ปากไม่ตรงกับใจ

ตอนที่8

รถยนต์คันหรูได้วิ่งเข้ามาจอดภายในบริเวณบ้าน ภูพาเพื่อนบ้านคนสนิทของครอบครัวศิรชลได้เดินเข้ามาในบ้านพร้อมกับของฝากมากมายที่ถือมาเต็มไม้เต็มมือ

“อ้าว ตาภู วันนี้หอบอะไรมาอีกล่ะลูกพะรุงพะรังเชียว” คุณนายดารินทร์ถามขึ้นก่อนชายหนุ่มรูปหล่อจะยกมือไหว้อย่างนอบน้อมหลังจากเด็กรับใช้ในบ้านเดินมาช่วยเอาของที่ชายหนุ่มถือมาไปเก็บ

“สวัสดีครับคุณแม่”

“ไหว้พระเถอะลูก...แล้วนี่ได้อะไรมาเต็มไม้เต็มมือเชียว”

“อ่อ พอดีวันนี้ผมเข้าไปตลาดน่ะครับ เห็นผลไม้ถูกๆวางขายกันเยอะเลย ผมก็เลยช่วยอุดหนุนแม่ค้าเขาหน่อยเลยซื้อมาฝากคุณแม่ด้วยครับ”

“ขอบใจนะพ่อคุณที่นึกถึงแม่”

“ไม่เป็นไรครับคุณแม่ เอ่อ…แล้วนี่น้องตะวันยังไม่เลิกเรียนอีกเหรอครับ” ภูผาถามขึ้นพลันสายตาคมก็สอดส่องมองหาคนตัวเล็กไปมา

“กลับมาแล้วจ้ะสงสัยคงกำลังง่วนอยู่กับการคัดเลือกองุ่นน่ะลูก มาถึงปุ๊บก็เข้าไปในไร่ช่วยคนงานคนอื่นๆคัดองุ่นเลย” คุณนายดารินทร์พูดขึ้น

“งั้นเดี๋ยวผมขอตัวไปหาน้องตะวันในไร่ก่อนนะครับคุณแม่”

“จ้ะลูก วันนี้อยู่ทานข้าวเย็นด้วยกันก่อนนะค่อยกลับ เดี๋ยวแม่จะลงมือทำกับข้าวไว้รอ”

“ครับคุณแม่” หลังจากจบบทสนทนาแล้วภูผาก็รีบเดินเข้าไปในไร่องุ่นเพื่อตามหาคนตัวเล็กที่เขาแทบจะคิดถึงเธอตลอดเป็นเวลาหลายวันที่ผ่านมา คุณนายดารินทร์พอจะรู้ว่าภูผาชอบทานตะวัน และนั่นคุณนายดารินทร์ก็ไม่ได้ขัดขวางอะไร เพราะถ้าหากตะวันชอบภูผาเช่นกันคุณนายดารินทร์ก็คงจะนอนตายตาหลับ เพราะภูผาถือว่าเป็นผู้ชายที่ดีและเพียบพร้อมคนหนึ่งเลยก็ว่่าได้

ทานตะวันกำลังง่วนอยู่กับการคัดเลือกพวงองุ่นไว้สำหรับผลิตไวน์ส่งออก องุ่นทุกลูกต้องผ่านการคัดเลือกเป็นอย่างดี เริ่มตั้งแต่การเพาะปลูกองุ่นเป็นขั้นตอนแรกและเป็นขั้นตอนพื้นฐานของการผลิตไวน์ และกระบวนการทำไวน์ทั้งหมดเลยก็ว่าได้ เพราะเราไม่สามารถได้ไวน์ที่ดีได้ถ้าหากคุณภาพของส่วนผสมหลักนั้นไม่ดีพอ โดยเริ่มตั้งแต่การปลูกเลยทีเดียว และองุ่นจะถูกเก็บเมื่อถึงกำหนดระยะเวลาที่เหมาะสม แต่ช่วงเวลาของการเก็บเกี่ยวนั้นขึ้นอยู่กับหลายปัจจัย เช่น สภาพภูมิอากาศ พื้นที่การผลิต ประเภทขององุ่น ประเภทของไวน์ และความมีกลิ่นหอมของความสุก ทุกอย่างล้วนแต่ต้องพิถีพิถันและคัดสรรคุณภาพให้ดีที่สุด

“คุณหนูไปพักเถอะครับเดี๋ยวผมทำตรงนี้เอง” นะนนท์พูดขึ้นเมื่อเห็นตะวันหมกมุ่นอยู่กับการคัดเลือกพวงองุ่นอย่างใจจดใจจ่อและพิถีพิถัน ตั้งแต่เลิกเรียนมาเด็กสาวก็ยังไม่ได้พักเลย

“ไม่เป็นไรค่ะพี่นนท์ ตะวันก็ทำแบบนี้ของตะวันเกือบทุกวันอยู่แล้ว วันนี้ตะวันไม่มีการบ้านด้วยค่ะ ตะวันเลยอยากช่วยงานในไร่บ้าง”

“เฮ้อ...เอาอย่างนั้นก็ได้ครับ มาครับงั้นเดี๋ยวผมช่วยตรงนี้ด้วยก็แล้วกันจะได้เสร็จเร็วๆ”

“ค่ะพี่นนท์”

ทั้งสองคนหนุ่มสาวต่างช่วยกันคัดเลือกพวงองุ่นอย่างตั้งอกตั้งใจ โดยที่ไม่เห็นว่ามีสายตาของใครอีกคนที่กำลังจ้องมองอยู่ ธาราธรพาโซเฟียเดินเที่ยวชมไร่ไปเรื่อยๆจนหญิงสาวรู้สึกอยากเข้าห้องน้ำเลยขอตัวไปทำธุระส่วนตัวข้างในบ้าน เขาเลยเดินตรวจตราในไร่จนมาเจอกับทานตะวันที่กำลังช่วยคนงานคัดเลือกองุ่นอยู่อย่างตั้งอกตั้งใจ จนกระทั่งลูกชายป้าน้อมเดินเข้ามาช่วยและท่าทางดูสนิทสนมกันเป็นพิเศษ จนธาราธรเองรู้สึกไม่ค่อยจะพอใจในความสนิทสนมของทั้งสองคนอย่างไม่ทราบสาเหตุ

ธาราธรเรียกคนงานในไร่อีกคนให้ไปเรียกนะนนท์มาแบกเข่งองุ่นเข้าไปที่โรงกลั่นไวน์ หลังจากนะนนท์ไปทำตามหน้าที่ที่ถูกเรียกใช้แล้ว ธาราธรจึงเดินเข้าไปหาทานตะวันอย่างเงียบๆ ร่างสูงใหญ่เดินไปช้อนข้างหลังโดยอีกคนไม่รู้ตัว และเธอกำลังตัดช่อองุ่นต่ออย่างตั้งอกตั้งใจ

“พวงนี้มันยังไม่สุก เธอไม่เห็นหรือไง” น้ำเสียงทุ้มของธาราธรพูดขึ้นจากทางด้านหลังของตะวันจนเธอต้องสะดุ้งโยงด้วยความตกใจของเจ้าของเสียงทุ้มต่ำ

“อุ๊ย! คะ คุณเขื่อน!!” ตะวันพูดชื่อของเขาขึ้นด้วยความตกใจ

“มานี่! ฉันจะสอนให้ เพราะถ้าเธอเก็บแบบนี้แล้วรสชาติไวน์ของฉันไม่ได้เรื่องเพราะองุ่นที่เธอเลือกมันไม่ได้ประสิทธิภาพ แล้วใครเขาจะสั่งไวน์ของฉัน”

ธาราธรเอื้อมมือหนาไปจับมือของเรียวเล็กของเธอที่ถือกรรไกรอยู่ในมือในท่าทางดูเหมือนโอบกอดจากทางด้านหลัง ซึ่งเขาไม่เข้าใจตัวเองเหมือนกันว่าทำแบบนี้ทำไม

“เธอต้องดูให้ดีก่อนจะตัดพวงองุ่นออกมาว่าพวงไหนมันสุกหรือไม่สุก การเก็บองุ่นต้องใช้เวลามากเพราะพวงองุ่นของแต่ละเถามันจะสุกไม่เท่ากัน เธอต้องดูให้ดีๆก่อนจะลงมือตัดมัน….แบบนี้ เข้าใจใช่ไหม?”

“อะ เอ่อ เข้าใจค่ะ” ตะวันพูดขึ้นตอบรับพลันเบี่ยงตัวหลบออกจากคนตัวโตพลางก้มหน้าก้มตาไม่ยอมสบตาอีกคน ก่อนจะเอาพวงองุ่นวางลงในเข่ง และหันหลังตั้งท่าจะเดินออกไป

“นั่นเธอจะไปไหน!?” ธาราธรถามขึ้นเมื่อเห็นคนตัวเล็กกำลังจะเดินออกไปโดยไม่พูดไม่จาอะไรกับเขาสักคำ อีกทั้งเธอยังไม่แม้แต่จะมองหน้าเขาเลยด้วยซ้ำ

“เอ่อ ตะวันจะกลับแล้วค่ะ ตะวันว่าจะไปช่วยแม่ดาทำอาหารเย็น”

“เธอกำลังหลบหน้าฉันอยู่!!”

“ไม่ใช่นะคะคุณเขื่อน!” ตะวันรีบพูดปฏิเสธขึ้นมาทันทีเพราะกลัวเขาจะโมโหและไม่พอใจเธอขึ้นมาอีก

“แต่ตอนนี้เธอกำลังพยายามหลบหน้าฉันอยู่”

“ตะวันแค่...จะพยายามอยู่ให้ห่างจากคุณเขื่อนไว้ อย่างที่คุณเขื่อนเคยบอกค่ะ”

เธอเอ่ยขึ้นมาเสียงสั่นโดยที่ยังก้มหน้าก้มตามองพื้น หลังจากเธอพูดแบบนั้นก็พลันทำให้เขานึกขึ้นได้ว่าเคยเตือนเด็กคนนี้ไปแล้วครั้งหนึ่ง ว่าให้อยู่ห่างๆคนอย่างเขาเอาไว้ และนั่นทำให้ธาราธรเองไม่เข้าใจว่าทำไมตัวเขาเองกลับเป็นฝ่ายอยากจะเข้าหาเธอแทน

“น้องตะวัน!! อยู่ที่นี่เองพี่ตามหาตั้งนาน” ภูผาพูดขึ้นเมื่อเห็นเธอกำลังสนทนากันอยู่กับเพื่อนสนิทอย่างธาราธร ภูผาเห็นที่เพื่อนทำท่าทางเหมือนโอบกอดทานตะวันโดยการสอนเลือกตัดพวงองุ่น ภูผาเองได้แต่เก็บคำถามนี้เอาไว้ในใจว่าทำไมธาราธรถึงทำอะไรแบบนี้กับคนที่ไม่ใช่น้องสาวแท้ๆของตัวเอง

“พี่ภูตามหาตะวันมีอะไรรึเปล่ะคะ?”

“พอดีพี่ซื้อของมาฝากน้องตะวันเยอะแยะเลยครับ”

“ลำบากอีกแล้วนะคะพี่ภู ถ้างั้นตะวันขอตัวเข้าบ้านก่อนนะคะ จะได้ไปช่วยแม่ดาทำอาหารด้วยค่ะ”

“ครับน้องตะวัน” เมื่อพูดจบตะวันก็รีบเดินเลี่ยงไปจากตรงนั้นทันที พร้อมกับถอนหายใจออกมาเบาๆอย่างรู้สึกโล่ง ปล่อยให้ภูผากับธาราธรพูดคุยกันต่อตามประสาเพื่อนสนิท

“มึงมาที่นี่มีอะไรหรือเปล่า?” ธาราธรถามขึ้น

“กูต้องมีอะไรก่อนหรือไงถึงจะมาที่นี่ได้…กูแค่มาหาน้องตะวันเหมือนที่กูเคยมาตลอดในช่วงที่มึงไม่อยู่ มันก็เป็นเรื่องปกติของกูอยู่แล้ว ไม่เห็นแปลก!”

“เออ!”

“แต่คนที่แปลก…ก็คือมึง!”

ภูผาพูดขึ้นเสียงเข้มพร้อมกับจ้องเข้าไปในดวงตาของเพื่อนราวกับว่ากำลังจับผิด เขาแค่อยากจะรู้ว่าไอ้เพื่อนคนที่มันคอยแต่จะรังเกียจทานตะวันมาตั้งแต่เด็ก จู่ๆจะมายืนสอนน้องสาวต่างสายเลือดตัดพวงองุ่นแบบนี้ เป็นใครก็ต้องว่าแปลก

“กูมีอะไรแปลก!?” ธาราธรถามขึ้นอีกครั้งด้วยสีหน้าเรียบนิ่ง

“มึงคิดยังไงกับน้องตะวัน?” ภูผาถามขึ้นด้วยสีหน้าจริงจังและรอคำตอบจากธาราธรอย่างใจจดใจจ่อ

“ทำไมกูต้องคิดอะไร ยัยเด็กนั่นก็เป็นแค่ตัวภาระของครอบครัวกูก็แค่นั้น!”

“กูชอบน้องตะวัน ชอบมาตั้งนานแล้ว และกูก็หวังว่ามึงจะไม่ขัดขวาง ถ้าหากว่ากูจะเดินหน้าจีบน้องตะวันอย่างจริงจัง!” ภูผาพูดขึ้นด้วยแววตาที่แน่วแน่และจริงจัง น้ำเสียงของเขาบ่งบอกได้ว่าเขาจริงจังทุกคำพูดที่เอ่ยออกมา

“นั่นมันเรื่องของมึง”

“เออ กูแค่บอกไว้ในฐานะที่มึงเป็นพี่ชาย”

“อืม” ธาราธรตอบรับเพียงสั้นๆแค่นั้น แต่ภายในใจเขากลับเกิดคำถามตีกันยุ่งเหยิง ทำไมเขาถึงไม่อยากให้ตะวันไปยุ่งเกี่ยวกับภูผาเพื่อนของเขา ทั้งที่ภูผาเองก็ถือได้ว่าเป็นผู้ชายที่ดีและเพียบพร้อมคนหนึ่งเลยก็ว่าได้ แต่ในใจของเขาตอนนี้กลับนึกอยากจะขัดขวางให้สองคนนี้ไม่ต้องลงเอยกัน ซึ่งเขาก็ไม่เข้าใจตัวเองเหมือนกันว่าทำไม