เข้าสู่ระบบแชร์
พี่ชายเพื่อน
ปรับปรุงล่าสุด:
2024-12-14 11:18:53ตอนที่ 5
ทานตะวันรีบวิ่งออกมาจากห้องของธาราธรอย่างร้อนรน ตอนนี้หัวใจของเธอเต้นตุบๆแทบจะไม่เป็นจังหวะอย่างที่ไม่เคยเป็นมาก่อน “ทำไมเราถึงต้องใจเต้นแรงแบบนี้ด้วยนะ” เธอได้แต่พูดกับตัวเองเบาๆ ก่อนจะรีบเดินลงไปยังห้องรับประทานอาหารข้างล่าง “เป็นไงลูกพี่เขื่อนทำอะไรอยู่” คุณนายดารินทร์ถามขึ้นเมื่อตะวันเดินตรงมายังโต๊ะรับประทานอาหาร “เอ่อ...คุณเขื่อนเพิ่งจะอาบน้ำเสร็จค่ะแม่ดาก็เลยลงมาช้าหน่อย” “มิน่าล่ะ คงจะตื่นสาย งั้นเราก็ทานกันก่อนเลยแล้วกัน ถ้าเสร็จเขาก็คงลงมาเอง” “นั่นไง เดินมาโน่นแล้ว” ท่านธีระพูดขึ้นเมื่อเห็นลูกชายคนโตของบ้านเดินมาที่ห้องรับประทานอาหาร ก่อนธาราธรตะนั่งลงฝั่งตรงข้ามกับตะวันเด็กสาวที่เขาเกลียดแสนเกลียด “มาๆลูกทานข้าวกัน เดี๋ยวกับข้าวจะเย็นหมดซะก่อน” คุณนายดารินทร์พูดขึ้นเมื่อทุกคนต่างก็ลงมาพร้อมหน้าพร้อมตากันแล้ว ก่อนจะพากันรับประทานอาหารเช้า ธาราธรเหลือบมองเด็กสาวตรงหน้าเป็นระยะ ส่วนอีกคนก็เอาแต่ก้มหน้าก้มตาทานหารตรงหน้า “แล้ววันนี้จะไปไหนกันหรือเปล่าลูก” ท่านธีระถามขึ้น “ผมว่าจะแวะเข้าไปดูโรงบ่มไวน์สักหน่อยครับพ่อ” “อืม ดีๆ พ่อเองก็อยากจะคุยเรื่องการปรับสูตรผสมไวน์ตัวใหม่กับลูกเหมือนกัน” “ครับ” “แล้วขิมละลูก อยากออกไปไหนหรือเปล่า” คุณนายดารินทร์ถามลูกสาวขึ้นมาบ้าง เพราะอยู่กรุงเทพหลายปีอาจจะเบื่อและอยากออกไปเที่ยวสูดอากาศบริสุทธิ์บ้าง “คงไม่ค่ะคุณแม่ ขิมคงจะอยู่เคลียร์งานในไร่นี่แหละค่ะ ว่าจะเข้าไปตรวจเช็คดูบัญชีรายรับรายจ่ายในไร่สักหน่อย เรียนจบแล้วก็อยากจะช่วยงานในไร่ให้เต็มที่ค่ะ” “ดีแล้วล่ะลูก…ว่าแต่ตะวันล่ะลูกวันนี้จะไปไหนไหม?” “ตะวันมีนัดทำรายงานส่งอาจารย์ค่ะ ไปทำที่บ้านยัยเจน” “หึ! ให้มันรายงานจริงๆเถอะ ไม่ใช่รายงานเรื่องเด็กใจแตกหรอกนะ!” น้ำเสียงเข้มที่มีแต่ความขุ่นเคืองเอ่ยขึ้นภายใต้ใบหน้าเรียบนิ่งอย่างไม่รู้สึกรู้สาอะไรกับคำพูดของตัวเองที่เอ่ยออกมา “ตาเขื่อน!! ไปว่าน้องแบบนี้ได้ยังไงลูก” คุณนายดารินทร์พูดขึ้นมาอย่างไม่ค่อยจะพอใจกับคำพูดของลูกชายสักเท่าไหร่นัก “ผมก็พูดไปงั้นแหละ ถ้าลูกรักของคุณแม่ไม่ได้เป็นอย่างที่พูดก็ไม่เห็นจะต้องเดือดร้อนอะไรหนิ” ธาราธรพูดขึ้นและไม่สนใจเด็กสาวตรงหน้า ก่อนทานตะวันจะลุกขึ้นและขอตัวขึ้นไปบนห้อง “ตะวันขอตัวก่อนนะคะ” “อ้าว อิ่มแล้วหรอลูกเพิ่งทานไปได้นิดเดียวเอง” “อิ่มแล้วค่ะแม่ดา เดี๋ยวตะวันขอไปเตรียมของก่อนนะคะ” “จ้ะลูก” คุณนายดารินทร์ได้แต่มองตามหลังเด็กสาวที่เลี้ยงมาตั้งแต่ตอนอายุ8ขวบอย่างห่วงใย ก่อนจะหันมาต่อว่าลูกชาย “ตาเขื่อน! ไปพูดกับน้องแบบนั้นได้ยังไงกัน เห็นไหมน้องทานข้าวไม่ลงเลย” “ผมก็แค่พูดไปงั้นๆ แล้วจะสนใจไปทำไมครับถ้ามันไม่จริง จริงไหม” “แต่พี่เขื่อนไปพูดกับตะวันแบบนั้น น้องคงจะเสียใจนะคะ พี่เขื่อนไม่เห็นสีหน้าตะวันหรอ” ขิมพูดขึ้นมาอย่างนึกตำหนิพี่ชายที่เอาแต่ตั้งแง่รังเกียจทานตะวันตั้งแต่เด็กจนถึงตอนนี้ “เอาล่ะๆ อย่าเพิ่งเถียงกันเลย รีบทานข้าวกันต่อเถอะเดี๋ยวจะไม่เจริญอาหารกันพอดี” เมื่อขึ้นมาบนห้องเด็กสาวก็รีบจัดเตรียมของใส่กระเป๋าเพื่อจะต้องไปทำรายงานที่บ้านของเพื่อน ก่อนจะเดินลงไปยังด้านล่าง “จะไปเดี๋ยวนี้เลยหรอลูก” คุณนายดารินทร์ถามขึ้นเมื่อเห็นเด็กสาวสะพายกระเป๋าเป้เดินลงมา “ค่ะแม่ดา” “เดี๋ยวให้ตาวิรัตน์แกไปส่งนะลูก” “ค่ะแม่ดา” เมื่อเด็กสาวขึ้นมาบนรถแล้วก็มุ่งตรงไปยังบ้านของเจนจิราเพื่อนสนิทของเธอทันที เมื่อถึงที่หมายแล้วตะวันก็เห็นเพื่อนสนิทของเธอยืนรอตรงบริเวณหน้าบ้านอยู่ก่อนแล้ว “ทำไมมาช้าจังตะวัน เจนรอตั้งนาน” เจนจิราเพื่อนสนิทของตะวันถามขึ้น เมื่อเห็นอีกคนเดินลงมาจากรถ “ขอโทษน๊าที่ให้รอนาน” “อืมๆ งั้นเราไปกันเถอะ พี่เจตน์รอตะวันนานแล้ว” เจนพูดขึ้นพร้อมกับดึงมือเพื่อนสาวเข้าไปในบ้านอย่างเร่งรีบ เมื่อเจตนิพัทธ์ชายหนุ่มอายุ23ปีซึ่งเป็นพี่ชายเพียงคนเดียวของเจนจิรารออยู่ในบ้าน เจตน์แอบรักทานตะวันเพื่อนของน้องสาวมาตั้งแต่เจนจิรารู้จักกับตะวันใหม่ๆ และนั่นเจนจิรารู้ดีและเชียร์ให้พี่ชายและเพื่อนสาวชอบกัน แต่จนป่านนี้ก็ยังไม่มีความคืบหน้า เมื่อตะวันไม่มีวี่แววว่าจะรักจะชอบพอเจตนิพัทธ์เลยสักครั้ง “พี่เจตน์กลับมาจากกรุงเทพแล้วหรอเจน” “กลับมาแล้ว มีของฝากมาฝากตะวันด้วยน๊า” “เกรงใจพี่เจตน์แย่เลย กลับมาทีไรต้องซื้อของมาฝากตลอด” “เอาน่า...พี่เจตน์ก็ซื้อให้แค่เฉพาะคนสำคัญๆเท่านั้นแหละ” เจนจิราจับมือตะวันกึ่งเดินกึ่งลากเพื่อนสาวคนสนิทเข้ามาภายในบ้าน ซึ่งมีเจตนิพัทธ์กำลังนั่งอ่านหนังสืออย่างใจจดใจจ่ออยู่ตรงโซฟา ก่อนชายหนุ่มรูปร่างสูงโปร่งจะเงยหน้าขึ้นมามองสองสาวที่กำลังเดินเข้ามา “อ้าวมาแล้วหรอครับน้องตะวัน” “สวัสดีค่ะพี่เจตน์” ทานตะวันยกมือขึ้นไหว้ผู้ที่มีอายุเยอะกว่าอย่างนอบน้อม “สวัสดีครับ แล้วนี่น้องตะวันทานอะไรมาหรือยัง” ชายหนุ่มถามเด็กสาวตรงหน้าขึ้นด้วยใบหน้ายิ้มแย้มเป็นมิตรเมื่อเจอคนที่ตัวเองแอบมีใจให้ “ตะวันทานมาเรียบร้อยแล้วค่ะ ทานเสร็จก็มาที่นี่เลย” “ว่าแต่ตะวันจะค้างที่นี่กับเราไหมคืนนี้” เจนจิราถามขึ้น ในใจตอนนี้อยากจะทำอะไรก็ได้เพื่อให้เพื่อนสนิทอยู่ที่นี่ให้นานที่สุด เพื่อพี่ชายของเธอจะได้มีโอกาสได้ใกล้ชิดตะวันมากขึ้น “คงไม่ได้ค้างหรอกเจน ตะวันไม่ได้บอกแม่ดาไว้ล่วงหน้า เกรงใจแม่ดาจ้ะเดี๋ยวตะวันจะโดนดุเอา” “เฮ้อ เสียดายจัง” “งั้นเรารีบทำรายงานให้เสร็จกันดีกว่า เดี๋ยวจะเสร็จไม่ทัน” “โอเคจ้า งั้นลุยกันเลย” สองสาวต่างพากันทำรายงานที่ครูมอบหมายมาอย่างตั้งอกตั้งใจ จนเวลาล่วงเลยมาถึงเวลาบ่ายโมง เจตนิพัทธ์เห็นว่าทั้งสองยังคงตั้งหน้าตั้งตาทำรายงานจนเลยเวลาเที่ยงวันแล้วแต่ยังไม่ได้ทานอะไร เลยเดินมาบอกให้ทั้งสองสาวหยุดทำรายงานแล้วให้มาทานข้าวเที่ยงกันก่อน “เอาละสาวๆ มาทานข้าวเที่ยงกันก่อนแล้วค่อยทำต่อ นี่ก็เลยเวลาอาหารเที่ยงแล้วเดี๋ยวจะเป็นโรคกระเพาะกันนะถ้าหากทานข้าวไม่ตรงเวลา” “คร่า…คุณพ่อ” เจนจริราพูดจีบปากจีบคอประชดผู้เป็นพี่ชายอย่างไม่ค่อยจริงจังนัก หลังจากธาราธรได้เข้าไปตรวจดูโรงบ่มไวน์เสร็จแล้วก็เดินกลับเข้ามาภายในบ้านเพื่อจะขึ้นไปอาบน้ำอาบน้ำท่า แต่ก็เจอเข้ากับผู้เป็นแม่ที่กำลังยืนบ่นอุบอิบๆ เขาจึงเดินเข้าไปสอบถาม “คุณแม่บ่นอะไรอยู่คนเดียวครับ” “อ้าวตาเขื่อน ตรวจงานเสร็จแล้วหรอลูก” “ครับเพิ่งเสร็จ เลยว่าจะขึ้นไปอาบน้ำหน่อยจะได้สบายตัว แล้วนี่คุณแม่ทำอะไรอยู่ครับ เห็นยืนบ่นๆอยู่คนเดียวมีเรื่องอะไรหรือเปล่า” ชายหนุ่มถามขึ้นประกอบกับคิ้วหนาที่ขมวดกันมุ่น “ก็ตาวิรัตน์น่ะสิลูก มาท้องเสียเอาอะไรตอนนี้ก็ไม่รู้ นี่ก็ใกล้จะได้เวลาไปรับตะวันแล้ว ยังวิ่งเข้าออกห้องน้ำเป็นสิบๆรอบอยู่เลย ป่านนี้ทานตะวันคงรอนานแล้ว” “ก็ไม่เห็นเป็นไรเลยนี่ครับ รอนิดรอหน่อยจะเป็นไรไป” “เดี๋ยวจะมืดค่ำซะก่อนน่ะสิ นี่ก็ไม่รู้จะหายไหม วิ่งเข้าวิ่งออกจากห้องน้ำหลายรอบแล้ว ถ้าขืนเป็นแบบนี้มีหวังคงต้องไปโรงพยาบาล” คุณนายดารินทร์พูดไปบ่นไปก่อนจะนึกอะไรขึ้นมาได้ “งั้นลูกไปรับน้องแทนตาวิรัตน์ได้ไหมตาเขื่อน” “อะไรนะครับ!! ทำไมผมต้องไปรับยัยเด็กนั่นด้วย ถ้าไม่มีใครไปรับก็ปล่อยให้ยัยนั่นเดินกลับเอง หรือไม่ก็ให้ที่บ้านนั้นมาส่งสิ ไปยังไปเองได้กลับก็ต้องกลับเองได้สิครับ!” ธาราธรพูดขึ้นอย่างไม่สะทกสะท้านอะไร ก่อนจะเดินละไปจากตรงนั้นโดยไม่สนใจผู้เป็นแม่ “ตาเขื่อน!!!…ไอ้เจ้าลูกคนนี้ มันจะอคติอะไรกับตะวันนักหนาตั้งแต่เด็กยันโต!” คุณนายดารินทร์พูดบ่นๆขึ้นตามหลังลูกชายอย่างเหลืออด ทางด้านของเด็กสาวก็ชะเง้อมองออกไปตรงหน้าบ้านบ่อยครั้ง เพราะจนป่านนี้แล้วลุงวิรัตน์คนขับรถประจำไร่ธาราธรยังไม่มารับเธอเลย ตะวันได้แต่ชะเง้อมองครั้งแล้วครั้งเล่าอยู่แบบนั้น “ตกลงคนที่บ้านเขาจะมารับตะวันไหม ทำไมป่านนี้ยังไม่มาอีก นี่ก็จวนจะหกโมงเย็นแล้วนะ” เจนจิราพูดขึ้นเมื่อเห็นเพื่อนเอาแต่ชะเง้อมองออกไปตรงหน้าบ้าน “นั่นสิ! น้องตะวันให้พี่ไปส่งไหมครับเดี๋ยวจะมืดค่ำซะก่อน ให้พี่กับยัยเจนไปส่งก็ได้นะ ไม่ต้องเกรงใจ” เจตนิพัทธ์พูดขึ้นเมื่อเห็นว่าเด็กสาวที่เขาแอบรักเอาแต่ชะเง้อมองไปบริเวณหน้าบ้านอยู่แบบนั้น “เอ่อ ค่ะ พี่เจตน์คงไม่ว่าอะไรนะคะถ้าตะวันจะรบกวนให้พี่เจตน์ไปส่งที่ไร่ธาราธร” “ไม่รบกวนอะไรเลยครับ งั้นเราไปกันเถอะเดี๋ยวจะมืดค่ำซะก่อน” ทั้งสามคนกำลังจะเดินไปขึ้นรถเพื่อไปส่งตะวันที่ไร่ธาราธร แต่ทันใดนั้นก็มีรถยนต์คันหรูวิ่งเข้ามาด้วยความเร็วก่อนจะมาจอดอยู่ตรงบริเวณลานหน้าบ้าน “นั่นใครน่ะตะวัน?!” เจนจิราถามขึ้นเมื่อเห็นชายหนุ่มรูปร่างสูงโปร่งกำยำหน้าตาหล่อเหลาราวกับเทพบุตรก้าวขาลงมาจากรถ และกำลังมุ่งหน้าเดินตรงมายังที่พวกเธอยืนอยู่ “คุณเขื่อน!!” ตะวันพูดขึ้นด้วยความแปลกใจที่ชายหนุ่มตรงหน้ามาปรากฏตัวที่นี่ “จะกลับได้รึยัง?!” เขาพูดขึ้นเสียงแข็งพลันเด็กสาวก็รีบหลบสายตาคมกริบนั้นทันทีโดยไม่กล้าจะสบตากับคนตรงหน้า “อะ เอ่อ…ค่ะ!” ทานตวันก้มหน้าก้มตาตอบรับ “เอ่อ คุณเขื่อนคะ นี่เจนจิราเพื่อนตะวันเองค่ะ และนี่คือพี่เจตน์พี่ชายของเจนค่ะ...ส่วนนี่คือคุณเขื่อนเจ้าของไร่ธาราธรค่ะ” เด็กสาวพูดแนะนำเพื่อนและพี่ชายของเพื่อนขึ้น และแนะนำชายหนุ่มผู้เป็นเจ้าของไร่ธาราธรให้กับเพื่อนและพี่ชายเพื่อนได้รู้จัก “สวัสดีค่ะ/สวัสดีครับ” เจนจิราและเจตนิพัทธ์ต่างยกมือไหว้ทักทายผู้ชายตรงหน้าอย่างเป็นมิตร ก่อนชายหนุ่มหน้าตาคมคายจะรับไหว้เช่นกัน “ฉันมารับเธอแทนลุงวิรัตน์ พอดีแกท้องเสียหนักเลยมารับเธอไม่ได้” ธาราธรพูดขึ้นด้วยน้ำเสียงเรียบนิ่ง “เอ่อ ค่ะ” เด็กสาวตอบรับก่อนจะบอกลาเพื่อนและพี่ชายของเพื่อนทันที “งั้นตะวันกลับก่อนนะเจน ตะวันกลับก่อนนะคะพี่เจตน์” เด็กสาวพูดขึ้นก่อนจะหันหลังเดินตามธาราธรเพื่อไปขึ้นรถ “เดี๋ยวก่อนครับน้องตะวัน!!” เจตนิพัทธ์เรียกชื่อเธอไว้ก่อนจะเดินเข้าไปหาและยื่นถุงใบเล็กๆให้กับทานตะวัน ซึ่งสิ่งของที่อยู่ในนั้นคือน้ำหอมแบรนด์ดังที่เขาตั้งใจเลือกซื้อมาฝากผู้หญิงที่เขาแอบชอบซึ่งก็คือเธอ “นี่ครับ ของฝากพี่ซื้อมาฝากตะวัน “เอ่อ ขอบคุณนะคะพี่เจตน์ พี่ไม่น่าลำบากซื้ออะไรมาฝากตะวันเลย ตะวันเกรงใจ” “ไม่เป็นไรหรอกครับ พี่เต็มใจ” เจตน์พูดขึ้นพร้อมกับยิ้มกว้างๆให้กับคนตัวเล็กอย่างจริงใจ ~ปี๊ก ปี๊ก ปี๊กกกกก~!! เสียงบีบแตรดังขึ้นเพื่อเป็นการเตือนให้อีกคนรีบขึ้นรถ ธาราธรเห็นเจตนิพัทธ์ยื่นสิ่งของบางอย่างให้กับทานตะวัน อีกทั้งยังส่งรอยยิ้มพร้อมกับสายตาหวานหยาดเยิ้มให้กับเด็กสาวเขาก็ยิ่งรู้สึกไม่พอใจขึ้นมาเอาเสียดื้อๆ จึงแกล้งบีบแตรใส่ “ตะวันไปแล้วนะคะพี่เจตน์ สวัสดีค่ะ ไปแล้วนะเจนไว้เจอกันที่โรงเรียนนะ บ๊ายบาย” ตะวันบอกลาเพื่อนและพี่ชายของเพื่อน ก่อนจะรีบเดินขึ้นไปบนรถที่อีกคนกำลังทำหน้าตาถมึงทึงอยู่อย่างคนไม่พอใจ ก่อนคนตัวโตจะขับรถออกไปอย่างเร่งรีบ…บทที่เกี่ยวข้อง
หลงตะวัน เป็นห่วงและรู้สึกผิด
ตอนที่6 ธาราธรเหยียบคันเร่งออกมาจากไร่ของเพื่อนตะวันด้วยความรีบร้อนประกอบกับอารมณ์หงุดหงิดที่มีอยู่เต็มเปี่ยม ซึ่งเขาไม่รู้เหมือนกันว่าทำไมต้องหงุดหงิด ยิ่งเห็นหน้ายัยเด็กตัวภาระนี่ก็ยิ่งทำให้เขาอารมณ์ไม่ดีอย่างไม่ทราบสาเหตุ ตะวันเองตั้งแต่ขึ้นมาบนรถก็เอาแต่นิ่งเงียบไม่พูดไม่จาอะไร เธอเอาแต่ก้มหน้ามองนิ้วมือตัวเองที่ประสานกันอยู่บนหน้าตักแบบนั้น เธอไม่กล้าแม้แต่จะเอ่ยพูดอะไรออกมาแม้แต่ประโยคเดียวเพราะกลัวอีกฝ่ายจะไม่พอใจ “เธอหนีเที่ยวมาพลอดรักกับผู้ชาย แต่โกหกแม่ของฉันว่ามาทำรายงานกับเพื่อนสินะ หึ!” คำพูดเหน็บแนมเอ่ยขึ้นอย่างดูแคลน “ไม่ใช่นะคะคุณเขื่อน ตะวันมาทำรายงานจริงๆค่ะ” “เธอคิดว่าฉันจะเชื่อเด็กตัวปัญหาอย่างเธอหรอ ห๊ะ! ถ้ารักสนุกก็อย่าเรียนให้มันเปลืองเงินของแม่ฉัน!” “ไม่ใช่อย่างที่คุณเขื่อนคิดเลยนะคะ ตะวันไม่เคยทำอะไรแบบที่คุณเขื่อนพูด ก่อนมาตะวันขออนุญาตแม่ดาแล้ว และแม่ดาก็อนุญาตแล้วด้วย” “แล้วยังไง? ก็เธอโกหกแม่ฉันหนิ หนีเที่ยวมาพรอดรักกับผู้ชาย หน้าไม่อาย แล้วนั่นของอะไรที่เขาเอามาล่อเธอล่ะ!” น้ำเสียงขุ่นเคืองพูดขึ้นอีกครั้งพลันหัน
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-12-14หลงตะวัน คู่ขา
ตอนที่ 7 หลังจากเข้ามาอยู่ในรถแล้วตะวันก็เอาแต่นิ่งเงียบไม่พูดไม่จาอะไร สายตาเศร้าๆของเธอเอาแต่ทอดมองออกไปข้างนอกกระจกรถ “เธอเจ็บตรงไหนหรือเปล่า” ธาราธรถามขึ้นเพื่อทำลายความเงียบ ตัวเขาเองรู้สึกผิดไม่น้อยที่ไล่ให้เธอลงไปจากรถในขณะที่เป็นเวลาพลบค่ำและเส้นทางเปลี่ยวๆเช่นนี้ “เปล่าค่ะ” ตะวันตอบเพียงสั้นๆก่อนจะก้มหน้ามองมือที่ประสานกันบนตัก เธอยังกลัวกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นเมื่อก่อนหน้านี้ เธอนึกไปถึงแต่ภาพที่เกิดขึ้นวกไปวนมาอยู่ในหัว จนกระทั่งรถยนต์คันหรูของธาราธรได้ขับเข้ามาจอดในบริเวณบ้าน ซึ่งตอนนี้ก็เป็นเวลาเกือบจะสองทุ่มแล้ว ตะวันเปิดประตูลงจากรถและรีบเดินปรี่เข้าไปในบ้าน ก่อนจะเดินขึ้นไปยังชั้นบนทันทีโดยไม่พูดไม่จาอะไร “อ้าว มาแล้วหรอจ้ะตะวัน ทานข้าวมาหรือยัง?” ขิมถามขึ้นเมื่อเห็นตะวันเดินขึ้นมาบนชั้นบนด้วยท่าทางอันเร่งรีบ “ตะวันทานมาจากบ้านยัยเจนแล้วค่ะพี่ขิม” “แล้วนี่ทำไมตาบวมแดงแบบนี้ล่ะ ตะวันเป็นอะไรหรือเปล่า” “เอ่อ...ตะวันไม่ได้เป็นอะไรค่ะพี่ขิม เดินลงจากรถมาเมื่อกี้แมลงอะไรไม่รู้บินมาเข้าตา เดี๋ยวตะวันขอตัวไปล้างน้ำ
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-12-14หลงตะวัน ปากไม่ตรงกับใจ
ตอนที่8 รถยนต์คันหรูได้วิ่งเข้ามาจอดภายในบริเวณบ้าน ภูพาเพื่อนบ้านคนสนิทของครอบครัวศิรชลได้เดินเข้ามาในบ้านพร้อมกับของฝากมากมายที่ถือมาเต็มไม้เต็มมือ “อ้าว ตาภู วันนี้หอบอะไรมาอีกล่ะลูกพะรุงพะรังเชียว” คุณนายดารินทร์ถามขึ้นก่อนชายหนุ่มรูปหล่อจะยกมือไหว้อย่างนอบน้อมหลังจากเด็กรับใช้ในบ้านเดินมาช่วยเอาของที่ชายหนุ่มถือมาไปเก็บ “สวัสดีครับคุณแม่” “ไหว้พระเถอะลูก...แล้วนี่ได้อะไรมาเต็มไม้เต็มมือเชียว” “อ่อ พอดีวันนี้ผมเข้าไปตลาดน่ะครับ เห็นผลไม้ถูกๆวางขายกันเยอะเลย ผมก็เลยช่วยอุดหนุนแม่ค้าเขาหน่อยเลยซื้อมาฝากคุณแม่ด้วยครับ” “ขอบใจนะพ่อคุณที่นึกถึงแม่” “ไม่เป็นไรครับคุณแม่ เอ่อ…แล้วนี่น้องตะวันยังไม่เลิกเรียนอีกเหรอครับ” ภูผาถามขึ้นพลันสายตาคมก็สอดส่องมองหาคนตัวเล็กไปมา “กลับมาแล้วจ้ะสงสัยคงกำลังง่วนอยู่กับการคัดเลือกองุ่นน่ะลูก มาถึงปุ๊บก็เข้าไปในไร่ช่วยคนงานคนอื่นๆคัดองุ่นเลย” คุณนายดารินทร์พูดขึ้น “งั้นเดี๋ยวผมขอตัวไปหาน้องตะวันในไร่ก่อนนะครับคุณแม่” “จ้ะลูก วันนี้อยู่ทานข้าวเย็นด้วยกันก่อนนะค่อยกลับ เดี๋ยวแม่จะลงมือทำกับ
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-12-14หลงตะวัน อย่าเอาฉันไปเปรียบเทียบกับใคร
ตอนที่ 9 เมื่อถึงเวลารับประทานอาหารเย็นทุกคนก็ต่างมากันพร้อมหน้าพร้อมตาที่ห้องรับประทานอาหาร หลังจากนั้นธาราธรก็แนะนำโซเฟียกับภูผาพร้อมกับทานตะวัน “ไอ้ภู นี่คือโซเฟียเพื่อนกูที่เรียนที่ฝรั่งเศสด้วยกัน…ส่วนนี่คือภูผาเพื่อนผมเองครับ” “ยินดีที่ได้รู้จักนะคะคุณภูผาสุดหล่อ” “ยินดีที่ได้รู้จักเช่นกันครับคุณโซเฟีย” “ส่วนนี่…ทานตะวัน เด็กกำพร้าที่แม่ผมอุปการะ” เมื่อธาราธรพูดจบก็ทำเอาทุกคนรู้สึกตกใจให้กับคำพูดของเขา โดยเฉพาะตะวันเธอมีสีหน้าเจื่อนลงทันทีก่อนจะยกมือไหว้ผู้ที่มีอายุเยอะกว่าอย่างโซเฟียด้วยความนอบน้อม “สวัสดีค่ะ” “สวัสดีจ้ะ” หญิงสาวรับไหว้อย่างไม่ค่อยจะเต็มใจนัก อีกทั้งยังมองเด็กสาวตรงหน้าอย่างเหยียดๆ เมื่อคุณนายดารินทร์เห็นเช่นนั้นจึงรู้สึกไม่พอใจผู้หญิงที่ขึ้นชื่อว่าเป็นเพื่อนของลูกชายคนนี้ขึ้นมาทันที “ฉันเลี้ยงทานตะวันมาตั้งแต่เด็ก และฉันก็รักตะวันเหมือนลูกสาวของฉันคนหนึ่งถึงแม้เธอจะไม่ใช่เลือดเนื้อเชื้อไขของฉันก็ตาม และถ้าใครที่ไม่ให้เกียรติทานตะวันก็ถือว่าหยามหน้าฉันด้วยเหมือนกัน เข้าใจไหมตาเขื่อน!” คุณนายดารินทร์พูดขึ้นอย่างเหลืออด และอดจะพูดจาตำหนิลูกชายตั
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-12-14หลงตะวัน สร้างความคุ้นเคย
ตอนที่ 10 ธาราธรเข้ามาช่วยคนงานในไร่คัดเลือกองุ่น ถึงเขาจะเป็นเจ้าของไร่แต่เขามักจะทำอะไรทุกอย่างเฉกเช่นคนงานในไร่ เขามักจะลงมือทำอะไรด้วยตัวเองเสมอ แต่วันนี้ชายหนุ่มกลับไม่มีสมาธิทำงาน ที่สำคัญไม่ว่าคนงานจะทำอะไรก็มักจะขัดหูขัดตาเขาตลอด “เขื่อนข๋า…เขื่อน คุณมัวแต่ทำอะไรอยู่คะ ในไร่ร้อนก็ร้อน โซเฟียอยากออกไปข้างนอกเขื่อนพาโซเฟียไปได้ไหมคะ” หญิงสาวพูดขึ้นในขณะที่ถือร่มในมือข้างหนึ่ง และมืออีกข้างหนึ่งก็ถือพัดวีไปมาเมื่อพัดดับความร้อน “ผมไม่ว่าง คุณไม่เห็นรึไงว่าผมทำงานอยู่ ถ้าอยากออกไปข้างนอกก็ให้ลุงวิรัตน์ขับรถให้ก็แล้วกัน” “แต่โซเฟียอยากให้เขื่อนพาไปนี่คะ” หญิงสาวพูดขึ้นพร้อมกับทำง้ำหน้างอ “ผมต้องทำงาน ถ้าคุณมาสร้างปัญหาให้ผมในขณะที่ผมทำงานอยู่แบบนี้คุณก็ควรกลับฝรั่งเศสไปซะโซเฟีย!” ธาราธรพูดขึ้นอย่างเหลืออดเช่นกัน วันนี้เขายิ่งรู้สึกอารมณ์ไม่ดีอยู่ก่อนแล้ว “ทำไมเขื่อนพูดแบบนี้คะ โซเฟียอุตส่าห์บินข้ามน้ำข้ามทะเลเพื่อตามเขื่อนมาถึงที่นี่ เขื่อนยังมาไล่โซเฟียได้อีกหรอคะ...เขื่อนใจร้ายที่สุด” พูดจบหญิงสาวก็บีบน้ำตาร้องไห้ออกมาเพื่อเรี
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-12-14หลงตะวัน ไปเที่ยวพักผ่อน
ตอนที่ 11 หลังจากเธอต้องเผชิญกับเหตุการณ์อันวาบหวามก่อนหน้านั้นทานตะวันก็เอาแต่เงียบมาตลอดทาง เธอไม่แม้แต่จะขยับเขยื้อนและยังคงนั่งนิ่งอยู่บนรถเหมือนหุ่นยนต์ที่ไร้ความรู้สึก ทั้งคู่ต่างนิ่งเงียบมาตลอดเส้นทางจนกระทั่งขับรถมาถึงบ้าน ทานตะวันเปิดประตูลงจากรถอย่างรีบร้อนโดยไม่รออีกคน เธอรีบวิ่งขึ้นไปบนห้องนอนส่วนตัวทันทีก่อนจะร้องไห้ออกมาด้วยความเจ็บปวดหัวใจ “ตะวันทำอะไรให้คุณเขื่อนถึงได้เกลียดตะวันขนาดนี้ ฮือออ..!” น้ำเสียงแหบเครือถูกพ่นออกมาเบาๆน้ำตาหยดใสๆต่างไหลรินออกมาไม่ขาดสายจนหมอนเปียกชุ่มไปด้วยหยดน้ำตา เธอร้องไห้ออกมาอย่างเอาเป็นเอาตายอยู่แบบนั้นภายในห้องเพราะเธอนึกไม่ถึงว่าธาราธรจะกล้าทำอะไรกับเธอแบบนี้ คงเป็นเพราะเธอไม่ใช่น้องสาวแท้ๆของเขาใช่ไหมเขาถึงได้ทำกับเธอเหมือนเธอไม่มีหัวใจและไม่มีความรู้สึก ทานตะวันได้แต่นึกไปถึงเหตุการณ์ก่อนหน้านี้เหมือนกับคนที่หัวใจแตกสลาย ~ 2 อาทิตย์ต่อมา~ หลังจากวันนั้นทานตะวันก็เอาแต่หลบหน้าหลบตาธาราธรและเก็บตัวอยู่แต่ในห้อง เธอแทบจะไม่พูดจากับใครจนทุกคนอดสงสัยไม่ได้ว่าทานตะวันกำลังมีปัญหาอะไรอยู่
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-12-14หลงตะวัน ผัวคนแรกNC+
ตอนที่12 เมื่อคนตัวโตแทรกตัวเข้ามาภายในห้องแล้วเขาจึงรีบหันไปกดล็อกประตูห้องทันที ก่อนจะใช้สายตาคมไล่ระดับมองเธอขึ้นลงตั้งแต่หัวจรดเท้า เขาไม่เข้าใจตัวเองเหมือนกันว่าต้องทำแบบนี้ทำไม เขารู้เพียงแค่ว่าเขาเกลียดเด็กสาวตรงหน้านี้และเขาอยากจะแกล้งเธอ เขาอยากจะทำให้เธอเจ็บปวด มันสะใจเขาดี! “คะ คุณเขื่อน อะ ออกไปนะคะ!” มือเรียวเล็กของเธอดันแผงอกแกร่งของคนตัวโตให้ถอยออกห่างจากตัว เมื่อคนตัวสูงกว่าเดินเข้าหาเธออย่างช้าๆ “ทำไมเธอถึงชอบไปใกล้ชิดสนิทสนมกับไอ้ภูมากนัก ชอบมากหรอห๊ะ!เวลาที่ผู้ชายแตะต้องตัว!!” “คุณเขื่อนปล่อยตะวันนะคะ ตะวันเจ็บ!!” ทานตะวันพยายามแกะมือเขาออกเมื่อธาราธรดึงข้อมือของเธอกระชากเข้าหาตัว ก่อนจะจ้องมองเข้าไปในดวงตากลมโตของเธอที่กำลังสั่นระริกและน้ำตาคลอเบ้า บ่งบอกได้ว่าตอนนี้เธอกำลังกลัวเขาเป็นอย่างมาก “อย่ามาทำเป็นดีดดิ้นไปหน่อยเลย ทั้งๆที่เธอมันร่านผู้ชายไปทั่ว อยากได้เพื่อนฉันเป็นผัวจนตัวสั่น!!” เพี๊ยะ!!! “คนเลว!!” ฝ่ามือเรียวบางฟาดเข้าไปที่ใบหน้าคมคายของธาราธรเต็มแรง และผลักแผงอกของเขาให้ออกห่า
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-12-14หลงตะวัน แอบตาม
ตอนที่13 ทางด้านฝั่งของไร่ธาราธรโซเฟียตื่นขึ้นมาอีกทีก็เกือบจะบ่ายสองโมงแล้ว หญิงสาวเดินลงมาข้างล่างก็รู้สึกได้ว่าภายในบ้านเงียบเชียบแปลกๆและไม่เห็นใครเลย ‘ทุกคนหายไปไหนกันหมดนะ’ หญิงสาวลูกครึ่งได้แต่คิดในใจคนเดียว “เขื่อนไปไหนเหรอคะคุณแม่?” หญิงสาวถามขึ้นเมื่อเห็นคุณหญิงดารินทร์กำลังนั่งอ่านหนังสืออยู่ตรงโซฟาภายในห้องรับแขก “ไปเที่ยวทะเล!!” “อะไรนะคะ? ไปเที่ยวทะเล!! แล้วไปตอนไหน ไปกับใครบ้างคะทำไมไม่เห็นเขื่อนบอกโซเฟียว่าจะไปทะเลเลย!!” “อ้าว...แล้วเธอเองเป็นคนสำคัญของลูกชายฉันตั้งแต่ตอนไหนไม่ทราบเขาถึงจะชวนเธอน่ะ” “คุณแม๊!! ทำไมพูดแบบนี้ละคะ” หญิงสาวพูดขึ้นเสียงดังอย่างไม่ค่อยพอใจเท่าไหร่นัก “รึมันไม่จริงล่ะยะ ถ้าเธอเป็นคนสำคัญของลูกชายฉัน ทำไมตาเขื่อนถึงไม่บอกและไม่คิดจะชวนเธอไปด้วยละแม่โซฟี…” “โซฟี….โซฟีแบบกระชับรึเปล่าคะคุณนาย คิก คิก” กระปุกสาวใช้ในบ้านต่างหัวเราะร่วนขึ้นมาอย่างพออกพอใจ เมื่อได้ยินผู้เป็นเจ้านายเรียกชื่อเพื่อนสาวของธาราธรว่
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-12-14
บทล่าสุด
หลงตะวัน หลงตะวัน(จบบริบูรณ์)
ตอนที่ 47 (จบบริบูรณ์) ~ 4 ปีผ่านไป ~ “โสนน้อยเรือนงามของลุงภูผาอยู่ไหนน๊า… ไหนใครเอ่ยบอกว่าอยากได้ชุดเจ้าหญิงเอลซ่า วันนี้ลุงภูผาได้มาตั้งสามชุดแน่ะสวยๆทั้งนั้นเลย” “ลุงภูผามาแล้ว…!!” น้ำเสียงเจื้อยแจ้วเอ่ยขึ้นอย่างตื่นเต้นดีใจ ศุภรดา ศิรชล หรือน้องโสน (สะ-โหน) วัยสามขวบครึ่งรีบวิ่งแจ้นออกมาหาลุงภูผา ก่อนเขาจะก้มลงไปอุ้มสาวน้อยชูขึ้นมาแนบอกด้วยความรักและเอ็นดู “ไหนชุดเจ้าหญิงเอลซ่าของโสนล่ะคะลุงภูผา” “หื้ม…ต้องหอมแก้มลุงก่อนนะคะถึงจะได้เห็นชุดสวย” ฟอด ฟอด!! “แก้มลุงภูผาหอมชื่นใจจังเลยค่ะ” “แหม๋…พอได้ยินเรื่องของฝากนี่รู้งานเลยนะลูก” ทานตะวันพูดขึ้นเมื่อเห็นลูกสาวตัวน้อยกำลังออดอ้อนคุณลุงภูผา โสนติดลุงภูผาของเขามากเพราะมักจะคอยได้ของเล่น ของกิน และชุดสวยๆจากลุงภูผาอยู่เป็นประจำ ไม่ว่าจะอยากได้อะไรเธอก็มักจะออดอ้อน และภูผาเองก็มักจะตามใจหลานสาวตัวน้อยๆคนนี้เสมอจนโสนเองได้ใจจนเคยตัว และภูผาจึงกลายเป็นแขกคนสำคัญประจำบ้านศิรชลไปแล้ว “วันนี้พี่ภูอยู่ทานข้าวเย็นด้วยกันที่นี่นะคะ” “ครับ” ทานตะวันและภูผานั่งคุยกันภายในห้องรับแขก ส่วนคุณนายดารินทร์ ท่านธีระและขิมเดินท
หลงตะวัน วันแต่งงานNC+
ตอนที่ 46 …1 เดือนต่อมา… ~วันแต่งงาน~ ขบวนขันหมากตั้งขบวนร้องเพลงแห่เสียงดังขับขานมาตั้งแต่ด้านหน้าของไร่ธาราธร ทุกคนสนุกสนานครื้นเครงต่างร้องเพลงขับขานดังก้องไปทั่วท้องถนน วันนี้เป็นฤกษ์งามยามดีของคู่บ่าวสาวป้ายแดง ธาราธรเดินขบวนขันหมากตามประเพณีไทยเพื่อเข้าสู่พื้นที่ภายในไร่องุ่นอันกว้างขวางที่จัดเตรียมงานไว้อย่างอลังการ แขกเหรื่อในงานต่างเริ่มทยอยกันมาเรื่อยๆ ไม่ว่าจะเป็นแขกผู้ใหญ่ที่มีชื่อเสียงในจังหวัดและกลุ่มเพื่อนๆของทั้งฝ่ายชายและฝ่ายหญิงที่ทั้งสองเชิญมา เจนจิราและเจตนิพัทธ์ก็มาร่วมงานในครั้งนี้ด้วย แม้ตัวเจตนิพัทธ์เองจะอกหักและไม่ค่อยจะกินเส้นกับเจ้าบ่าวป้ายแดงสักเท่าไหร่ แต่เขาก็ยังคงมาแสดงความยินดีกับคนที่ตัวเองแอบรักอย่างจริงใจ นอกจากนี้ยังมีภูผาที่มาร่วมแสดงความยินดีในครั้งนี้ด้วยเช่นกัน ถึงแม้ก่อนหน้านี้จะตัดขาดความสัมพันธ์การเป็นเพื่อนระหว่างเขากับธาราธรไป อย่างน้อยตอนนี้เขาก็พอจะยอมรับความจริงได้บ้างแล้ว ในเมื่อทานตะวันและเพื่อนของเขารักกัน หากทั้งสองตัดสินใจที่จะแต่งงานและใช้ชีวิตคู่ด้วยกันเขาก็ควรจะยินดีกับทั้งสองคน วัน
หลงตะวัน อาการแปลกๆ NC+
ตอนที่ 45 ธาราธรเปิดประตูเข้าไปในห้องก็พบว่าคนตัวเล็กนอนอยู่บนเตียงนอน เขาเดินอ้อมมาหยุดอยู่ตรงหน้าทานตะวันที่กำลังนอนหลับตาพริ้ม “นอนอย่างกับคนไม่ได้นอนมาทั้งคืนเลยนะยัยตัวแสบ” ธาราธรบ่นเบาๆคนเดียวก่อนจะก้มลงจูบหน้าผากมนเกลี้ยงเกลาของเธอเบาๆอย่างรักใคร่หวงแหนก่อนจะเลื่อนริมฝีปากหนาลงมาประกบริมฝีปากอวบอิ่มของเธอเบาๆ เขาอดไม่ได้ที่จะก้มลงจูบเธอ บางทีก็อดคิดไม่ได้ว่าเธอทำของใส่หรือเปล่าเขาถึงได้หลงหัวปักหัวปำขนาดนี้ ธาราธรยังคงจูบริมฝีปากเธอเบาๆอย่างอ้อยอิ่งอยู่แบบนั้นจนคนตัวเล็กเริ่มรู้สึกตัว “อื้อ” “ตื่นแล้วหรอ” “พี่เขื่อน...เข้ามาทำไมคะ” “พี่เอาไอ้นี่มาให้ตะวันตรวจน่ะ” ธาราธรยื่นที่ตรวจครรภ์ให้กับทานตะวันก่อนจะส่งรอยยิ้มหวานให้กับเธอ “นี่มัน...ที่ตรวจครรภ์นี่คะ!” “ใช่ครับพี่อยากให้ตะวันลองตรวจดู!!” “ตรวจทำไมเหรอคะ?” “คุณแม่บอกว่าอาการที่ตะวันเป็นอยู่ตอนนี้ เหมือนตอนที่คุณแม่...ท้อง” “ทะ ท้องเหรอคะ” “อื้ม” “แล้วถ้าตะวัน ทะ ท้องขึ้นมาจริงๆ ตะวันจะเลี้ยงลูกได้ไหมคะ ตะวันจะ
หลงตะวัน ตัวเหม็น
ตอนที่ 44 ~ 2เดือนผ่านไป~ หลังจากเหตุการณ์วันนั้นที่ห้องอาหารของโรงแรมดัง อาทิตย์ต่อมาโซเฟียก็เข้ามาหาธาราธรที่ไร่องุ่นแต่ครอบครัวของธาราธรไม่มีใครต้อนรับเธอ โดยเฉพาะคุณนายดารินทร์ที่ขัดขวางทุกอย่าง เพราะไม่อยากให้โซเฟียเข้ามามีบทบาทในชีวิตของลูกชายอีก จึงจำเป็นจะต้องตัดไฟตั้งแต่ต้นลม เพราะผู้หญิงอย่างโซเฟียอาจจะมาสร้างความวุ่นวายให้กับชีวิตคู่ของธาราธรและทานตะวันที่ซึ่งกำลังจะแต่งงานกันในเดือนหน้านี้ คุณนายดารินทร์เลยสั่งให้คนงานในไร่ห้ามโซเฟียเข้ามาภายในไร่ธาราธรเด็ดขาด ถ้าใครปล่อยให้เข้ามาได้โทษคือไล่ออกสถานเดียว ทางด้านโซเฟียเองเมื่อรู้ว่าธาราธรกำลังจะแต่งงานกับทานตะวัน และตัวเธอเองแทบจะมองไม่เห็นทางไหนเลยสักทางที่จะสามารถแย่งเอาชายหนุ่มกลับมาได้ เพราะตอนนี้หัวใจของธาราธรมีให้กับผู้หญิงที่ชื่อทานตะวันเพียงแค่คนเดียว โซเฟียเลยเลือกที่จะยอมถอยออกมาดีกว่าที่จะดันทุรัง ช่วงนี้ภายในไร่ธาราธรกำลังยุ่งๆเรื่องเตรียมงานแต่ง ทั้งตัวธาราธรและทานตะวันเองก็วุ่นวายกับการเลือกชุดเลือกการ์ดแต่งงานและถ่ายพรีเวดดิ้ง เพราะงานแต่งงานของเจ้าของไร่องุ่นที่กว้างขวางที่สุด
หลงตะวัน ร้ายมาร้ายกลับ
ตอนที่ 43 โซเฟียยอมลุกออกมานั่งที่โต๊ะของตัวเองแต่ก็ยังไม่วายคอยเฝ้ามองดูคนสองคนที่กระหนุงกระหนิงกันเป็นพิเศษจนเธอรู้สึกหมั่นไส้ จากที่ไม่ค่อยชอบทานตะวันเป็นทุนเดิมอยู่แล้ว ตอนนี้เธอกลับรู้สึกเกลียดเด็กคนนี้มากกว่าเข้าไปอีก ธาราธรเองก็ดูเปลี่ยนไปเยอะมาก และที่เขาเปลี่ยนไปก็คงจะเป็นเพราะเด็กสาวคนนี้ ไหนจะท่าทางที่ดูเอาอกเอาใจเด็กสาวนั่นอีก คงจะหลงเด็กคนนี้ไม่เบาเลยสินะ โซเฟียได้แต่คิดในใจอย่างหมั่นไส้ “คงจะแอบแซ่บกันแล้วล่ะสิ!” โซเฟียพูดขึ้นเบาๆคนเดียวอย่างเหยียดๆ ธาราธรคอยตักอาหารจานโน้นทีจานนี้ทีให้กับคนตัวเล็กอย่างเอาใจ ตอนนี้หน้าตาที่ดูเรียบเฉยจนดูเย็นชาของเธอมองจากดาวอังคารเขาดูออกว่าเธอกำลังโกรธเขา จากที่จะพาเธอออกมาหาอะไรทานกันข้างนอกเหมือนกับคู่รักทั่วๆไป แต่กลับต้องมาเจอกับบุคคลที่ไม่อยากจะเจอเลยพลอยทำให้เสียบรรยากาศไปหมด “ตะวันอิ่มแล้วค่ะ” มือเรียวสวยรวบช้อนก่อนจะยกแก้วน้ำขึ้นดื่มโดยไม่ยอมมองหรือสบตากับคนตรงหน้า และเธอก็ไม่สนใจเขา “ทำไมอิ่มเร็วจังเพิ่งทานไปนิดเดียวเอง” “ตะวันทานไม่ลงค่ะ” “ตะวันโกรธอะไรพี่หรือเปล่า?
หลงตะวัน กลัวเมีย
ตอนที่ 42 ธาราธรถอนตัวตนอันใหญ่โตของเขาออกจากร่องสวาทของเธอ ก่อนจะมองดูน้ำรักขาวขุ่นผลงานของตัวเองที่ไหลย้อนออกมาจากร่องรักของเธออย่างไม่วางตา เขาพอใจกับผลงานชิ้นเอกของตัวเองก่อนจะยกยิ้มมุมปาก สายตาคมกริบเหลือบมองไปเห็นใบหน้าหวานของเธอที่แดงซ่านด้วยความอายอย่างน่ารัก ก่อนคนตัวเล็กระรีบเบือนหน้าหนีไปด้วยความอับอาย “ไม่ต้องอายพี่หรอกเพราะร่างกายทุกส่วนของตะวัน…พี่เห็นมาหมดแล้ว” ‘บ้าจริง ทำไมหัวใจของเธอต้องเต้นแรง ร่างกายของเธอร้อนรุ่มทุกครั้งที่เขาสัมผัส อีกทั้งเธอยังไม่เคยที่จะปฏิเสธเขาได้เลย’ ทานตะวันได้แต่คิดในใจอย่างนึกอาย.. “ที่ผ่านมาตะวันเจ็บมากใช่ไหม?” “……” ทานตะวันไม่ตอบเธอทำได้แค่มองสบตาคนตัวโตที่ไม่รู้ว่าเขากำลังคิดอะไรอยู่ ที่ผ่านมาตั้งแต่ตอนเธอยังเด็ก ตอนนั้นเธออายุ8ขวบ เขาเองอายุ18ปี อายุของเขากับเธอห่างกัน10ปี เขาคิดแค่ว่าเขาเกลียดเธอ เกลียดเด็กที่พ่อแม่รับมาอุปการะ เกลียดเพราะคิดว่าเธอจะมาเป็นภาระให้กับครอบครัว เกลียดเพราะกลัวเธอจะมาแย่งทุกสิ่งทุกอย่างจากเขาและน้องสาวของเขา ทั้งที่เธอเองเป็นเด็กดี และน่ารัก
หลงตะวัน เราไม่ได้ทำกันนานแล้วนะNC+
ตอนที่ 41 หลังจากรับประทานอาหารกันเสร็จสรรพแล้ว ทุกคนก็ต่างแยกย้ายกันไปพักผ่อนตามอัธยาศัย ตะวันเองก็ขึ้นไปอาบน้ำแต่งตัวก่อนเสียงเคาะประตูห้องจะดังขึ้น ก๊อก ก๊อก ก๊อก!! “ตะวันจ้ะ ตะวัน” ขิมเรียกตะวันอยู่หน้าห้อง สักพักเพียงไม่นานทานตะวันก็เดินออกมาเปิดประตู “พี่ขิมมีอะไรหรือเปล่าคะ” “ตะวันมาดูหนังเป็นเพื่อนพี่หน่อยสิจ้ะ คืนนี้ก็นอนเป็นเพื่อนพี่ด้วยเลย…พอดีพี่อยากดูหนังผีน่ะ แต่ไม่กล้าดูคนเดียว แหะแหะ” ขิมเอ่ยชวนขึ้นพร้อมกับส่งรอยยิ้มแหยๆให้ตะวัน “ได้เลยค่ะ งั้นพี่ขิมรอตะวันแป้บนึงนะคะ เดี๋ยวตะวันเข้าไปเอาเสื้อคลุมก่อนค่ะ” “จ้า” หลังจากทานตะวันออกไปดูหนังผีเป็นเพื่อนขิมที่ห้องไม่นานนักธาราธรก็แอบเข้ามาในห้องของเธอ เขาตั้งใจไว้ว่ายังไงคืนนี้เขาจะจับเธอกินให้ได้ ไม่อย่างงั้นเขาคงนอนไม่หลับทั้งคืนแน่ๆ แต่สิ่งที่ตั้งใจไว้กลับไม่เป็นอย่างที่เขาคิด เพียงแค่ร่างสูงใหญ่เดินเข้ามาในห้องแต่กลับไม่พบคนตัวเล็ก ก่อนเขาจะหันไปเปิดไฟและเดินสำรวจดูทุกซอกทุกมุมแต่ก็ไม่เจอแม้แต่เงาของเธอ อารมณ์หงุดหงิดไม่พอใจเริ่มประเดประดังเข้ามาท
หลงตะวัน คืนนี้…พี่ขอนะ
ตอนที่ 40 ภูผาเดินออกมาจากไร่องุ่นและขับรถกระชากออกไปอย่างรวดเร็วตามอารมณ์โมโหของตัวเองที่ถึงขีดสุด เขาโกรธที่ธาราธรเพื่อนสนิทเพียงคนเดียวหักหลัง ตลอดเวลาคอยกันท่าเขากับตะวันมาตลอด ปากบอกว่าเกลียด ปากบอกว่าไม่ชอบ แต่สุดท้ายกลับกลืนน้ำลายตัวเอง ถ้าเป็นผู้ชายคนอื่นที่ไม่ใช่ธาราธรตัวเขาเองคงจะไม่เจ็บถึงขนาดนี้ “คุณเขื่อน ตะวันเดินเองได้ค่ะ” ทานตะวันพูดขึ้นเมื่อมือหนาของอีกคนบีบข้อมือของเธอกึ่งเดินกึ่งลากเข้ามาภายในบ้าน “ตาเขื่อนนั่นทำอะไรลูก แขนน้องแดงหมดแล้วนะ!” คุณนายดารินทร์พูดขึ้นเมื่อเห็นธาราธรดึงกระชากแขนทานตะวันเข้ามาในบ้าน “คุณแม่ก็ถามลูกสาวตัวดีของคุณแม่ดูสิ ว่าทำไมไปยืนกอดกันกับผู้ชายคนอื่นที่ไม่ใช่ผัวตัวเองแบบนั้น” “นี่มันเรื่องอะไรกันลูกตะวัน” “ไม่ใช่แบบนั้นนะคะแม่ดา ตะวันไม่ได้คิดอะไรกับพี่ภูนะคะ ตะวันคิดกับพี่ภูแค่พี่ชายเท่านั้น พี่ภูเขาแค่ขอกอดตะวันในฐานะน้องสาวเป็นครั้งสุดท้าย ตะวันก็เลย...” “ให้มันกอด เหอะ!” ธาราธรพูดแทรกขึ้นมาโดยที่พยายามข่มอารมณ์ขุ่นมัวของตัวเองเอาไว้ เขาโกรธ เขาหึง เขาหวงทำไมเ
หลงตะวัน มึงกับกูขาดกัน
ตอนที่ 39 เมื่อทุกคนรับประทานอาหารเช้ากันเสร็จแล้ว คุณนายดารินทร์และท่านธีระก็เรียกให้ธาราธรและทานตะวันไปพบที่ห้องรับแขก เพื่อจะได้ปรึกษาหารือกันเรื่องงานแต่งงานที่ยังไม่ได้ข้อสรุปที่แน่ชัด “ตกลงตะวันยอมแต่งงานกับพี่เขื่อนเขาแล้วใช่ไหมลูก” ท่านธีระถามขึ้นเมื่อทุกคนอยู่กันพร้อมหน้าพร้อมตาแล้ว “เอ่อ…ค่ะคุณพ่อ” “พ่อขอบคุณนะลูกที่หนูให้โอกาสลูกชายของพ่อได้ดูแลหนู” น้ำเสียงทุ้มที่แฝงไปด้วยความห่วงใยเอ่ยขึ้นอีกครั้ง “เรื่องวันเวลาล่ะ ยังจะถือเอาฤกษ์สะดวกอยู่ไหมเขื่อน” ผู้เป็นพ่อหันไปถามลูกชายเพียงคนเดียวที่เอาแต่ยกยิ้มชอบใจขึ้นมาบ้าง “ผมตกลงกับน้องว่าภายในสามเดือนนี้ครับคุณพ่อ” “อืม ก็ยังดีกว่าภายในสองอาทิตย์เพราะนั่นมันก็เร็วเกินไป” “หลังจากนี้เขื่อนต้องดูแลน้องให้ดีๆนะลูก และที่สำคัญเขื่อนกับตะวันจะต้องแยกห้องนอนกันจนกว่าจะถึงวันแต่งงาน ในระหว่างนี้เขื่อนต้องห้ามยุ่งเกี่ยวกับน้องเด็ดขาด!” คุณนายดารินทร์พูดขึ้นด้วยน้ำเสียงจริงจังหนักแน่น “อะไรนะครับคุณแม่!! ผมไม่ทำแบบนั้นแน่ๆครับ!” “แค่สามเด
