Share

บทที่ 16

last update Last Updated: 2025-03-27 16:00:16

ดินเนอร์ครั้งแรก สร้างความตื่นเต้นและประหม่าให้ดรินทร์ไม่น้อย ทั้งๆ ที่บอกตัวเองว่าก็แค่การออกไปกินมื้อเย็นกับปุณณ์ธรรมดาอย่างที่เคยทำก็ตาม

แต่ดรินทร์กลับเลือกเสื้อผ้าและแต่งตัวนานกว่าปกติ ถึงอย่างนั้นปุณณ์กลับไม่เอ่ยชมให้เธอได้ยินแม้แต่คำเดียว แต่ถึงจะไม่พูดออกมาเขาก็แสดงออกผ่านทางสายตาถึงความชื่นชมที่มีให้

เมื่อทั้งคู่เดินลงมาถึงโต๊ะที่ทางโรงแรมจัดเตรียมไว้อย่างสวยงาม พนักงานคนหนึ่งก็เริ่มจุดเทียนที่จัดวางไว้โดยรอบ ไหนจะเพลงเพราะๆ ที่เปิดคลออยู่ข้างๆ บวกกับบรรยากาศทุกอย่าง ยิ่งส่งให้เกิดความโรแมนติก

“หลายปีที่เราไม่ได้เจอกัน พี่ได้ข่าวว่าลินไปเรียนต่อที่ต่างประเทศเหรอครับ” ปุณณ์เริ่มตั้งคำถาม นั่นเพราะเขาอยากทำความรู้จักดรินทร์ให้มากขึ้น

“ใช่ค่ะ”

“ที่ไหนครับ”

“เมลเบิร์น ออสเตรเลีย”

“เพื่อนพี่ก็จบจากที่นั่นมาหลายคน แล้วไปเรียนเป็นไง สนุกไหม” เสียงทุ้มเอ่ยถาม พร้อมกับสบตาของดรินทร์ด้วย นั่นทำเอาเธอเขินแต่ก็พยายามเก็บอาการ

“แรกๆ ไม่สนุกค่ะ”

“ทำไมละครับ เกิดอะไรไม่ดีขึ้นหรือเปล่า” น้ำเสียงของปุณณ์นั้นบ่งบอกว่าเขากำลังเป็นห่วง เพราะเขาเองก็เคยไปเรียนต่อที่ต่างประเทศ ช่วงแรกๆ คือช่วงปรับ
Continue to read this book for free
Scan code to download App
Locked Chapter

Related chapters

  • หลงรักเจ้าสาวผิดคิว   บทที่ 17

    “ไม่เป็นไรค่ะ” ดรินทร์ยิ้มให้ ก่อนจะยิ้มออกมาอีกครั้งเมื่อเห็นปุณณ์กำลังแกะกุ้งตัวโต จากนั้นเขาก็ตักมันมาวางลงบนจานให้เธอ ปุณณ์ในตอนนี้ช่างดูอ่อนโยนแบบที่เธอนั้นไม่เคยได้สัมผัสมาก่อน นั่นทำให้ดรินทร์ใจสั่นเพราะความหวั่นไหว ก่อนจะตอกย้ำความจริงว่าเธอก็แค่เจ้าสาวแก้ขัด ปุณณ์ไม่ได้จริงจังเพราะเขาไม่ได้มีใจให้เธอแม้แต่น้อยการดินเนอร์ใต้แสงดาวที่มีเสียงคลื่นคอยขับกล่อมดูไม่ได้อึดอัดอย่างที่ดรินทร์กังวลในตอนแรก ปุณณ์ยังคงคุยสนุกแม้บางครั้งเขาจะดูเงียบไปบ้างก็ตาม และเพราะทั้งคู่ไม่ได้เจอกันมาหลายปี จึงมีเรื่องให้ถามให้คุยจนเวลานั้นผ่านไปอย่างรวดเร็วจนเทียนที่จุดไว้โดยรอบเริ่มดับ ส่งสัญญาณว่าดินเนอร์ครั้งนี้กำลังจะจบลงแล้วนั่นเองแต่ทว่าเมื่อไม่มีแสงเทียน แสงดาวบนท้องฟ้ากลับสว่างและชัดเจนมากขึ้น ปุณณ์เอ่ยชวนดรินทร์ออกไปเดินเล่นริมชายหาด ซึ่งเธอก็ไม่ได้ปฏิเสธ เพราะโรงแรมมีชายหาดส่วนตัวที่ทอดยาวไปราวๆ หนึ่งกิโลเมตรและยังมีการรักษาความปลอดภัยอย่างดี“ทำอะไรครับ” เพราะจู่ๆ ก็เห็นดรินทร์ก้มลงไป ปุณณ์จึงเอ่ยถามขึ้นพร้อมกับลุกขึ้นจากเก้าอี้เพื่อเดินอ้อมโต๊ะดินเนอร์มาหาเธอ “ลินจะถอดรองเท้านะคะ จะได

    Last Updated : 2025-03-27
  • หลงรักเจ้าสาวผิดคิว   บทที่ 18

    ระหว่างเดินไปยังสถานที่จัดงาน เพียงดาวก็อบชำเลืองมองบรูคลินอยู่เป็นระยะๆ ท่าทางของเขาบ่งบอกว่ากำลังกลัวซึ่งเข้าทางเธอเช่นกัน รับรองว่าเดทครั้งนี้จะเป็นเดทที่บรูคลินไม่มีวันลืมแน่นอน ดีไม่ดีเขาอาจหายไปจากชีวิตของเธอก็เป็นได้ยิ่งเข้าใกล้บริเวณจัดงานผีโลกมากเท่าไหร่ บรรยากาศก็ยิ่งวังเวงมากเท่านั้น จู่ๆ ก็มีผีน่ากลัวคอยปรากฏตัวขึ้นมาหลอกหลอนแขกที่จะไปร่วมงานเป็นระยะๆ บรูคลินสะดุ้งโหย่งอยู่หลายครั้งแต่ก็พยายามรวบรวมความกล้า พร้อมส่งยิ้มมาให้เพียงดาว แต่เป็นยิ้มแห้งๆ ชอบกล“เชิญค่ะ” เพียงดาวผายมือเชื้อเชิญให้บรูคลินเข้าสู่งาน และเมื่อเดินทะลุประตูมาได้ก็เจอกับอุโมงค์ขนาดใหญ่ ขนาดพนักงานที่คอยให้บริการยังแต่งตัวเป็นผี ส่งให้จินตนาการในหัวของบรูคลินโลดแล่นถึงบรรดาผีๆ มากขึ้นไปอีกพนักงานคอยบอกว่าพวกเขาต้องเดินไปตามทางลูกศรเท่านั้น ซึ่งมีทางออกเพียงทางเดียว ห้ามหลงทางเป็นอันขาด หากทำได้ในเวลาที่กำหนดก็จะได้รับของที่ระลึกชิ้นใหญ่ เพียงดาวไม่สนใจของรางวัลสนใจแค่จะจัดการบรูคลินยังไงให้กลัว ส่วนบรูคลินไม่ต้องพูดถึงเพราะเขานั้นกลัวมาตั้งแต่จุดเข้างานแล้ว แต่พยายามเก็บซ่อนอาการไว้ กระทั่งการผจญภัย

    Last Updated : 2025-03-27
  • หลงรักเจ้าสาวผิดคิว   บทที่ 19

    “เอ่อ...คุณหิวน้ำไหม ตะโกนโวยวายมาขนาดนั้น เดี๋ยวฉันเลี้ยงเอง”“ก็ดีครับ” บรูคลินเอ่ยรับ ก่อนจะอมยิ้มออกมาเมื่อเห็นเพียงดาวเขินเขาเป็นครั้งแรก ถึงขนาดเปลี่ยนเรื่องถามเขาว่าหิวน้ำไหม แต่เพียงดาวกลับยิ่งระแวงสายตาที่บรูคลินคอยทอดมองจนรู้สึกขนลุกแปลกๆ และเพราะรู้สึกไม่ปลอดภัยเธอจึงพยายามตั้งกำแพงขึ้นมาเพื่อกั้นเขา“คุณว่าผู้หญิงคนนั้นสวยไหมคะ”“คนไหนครับ” บรูคลินมองไปยังทิศทางเดียวกับเพียงดาว เพื่อจะดูว่าเธอนั้นหมายถึงผู้หญิงคนไหน “คนที่ใส่ชุดเดรสรัดรูปสีดำ ม้วนผมเป็นลอน ทาปากสีชมพูนู้ดนั่นไง”“ก็สวย...แต่ไม่ใช่สเปคผม”“แล้วคนนั้นละคะ ใส่ชุดนักศึกษาน่ารักเชียว”“นั่นก็ไม่ใช่”“แต่ทำไมฉันชอบ” เพียงดาวเอ่ยออกมาพร้อมกับสายตาแพรวพราวเจ้าเล่ห์ ทำเอาบรูคลินแอบกลืนน้ำลายเพราะกลัวเธอคิดอะไร“คุณชอบเหรอ”“ค่ะ...ฉันจะบอกความลับให้คุณรู้ไว้อย่าง ว่าฉันเป็น... เลสเบี้ยน”“นี่คุณพูดจริงหรือแค่อำผมกันแน่”“ฉันพูดเรื่องจริง แต่ก็เป็นสิทธิ์ของคุณว่าจะเชื่อไหม วันนี้ฉันสนุกมาก ขอบคุณนะคะคุณบรูคลิน ถ้ามีโอกาสเราคงได้ดิวงานกันอีก หรือถ้าคุณมีน้องสาวก็ระวังฉันไว้หน่อยก็ดี บายค่ะ” ทิ้งระเบิดเสร็จเพียงดาว

    Last Updated : 2025-03-27
  • หลงรักเจ้าสาวผิดคิว   บทที่ 20

    “พี่ปุณณ์ พี่ปุณณ์ค่ะ”“ครับ” เสียงเรียกของดรินทร์ทำให้ปุณณ์ที่เผลอหลับบนโซฟาข้างเตียงคนไข้สะดุ้งรู้สึกตัว ก่อนจะเดินตรงเข้ามาหาดรินทร์ทันที “ลินอยากเข้าห้องน้ำค่ะ” คนป่วยที่นอนไม่หลับเพราะอยากกเข้าห้องน้ำเอ่ยบอก “พี่พาไปครับ” เอ่ยจบปุณณ์ก็เข้ามาพยุงดรินทร์แล้วพาเธอไปยังห้องน้ำ พร้อมกำชับว่าหากเกิดอะไรขึ้นก็ตะโกนเรียกเขาได้ตลอดเวลาดรินทร์พยักหน้ารับรู้ อันที่จริงเธออยากลุกมาเข้าห้องน้ำด้วยตัวเอง แต่กลับฝืนอาการป่วยไม่ไหวจึงเพราะยังมึนๆ อยู่ นั่นทำให้เธอต้องเอ่ยขอความช่วยเหลือจากปุณณ์ ทั้งๆ ที่ไม่อยากรบกวนเพราะเห็นเขาหลับอยู่ปุณณ์ยืนรอดรินทร์อยู่หน้าห้องน้ำ ก่อนจะก้มมองเวลาบนนาฬิกาข้อมือที่ตอนนี้เข็มสั้นชี้มาที่เลขห้าขณะที่เข็มยาวอยู่ที่เลยเก้า ไม่นานดรินทร์ก็เปิดประตูออกมา ก็ยื่นมือยาวๆ ไปช่วยถือขวดน้ำเกลือให้เธอทันที“พี่ถือให้”“ขอบคุณค่ะ” ดรินทร์เอ่ยรับอย่างไม่งอแง เพราะรู้สภาพของตัวเองดีว่าเวลานี้คงต้องขอความช่วยเหลือ ดีกว่าปากแข็งทั้งๆ ที่สังขารไม่ได้เอื้ออำนวย เพราะยังต้องเดินไปเดินมาพร้อมสายน้ำเกลือ “เป็นไงบ้าง” เมื่อเห็นว่าดรินทร์ขึ้นไปนั่งบนเตียงเรียบร้อยแล้ว เสียงทุ้มที

    Last Updated : 2025-03-27
  • หลงรักเจ้าสาวผิดคิว   บทที่ 21

    “ครับ” เสียงทุ้มเอ่ยรับ ก่อนจะกลับไปนั่งจิบกาแฟต่อ ซึ่งเป็นจังหวะที่แม่บ้านเข็นอาหารเช้ามาเสิร์ฟให้ดรินทร์พอดี กับข้าวคนป่วยก็จะดูจืดๆ เหมือนโรงพยาบาลทั่วๆ ไป นั่นจึงทำให้ดรินทร์ไม่ค่อยเจริญอาหารสักเท่าไหร่“กินแค่นี้จะหายได้ยังไง”“ไม่อร่อยนี่คะ”“ไหนพี่ชิมหน่อย” “อุ๊ย!” ดรินทร์อุทานออกมา เมื่อจู่ๆ ปุณณ์ก็คว้าช้อนไปจากมือเธอ แล้วตักอาหารบนถาดเข้าปากเพื่อชิมรสชาติ ก่อนจะนิ่วหน้าบ่งบอกถึงความไม่ถูกปากอีกคนแต่สิ่งที่ทำให้ดรินทร์หน้าแดงก่ำขึ้นมาคือการที่ปุณณ์ใช้ช้อนคันเดียวกับเธอ มันทำให้เธอรู้สึกแปลกๆ ที่เขาไม่รังเกียจมัน แถมยังรู้สึกเหมือนถูกเขา...จูบ“ไม่อร่อยจริงด้วย งั้นเดี๋ยวพี่ลงไปสั่งข้าวต้มปลาที่ร้านอาหารข้างล่างโรงพยาบาลให้” เอ่ยจบปุณณ์ก็ออกไปทันที ไม่เปิดโอกาสให้ ดรินทร์ได้แย้งแต่อย่างใด“คนอะไร เดาอารมณ์ยากจริง” แม้จะบ่นออกไปแบบนั้น แต่ ดรินทร์กลับไม่ได้รู้สึกอึดอัดกับการได้อยู่ใกล้ชิดกับปุณณ์อย่างในตอนแรกๆ เธอยังคงจำความรู้สึกตอนที่เขาอุ้มเธอมาส่งโรงพยาบาลได้ว่าเธอนั้นอบอุ่นมากแค่ไหน ใบหน้าที่ปุณณ์แสดงออกว่ากำลังเป็นห่วงเธอยังติดอยู่ในความรู้สึกของดรินทร์เขาดูอ่อนโยนกว่า

    Last Updated : 2025-03-27
  • หลงรักเจ้าสาวผิดคิว   บทที่ 22

    “ใช่ค่ะ พอดีเจนรู้มาจากเพื่อนๆ ว่าบริษัทของคุณเพียงดาวจัดงานออแกไนซ์ได้เยี่ยมมาก เจนเลยเจาะจงมาที่นี่เพื่อขอใช้บริการโดยเฉพาะ”“ขอบคุณมากค่ะ ที่เล็งเห็นว่าออแกไนซ์เล็กๆ ของเพียงดาวมีคุณภาพพอที่จะรับใช้ได้” เพียงดาวยิ้มรับคำชมนั้นอย่างจริงใจเช่นกัน เพราะทุกคำชมมันคือผลตอบรับว่าเธอและลูกน้องทุกคนเต็มที่กับงานทุกอย่างเสมอ ไม่ว่าจะเป็นงานเล็กๆ หรืองานใหญ่ระดับชาติ “อีกอย่างที่เจนประทับใจคือเจ้าของบริษัทที่สวยด้วยฮะ”“อ๋อค่ะ...แล้วคุณเจนอยากให้ทางเราจัดงานวันไหนคะ” แม้จะถูกชมซึ่งหน้าแต่เพียงดาวก็ยังคงไม่เสียสมาธิ เพราะพร้อมจะคุยเรื่องงานได้ทันทีเช่นกัน “วันที่ยี่สิบนี้ค่ะ”“ยี่สิบนี่เหรอคะ” ถามย้ำเสร็จก็หันไปมองปฏิทิน เพราะนับดูแล้วจากวันนี้ไปจนถึงวันที่ยี่สิบก็เหลือเวลาอีกแค่หกวันก็เท่านั้นเอง “ทำไมฮะ เวลากระชั้นชิดไปอย่างนั้นเหรอ”“มากค่ะ เพียงดาวเกรงว่าทางเราจะเตรียมงานไม่ทัน” เพียงดาวเอ่ยบอกไปตามตรง นั่นเพราะไม่อยากตั้งความหวังให้ลูกค้าว่าต้องได้ “งั้นไม่เป็นไร เจนขยับวันออกไปให้คุณเพียงดาวได้ คุณเพียงดาวสะดวกวันไหนบอกเจนมาได้เลยค่ะ”“เอ่อ...รบกวนคุณเจนระบุวันมาดีกว่านะคะ”“อืม...ข

    Last Updated : 2025-03-27
  • หลงรักเจ้าสาวผิดคิว   บทที่ 23

    “ฮะ”“ฉันรู้สึกไม่โอเคสักเท่าไหร่กับการที่คุณทำแบบนี้” เวลานี้ต่อให้ต้องเสียลูกค้าเพียงดาวก็ยอม และเธอยังทิ้งระยะห่างออกไปด้วยการใช้สรรพนามแทนตัวเองว่าฉัน เพื่อบ่งบอกว่ากำลังไม่ปลื้มกับสิ่งที่กำลังเกิดขึ้น “แบบไหนคะ” แม้จะรู้แต่เจนนิสก็แกล้งทำเป็นไม่รู้ ลึกๆ ก็สงสารเพียงดาวไม่น้อย เพราะเธอคงอึดอัดใจแย่“คุณก็น่าจะรู้ว่าแบบไหน”“คุณเพียงดาวรู้แล้วอย่างนั้นเหรอคะ ว่าเจนคิดยังไงกับคุณ”“ค่ะ...ฉันว่าฉันพอจะรู้”“ดีจัง...แล้วแบบนี้คุณเพียงดาวพอจะเปิดใจให้เจนได้ไหมคะ เราจะได้ทำความรู้จักกันได้มากขึ้น” แทนที่จะถอยเพราะเพียงดาวไม่เล่นด้วย เจนนิสกลับตื้อต่อก็เพื่อต้องการฆ่าเวลาให้บรูคลินมาถึงร้านนั่นเอง “ต้องขอโทษด้วยนะคะ พอดีฉันมีแฟนแล้ว”“เจนไม่เชื่อฮะ”“ไม่เชื่อก็ต้องเชี่อค่ะ เพราะคนรักของฉันเดินมานั่นแล้ว” เพียงดาวส่งยิ้มให้เจนนิส ก่อนจะโบกไม้โบกมือไปยังบรูคลิน ซึ่งชายหนุ่มเองก็ตั้งใจเดินเข้ามาในร้านอาหารตั้งแต่แรกแล้ว นั่นเพราะ เจนนิสรายงานตลอดว่าตอนนี้กำลังทำอะไรอยู่“ที่รักคะ ทางนี้ค่ะ” เอ่ยเรียกแบบหวานหยดเสร็จ เพียงดาวกลับไม่รอให้บรูคลินเดินตรงมาหา เพราะเธอลุกขึ้นแล้วเดินเข้าไปหาเข

    Last Updated : 2025-03-27
  • หลงรักเจ้าสาวผิดคิว   บทที่ 24

    เมื่ออาการป่วยเพราะอาหารเป็นพิษดีขึ้นมากแล้ว คู่ฮันนีมูนแบบมัดมือชกอย่างปุณณ์และดรินทร์ก็เดินทางกลับกรุงเทพฯ อย่างสวัสดิภาพ ทันทีที่มาถึงบ้าน ปรียาก็ตรงเข้าไปถามไถ่อาการของดรินทร์ด้วยความเป็นห่วง แวบหนึ่งเธอแอบสังเกตเห็นแววตาเอื้ออาทรที่ลูกชายส่งมาให้ดรินทร์ก็รู้สึกดีอย่างที่สุด แม้จะผิดหวังและเสียหน้าเพราะดาวจรัส แต่อย่างน้อยสวรรค์ก็ส่งดรินทร์มาให้“เป็นยังไงบ้างปุณณ์”“เป็นยังไงบ้างคืออะไรครับคุณแม่” ลูกชายคนเดียวของปรียาถามกลับมาอย่างไม่เข้าใจ “เอ้า! ก็ไปฮันนีมูนกับน้องมาทั้งที ไม่มีอะไรกลับมาฝากแม่บ้างเลยเหรอ”“อ๋อ...ถ้าของฝากอยู่ในรถครับ เดี๋ยวผมไปหยิบมาให้”“แม่ไม่ได้หมายถึงของ แม่หมายถึงหลาน” ในที่สุดปรียาก็ต้องเฉลยออกไป ว่าของฝากที่พูดถึงนั้นคืออะไรกันแน่ “คุณแม่ครับ ผมกับลินเราก็แค่แต่งงานกันแค่ในนามเท่านั้นเอง ผมจะไปฝืนใจทำเรื่องแบบนั้นกับลินได้ยังไง” พูดไปแล้วก็ทำให้ปุณณ์นึกขึ้นได้ว่าไม่ควรพูดประโยคอะไรแบบนี้ออกไป เพราะอาจขัดใจผู้เป็นแม่จนโรคหัวใจกำเริบ แต่เพราะปรียาลืมตัวว่ากำลังเล่นบทคนป่วยหนักอยู่ เธอจึงไม่ได้แสดงอาการอะไรออกมา “โถ่พ่อลูกชายคนดีของแม่ เอาเถอะๆ วันพระ

    Last Updated : 2025-03-27

Latest chapter

  • หลงรักเจ้าสาวผิดคิว   บทที่ 50 (จบ)

    แต่ถึงอย่างนั้นปุณณ์ก็ยังไม่อาจเดินทางไกลๆ ได้ ทำให้ดรินทร์ตัดสินใจคลอดลูกคนแรกที่อังกฤษ อีกอย่างหากยังอยู่ที่นี่การติดตามอาการป่วยของปุณณ์ก็จะง่ายขึ้นตามไปด้วย กระทั่งคลอดลูกคนแรกได้สามเดือน ปุณณ์และดรินทร์ก็เดินทางกลับเมืองไทย โดยมีเพียงดาวและบรูคลินมารอรับถึงที่สนามบินปรียาและเทียนแขทำพิธีบายศรีสู่ขวัญให้ลูกๆ ทั้งสอง รวมถึงหลานชายตัวน้อยของพวกเขาด้วย “หมดทุกข์ หมดโศกกันเสียทีนะ” ปรียาเอ่ยเสียงสั่นเพราะพยายามกลั้นน้ำตาอยู่นั่นเอง “ขวัญเอยขวัญมา ขวัญกลับมาสู่เนื้อสู่ตัวลูกๆ ทั้งสองคนนะ” เอ่ยจบเทียนแขก็ผูกด้ายสีขาวที่ได้รับมาจากหลวงพ่อที่วัดบนข้อมือของปุณณ์และดรินทร์ เมื่อจบพิธีบายศรีสู่ขวัญแบบง่ายๆ งานเลี้ยงต้อนรับเล็กๆ ก็ถูกจัดขึ้น อาหารทุกอย่างล้วนแต่เป็นของที่ปุณณ์และดรินทร์ชอบทั้งนั้น และวันดีวันนี้ เพียงดาวก็ประกาศข่าวดีว่าเธอเองก็กำลังตั้งท้องเช่นเดียวกัน ก่อนจะมัดมือชกผูกดองกับลูกของปุณณ์และดรินทร์เสร็จสรรพ เพราะมั่นใจว่าเธอได้ลูกสาวแน่ๆ นอน ต่อให้คนนี้จะเป็

  • หลงรักเจ้าสาวผิดคิว   บทที่ 49

    ดรินทร์เดินทางไปโรงพยาบาลทุกวัน ทำจนเป็นกิจวัตรรวมถึงหาอะไรดีๆ กินด้วย นั่นเพราะเวลานี้เธอไม่ใช่ตัวคนเดียวแล้ว ทุกคนที่เมืองไทยก็ต่างส่งความห่วงใยมาให้ ยิ่งได้รู้ว่าเวลานี้ดรินทร์กำลังตั้งท้องก็ยิ่งห่วง แต่ไม่ถึงกับให้เธอกลับมาเมืองไทย นั่นเพราะพวกเขาต่างเข้าใจสถานการณ์ดีบางครั้งที่อารมณ์มันหม่นมากๆ ดรินทร์ก็ระบายด้วยการร้องไห้ออกมา เมื่อร้องเสร็จก็ปลุกใจตัวเองให้สู้อีกครั้ง ยังดีหน่อยที่เธอนั้นแทบไม่มีอาการแพ้ท้องเลย จึงไปไหนมาไหนสะดวก เวลานี้สองสิ่งที่ทำให้เธอเข้มแข็งคือลูกรวมถึงลมหายใจของปุณณ์ แม้เขาจะยังไม่รู้สึกตัวแต่ทว่าชายหนุ่มกลับไม่ได้ดูเหมือนคนป่วยหนัก เขาเหมือนคนที่กำลังนอนหลับเพื่อชาร์จพลัง หากเต็มเมื่อไหร่ปุณณ์ก็คงรู้สึกตัวนี่คือความหวังที่หล่อเลี้ยงหัวใจของดรินทร์ให้เต้นด้วยจังหวะปกติ หล่อเลี้ยงพลังงานชีวิตให้เธอก้าวผ่านช่วงเวลาที่ลำบากอย่างตอนนี้ไปให้ได้“พี่ปุณณ์ ได้ยินลินไหมคะ” ดรินทร์เอ่ยเรียกปุณณ์ด้วยความหวัง ให้เขาลืมตาขึ้นมาสบตาเธอเหมือนทุกๆ วันที่ได้เข้ามาเยี่ยม นั่นเพราะไม่อยากให

  • หลงรักเจ้าสาวผิดคิว   บทที่ 48

    เมื่อมาถึงโรงพยาบาลปุณณ์ก็ต้องตรวจเช็กร่างกายอย่างละเอียดอีกครั้ง โดยมีศาสตราจารย์ ดอกเตอร์วิลเลียมคอยดูแลอย่างใกล้ชิด รวมถึงแจ้งข่าวที่ทำให้ดรินทร์กับปุณณ์พูดไม่ออก“ผมอาจเสียความทรงจำไปบางส่วนเหรอครับดอกเตอร์”“ใช่...แต่เสียมากเสียน้อยอันนี้ผมก็ตอบไม่ได้ หรือบางคนก็ไม่สูญเสียความทรงจำเลยก็มี”“แต่ผมจะหายใช่ไหม”“คุณเชื่อในปาฏิหาริย์ไหม ถ้าเชื่อคุณก็ชนะ” ศาสตราจารย์ ดอกเตอร์วิลเลียมเอ่ยออกมาแค่นี้ก็กลับออกไปเพื่อเตรียมการผ่าตัด ปุณณ์กุมมือของดรินทร์ไว้แล้วสบตาเธอ“ถ้าพี่ลืมลิน พี่ก็จะทำทุกอย่างเพื่อจะจำลินให้ได้”“ลินก็จะทำทุกอย่างให้พี่ปุณณ์จำลินให้ได้เหมือนกันค่ะ” ทั้งคู่ให้คำมั่นสัญญากันและกันเมื่อประเมินอาการของปุณณ์แล้ว ทางศาสตราจารย์ ดอกเตอร์ วิลเลียมนัดหมายวันผ่าตัดทันที เพราะหากปล่อยไว้นานกว่านี้จะยิ่งเกิดผลเสียเพราะต้องเข่งกับเวลาทุกอย่างจึงเกิดขึ้นเร็วมาก ไม่นานปุณ

  • หลงรักเจ้าสาวผิดคิว   บทที่ 47

    “ก็แค่อยากดูอะไรสักหน่อย เอาเป็นว่าผมจะรออยู่ที่นี่ ถ้าญาติของคุณพร้อมเดินทาง คุณก็พาเขามาหาผมได้เลย” ศาสตราจารย์ ดอกเตอร์วิลเลียมเลี่ยงที่จะไม่ตอบคำถามนั้นของเพียงดาวอย่างละเอียด เพราะบางครั้งการทดสอบความอดทนของใครบางคนก็ไม่ได้มีสาระสำคัญอะไร ที่สำคัญถ้าผู้ป่วยรายนั้นไม่สำคัญจริงๆ ว่าที่บ่าวสาวคงไม่มาหาเขาเพื่อขอให้ช่วยถึงที่นี่ อย่างหลังนี้กระมังที่ให้อะไรๆ เปลี่ยนไป“จริงๆ นะคะดอกเตอร์”“ครับ”“ขอบคุณมากค่ะ ขอบคุณมาก” เพียงดาวถึงกับยกมือไหว้ศาสตราจารย์ ดอกเตอร์วิลเลียม“ขอบคุณมากครับดอกเตอร์” บรูคลินเอ่ยขึ้นอีกคน“นี่คือของขวัญวันแต่งงานที่ผมให้พวกคุณได้ ขอให้มีความสุขกับชีวิตคู่” เพียงดาวถึงกับโผเข้าไปกอดศาสตราจารย์ ดอกเตอร์วิลเลียม นั่นเพราะของขวัญวันแต่งงานชิ้นนี้มันมีค่าเหลือเกินเพียงดาวและบรูคลินรีบบินกลับมาเมืองไทยเพื่อบอกข่าวดีนี้ให้ปุณณ์และดรินทร์ได้รู้ ซึ่งทั้งสองคนถึงกับน้ำตาคลอที่

  • หลงรักเจ้าสาวผิดคิว   บทที่ 46

    “ไม่ค่ะ ไม่พูดแบบนี้ ลินยังไม่พร้อมที่จะฟัง” แม้จะเตรียมใจเตรียมตัวรับมือเรื่องนี้มาบ้าง แต่เอาเข้าจริงๆ ดรินทร์ก็ยากที่จะทำใจได้“แต่มันคือความจริงที่พี่หนีไม่พ้น พี่ไม่อยากให้มันเกิดเร็วขนาดนี้ แต่พี่ก็ควบคุมอาการป่วยไม่ได้ พี่อยากบอกให้ลินรู้ว่าพี่รักลินนะครับ”“พี่ปุณณ์” ดรินทร์ไม่อาจกลั้นน้ำตาไว้ได้อีกต่อไป ทั้งๆ ที่ก่อนจะเข้ามาในนี้เธอสั่งตัวเองไว้เสียดิบดีว่าห้ามร้องไห้ ก่อนจะรีบปาดน้ำตาแล้วเอ่ยขึ้น“ขอโทษค่ะ ลินขอโทษที่ร้องไห้” เอ่ยจบก็ส่งยิ้มให้เขา แม้จะยิ้มแต่ทว่าน้ำตามันกลับยิ่งไหลออกมา สุดท้ายดรินทร์ก็ปล่อยโฮอย่างไม่อาจกลั้นน้ำตาจากความกังวลอีกครั้ง“ร้องไห้เถอะครับ พี่เข้าใจ ถ้ามีหมอยอมรับผ่าตัดให้พี่ก็คงดี”“แต่หมอทุกคนบอกว่ามันเสี่ยงมาก เปอร์เซ็นต์ที่พี่จะรอดมันน้อยนิดไม่ใช่เหรอคะ”“พี่ถึงหวังปาฏิหาริย์ ว่ามันจะเกิดขึ้นกับพี่สักวัน” ก่อนหน้านี้การเข้าผ่าตัดไม่เคยอยู่ในหัวของ

  • หลงรักเจ้าสาวผิดคิว   บทที่ 45

    เพราะอาการป่วยของปุณณ์ที่วันนี้ก็แสดงอาการออกมาอย่างกะทันหัน นั่นทำให้ปรียาพลอยได้รับรู้อาการป่วยของลูกชายไปด้วย เธอถึงกับเป็นลมล้มพับไปต่อหน้าต่อตาดรินทร์และเพียงดาวเหตุการณ์ชุลมุนเพราะญาติคนไข้เป็นลมเกิดขึ้นหน้าห้องไอซียู ก่อนที่พยาบาลจะรีบเข้ามาปฐมพยาบาลปรียา แล้วให้ไปนอนพักในห้อง“แก...หิวไหม” เพียงดาวหย่อนตัวลงนั่งข้างๆ ดรินทร์แล้วเอ่ยถามขึ้น“ไม่”“แต่ก็ต้องกินไรสักหน่อย แซนวิชไหม เราไปซื้อให้”“เรากินอะไรไม่ลงจริงๆ กุ๊กไก่”“เรารู้ว่าแกต้องเข้มแข็งเพื่อพี่ปุณณ์ แต่กองทัพมันต้องเดินด้วยท้องนะเว้ย เกิดแกไม่สบายขึ้นมาอีกคน จะทำยังไง”“เรา...” ดรินทร์พูดไม่ออกนั่นเพราะรู้สึกจุกอยู่ในคอ เพราะเธอกำลังจะร้องไห้และไม่นานน้ำตามันก็ไหลออกมา เพียงดาวได้แต่นั่งปลอบ ส่วนดรินทร์ก็ร้องออกมาอย่างหนักราวกับเขื่อนแตก คงเพราะความกดดันความอัดอั้นกระมัง“เราเชื่อว่าแกต้องผ่านมันไปได้ลิน&rdq

  • หลงรักเจ้าสาวผิดคิว   บทที่ 44

    “ได้สิ เลยถือโอกาสถายพรีเวดดิ้งที่นั่นเสียเลย”“ว้าว! จริงเหรอ”“อื้อ...ได้รูปสวยๆ แล้วจะรีบเอามาให้ดู”“จ้ะ” ดรินทร์พยักหน้ารับอย่างยินดี รู้สึกตื่นเต้นราวกับตัวเองเป็นเจ้าสาวเสียเอง ก่อนจะนั่งเหม่อจนเพียงดาวสังเกตเห็น“ใครจะไปคิดเนอะ เราสองคนโสดกันอยู่ดีๆ จู่ๆ ก็มีคู่ซะงั้น”“ใช่...ชีวิตมันไม่แน่ไม่นอนจริงๆ นั่นแหละ” ดรินทร์เห็นด้วยกับคำพูดของเพียงดาว หลายเดือนมานี้ชีวิตเธอผ่านอะไรมาเยอะมาก เยอะจนบางอย่างเกือบจะตั้งรับไม่ทัน“แกพูดเหมือนมีอะไรอยู่ในใจ”“อื้อ...มีเรื่องกังวลนิดหน่อย แต่ไม่มีอะไรแล้วละ” เวลานี้สิ่งที่ ดรินทร์กังวลมีแค่เรื่องเดียวเท่านั้น นั่นคืออาการป่วยของปุณณ์ ที่บางวันก็ทรุดจนชายหนุ่มลุกไปทำงานไม่ไหว บ่อยครั้งที่มีเลือดไหลออกมาจากจมูก เห็นแบบนั้นแล้วดรินทร์ก็ใจเสีย ก่อนจะปลุกพลังบวกในตัวเองขึ้นมาเพื่ออยู่เคียงข้างปุณณ์ให้ได้ในทุกสถานการณ์&

  • หลงรักเจ้าสาวผิดคิว   บทที่ 43

    ก๊อกๆ ก๊อกๆ“พี่ดาว ลินเองนะคะ เปิดประตูให้ลินหน่อยได้ไหม”“มีอะไร” น้ำเสียงห้วนๆ ของดาวจรัสดังขึ้นทันทีที่เปิดประตูออกให้ดรินทร์ เมื่อครู่เธอเห็นปุณณ์เดินออกไปส่งธีเทพแล้ว จึงสบายใจขึ้นมาหน่อยที่รู้ว่าเขากลับออกไปเสียที“ลินเอานมมาให้ค่ะ”“เอามาให้หรืออยากมาสมเพชฉันกันแน่”“เอามาให้จริงๆ ค่ะ”“อยากเข้าก็เข้ามาสิ นี่มันบ้านของเธอไม่ใช่เหรอ” เอ่ยจบ ดาวจรัสก็เดินกลับเข้าห้อง ส่วนดรินทร์ก็เดินตามเข้ามาก่อนจะวางแก้วนมลงบนโต๊ะ“เธอคงรู้แล้วสินะว่าชีวิตฉันต้องเจอกับอะไรมาบ้าง อยากหัวเราะเยาะฉันไหม เอาเลยสิ เอาเลย ได้ทีแล้วนี่” ดาวจรัสที่เวลานี้ยืนหันหลังให้ดรินทร์พยายามกลั้นน้ำตาเอาไว้อย่างหนัก ก่อนจะสะดุ้งเมื่อจู่ๆ ก็ถูกดรินทร์สวมกอด นั่นทำให้ความเข้มแข็งที่พยายามสร้างขึ้นพังทลายลงมาเป็นน้ำตา“ลินไม่ทำแบบนั้นค่ะ ลินสงสารและเข้าใจพี่ดาว” คำพูดของ ด

  • หลงรักเจ้าสาวผิดคิว   บทที่ 42

    ดาวจรัสยังคงตีมึนที่จะอยู่ในบ้านของปุณณ์ โดยหลักๆ คือยกเรื่องลูกในท้องมาเป็นข้ออ้าง ปุณณ์และดรินทร์อยากจะไล่เสียให้ขาดแต่ก็ทำไม่ลงเช่นกันกระทั่งเข้าสู่วันที่สามที่ดาวจรัสนั้นมาปักหลักอาศัยอยู่ที่บ้านของปุณณ์ราวกับเป็นบ้านของตัวเอง ก็มีผู้ชายคนหนึ่งซึ่งดรินทร์ไม่คุ้นหน้ามาขอพบดาวจรัส แต่เธอกลับไม่ยอมออกไปพบ กระทั่งชายคนนั้นตัดสินใจปีนข้ามรั้วหมายจะเข้ามาภายในบ้าน โชคยังดีที่แม่บ้านเห็นเข้าเสียก่อน จึงรีบห้ามเอาไว้ ส่วนดรินทร์เห็นท่าไม่ดีจึงตัดสินใจออกมาคุยด้วย“คุณมาหาพี่ดาวเหรอคะ”“ใช่...แล้วคุณละเป็นใคร ใช่เจ้าของบ้านหลังนี้ไหม”“ฉันชื่อลิน เป็นภรรยาเจ้าของบ้านหลังนี้ค่ะ” ดรินทร์เอ่ยแนะนำตัว“ผมชื่อไมค์เป็นสามีของดาว เป็นพ่อของลูกในท้องเธอด้วย” ธีเทพแนะนำตัวเองเช่นเดียวกัน แม้จะหงุดหงิดเล็กๆ ที่ดรินทร์ไม่ยอมเปิดประตูให้เขาได้เข้าไปหาดาวจรัส“คุณบอกว่าเป็นสามีของพี่ดาวเหรอคะ”“ใช

Explore and read good novels for free
Free access to a vast number of good novels on GoodNovel app. Download the books you like and read anywhere & anytime.
Read books for free on the app
SCAN CODE TO READ ON APP
DMCA.com Protection Status