่ง

มู่หรงเสวี่ยส่งเสียง "โห่" ทันใดนั้นก็ตื่นขึ้นมา

"ตื่นแล้วเหรอ?"

เมื่อทุกคนเห็นฉากนี้ ใบหน้าก็เต็มไปด้วยความตกใจทันที

ไม่มีใครคาดคิดมาก่อนว่า โรคแปลกๆที่แม้แต่หมอเทวดาก็ไม่สามารถรักษาให้หายได้จะถูกรักษาให้หายขาดโดยเด็กผู้ชายตัวเล็กๆ

น่าตกใจจริงๆ

"อย่างไร เป็นไปได้อย่างไร"

หงเสี้ยวเบิกตากว้าง ไม่อยากจะเชื่อเลย

หมอชนบทคนหนึ่งเฉยๆ มีความสามารถแบบนี้หรือ

"ไอ้คนนี้ ทําได้ยังไงกันแน่"

ตอนนี้ตงอวิ๋นก็ตกตะลึงมาก

วิชามารที่เธอคิดมาตลอด ที่แท้สามารถรักษาโรคได้จริง

"ไม่คาดคิดว่าเวทมนตร์จะมีเอฟเฟกต์มหัศจรรย์เช่นนี้หรือ"

ดวงตาของซุนเหมี่ยวซินเปล่งประกายและรู้สึกน่าประหลาดใจมาก

วิธีการความแปลกใหม่ของลู่เฉินนี้ ได้เปิดโลกใหม่ให้