บทที่ 442

เมื่อเห็นเจ้าของร้านโค้งคํานับขอโทษอย่างบ้าคลั่ง ทุกคนก็ล้วนตกใจ

อ้าปากขากรรไกรค้างด้วยความตกตะลึง พร้อมทั้งสีหน้าที่บ่งบอกว่าไม่น่าเชื่อ

สิบล้านพิมพ์ผิดกลายเป็นร้อยล้าน แต่กลับยังรูดได้

แล้วบัตรใบนี้ มีเงินเท่าไหร่กันแน่?

ในเวลานี้ ทุกคนหัวเราะไม่ออกแล้ว

สายตาที่มองลู่เฉิน ล้วนเต็มไปด้วยความตกตะลึงและความอิจฉา

เงินหนึ่งพันล้าน ที่คนธรรมดาไม่สามารถหามาได้ไม่ว่าจะอีกกี่สิบชาติ กลายเป็นว่าเขารูดได้ตามใจชอบ

นี่มัน... เศรษฐีที่แท้จริง!

"ไม่! เป็นไปไม่ได้!"

หลังจากตกใจ ปฏิกิริยาแรกของโอวหยางห้าวก็คือไม่เชื่อ เจ้านาย ไม่เข้าใจผิดใช่ไหม ผู้ชายคนนี้มีเงินมากมายขนาดนี้ได้อย่างไร"

แต่งตัวเสื้อผ้าขาดรุ่งริ่ง จะมีเงินมหาศาลเป็นร้อยล้านได้อย่างไร

"ถูกต้อง! ต้องเป็นของปลอมแน่ ๆ ใครจะเก็บเงินร้อยล้านไว้กับตัว" จางถิงก็ตั้งคําถามเช่นกัน

แม้ว่าคนอื่น ๆ จะไม่พูดอะไรสักคํา แต่ก็แปลก ๆ ไม่มากก็น้อย

"ฮึ่ม! กบสองตัวในกะลา แหกตาดูหน่อยเถอะ"

เจ้านายดึงสำเนาเก็บเงินออกมาและตบลงบนโต๊ะอย่างแรง

หลายคนจ้องมองอย่างตั้งใจ พร้อมตกใจอย่างอธิบายไม่ได้

"จริงเหรอ"

โอวหยางห้าวตกตะลึง

จางถิงก็ตกตะลึงแล้ว