บทที่152

"ปัง!"

เสียงระเบิดหนึ่งเสียง

ประตูโรงพยาบาล จู่ ๆ ก็ถูกคนเตะเปิดอย่างรุนแรง

ในขณะเดียวกันมี นักฆ่าที่สวมชุดดำใส่หน้ากาก 7-8 คนก็เข้ามาด้วยเจตนาฆ่า

"ตายแล้ว พวกเขาไล่ตามมาแล้ว" สีหน้าของต่งอวิ๋นเปลี่ยนไป

ก่อนหน้านี้ถูกนักฆ่าซุ่มโจมตี ทั้งสมาชิกในทีมคุ้มกันเสียชีวิตไปหมด

มีเพียงเธอเท่านั้นที่ปกป้องมู่หรงเสวี่ยให้วิ่งหนีไป

เดิมที่เธอคิดว่าจะรอดไปได้ แต่ไม่คิดว่านักฆ่ากลุ่มนี้ยังไม่ยอมปล่อย

"น้องเสวี่ย! เดี๋ยวฉันมาขวางพวกเขา คุณฉวยโอกาสวิ่งหนีไปจากทางประตูหลัง!" ต่งอวิ๋นเตือนด้วยเสียงต่ำ

"พี่อวิ๋นคะ ถ้าฉันหนีไปแล้ว คุณจะตาย เป้าหมายของพวกเขาคือฉันเอง อย่างมากก็ให้พวกเขาจับฉันไปก็พอ" มู่หรงเสวี่ยหน้าซีด

"น้องเสวี่ย! ในฐานะหัวหน้าผู้คุ้มกันของคุณ หน้าที่ของฉันก็คือการรักษาความปลอดภัยของคุณ เชื่อฟังนะ!"

ต่งอวิ๋นขวางหน้าเธอด้วยสายตาที่หนักแน่น

"ไม่ต้องแย่งกันแล้ว วันนี้พวกคุณไม่มีใครหนีไปได้หรอก"

ชายหัวโล้นคนหนึ่งเดินเข้ามาด้วยรอยยิ้มที่ดุร้าย

แตกต่างจากนักฆ่าคนอื่น ๆ คนนี้ไม่ได้สวมหน้ากากและมีลมปราณที่แข็งแกร่ง

"เหลยเจียง?"

ต่งอวิ๋นเบิกตากว้าง และทำหน้าเคร่งขรึม

เมื่อเร็ว ๆ น