บทที่ 398

"เอ่อ..."

ร่างกายของหลี่มู่หยวี่สั่นไปหนึ่งที เสียงของเธอก็หยุดลงทันที

เมื่อมองไปที่ปากกระบอกปืนที่ดำและใบหน้าที่ดุร้ายของหม่าเทียนหาว สติของเธอเริ่มเลือนลาง

สุดท้ายก็ล้มลงกับพื้นด้วยเสียง"บูม"

ใบหน้าเธอเต็มไปด้วยความกลัว นอนตายตาไม่หลับ

ทุกอย่างเกิดขึ้นอย่างกะทันหันเกินไป จนตายเธอก็ไม่คิดว่าตัวเองจะจบลงด้วยวิธีนี้

"ตาย...ตายไปแล้ว?"

เมื่อมองดูศพของหลี่มู่หยวี่และอู๋จินหลาน จางชุ่ยฮัวและคนอื่นๆกลัวจนตัวสั่น สีหน้าหวาดกลัวมาก

ขุนนางผู้หยิ่งผยอง ผู้วางอํานาจบาตรใหญ่ในวันธรรมดากลับถูกฆ่าตายอย่างนี้

ผลลัพธ์นี้ทำให้คนรู้สึกว่าไม่เป็นจริงเล็กน้อย

ส่วนลู่เฉิน มองอย่างเย็นชา สีหน้าไม่มีความสุขหรือความเศร้าอะไรเลย

คนชั่วต้องให้คนชั่วมาจัดการเอง หลี่มู่หยวี่และอู๋จินหลานหยิ่งผยอง ใช้อํานาจมารังแกคนอื่น ได้รับบทเรียนแล้วยังไม่กลับใจ แถมยังมาแก้แค้นที่บ้าน

ความหายนะนี้ ตายก็ตายไป

เขาไม่เคยเป็นคนใจดีอะไร ใช้อุบายเล็กน้อย ก็สามารถแก้ปัญหาได้ ทำไมจะไม่ทำล่ะ?

"ฮ่าฮ่า... เป็นอย่างไรบ้าง? โกรธมาก เจ็บปวดมาก อยากฆ่าผมมากใช่ไหม?"

หม่าเทียนหาวพูดด้วยรอยยิ้มที่รอยยิ้มที่ดุร้ายว่า "บอกความจริ