บทที่ 393

ชายเตี้ยยิ้ม แล้วโยนศพอาหู่กระแทกกำแพงอย่างแรง ทุบจนเกิดรอยเลือด

"อาหู่!"

อาหลงอุ้มศพน้องชายตัวเองขึ้นมา แล้วเบิกตากว้างทันที และตะโกนด้วยความโกรธว่า "มึงกล้าฆ่าน้องชายกูหรือ? กูจะหั่นมึงเป็นชิ้น ๆ!"

พูดจบ ตัวเขาก็กระโดดขึ้นไปเหมือนสิงโตตัวผู้ที่บ้าคลั่ง

ชายเตี้ยหัวเราะเยาะและเตะที่หน้าอกของอาหลงโดยตรง

"ปัง!"

อาหลงเหมือนถูกรถบรรทุกชน กระเด็นปลิวไปทันที แล้วกระแทกพื้นอย่างแรง อาเจียนเป็นเลือดไม่หยุด

กระดูกหน้าอกของเขาได้บุบไปมากแล้ว

"อ๊ะ?"

เมื่อเห็นฉากนี้ ทุกคนในตระกูลหลี่ก็เหมือนถูกฟ้าผ่า

ความสามารถของอาหลงจะแข็งแกร่งกว่าอาหู่มาก แต่ยังรับมืออีกฝ่ายไม่ไหว

ไอ้เตี้ยคนนั้น เป็นใครกันแน่?

"มึง..มึงเป็นใครกันแน่?"

อาหลงกุมหน้าอก เลือดออกทางปากและจมูกอย่างบ้าคลั่ง

สามารถเอาชนะเขาได้ด้วยกระบวนท่าเดียว เพียงพอที่จะพิสูจน์ว่าอีกฝ่ายเป็นผู้ยอดฝีมือในการฝึกร่างขั้นเซียนเทียน

"นักฆ่าเหรียญทองของรายชื่อดำ ซานเซียว"

ชายเตี้ยยิ้มยิงฟันและไม่ได้ปกปิดแม้แต่น้อย

"นักฆ่าเหรียญทองของรายชื่อดำ?"

เมื่อได้ยินเช่นนี้ อาหลงก็แสดงสีหน้าหวาดกลัวทันที

แม้ว่าเขาจะไม่รู้จักซานเซียว แต่เขาก็รู้ควา