บทที่ 160

"หา?"

เมื่อได้ยินดังนั้น ทุกคนต่างก็จ้องมองดู

แล้วพบว่าเป็นจริง มู่หรงเสวี่ยที่เพิ่งจะดีขึ้นมาเมื่อครู่ ในตอนนี้ใบหน้าของเธอกลับกลายเป็นซีดขาวยิ่งกว่าเดิมอีก

แม้กระทั่งคิ้วและผมของเธอก็เริ่มกลับมาเกิดน้ำค้างแข็งอีกครั้ง

สภาพเช่นนี้ อาการป่วยไม่เพียงแต่จะไม่ดีขึ้น แต่กลับแย่ลงไปอีกนิดหน่อย

"หมอเทวดาซุนครับ ทำไมถึงเป็นเช่นนี้ได้?”

มู่หรงเฉิงขมวดคิ้ว สีหน้าเขาดูเคร่งขรึมเล็กน้อย

"แปลกจัง ว่ากันตามหลักแล้ว หลังจากสลายความเย็นไปแล้ว ก็ไม่น่าจะมีปัญหาอะไรแล้วนี่" ซุนเหมี่ยวซินสงสัยเล็กน้อย

เมื่อครู่ก็ยังดี ๆ อยู่เลย ทำไมแค่เวลาเพียงชั่วพริบตา อาการป่วยถึงได้กลับมาอีกแล้ว?

"หมอเทวดาซุน ตอนนี้ต้องทําอย่างไรดี?” มู่หรงเฉิงถามต่อ

"อย่ารีบร้อนไป ให้ผมลองดูอีกสักครั้ง"

ซุนเหมี่ยวซินไม่ได้ยอมแพ้ เขาใช้วิธีการเดียวกันอีก ไปสลายความเย็นให้มู่หรงเสวี่ยอีกครั้งหนึ่ง

ผลลัพธ์ก็ยังคงเป็นเช่นเดิม ไม่ถึงสามนาที อาการป่วยของมู่หรงเสวี่ยก็ฟื้นคืนเหมือนในตอนแรกอีก

ความเย็นภายในร่างกายเธอนั้น ดูเหมือนจะสลายยังไงก็ไม่หมด

ประหลาดจริง ๆ

“ทําไมถึงเป็นแบบนี้ไปได้?"

ในใจของซุนเหมี่ยวซินรู้สึกแปลก ๆ

ต