ในขณะนี้ ภายในห้องประชุมของวิลล่าเฟิงหยวี่ลู่เฉินถือกาน้ำชาและเทชาสองถ้วย หนึ่งแก้วส่งให้เหล่าจาง และอีกแก้วก็ดื่มเอง"เป็นยังไงบ้าง จดหมายท้าทายส่งไปหรือยัง"ลู่เฉินจิบชาแล้วก็เอ่ยปากก่อน"ส่งไปแล้วครับ" เหล่าจางพยักหน้า"พันธมิตรศิลปะการต่อสู้มีปฏิกิริยาอะไร" ลู่เฉินถาม"เท่าที่ผมรู้ เหลยว่านจุนยังปิดตัวอยู่ แต่หลังจากได้รับจดหมายท้าทาย สมาชิกของพันธมิตรศิลปะการต่อสู้ก็โกรธเป็นฟืนเป็นไฟ เชื่อว่าจดหมายท้าทายจะถูกส่งถึงมือเหลยว่านจุนในไม่ช้า" เหล่าจางดื่มชาในถ้วยให้หมดในครั้งเดียว"ดีมาก นี่ก็คือผลลัพธ์ที่ผมต้องการ" ลู่เฉินยิ้มเล็กน้อยการตายของเหลยเป้าจะทําให้เกิดความปั่นป่วนในพันธมิตรศิลปะการต่อสู้อย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้ แต่โชคดีที่เขาใช้โอกาสนี้ทิ้งระเบิดอีกยังไงเขาก็ต้องมีการสู้ตายกับเหลยว่านจุน"ท่านลู่ ความท้าทายของคุณในครั้งนี้ มันหุนหันพลันแล่นเกินไปหรือเปล่า"เหล่าจางกล่าวด้วยความกังวลเล็กน้อยว่า "เหลยว่านจุนเป็นคนแรกของการฝึกร่างขั้นจงซือใหญ่ และเป็นคนแรกในวงการการต่อสู้ของเจียงหนาน ความแข็งแกร่งของเขาลึกซึ้งและคาดเดาไม่ได้ คนที่ต่ำกว่าการฝึกร่างขั้นจงซือใหญ่ แทบจะ
......วันรุ่งขึ้น ตอนเช้าสำนักงานใหญ่ของพันธมิตรศิลปะการต่อสู้เต็มไปด้วยผู้คนแล้ว คึกคักมากหลังจากข่าวของลู่เฉินจะท้าทายเหลยว่านจุนแพร่ไปในเมื่อวาน ก็ได้สร้างความฮือฮาไปทั่วยุทธภพนิกายต่างๆ และนักสู้ต่าง ๆ ล้วนแห่กันมา ตั้งใจจะชมการต่อสู้ที่น่าตกใจครั้งนี้ชื่อเสียงที่ว่าการฝึกร่างขั้นจงซือหนุ่มของลู่เฉินดังก้องไปทั่ววงการศิลปะการต่อสู้ของเจียงหนานมานานแล้วไม่ว่าจะเป็นการแข่งขันศิลปะการต่อสู้หรือการสังหารท่านจื่อหยาง หรือการแสดงที่น่าทึ่งในป่าดํา ล้วนได้รับการยกย่องว่าเป็นตํานาน และแพร่ไปทั่วแล้วนักสู้หนุ่มจํานวนนับไม่ถ้วนต่างก็ถือลู่เฉินเป็นไอดอล และเป็นเป้าหมายในการไล่ตามแล้วส่วนเหลยว่านจุน ก็ยิ่งไม่ต้องพูดถึงแล้วหัวหน้ายุทธภพของเจียงหนาน คนแรกของวงการการต่อสู้ แข็งแกร่งที่สุดที่คุมทั้งพันธมิตรศิลปะการต่อสู้ไม่ว่าจะพูดถึงชื่อเสียงไหน ต่างก็น่าตกใจการฝึกร่างขั้นจงซือหนุ่มมาท้าทายหัวหน้ายุทธภพ การต่อสู้ของสองผู้แข็งแกร่ง ย่อมดึงดูดผู้คนนับไม่ถ้วนในขณะนี้ ที่ประตูใหญ่ของพันธมิตรศิลปะการต่อสู้ มีคนจํานวนมากยืนอยู่อย่างหนาแน่นแล้วทุกนิกายในเจียงหนาน เกือบมาถึงหมดแ
"แป๊ะ!"การตบที่เสียงดัง ตบจนเถาหยางล้มลงกับพื้น หน้ามืดอยู่พักหนึ่ง ลุกขึ้นไม่ได้"คุณ คุณจะตบคนได้อย่างไร คุณยังมีเหตุผลหรือไม่"สาวหางม้าสองข้างทั้งตกใจและโกรธเธอไม่คิดว่าคนของพันธมิตรศิลปะการต่อสู้จะป่าเถื่อนและไร้เหตุผลขนาดนี้ พอพูดไม่ถูกใจก็ลงมือ"เหตุผล? พันธมิตรศิลปะการต่อสู้ก็คือเหตุผล!"หัวหน้าทีมบังคับใช้กฎหมายหยิ่งผยองมาก "แค่นิกายต่ำต้อยอย่างพวกคุณ มีสิทธิ์อะไรที่จะเข้าสู่พันธมิตรศิลปะการต่อสู้เพื่อชมการต่อสู้? ไม่เจียมตัวจริง ๆ ตอนนี้ จะไปไหนก็ไป ไม่งั้นผมจะตบทุกครั้งเมื่อผมเจอพวกคุณ!""พวกคุณกําลังใช้อํานาจรังแกคนอื่น ฉันจะร้องเรียนพวกคุณ!" สาวหางม้าสองข้างโกรธมาก"ร้องเรียนเราหรือ?"หัวหน้าทีมบังคับใช้กฎหมายหน้ามืดลง “ไอ้เหี้ย! กูว่าแกเบื่อที่จะมีชีวิตแล้ว!"พูดจบ ก็ชักมีดอย่างกะทันหัน ฟันใส่สาวหางม้าสองข้างสาวกลัวจนกรีดร้อง อยากจะหลบแต่ก็ไม่ทันแล้วเมื่อเห็นว่ากําลังจะถูกฆ่าตาย มือใหญ่ข้างหนึ่งก็ยื่นออกมา และจับแขนหัวหน้าทีมบังคับใช้กฎหมายใบมีดที่คมหยุดอยู่กลางอากาศ ฟันลงไม่ได้คนที่ลงมือ เป็นชายหนุ่มที่หน้าตาดี แต่งตัวธรรมดาคนหนึ่งข้างหลังผู้ชายยังม
ในเวลานี้ สาวหางม้าสองข้างก็ก้าวไปข้างหน้า และแสดงความคารวะต่อลู่เฉินสองคน "ฉันชื่อหลินหรง เป็นศิษย์ของหุบเขาจิ้งเยว่ ไม่รู้ว่าทั้งสองท่านแซ่อะไรคะ""ผมแซ่ลู่ คนนี้แซ่จาง" ลู่เฉินแนะนําอย่างง่าย ๆ"สวัสดีค่ะศิษย์พี่ลู่ รุ่นพี่จาง"หลินหรงทำตัวสุภาพเรียบร้อย และแสดงความคารวะอีกครั้ง"แม่งเอ้ย กล้าตบผมเหรอ ดูสิว่าผมจะเตะให้นายตาย!"เถาหยางที่ถูกตบก่อนหน้านี้ได้ตอบสนองแล้ว ก็รีบวิ่งไปหาหัวหน้าทีมบังคับใช้กฎหมายที่หมดสติทันที ต่อยและเตะต่าง ๆ เพื่อระบายความโกรธในเมื่อกี้โดนตบอย่างไม่มีเหตุผล เขาก็อยากจะฆ่าคนแล้ว"เอาล่ะ ศิษย์พี่ใหญ่ หยุดตีได้แล้ว ถ้าตีอีกก็จะตายแล้ว"เมื่อเห็นว่าสภาพไม่ดีแบ้ว หลินหรงก็รีบส่งเสียงห้าม"ฮึ่ม! ตีเขาให้ตายก็สมน้ำหน้า ไอ้คนที่อาศัยอิทธิพลและบารมีมาข่มเหงรังแกผู้อื่น"เถาหยางยังคงไม่สบายใจ หลังจากเตะสองครั้งอีกครั้ง ถึงจะเดินกลับมาด้วยความพึงพอใจ"ศิษย์พี่หลู่ รุ่นพี่จาง นี่คือศิษย์พี่ใหญ่ของเรา ชื่อเถาหยางค่ะ" หลินหรงแนะนําทันทีอีกครั้ง"สวัสดี" ลู่เฉินพยักหน้าเล็กน้อย"ฮึ่ม! เมื่อกี้ทำไมพวกคุณมายุ่งเรื่องของคนอื่นล่ะ" เถาหยางทำหน้าเย็นชาและน้ำเสี
"เอาล่ะ ศิษย์พี่ใหญ่ เลิกก่อกวนได้แล้ว"ขณะที่เหล่าจางทนไม่ไหวแล้ว หลินหรงก็ส่งเสียงห้ามทันที "อย่างไรก็ตาม ศิษย์พี่ลู่และรุ่นพี่จางก็ช่วยเรามาแล้ว คุณพูดแบบนี้ มันมากเกินไปหรือเปล่า"เมื่อกี้ถ้าลู่เฉินไม่ได้ลงมือ เธอก็อาจจะเสียชีวิตไปแล้วตอนนี้เถาหยางพูดอย่างหยาบคายขนาดนี้ เธอจะไม่พอใจมาก"น้องหรง ไม่ใช่ว่าผมจะก่อกวน แต่เป็นพวกนี้ดูถูกหุบเขาจิ้งเยว่ ผมแค่ต้องพิสูจน์และแสดงให้พวกเขาเห็นฝีมือดีเด่นของหุบเขาจิ้งเยว่!" เถาหยางพูดอย่างชอบธรรม"คุณนี่เป็นการแสดงที่ไหน เห็นได้ชัดว่าเป็นการยั่วยุ ถ้าคุณเป็นแบบนี้อีก ฉนจะโกรธแล้วนะ" หลินหรงขมวดคิ้ว"ได้ ๆๆ เมื่อกี้เป็นความผิดผม ผมจะไม่แสดงแล้ว คุณอย่าโกรธนะ"เถาหยางยิ้มให้ มีความประจบเล็กน้อย"ศิษย์พี่ลู่ รุ่นพี่จาง ขอโทษจริง ๆ ศิษย์พี่ใหญ่ของฉันหุนหันพลันแล่นเล็กน้อย หวังว่าพวกคุณอย่าถือสาเขาเลยค่ะ"หลินหรงหันหลัง โค้งคํานับเพื่อขอโทษเหล่าจางและลู่เฉิน"ช่างเถอะ เห็นแก่ว่าสาวน้อยอย่างคุณยังมีเหตุผลอยู่ ผมจะไม่ถือสาเด็กคนนี้แล้ว" ในที่สุดเหล่าจางก็ทนไว้"ฮึ่ม! แสร้งทําเป็น!" เถาหยางเบ้ปากถ้าต้องลงมือจริง ๆ เขาสามารถรื้อคนเก่าคนนี
พอคําพูดนี้พูดออกมา นักสู้บางคนที่อยู่รอบตัวก็มองมาด้วยสายตาแปลก ๆไอ้งี่เง่านี่มาจากไหนเหรอ กล้าเปรียบเทียบกับการฝึกร่างขั้นจงซือหนุ่มได้อย่างไรคนอื่นเขาเป็นผู้แข็งแกร่งที่สุดที่ฆ่าท่านจื่อหยาง และท้าทายหัวหน้าพันธมิตรศิลปะการต่อสู้แม้แต่อัจฉริยะของทุกสำนักก็ไม่กล้าหยิ่งผยองเช่นนี้ คนที่ไร้ชื่อเสียงคนหนึ่งจะกล้ามาพูดจาไร้ยางอายที่นี่ล่ะ"ศิษย์พี่ใหญ่! พูดอย่างระวังหน่อย!"หลินหรงขมวดคิ้วและลดเสียงลง "การฝึกร่างขั้นจงซือหนุ่มเป็นอัจฉริยะทางศิลปะการต่อสู้ที่หายากในร้อยปี เป็นการดํารงอยู่ที่เหมือนปีศาจ พวกเราจะเปรียบเทียบได้ยังไง"เขากลายเป็นการฝึกร่างขั้นจงซือเมื่ออายุยี่สิบกว่าปี แต่พวกเขา ยังไม่ได้มาถึงขอบเขตการฝึกร่างขั้นเซียนเทียนเลยช่องว่างระหว่างทั้งสองฝ่าย แตกต่างกันราวกับฟ้าและดินแม้ว่าพวกเขาจะพยายามมาตลอดชีวิต แต่ก็ยากที่จะเปรียบเทียบได้"เฮ่ย! น้องหรง คุณนี่ส่งเสริมโมเมนตัมของผู้อื่นในขณะที่ดูถูกตนเองอยู่ ต้องรู้ว่า ศิษย์พี่ใหญ่ของคุณอย่างผม เป็นผู้ชายที่ในอนาคตจะเป็นปรมาจารย์การฝึกร่างขั้นจงซือนะ เทียบกับการฝึกร่างขั้นจงซือหนุ่มคนนั้น ไม่เลวกว่าเลย" เถาหยางเต็มไป
"อะไรนะ จั่วซินเยว่ สาวกที่มีตำแหน่งสูงสุดของแก๊งเจิ้น?"พอคําพูดนี้พูดออกมา รอบตัวก็เกิดความโกลาหลสำนักสวนอู่เป็นหนึ่งในนิกายที่ดีที่สุดในเจียงหนานอยู่แล้ว และจั่วซินเยว่ซึ่งเป็นศิษย์เอกของแก๊งเจิ้น ก็ยิ่งเป็นผู้หญิงที่มีชื่อเสียงไปทั่วการฝึกฝนนั้นลึกซึ้งจนคาดเดาไม่ได้ และมีท่าดาบที่ยอดเยี่ยม ในบรรดาเพื่อนวัยเดียวกัน มันเป็นการดํารงอยู่ที่โดดเด่นอย่างแน่นอน"มีข่าวลือว่าจั่วซินเยว่เย็นชาและไร้ความปราณี ฆ่าคนโดยไม่ลังเล ดูเหมือนว่าคนเหล่านี้จะมีปัญหาแล้ว""สมน้ำหน้า ลูกศิษย์ของสํานักเล็ก ๆ คนหนึ่ง กล้าที่จะเปรียบเทียบกับการฝึกร่างขั้นจงซือหนุ่ม หยิ่งผยองและโง่เขลาจริง ๆ“......”คนรอบข้างพากันวิพากษ์วิจารณ์ ล้วนเป็นสีหน้าดูละครในวงการศิลปะการต่อสู้ หมัดก็คือหลักการ ใครแข็งแกร่งกว่า คนนั้นก็เป็นคนตัดสิน"ที่แท้คือศิษย์พี่จั่ว ได้ยินชื่อเสียงมานานแล้วค่ะ"หลินหรงแสดงความคารวะทันที พยายามแก้ไขบรรยากาศเมื่อกี้แต่จั่วซินเยว่ไม่ได้มองเธอแม้แต่น้อย เธอจ้องตรงไปที่เถาหยาง กล่าวอย่างเย็นชาว่า "คุณเพิ่งพูดว่ามีพรสวรรค์และแข็งแกร่งมากไม่ใช่หรือ มาสิ ให้ฉันดูว่าคุณมีความสามารถมากแค่
เร็วมากและคล่องแคล่วด้วย"ฝ่ากระตุ้นเมฆ!"หลังจากเข้าใกล้แล้ว ฝ่ามือของจั่วซินเยว่ก็พลิกมา ตบไปที่หน้าอกและท้องของเถาหยางจากด้านล่าง "ฮึ่ม! ทักษะต่ำต้อย!"เถาหยางส่งเสียงฮื่มอย่างเย็นชา เมื่อจะออกหมัด ก็ถูกจั่วซินเยว่ต่อยที่หน้าอก"บัง!"เสียงอึดอัดเถาหยางก็กระเด็นไปไกลหลายเมตรทันทีเหมือนจะถูกรถชนเมื่อตัวเขาอยู่ในอากาศ เลือดก็พ่นออกมาแล้ว พ่นหมอกเลือดขนาดใหญ่ลงจากนั้นก็ทุบลงอย่างแรง ลื่นไปสองสามเมตรบนพื้นถึงจะหยุดในที่สุด"ศิษย์พี่ใหญ่!"เมื่อเห็นเหตุการณ์นี้ ลูกศิษย์ทุกคนของหุบเขาจิ้งเยว่ต่างตกตะลึง และรีบล้อมรอบไปพวกเขาไม่คาดคิดจริง ๆ ว่าศิษย์พี่ใหญ่ที่พวกเขาภาคภูมิใจจะเปราะบางขนาดนี้แค่เผชิญหน้าก็โดนต่อยจนปลิวไป มันอ่อนแอไปหน่อยแล้วมั้ง"ก่อนต่อสู้เต็มไปด้วยความมั่นใจ พูดจาโผงผางต่างๆ ผมยังคิดว่ามันเก่งแค่ไหนเลยสิ ที่แท้ก็แค่นี้เองหรือ""มันขยะเกินไป แม้แต่ท่าเดียวก็ขวางไม่ได้ ยังกล้าท้าทายจั่วซินเยว่เหรอ ไม่รู้ที่ตายจริง ๆ""นิกายเล็ก ๆ ก็คือนิกายเล็ก ๆ เทียบไม่ได้กับยักษ์ใหญ่อย่างสำนักสวนอู่เลย อยู่เหนือมากเลย!"เมื่อมองไปที่เถาหยางที่บาดเจ็บสาหัสและอาเจียน