บทที่ 283

"ลู่...พี่ลู่?"

เมื่อดูท่าทางที่กระตือรือร้นของจ้าวอู๋จี๋ นายพลจูก็ตาโง่โดยตรง สมองว่างเปล่า

ต้องรู้ว่า ตรงหน้าท่านนี้ เป็นพระเจ้าทหารที่มีชื่อเสียงมาก

ยิ่งเป็นผู้บัญชาการที่อายุน้อยที่สุดในประเทศลง

เรียกได้ว่าเขาอยู่ใต้ชายคนหนึ่งเหนือกว่าล้านคน

แต่ก็เป็นแต่เป็นคนที่มีอํานาจอันน่ากลัว หลังจากเห็นลู่เฉินแล้ว คาดไม่ถึงว่าจะเรียกเขาว่าพี่

เกิดบ้าอะไรขึ้นเนี่ย

"ไม่! เป็นไปไม่ได้!"

"ผู้ชายคนนี้ จะรู้จักจอมพลจ้าวได้ยังไง"

ในเวลานี้ ซ่างกวนซวงยวี่ ก็ตกใจและงงอยู่

ตาสวยเบิกกว้าง หน้าเต็มไม่เชื่อ

จากการสํารวจของเธอ ลู่เฉินเป็นเพียงตัวละครเล็ก ๆ ที่ไม่มีภูมิหลัง

จะเกี่ยวข้องกับจูนเสินชื่อดังได้อย่างไร?

"จะว่าไปแล้ว ไม่ได้เจอกันนานแล้วจริง ๆ"

ลู่เฉินมองไปรอบ ๆ แล้วพูดปลอบใจว่า "ต้องบอกว่า ลูกคุณยิ่งมีอนาคตมากขึ้น ต่อไปผมก็ต้องผสมข้าวกับคุณแล้ว"

"อย่าล้อเล่นน่าครับ!"

จ้าวอู๋จี๋มีสีหน้าแปลก ๆ "สถานที่เล็ก ๆ อย่างผม ไม่สามารถเลี้ยงต้าฝออย่างคุณได้ครับ"

"แต่เมื่อวันนี้เจอแล้ว งั้นผมจัดการเอง เลี้ยงเหล้าคุณสักหน่อย" ลู่เฉินยิ้ม

"ทหาร คลายมัด!" จ้าวอู๋จี๋ทําท่าทางมือ

"ไม่ต้องหรอก ผมจ