เข้าสู่ระบบแชร์
สร้างความคุ้นเคย
ปรับปรุงล่าสุด:
2024-12-14 11:26:51บทที่เกี่ยวข้อง
หลงตะวัน ไปเที่ยวพักผ่อน
ตอนที่ 11 หลังจากเธอต้องเผชิญกับเหตุการณ์อันวาบหวามก่อนหน้านั้นทานตะวันก็เอาแต่เงียบมาตลอดทาง เธอไม่แม้แต่จะขยับเขยื้อนและยังคงนั่งนิ่งอยู่บนรถเหมือนหุ่นยนต์ที่ไร้ความรู้สึก ทั้งคู่ต่างนิ่งเงียบมาตลอดเส้นทางจนกระทั่งขับรถมาถึงบ้าน ทานตะวันเปิดประตูลงจากรถอย่างรีบร้อนโดยไม่รออีกคน เธอรีบวิ่งขึ้นไปบนห้องนอนส่วนตัวทันทีก่อนจะร้องไห้ออกมาด้วยความเจ็บปวดหัวใจ “ตะวันทำอะไรให้คุณเขื่อนถึงได้เกลียดตะวันขนาดนี้ ฮือออ..!” น้ำเสียงแหบเครือถูกพ่นออกมาเบาๆน้ำตาหยดใสๆต่างไหลรินออกมาไม่ขาดสายจนหมอนเปียกชุ่มไปด้วยหยดน้ำตา เธอร้องไห้ออกมาอย่างเอาเป็นเอาตายอยู่แบบนั้นภายในห้องเพราะเธอนึกไม่ถึงว่าธาราธรจะกล้าทำอะไรกับเธอแบบนี้ คงเป็นเพราะเธอไม่ใช่น้องสาวแท้ๆของเขาใช่ไหมเขาถึงได้ทำกับเธอเหมือนเธอไม่มีหัวใจและไม่มีความรู้สึก ทานตะวันได้แต่นึกไปถึงเหตุการณ์ก่อนหน้านี้เหมือนกับคนที่หัวใจแตกสลาย ~ 2 อาทิตย์ต่อมา~ หลังจากวันนั้นทานตะวันก็เอาแต่หลบหน้าหลบตาธาราธรและเก็บตัวอยู่แต่ในห้อง เธอแทบจะไม่พูดจากับใครจนทุกคนอดสงสัยไม่ได้ว่าทานตะวันกำลังมีปัญหาอะไรอยู่
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-12-14หลงตะวัน ผัวคนแรกNC+
ตอนที่12 เมื่อคนตัวโตแทรกตัวเข้ามาภายในห้องแล้วเขาจึงรีบหันไปกดล็อกประตูห้องทันที ก่อนจะใช้สายตาคมไล่ระดับมองเธอขึ้นลงตั้งแต่หัวจรดเท้า เขาไม่เข้าใจตัวเองเหมือนกันว่าต้องทำแบบนี้ทำไม เขารู้เพียงแค่ว่าเขาเกลียดเด็กสาวตรงหน้านี้และเขาอยากจะแกล้งเธอ เขาอยากจะทำให้เธอเจ็บปวด มันสะใจเขาดี! “คะ คุณเขื่อน อะ ออกไปนะคะ!” มือเรียวเล็กของเธอดันแผงอกแกร่งของคนตัวโตให้ถอยออกห่างจากตัว เมื่อคนตัวสูงกว่าเดินเข้าหาเธออย่างช้าๆ “ทำไมเธอถึงชอบไปใกล้ชิดสนิทสนมกับไอ้ภูมากนัก ชอบมากหรอห๊ะ!เวลาที่ผู้ชายแตะต้องตัว!!” “คุณเขื่อนปล่อยตะวันนะคะ ตะวันเจ็บ!!” ทานตะวันพยายามแกะมือเขาออกเมื่อธาราธรดึงข้อมือของเธอกระชากเข้าหาตัว ก่อนจะจ้องมองเข้าไปในดวงตากลมโตของเธอที่กำลังสั่นระริกและน้ำตาคลอเบ้า บ่งบอกได้ว่าตอนนี้เธอกำลังกลัวเขาเป็นอย่างมาก “อย่ามาทำเป็นดีดดิ้นไปหน่อยเลย ทั้งๆที่เธอมันร่านผู้ชายไปทั่ว อยากได้เพื่อนฉันเป็นผัวจนตัวสั่น!!” เพี๊ยะ!!! “คนเลว!!” ฝ่ามือเรียวบางฟาดเข้าไปที่ใบหน้าคมคายของธาราธรเต็มแรง และผลักแผงอกของเขาให้ออกห่า
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-12-14หลงตะวัน แอบตาม
ตอนที่13 ทางด้านฝั่งของไร่ธาราธรโซเฟียตื่นขึ้นมาอีกทีก็เกือบจะบ่ายสองโมงแล้ว หญิงสาวเดินลงมาข้างล่างก็รู้สึกได้ว่าภายในบ้านเงียบเชียบแปลกๆและไม่เห็นใครเลย ‘ทุกคนหายไปไหนกันหมดนะ’ หญิงสาวลูกครึ่งได้แต่คิดในใจคนเดียว “เขื่อนไปไหนเหรอคะคุณแม่?” หญิงสาวถามขึ้นเมื่อเห็นคุณหญิงดารินทร์กำลังนั่งอ่านหนังสืออยู่ตรงโซฟาภายในห้องรับแขก “ไปเที่ยวทะเล!!” “อะไรนะคะ? ไปเที่ยวทะเล!! แล้วไปตอนไหน ไปกับใครบ้างคะทำไมไม่เห็นเขื่อนบอกโซเฟียว่าจะไปทะเลเลย!!” “อ้าว...แล้วเธอเองเป็นคนสำคัญของลูกชายฉันตั้งแต่ตอนไหนไม่ทราบเขาถึงจะชวนเธอน่ะ” “คุณแม๊!! ทำไมพูดแบบนี้ละคะ” หญิงสาวพูดขึ้นเสียงดังอย่างไม่ค่อยพอใจเท่าไหร่นัก “รึมันไม่จริงล่ะยะ ถ้าเธอเป็นคนสำคัญของลูกชายฉัน ทำไมตาเขื่อนถึงไม่บอกและไม่คิดจะชวนเธอไปด้วยละแม่โซฟี…” “โซฟี….โซฟีแบบกระชับรึเปล่าคะคุณนาย คิก คิก” กระปุกสาวใช้ในบ้านต่างหัวเราะร่วนขึ้นมาอย่างพออกพอใจ เมื่อได้ยินผู้เป็นเจ้านายเรียกชื่อเพื่อนสาวของธาราธรว่
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-12-14หลงตะวัน อย่าคิดว่าเธอจะได้นอนNC+
ตอนที่14 หลังจากภูผากลับไปแล้วทั้งสามคนก็ต่างแยกย้ายกันกลับห้องพักส่วนตัว ทางด้านทานตะวันเองก็รีบอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้า เพราะวันนี้เธอรู้สึกเหนื่อยและเพลียมากๆ เลยอยากจะพักผ่อน อีกทั้งยังรู้สึกตัวรุมๆเหมือนจะเป็นไข้อีกด้วย ก๊อก ก๊อก ก๊อก!! เสียงเคาะประตูดังขึ้นทำให้ทานตะวันที่กำลังนอนพักผ่อนอยู่บนเตียงถึงกับสะดุ้งโหยงและดีดตัวลุกขึ้นนั่งทันที ร่างเล็กค่อยๆเดินไปส่องตาแมวตรงประตูดูว่าใครมาก่อนจะรีบเปิดประตูห้องให้กับบุคคลที่รออยู่ด้านนอก “พี่ขิมมีอะไรรึป่าวคะ?” “พอดีพี่ลืมสายชาร์จแบตน่ะ ขอยืมของตะวันหน่อยจ้ะ” ขิมพูดขึ้นเพราะเธอกับตะวันใช้โทรศัพท์รุ่นเดียวกัน “ได้ค่ะพี่ขิม รอแป้บนึงนะคะ” ทานตะวันเดินเข้าไปหยิบเอาที่ชาร์จแบตมาให้ผู้เป็นพี่สาวก่อนจะยื่นให้กับขิมทันที “ขอบใจนะจ้ะ ไว้เดี๋ยวพี่เอามาคืนนะ” “เดี๋ยวค่อยคืนพรุ่งนี้ก็ได้ค่ะพี่ขิม ของตะวันชาร์จไว้เต็มเรียบร้อยแล้ว” “ได้จ้า งั้นเดี๋ยวพี่ไปก่อนนะ ฝันดีนะจ้ะ” “ฝันดีเช่นกันนะคะพี่ขิม” เมื่อจบการสนทนาแล้วทานตะวันก็เดินขึ้นมานอนพ
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-12-14หลงตะวัน เป็นห่วง…แต่ปากแข็ง
ตอนที่15 ทานตะวันตื่นมาในเช้าของวันใหม่และเธอก็เธอตื่นมาในอ้อมกอดของคนที่ทำร้ายเธอ ย่ำยีเธอ เมื่อนึกไปถึงเหตุการณ์ที่เขาทำกับเธอเมื่อคืนพลันน้ำตาก็ต่างไหลรินลงมาอาบแก้ม ก่อนเธอจะค่อยๆยกแขนแกร่งของเขาให้ออกไปจากการโอบกอดเธอเบาๆ แต่เพียงแค่เธอขยับแขนเขาออกเขาก็ยิ่งกระชับอ้อมแขนแน่นขึ้น “อย่าเพิ่งลุกไปไหนนะ...ฉันขอนอนต่ออีกหน่อย” ธาราธรพูดขึ้นเสียงด้วยน้ำเสียงอู้อี้ในขณะที่เขายังคงหลับตาอยู่ “ขะ ขยับออกไปหน่อยค่ะ ตะวันจะไปอาบน้ำ” ธาราธรเลิกคิ้วหนาขึ้นก่อนจะกระพริบตาถี่ๆ มองคนตัวเล็ก “ฉันขอนอนกอดเธออีกหน่อยไม่ได้หรือไง จะรีบลุกไปไหน!” “ไม่ได้ค่ะ…เอาแขนออกไปค่ะคุณเขื่อน” “เธอกินยาที่ฉันวางไว้อยู่ตรงหัวเตียงนั่นซะ ถ้ากลับไปที่ไร่ฉันจะพาเธอไปคลินิก” “ปะ ไปคลินิก…ไปทำไมคะ?” “ฉันจะพาเธอไปปรึกษาหมอ…เรื่องคุมกำเนิด” “คุณเขื่อน!! คุณพูดเรื่องบ้าๆอะไรของคุณ” “เรื่องบ้าอะไรกันล่ะ ฉันจะไม่ยอมนอนกับเธอแค่ครั้งนี้ครั้งเดียวแน่ และมันต้องมีครั้งต่อไปๆ!!” ธาราธรพูดขึ้นอย่างไม่รู้สึกรู้สาอะไร เพราะเขาก็เป็นคนตรงไปตรงมาแบ
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-12-14หลงตะวัน ทำตัวแปลกๆ
ตอนที่16 เช้าของวันใหม่ทุกคนตื่นแต่เช้าไปสนามบินเพื่อเดินทางกลับไปยังไร่ธาราธร จนกระทั่งเดินทางมาถึงทุกคนก็ต่างแยกย้ายกันไปพักผ่อนตามอัธยาศัย ส่วนธาราธรเองก็มุ่งตรงไปที่ไร่เพื่อตรวจดูความเรียบร้อยต่างๆในระหว่างช่วงที่เขาไม่ได้อยู่ “ตะวันเป็นยังไงบ้างลูกไปเที่ยวสนุกไหม” คุณนายดารินทร์ถามขึ้นเมื่อเห็นทานตะวันเดินเข้ามา “เอ่อ...สนุกดีค่ะแม่ดา” เธอตอบเพียงสั้นๆ ด้วยใบหน้าที่หม่นหมองเหมือนคนไม่มีความสุขเลยสักนิด “แต่คำว่าสนุกกับสีหน้าของหนูมันสวนทางกันนะลูก…ตะวันมีปัญหาอะไรหนูบอกแม่ได้นะ” คุณนายดารินทร์พูดขึ้นด้วยความห่วงใยพลางเอามือลูบหัวผู้ที่เปรียบเสมือนลูกเบาๆอย่างรักใคร่ “อาทิตย์หน้าหนูก็จะจบม.ปลายแล้วค่ะแม่ดา ช่วงนี้เลยอาจจะเครียดเรื่องเรียนมากไปหน่อย” “นั่นสินะ…พอจบแล้วทีนี้หนูก็คงจะจากอกแม่ไปเรียนที่อื่น แม่คงคิดถึงหนูมากแน่ๆลูก” คุณนายดารินทร์โอบกอดเด็กสาวตรงหน้าอย่างรักใคร่เอ็นดู ตอนนี้เธอโตเป็นสาวเต็มตัวและพร้อมจะใช้ชีวิตในแบบที่ตัวเองอยากจะเป็นแล้ว ต่อไปเธอจะได้เรียนรู้โลกภายนอกมากขึ้นและคงจะไม่ได้อยู่แค่ในไร่องุ่นแห่งนี้เหมือน
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-12-14หลงตะวัน ขัดขวางทุกอย่าง
ตอนที่17 หลังจากรับประทานอาหารเที่ยงเสร็จแล้ว ภูผาก็นั่งคุยกันกับทานตะวันที่ห้องรับแขกอยู่พักใหญ่ๆ โดยมีคนหน้าตาเคร่งขรึมอีกคนนั่งอ่านหนังสืออยู่อีกมุมหนึ่งซึ่งไม่ไกลเท่าไหร่นัก ทั้งภูผาและตะวันเองก็เลยรู้สึกไม่ค่อยจะเป็นส่วนตัว “น้องตะวันครับ พี่ว่าเราออกไปเดินเล่นข้างนอกดีไหมครับ อยู่ในนี้มันน่าเบื่อ!!” น้ำเสียงนิ่งๆที่แฝงไปด้วยคำพูดเหน็บแนมเอ่ยขึ้น ก่อนจะพลันสายตาหันไปมองทางธราธรอย่างไม่ค่อยจะพอใจนัก “แต่ข้างนอกแดดมันร้อนนะคะพี่ภู” “ไม่เดินไปไหนไกลหรอกครับ รอบๆบริเวณบ้านนี่แหละ” “งั้นก็ได้ค่ะพี่ภู” ทั้งสองคนหนุ่มสาวเดินออกสนทนากันต่อข้างนอก ปล่อยให้อีกคนทำหน้าหงุดหงิดด้วยอารมณ์ฉุนเฉียวอยู่ในห้องรับแขก เขาไม่พอใจที่ทานตะวันทำตัวใกล้ชิดสนิทสนมกับภูผา และเขาก็ต้องมาทนนั่งฟังทั้งสองคนนั้นคุยกันอยู่นานสองนาน เพราะไม่อยากจะปล่อยให้ภูผากับทานตะวันได้อยู่ด้วยกันสองต่อสอง แต่แล้วภูผาเพื่อนของเขาก็หาเรื่องชวนตะวันออกไปเดินคุยกันข้างนอก และนั่นกลับทำให้เขาโมโหมากยิ่งขึ้นไปอีก “อาทิตย์หน้าตะวันจะจบม.ปลายแล้ว ตะวันคงจะไปเรียนต่อที่กรุงเทพ ตะวันจะ
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-12-14หลงตะวัน เธอต้องรับผิดชอบ
ตอนที่18 ภายในรถยนต์คันหรูธาราธรลอบมองใบหน้าหวานของคนตัวเล็กที่นั่งมาด้วยข้างๆหลายต่อหลายครั้ง ส่วนอีกคนได้แต่หันมองออกไปทางนอกหน้าต่าง โดยพยายามจะไม่สนใจคนตัวโต แต่เขาก็เอาแต่จ้องมองเธออยู่บ่อยๆโดยไม่พูดไม่จาอะไรสักคำ จนอดไม่ได้ที่เธอจะเป็นฝ่ายถามคำถามขึ้นมา “คุณเขื่อน” “หื้ม??” “คุณเขื่อนจะพาตะวันไปไหนคะ” “ไปคลินิก” “คุณเขื่อน!!” ทานตะวันเรียกชื่อเขาขึ้นมาเสียงดังอีกครั้งอย่างไม่พอใจ เพราะเขากำลังจะทำในสิ่งที่เขาเคยพูดไว้กับเธอเมื่อตอนไปเที่ยวทะเลจริงๆสินะ ทำไมเขาถึงได้ใจร้ายกับเธอนัก “ทำไม เรียกชื่อฉันบ่อยๆแบบนี้ กลัวจะลืมชื่อผัวตัวเองรึไง?!” “นี่คุณเขื่อน! หยุดพูดจาอะไรแบบนี้สักทีได้ไหมคะ คุณเขื่อนกับตะวันเราสองคนไม่ได้มีอะไรเกี่ยวข้องกัน!” มือหนารีบหักพวงมาลัยเลี้ยวเข้าจอดข้างทางทันทีด้วยห้วงอารมณ์ฉุนเฉียว “เธอแน่ใจเหรอว่าเธอกับฉันเราไม่มีอะไรเกี่ยวข้องกัน...ตะวัน” น้ำเสียงเรียบนิ่งแต่แฝงไปด้วยรวามดุดันเอ่ยถามออกไป ดวงตาคมจ้องตาเธอไม่กะพริบเพื่อรอฟังคำตอบจากเธอ “ค่ะ!” “แล้วถ้าแบบนี้ล่ะ…พอจะเกี่ยวข้องกัน
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-12-14
บทล่าสุด
หลงตะวัน หลงตะวัน(จบบริบูรณ์)
ตอนที่ 47 (จบบริบูรณ์) ~ 4 ปีผ่านไป ~ “โสนน้อยเรือนงามของลุงภูผาอยู่ไหนน๊า… ไหนใครเอ่ยบอกว่าอยากได้ชุดเจ้าหญิงเอลซ่า วันนี้ลุงภูผาได้มาตั้งสามชุดแน่ะสวยๆทั้งนั้นเลย” “ลุงภูผามาแล้ว…!!” น้ำเสียงเจื้อยแจ้วเอ่ยขึ้นอย่างตื่นเต้นดีใจ ศุภรดา ศิรชล หรือน้องโสน (สะ-โหน) วัยสามขวบครึ่งรีบวิ่งแจ้นออกมาหาลุงภูผา ก่อนเขาจะก้มลงไปอุ้มสาวน้อยชูขึ้นมาแนบอกด้วยความรักและเอ็นดู “ไหนชุดเจ้าหญิงเอลซ่าของโสนล่ะคะลุงภูผา” “หื้ม…ต้องหอมแก้มลุงก่อนนะคะถึงจะได้เห็นชุดสวย” ฟอด ฟอด!! “แก้มลุงภูผาหอมชื่นใจจังเลยค่ะ” “แหม๋…พอได้ยินเรื่องของฝากนี่รู้งานเลยนะลูก” ทานตะวันพูดขึ้นเมื่อเห็นลูกสาวตัวน้อยกำลังออดอ้อนคุณลุงภูผา โสนติดลุงภูผาของเขามากเพราะมักจะคอยได้ของเล่น ของกิน และชุดสวยๆจากลุงภูผาอยู่เป็นประจำ ไม่ว่าจะอยากได้อะไรเธอก็มักจะออดอ้อน และภูผาเองก็มักจะตามใจหลานสาวตัวน้อยๆคนนี้เสมอจนโสนเองได้ใจจนเคยตัว และภูผาจึงกลายเป็นแขกคนสำคัญประจำบ้านศิรชลไปแล้ว “วันนี้พี่ภูอยู่ทานข้าวเย็นด้วยกันที่นี่นะคะ” “ครับ” ทานตะวันและภูผานั่งคุยกันภายในห้องรับแขก ส่วนคุณนายดารินทร์ ท่านธีระและขิมเดินท
หลงตะวัน วันแต่งงานNC+
ตอนที่ 46 …1 เดือนต่อมา… ~วันแต่งงาน~ ขบวนขันหมากตั้งขบวนร้องเพลงแห่เสียงดังขับขานมาตั้งแต่ด้านหน้าของไร่ธาราธร ทุกคนสนุกสนานครื้นเครงต่างร้องเพลงขับขานดังก้องไปทั่วท้องถนน วันนี้เป็นฤกษ์งามยามดีของคู่บ่าวสาวป้ายแดง ธาราธรเดินขบวนขันหมากตามประเพณีไทยเพื่อเข้าสู่พื้นที่ภายในไร่องุ่นอันกว้างขวางที่จัดเตรียมงานไว้อย่างอลังการ แขกเหรื่อในงานต่างเริ่มทยอยกันมาเรื่อยๆ ไม่ว่าจะเป็นแขกผู้ใหญ่ที่มีชื่อเสียงในจังหวัดและกลุ่มเพื่อนๆของทั้งฝ่ายชายและฝ่ายหญิงที่ทั้งสองเชิญมา เจนจิราและเจตนิพัทธ์ก็มาร่วมงานในครั้งนี้ด้วย แม้ตัวเจตนิพัทธ์เองจะอกหักและไม่ค่อยจะกินเส้นกับเจ้าบ่าวป้ายแดงสักเท่าไหร่ แต่เขาก็ยังคงมาแสดงความยินดีกับคนที่ตัวเองแอบรักอย่างจริงใจ นอกจากนี้ยังมีภูผาที่มาร่วมแสดงความยินดีในครั้งนี้ด้วยเช่นกัน ถึงแม้ก่อนหน้านี้จะตัดขาดความสัมพันธ์การเป็นเพื่อนระหว่างเขากับธาราธรไป อย่างน้อยตอนนี้เขาก็พอจะยอมรับความจริงได้บ้างแล้ว ในเมื่อทานตะวันและเพื่อนของเขารักกัน หากทั้งสองตัดสินใจที่จะแต่งงานและใช้ชีวิตคู่ด้วยกันเขาก็ควรจะยินดีกับทั้งสองคน วัน
หลงตะวัน อาการแปลกๆ NC+
ตอนที่ 45 ธาราธรเปิดประตูเข้าไปในห้องก็พบว่าคนตัวเล็กนอนอยู่บนเตียงนอน เขาเดินอ้อมมาหยุดอยู่ตรงหน้าทานตะวันที่กำลังนอนหลับตาพริ้ม “นอนอย่างกับคนไม่ได้นอนมาทั้งคืนเลยนะยัยตัวแสบ” ธาราธรบ่นเบาๆคนเดียวก่อนจะก้มลงจูบหน้าผากมนเกลี้ยงเกลาของเธอเบาๆอย่างรักใคร่หวงแหนก่อนจะเลื่อนริมฝีปากหนาลงมาประกบริมฝีปากอวบอิ่มของเธอเบาๆ เขาอดไม่ได้ที่จะก้มลงจูบเธอ บางทีก็อดคิดไม่ได้ว่าเธอทำของใส่หรือเปล่าเขาถึงได้หลงหัวปักหัวปำขนาดนี้ ธาราธรยังคงจูบริมฝีปากเธอเบาๆอย่างอ้อยอิ่งอยู่แบบนั้นจนคนตัวเล็กเริ่มรู้สึกตัว “อื้อ” “ตื่นแล้วหรอ” “พี่เขื่อน...เข้ามาทำไมคะ” “พี่เอาไอ้นี่มาให้ตะวันตรวจน่ะ” ธาราธรยื่นที่ตรวจครรภ์ให้กับทานตะวันก่อนจะส่งรอยยิ้มหวานให้กับเธอ “นี่มัน...ที่ตรวจครรภ์นี่คะ!” “ใช่ครับพี่อยากให้ตะวันลองตรวจดู!!” “ตรวจทำไมเหรอคะ?” “คุณแม่บอกว่าอาการที่ตะวันเป็นอยู่ตอนนี้ เหมือนตอนที่คุณแม่...ท้อง” “ทะ ท้องเหรอคะ” “อื้ม” “แล้วถ้าตะวัน ทะ ท้องขึ้นมาจริงๆ ตะวันจะเลี้ยงลูกได้ไหมคะ ตะวันจะ
หลงตะวัน ตัวเหม็น
ตอนที่ 44 ~ 2เดือนผ่านไป~ หลังจากเหตุการณ์วันนั้นที่ห้องอาหารของโรงแรมดัง อาทิตย์ต่อมาโซเฟียก็เข้ามาหาธาราธรที่ไร่องุ่นแต่ครอบครัวของธาราธรไม่มีใครต้อนรับเธอ โดยเฉพาะคุณนายดารินทร์ที่ขัดขวางทุกอย่าง เพราะไม่อยากให้โซเฟียเข้ามามีบทบาทในชีวิตของลูกชายอีก จึงจำเป็นจะต้องตัดไฟตั้งแต่ต้นลม เพราะผู้หญิงอย่างโซเฟียอาจจะมาสร้างความวุ่นวายให้กับชีวิตคู่ของธาราธรและทานตะวันที่ซึ่งกำลังจะแต่งงานกันในเดือนหน้านี้ คุณนายดารินทร์เลยสั่งให้คนงานในไร่ห้ามโซเฟียเข้ามาภายในไร่ธาราธรเด็ดขาด ถ้าใครปล่อยให้เข้ามาได้โทษคือไล่ออกสถานเดียว ทางด้านโซเฟียเองเมื่อรู้ว่าธาราธรกำลังจะแต่งงานกับทานตะวัน และตัวเธอเองแทบจะมองไม่เห็นทางไหนเลยสักทางที่จะสามารถแย่งเอาชายหนุ่มกลับมาได้ เพราะตอนนี้หัวใจของธาราธรมีให้กับผู้หญิงที่ชื่อทานตะวันเพียงแค่คนเดียว โซเฟียเลยเลือกที่จะยอมถอยออกมาดีกว่าที่จะดันทุรัง ช่วงนี้ภายในไร่ธาราธรกำลังยุ่งๆเรื่องเตรียมงานแต่ง ทั้งตัวธาราธรและทานตะวันเองก็วุ่นวายกับการเลือกชุดเลือกการ์ดแต่งงานและถ่ายพรีเวดดิ้ง เพราะงานแต่งงานของเจ้าของไร่องุ่นที่กว้างขวางที่สุด
หลงตะวัน ร้ายมาร้ายกลับ
ตอนที่ 43 โซเฟียยอมลุกออกมานั่งที่โต๊ะของตัวเองแต่ก็ยังไม่วายคอยเฝ้ามองดูคนสองคนที่กระหนุงกระหนิงกันเป็นพิเศษจนเธอรู้สึกหมั่นไส้ จากที่ไม่ค่อยชอบทานตะวันเป็นทุนเดิมอยู่แล้ว ตอนนี้เธอกลับรู้สึกเกลียดเด็กคนนี้มากกว่าเข้าไปอีก ธาราธรเองก็ดูเปลี่ยนไปเยอะมาก และที่เขาเปลี่ยนไปก็คงจะเป็นเพราะเด็กสาวคนนี้ ไหนจะท่าทางที่ดูเอาอกเอาใจเด็กสาวนั่นอีก คงจะหลงเด็กคนนี้ไม่เบาเลยสินะ โซเฟียได้แต่คิดในใจอย่างหมั่นไส้ “คงจะแอบแซ่บกันแล้วล่ะสิ!” โซเฟียพูดขึ้นเบาๆคนเดียวอย่างเหยียดๆ ธาราธรคอยตักอาหารจานโน้นทีจานนี้ทีให้กับคนตัวเล็กอย่างเอาใจ ตอนนี้หน้าตาที่ดูเรียบเฉยจนดูเย็นชาของเธอมองจากดาวอังคารเขาดูออกว่าเธอกำลังโกรธเขา จากที่จะพาเธอออกมาหาอะไรทานกันข้างนอกเหมือนกับคู่รักทั่วๆไป แต่กลับต้องมาเจอกับบุคคลที่ไม่อยากจะเจอเลยพลอยทำให้เสียบรรยากาศไปหมด “ตะวันอิ่มแล้วค่ะ” มือเรียวสวยรวบช้อนก่อนจะยกแก้วน้ำขึ้นดื่มโดยไม่ยอมมองหรือสบตากับคนตรงหน้า และเธอก็ไม่สนใจเขา “ทำไมอิ่มเร็วจังเพิ่งทานไปนิดเดียวเอง” “ตะวันทานไม่ลงค่ะ” “ตะวันโกรธอะไรพี่หรือเปล่า?
หลงตะวัน กลัวเมีย
ตอนที่ 42 ธาราธรถอนตัวตนอันใหญ่โตของเขาออกจากร่องสวาทของเธอ ก่อนจะมองดูน้ำรักขาวขุ่นผลงานของตัวเองที่ไหลย้อนออกมาจากร่องรักของเธออย่างไม่วางตา เขาพอใจกับผลงานชิ้นเอกของตัวเองก่อนจะยกยิ้มมุมปาก สายตาคมกริบเหลือบมองไปเห็นใบหน้าหวานของเธอที่แดงซ่านด้วยความอายอย่างน่ารัก ก่อนคนตัวเล็กระรีบเบือนหน้าหนีไปด้วยความอับอาย “ไม่ต้องอายพี่หรอกเพราะร่างกายทุกส่วนของตะวัน…พี่เห็นมาหมดแล้ว” ‘บ้าจริง ทำไมหัวใจของเธอต้องเต้นแรง ร่างกายของเธอร้อนรุ่มทุกครั้งที่เขาสัมผัส อีกทั้งเธอยังไม่เคยที่จะปฏิเสธเขาได้เลย’ ทานตะวันได้แต่คิดในใจอย่างนึกอาย.. “ที่ผ่านมาตะวันเจ็บมากใช่ไหม?” “……” ทานตะวันไม่ตอบเธอทำได้แค่มองสบตาคนตัวโตที่ไม่รู้ว่าเขากำลังคิดอะไรอยู่ ที่ผ่านมาตั้งแต่ตอนเธอยังเด็ก ตอนนั้นเธออายุ8ขวบ เขาเองอายุ18ปี อายุของเขากับเธอห่างกัน10ปี เขาคิดแค่ว่าเขาเกลียดเธอ เกลียดเด็กที่พ่อแม่รับมาอุปการะ เกลียดเพราะคิดว่าเธอจะมาเป็นภาระให้กับครอบครัว เกลียดเพราะกลัวเธอจะมาแย่งทุกสิ่งทุกอย่างจากเขาและน้องสาวของเขา ทั้งที่เธอเองเป็นเด็กดี และน่ารัก
หลงตะวัน เราไม่ได้ทำกันนานแล้วนะNC+
ตอนที่ 41 หลังจากรับประทานอาหารกันเสร็จสรรพแล้ว ทุกคนก็ต่างแยกย้ายกันไปพักผ่อนตามอัธยาศัย ตะวันเองก็ขึ้นไปอาบน้ำแต่งตัวก่อนเสียงเคาะประตูห้องจะดังขึ้น ก๊อก ก๊อก ก๊อก!! “ตะวันจ้ะ ตะวัน” ขิมเรียกตะวันอยู่หน้าห้อง สักพักเพียงไม่นานทานตะวันก็เดินออกมาเปิดประตู “พี่ขิมมีอะไรหรือเปล่าคะ” “ตะวันมาดูหนังเป็นเพื่อนพี่หน่อยสิจ้ะ คืนนี้ก็นอนเป็นเพื่อนพี่ด้วยเลย…พอดีพี่อยากดูหนังผีน่ะ แต่ไม่กล้าดูคนเดียว แหะแหะ” ขิมเอ่ยชวนขึ้นพร้อมกับส่งรอยยิ้มแหยๆให้ตะวัน “ได้เลยค่ะ งั้นพี่ขิมรอตะวันแป้บนึงนะคะ เดี๋ยวตะวันเข้าไปเอาเสื้อคลุมก่อนค่ะ” “จ้า” หลังจากทานตะวันออกไปดูหนังผีเป็นเพื่อนขิมที่ห้องไม่นานนักธาราธรก็แอบเข้ามาในห้องของเธอ เขาตั้งใจไว้ว่ายังไงคืนนี้เขาจะจับเธอกินให้ได้ ไม่อย่างงั้นเขาคงนอนไม่หลับทั้งคืนแน่ๆ แต่สิ่งที่ตั้งใจไว้กลับไม่เป็นอย่างที่เขาคิด เพียงแค่ร่างสูงใหญ่เดินเข้ามาในห้องแต่กลับไม่พบคนตัวเล็ก ก่อนเขาจะหันไปเปิดไฟและเดินสำรวจดูทุกซอกทุกมุมแต่ก็ไม่เจอแม้แต่เงาของเธอ อารมณ์หงุดหงิดไม่พอใจเริ่มประเดประดังเข้ามาท
หลงตะวัน คืนนี้…พี่ขอนะ
ตอนที่ 40 ภูผาเดินออกมาจากไร่องุ่นและขับรถกระชากออกไปอย่างรวดเร็วตามอารมณ์โมโหของตัวเองที่ถึงขีดสุด เขาโกรธที่ธาราธรเพื่อนสนิทเพียงคนเดียวหักหลัง ตลอดเวลาคอยกันท่าเขากับตะวันมาตลอด ปากบอกว่าเกลียด ปากบอกว่าไม่ชอบ แต่สุดท้ายกลับกลืนน้ำลายตัวเอง ถ้าเป็นผู้ชายคนอื่นที่ไม่ใช่ธาราธรตัวเขาเองคงจะไม่เจ็บถึงขนาดนี้ “คุณเขื่อน ตะวันเดินเองได้ค่ะ” ทานตะวันพูดขึ้นเมื่อมือหนาของอีกคนบีบข้อมือของเธอกึ่งเดินกึ่งลากเข้ามาภายในบ้าน “ตาเขื่อนนั่นทำอะไรลูก แขนน้องแดงหมดแล้วนะ!” คุณนายดารินทร์พูดขึ้นเมื่อเห็นธาราธรดึงกระชากแขนทานตะวันเข้ามาในบ้าน “คุณแม่ก็ถามลูกสาวตัวดีของคุณแม่ดูสิ ว่าทำไมไปยืนกอดกันกับผู้ชายคนอื่นที่ไม่ใช่ผัวตัวเองแบบนั้น” “นี่มันเรื่องอะไรกันลูกตะวัน” “ไม่ใช่แบบนั้นนะคะแม่ดา ตะวันไม่ได้คิดอะไรกับพี่ภูนะคะ ตะวันคิดกับพี่ภูแค่พี่ชายเท่านั้น พี่ภูเขาแค่ขอกอดตะวันในฐานะน้องสาวเป็นครั้งสุดท้าย ตะวันก็เลย...” “ให้มันกอด เหอะ!” ธาราธรพูดแทรกขึ้นมาโดยที่พยายามข่มอารมณ์ขุ่นมัวของตัวเองเอาไว้ เขาโกรธ เขาหึง เขาหวงทำไมเ
หลงตะวัน มึงกับกูขาดกัน
ตอนที่ 39 เมื่อทุกคนรับประทานอาหารเช้ากันเสร็จแล้ว คุณนายดารินทร์และท่านธีระก็เรียกให้ธาราธรและทานตะวันไปพบที่ห้องรับแขก เพื่อจะได้ปรึกษาหารือกันเรื่องงานแต่งงานที่ยังไม่ได้ข้อสรุปที่แน่ชัด “ตกลงตะวันยอมแต่งงานกับพี่เขื่อนเขาแล้วใช่ไหมลูก” ท่านธีระถามขึ้นเมื่อทุกคนอยู่กันพร้อมหน้าพร้อมตาแล้ว “เอ่อ…ค่ะคุณพ่อ” “พ่อขอบคุณนะลูกที่หนูให้โอกาสลูกชายของพ่อได้ดูแลหนู” น้ำเสียงทุ้มที่แฝงไปด้วยความห่วงใยเอ่ยขึ้นอีกครั้ง “เรื่องวันเวลาล่ะ ยังจะถือเอาฤกษ์สะดวกอยู่ไหมเขื่อน” ผู้เป็นพ่อหันไปถามลูกชายเพียงคนเดียวที่เอาแต่ยกยิ้มชอบใจขึ้นมาบ้าง “ผมตกลงกับน้องว่าภายในสามเดือนนี้ครับคุณพ่อ” “อืม ก็ยังดีกว่าภายในสองอาทิตย์เพราะนั่นมันก็เร็วเกินไป” “หลังจากนี้เขื่อนต้องดูแลน้องให้ดีๆนะลูก และที่สำคัญเขื่อนกับตะวันจะต้องแยกห้องนอนกันจนกว่าจะถึงวันแต่งงาน ในระหว่างนี้เขื่อนต้องห้ามยุ่งเกี่ยวกับน้องเด็ดขาด!” คุณนายดารินทร์พูดขึ้นด้วยน้ำเสียงจริงจังหนักแน่น “อะไรนะครับคุณแม่!! ผมไม่ทำแบบนั้นแน่ๆครับ!” “แค่สามเด
