บทที่ 278

"ลูกพี่, โซ่ตรวนนี้มันจะใช้ได้ไหม เด็กคนนี้แข็งแรงมากนะ ถ้าหลุดไปได้จะทํายังไง" ：ซ่างกวนซวงยวี่กล่าว

"ไม่ต้องกังวล โซ่ตรวนของเรา ทั้งหมดทําจากเหล็กดำ ทําลายไม่ได้ ตัดไม่ขาด ไม่ต้องพูดถึงคนเลย แม้แต่ช้างก็สามารถล่ามได้อย่างง่ายดาย"

"ตราบใดที่เด็กคนนี้ถูกล่ามไว้และไม่มีกุญแจ ชีวิตนี้ก็อย่าคิดว่าจะหลุดไปได้!"

ชายหน้ากลมมั่นใจเต็มเปี่ยม

ปรมาจารย์ด้านการต่อสู้ เขาไม่เคยเห็น และยังไม่เคยมีใครหลุดพ้นจากโซ่เหล็กดำนี้ได้

"งั้นก็ดี"

ซ่างกวนซวงยวี่ถอนหายใจด้วยความโล่งอกเล็กน้อย

ทันทีที่เขาพูดจบ ก็ได้ยินเสียง “ฉับ ฉับ ฉับ” เสียงดังกราว ของทองและเหล็กปะทะกัน

โซ่เหล็กนั้นดำหนาราวกับแขนของคนที่แข็งแรง แต่ถึงกระนั้นลู่เฉินกลับทำลายมันได้อย่างง่ายดาย

และเขา เพียงแค่ยืดเส้นยืดสายเฉยๆ

"เชี่ย!"

ชายหน้ากลมตกใจ ของหวานในมือตกเกลื่อนพื้น

ซ่างกวนซวงยวี่ ที่อยู่ข้าง ๆ ก็มีสีหน้างงงวยเช่นกัน

ทําไมถึงพังง่าย ๆ แบบนี้

"เร็วเข้า ล้อมเขาไว้!"

ชายหน้ากลมตอบสนองอย่างรวดเร็วและออกคําสั่ง

ทหารที่อยู่รอบ ๆ บริเวณนั้นแห่กันล้อมลู่เฉิน

"ใจเย็น แค่กินข้าวเท่านั้น"

ลู่เฉินนั่งก้นติดพื้นแบบอยู่แบบนั้น แล้ว