บทที่ 433

"แป๊ะ!"

เช็คฟาดหน้าเบาๆ ไม่เจ็บ แต่แฝงไปด้วยความอัปยศอดสูอย่างหนัก

"คุณแม่งค้นหาความตาย!"

หวังฝู่สงโกรธทันที ถือกําปั้นก็ตี

ปรากฏว่ายังไม่ทันโดนลู่เฉิน ก็โดนถีบบนพื้น

หน้ามืดครึ้มอยู่พักหนึ่ง ไอติดต่อกัน

"ผมต้องฆ่าคุณ!"

หวงฝู่สงจ้องตาแตก ดึงเสื้อผ้าออกอย่างรวดเร็ว เผยให้เห็นกล้ามเนื้อที่แข็งแรงที่เต็มไปด้วยขนตามร่างกาย

จากนั้นชนอย่างดุเดือดเหมือนวัวป่าเถื่อน

"ออกไป!"

ลู่เฉินยกตบและสูบหวงฝู่สงออกไปโดยตรง

ฝ่ายหลังร้องครวญครางจนเวีวนหัว ไม่ลุกขึ้นยืนสักครึ่งเสียง

"คุณกล้าตีลูกชายของผมจริงๆเหรอ?"

เมื่อเห็นฉากนี้ หวงฝู่ชิวหน้ามืดครึ้ม "คนมา เอาเด็กคนนี้มา!"

ด้วยคําสั่งของเขา ทหารยามในชุดแข็งกลุ่มหนึ่งก็แห่กันเข้ามาอย่างรวดเร็ว ล้อมรอบกลุ่มลู่เฉิน

"แก! กล้าทำสาปที่ตระกูลหวงฝู่เหรอ ผมเห็นว่าคุณเบื่อชีวิตแล้ว"

"เดิมทีจะคืนเงินให้คุณ3ล้าน ตอนนี้ คุณไม่มีเงินแม้แต่บาทเดียว!"

"ไม่เพียงเท่านี้ คุณยังต้องถูกหักขา เพื่อเป็นตัวอย่าง!"

"ตีเขา!"

หวงฝู่ชิวโบกมือ

พวกองครักษ์พากันชักมีดเข้าหากัน

"หยุด!"

ในเวลานี้ หวงฝูเจี๋ยก็วิ่งเข้ามาอย่างกระตือรือร้น "ลุงที่สาม! คุณจะทําอะไร? พี่น