Share

บทที่ 437

ตอนกลางคืน ตึกเล็ก ๆ ของหมู่บ้านในเมือง

ขณะที่ลู่เฉินกําลังนั่งอ่านหนังสืออยู่ในห้องนั่งเล่น จูๆ หวงยินยิน"ดึงดึงดึง"ก็วิ่งลงมาจากชั้นสองด้วย

"ลุง! ฉุกเฉินเจียงหู ออกไปกับฉันสักครั้ง!"

หวงยินยินย่องมาอยู่ข้าง ๆ และกระซิบ

"ไปไหน?"

ลู่เฉินมีความอยากรู้อยากเห็น

"เก็บเป็นความลับก่อน มาถึงคุณก็จะรู้เอง"

หวงยินยินเล่นตาอย่างระมัดระวัง

"ถ้าคุณไม่พูด ผมก็ไม่ไปแล้ว"

ลู่เฉินปฏิเสธทันที

"งั้นฉันบอกแล้ว คุณจะไปกับฉันเหรอ?"

หวงยินยินเลือกคิ้ว

"ขึ้นอยู่กับสถานการณ์"

ลู่เฉินยักไหล่

"โอเค ฉันบอก คืนนี้ฉันมีเพื่อนคนหนึ่งฉลองวันเกิด เรานัดกันไปเที่ยวด้วยกัน" หวงยินยินกล่าว

"เพื่อนคุณฉลองวันเกิด มีเรื่องอะไรกับผม ไม่ไป" ลู่เฉินกลอกตา

"เฮ้ย คุณไม่ค่อยให้เครดิต คุณเพิ่งสัญญากับฉันอย่างชัดเจน!" หวงยินยินรีบร้อนเล็กน้อย

"ผมบอกว่าขึ้นอยู่กับสถานการณ์ แต่ไม่ได้บอกว่าต้องไป"

"คุณคุณ... คุณรังแกคน!" หวงยินยินกระทืบเท้าอย่างโกรธจัด

"ผมบอกว่าสาวน้อย คนหนุ่มสาวอย่างพวกคุณรวมตัวกัน เลิกตะโกนเรียกผมแล้ว ให้ผมอ่านหนังสืออย่างเงียบ ๆ เถอะ" ลู่เฉินโบกมือ

"ฉันกําลังให้โอกาสคุณอยู่ คุณรู้หรือไม่ว่าเพื
บทที่ถูกล็อก
อ่านต่อเรื่องนี้บน Application

Related chapter

Latest chapter

DMCA.com Protection Status