ณ คอนโด xxx
หญิงสาวคนหนึ่งกำลังส่องกระจกมองรูปร่างของตัวเองด้วยความมั่นใจ หญิงสาวมีหน้าตาสวยหวาน ส่วนสูงตามมาตรฐานของหญิงสาวทั่วไป ถ้าไม่ติดที่....หน้าอกขนาดคัพDที่ทำให้เธอดูอวบอัดทั้งๆที่เธอเอวค่อนข้างเล็ก แต่เธอก็ชอบในความเป็นเธอแบบนี้
"กระจกเอ๋ย จงบอกข้าเถิด ใครงามเลิศในปฐพี" ฉันพูดพลางดัดเสียงให้เหมือนหนังการ์ตูนที่เคยดูมา ก่อนจะตอบตัวเองในกระจกว่า "ก็ฉันไง สโนว์คนนี้เองแหละ โฮะๆๆๆ"แล้วฉันก็เอามือป้องปากหัวเราะ
เมื่อเรียกความมั่นใจให้ตัวเองในกระจกได้แล้ว ฉันจึงหยิบกระเป๋าสีดำใบเล็กมาสะพาย แล้วหยิบกุญแจรถ จากนั้นก็สำรวจความเรียบร้อยของห้องเมื่อเห็นว่าเรียบร้อยดีแล้วจึงเดินออกไปรอลิฟต์ จากนั้นฉันเดินออกจากลิฟต์และเดินไปยังลานจอดรถของคอนโด
"วันนี้ก็สวยเหมือนเดิมนะครับ คุณสโนว์" รปภ.ที่ยืนอำนวยความสะดวกให้กับลูกบ้าน ทักทายฉัน ฉันยิ้มก่อนจะกล่าวขอบคุณรปภ.คนนั้น
ฉันก้มลงมองชุดตัวเอง ฉันใส่เสื้อเกาะอกมีแขนสีชมพูบานเย็น ที่คอใส่โชคเกอร์สีชมพูบานเย็นด้วยเช่นกัน ใส่กางเกงยีนส์และรองเท้าส้นสูง ปล่อยผมดัดลอน
ฉันเป็นฟรีแลนซ์ รับงานหลายๆอย่างตามใจตัวเอง ฉันชอบเพราะว่าทำงานนี้แล้ว มีเวลาเป็นของตัวเอง อยากเที่ยวก็เที่ยว อยากทำงานก็ทำงาน มีอิสระดี แต่อาชีพที่สร้างรายได้หลักๆให้ฉันก็คือนางแบบเสื้อผ้า ฉันเคยถ่ายแบบเสื้อผ้าที่หลากหลาย ทั้งชุดไปเที่ยว ชุดไปทะเล ชุดทำงาน และอื่นๆ วันนี้ก็เช่นกัน ฉันมีนัดถ่ายแบบเสื้อผ้าเป็นเสื้อเกาะอก ซึ่งฉันจะต้องถ่ายครบทุกสีที่มี ฉันขับรถมาถึงสตูดิโอxxx จากนั้นจึงขับรถไปจอดแล้วเดินเข้ามาทักทายทุกคน
"สวัสดีค่าาาาาาาาาา"
"สวัสดีจ้า / สวัสดีครับ" คนอื่นๆทักทายฉันกลับ
"นี่จ้ะ ชุดมีตามนี้เลย แมตช์ได้ตามใจ หนูชอบแบบไหนก็แต่งแบบนั้นล่ะจ้ะ พี่เชื่อฝีมือสโนว์ เอาอยู่แน่นอน" พี่กะทิ พี่ที่จ้างฉันมาถ่ายแบบและเป็นเจ้าของแบรนด์เสื้อผ้าพูดขึ้นพร้อมรอยยิ้ม จากนั้นจึงชี้นิ้วไปที่ราวเสื้อผ้าที่มีเสื้อคลุม กางเกง กระโปรง รองเท้าและเครื่องประดับต่างๆ
"ได้เลยค่ะ สโนว์จะไม่ทำให้พี่กะทิผิดหวังแน่นอน" ฉันพูดแล้วเดินไปเลือกชุด ฉันต้องถ่ายกับเสื้อกล้ามสีขาว , สีชมพู , สีครีม , สีเหลือง , สีม่วง , สีฟ้า , สีส้ม , สีเขียว ซึ่งจะเป็นโทนสีพาสเทลน่ารักๆ จากนั้นฉันจึงเปลี่ยนชุดแล้วมายืนโพสท่าถ่ายแบบ โดยมีพี่กะทิ กับพี่ช่างกล้องกำกับว่าอยากได้ฟีลประมาณไหน
ผ่านมาประมาณ3ชั่วโมง พวกเราก็ทำงานเสร็จสิ้น พี่กะทิก็โอนเงินให้ฉัน ฉันจึงกล่าวลาพี่เขาและทุกคนก่อนที่จะออกจากสตูดิโอ
"กินไรดีวะ ปิ้งย่างหรือชาบูดีน้าาาาาา" ฉันพูดคนเดียวอยู่ภายในรถ เมื่อขับออกมาได้สักพัก เมื่อคืนฉันอดข้าวเพราะกลัวว่าตอนถ่ายแบบพุงจะออก ตอนนี้จึงหิวสุดๆไปเลย
"แถวนี้มีห้างอะไรบ้างเนี่ย" ฉันหยิบมือถือมาค้นหาแล้วเจอห้างTriple ห้างดังที่มีหลายสาขา เอาห้างนี้แล้วกัน ฉันคิดดังนั้นแล้วจึงขับรถมุ่งหน้าไปทันที
ราวๆเกือบครึ่งชั่วโมงต่อมา ฉันก็มาถึงห้าง ฉันเดินวนดูร้านอาหารหลายร้าน สรุปคือคนเยอะมากต้องต่อคิวเพราะนี่คือช่วงเวลาอาหารเย็นแล้ว
" กินไก่ทอดแล้วกันวะ" ฉันพูดเสร็จก็เดินเข้าไปในร้านไก่ทอด เดินไปต่อคิวซื้ออาหารและเดินมานั่งโต๊ะภายในร้าน ฉันเลือกนั่งโต๊ะที่เป็นมุมทึบๆค่อนข้างส่วนตัว เพราะต้องการโซ้ยแหลก ฉันสั่งไก่ปีกไก่ทอดและน่องไก่ราดซอส20ชิ้น น้ำอัดลม1แก้ว นี่กะว่ากินเสร็จแล้วจะไปกินไอติมต่อ นี่แหละ วิถีสาวอวบ ก็แหม เมื่อคืนอดข้าวนี่นา ต้องกินทดแทนกันหน่อย คิคิ>.<
"ว้าว กินตอนหิวนี่มันอร่อยจริงๆ" ฉันกัดเข้าไปหนึ่งคำแล้วถึงกับอุทานออกมา จากนั้นจึงกินด้วยความเอร็ดอร่อย
" ครืดๆ ครืดๆ" เสียงเรียกมือถือดังขึ้น ฉันจึงกดรับสายและพูดว่า "สวัสดีค่ะ"
"น้องสโนว์ใช่ไหมจ๊ะ"
"ใช่ค่ะ"
"พี่ก้อยเองนะ วันนี้มีอีเวนต์งานสวนสนุกต้องใส่ชุดมาสคอต น้องที่รับงานเขาไม่สบายกระทันหันมาไม่ได้น่ะ น้องสโนว์ว่างไหม ถ้าว่างช่วยพี่หน่อยนะน้องสโนว์ พี่ขอร้อง"
"ตอนนี้สโนว์อยู่ที่ห้างTriple สาขาxxxค่ะ ไม่รู้ว่าจะรับงานของพี่ได้ไหม"
"ว้าย ตายแล้วววว งานจัดที่นี่แหละจ้ะ ที่ชั้น1ตรงโซนxxx น้องมาหาพี่เลยนะ ไม่กี่นาทีงานจะเริ่มแล้ว ขอร้องล่ะ ได้โปรด น้องสโนว์คนสวย"
"งั้นหนูตกลงค่ะ แต่งานด่วนมันก็ต้อง......"
"ได้ๆคูณสามจากราคางานเลยจ้ะ"
"ดีลค่ะพี่ ไว้เจอกันนะคะ"
"จ้า" แล้วฉันก็กดวางสาย
พี่ก้อยเป็นHRในบริษัทxxx ซึ่งเป็นบริษัทที่รับจัดอีเวนต์ต่างๆ ก่อนหน้านี้ฉันเคยรับงานกับพี่เขา ซึ่งงานไม่ได้มีทุกวัน จะมีเป็นช่วงๆ สามวันบ้าง หนึ่งอาทิตย์บ้าง สองอาทิตย์บ้างแล้วแต่งานที่ได้รับมอบหมายจากผู้จ้าง
ฉันเดินออกจากร้านไก่ทอดและเข้าห้องน้ำให้เรียบร้อย จากนั้นจึงลงบันไดเลื่อนไปที่โซนxxxที่นัดกับพี่ก้อยเอาไว้ ซึ่งจัดอยู่ที่ชั้น1
"พี่ก้อยหนูมาแล้ว สวัสดีค่ะ"
"รวดเร็วทันใจเหมือนเดิมเลยนะ อย่างนี้สิ พี่ถึงโทรหาหนูสโนว์เป็นคนแรก"
" ฮ่าฮ่า นิดนึงค่ะ แล้วหนูต้องใส่ชุดอะไรเหรอคะพี่ก้อย"
" นี่จ้ะ หมูน้อยสีชมพูเหมาะกับหนูสโนว์เลย น่ารักกกกกกกก " พี่ก้อยพูดยิ้มๆแล้วชี้นิ้วไปทางชุดมาสคอตหมูน้อยใส่ชุดกระโปรงบานเย็นสีชมพู เดี๋ยวนะ สีชุดหมูน้อยเหมือนสีเสื้อฉันเปี๊ยบเลยนี่นา 🤣🤣
"งั้นหนูใส่ชุดเลยนะคะพี่ก้อย"
"ได้จ้ะ มาๆเดี๋ยวพี่ช่วย" เราสองคนจึงเดินไปยังห้องเปลี่ยนชุดของสตาฟ
หลังจากนั้นฉันก็มายืนบริเวณหน้างาน ทั้งเด็กและผู้ใหญ่มาถ่ายรูปกับฉันกันอย่างสนุกสนาน
ภายในงานอีเวนต์สวนสนุกมีโซนขายของกิน มีเครื่องเล่น เช่น ม้าหมุน บ้านบอล ชิงช้าสวรรค์ และอื่นๆ มีมุมถ่ายรูปสวยๆที่ให้บรรยาศเหมือนอยู่ในสวนสนุกจริงๆฉันที่ยืนถ่ายรูปกับเด็กๆและผู้ใหญ่มาหลายชั่วโมงแล้ว เริ่มรู้สึกร้อนเมื่อต้องใส่ชุดมาสคอตหนาๆ ฉันจึงอาศัยจังหวะตอนที่ไม่มีคนสนใจ เดินออกไปพักที่บันไดหนีไฟ" เฮ้อ ค่อยยังชั่ว" ฉันพูดพร้อมถอดหัวมาสคอตหมูน้อยออก แล้วนั่งบนขั้นบันไดจากนั้นจึงใช้มือพัดหน้าตัวเองให้พอหายร้อน "เอ๊ะ นั่นใครน่ะ" ฉันถามขึ้นเมื่อได้ยินเสียงฝีเท้าเหมือนมีคนวิ่งมาทางที่ฉันนั่งอยู่ แล้วก็พบกับเด็กผู้ชายคนหนึ่ง ผิวขาว หน้าตาหล่อเหลา อายุราวๆ4-6ขวบ"ช่วยป๋มด้วยครับ" เด็กผู้ชายคนนั้นพูดขึ้นพร้อมกับหันหน้าไปมองทางด้านหลังเหมือนกำลังกลัวใครจะตามมา"เป็นอะไรครับ เกิดอะไรขึ้น" ฉันถามเด็กผู้ชายคนนั้นแล้วดึงมือเด็กชายมาจับ "มีคนจะจับตัวป๋ม ป๋มเลยวิ่งหนีมา" เด็กชายพูดจบฉันจึงรีบจูงมือแล้ววิ่งขึ้นบันไดด้วยความที่พยายามจะวิ่งเร็วแต่ดันช้าเพราะใส่ชุดมาสคอตอยู่ เมื่อพบว่าไม่มีใครตามมา จึงปล่อยมือเด็กชาย แล้วถามว่า"แล้วแม่หนูล่ะ แม่หนูไปไหน ทำไมหนูถึงอยู่คนเดียวล่ะจ๊ะ " "แม่ผมตายแล้วค
ชายหนุ่มร่างสูงใหญ่ มีใบหน้าที่หล่อเหลาแต่เย็นชา ดุดัน ใส่เสื้อเชิ้ตสีดำ กางเกงสีดำ รองเท้าสีดำ ทำให้บรรยากาศรอบตัวดูมืดมน แถมยังมีชายฉกรรจ์ในชุดดำเกือบสิบห้าคนยืนอยู่ทางด้านหลัง เขามองมาทางแสงเหนือ แสงเหนือจึงบีบมือฉันแรงขึ้น อ้อ ผู้ชายคนนี้คือหัวหน้าโจรเรียกค่าไถ่สินะ "ไอ้โจรชั่ว คิดจะจับเด็กไปเรียกค่าไถ่เหรอ ทุเรศสิ้นดี!!" ฉันพูดด้วยน้ำเสียงดุดันพร้อมชี้นิ้วใส่เขา "มานี่" เขาพูดขึ้นด้วยใบหน้าที่นิ่งๆกับแสงเหนือก่อนที่จะเบนสายตามามองฉันด้วยใบหน้าที่แสนจะเย็นชา แล้วพยักหน้าให้ลูกน้อง จากนั้นลูกน้องจึงทำท่าวิ่งมาจับแสงเหนือ "ไอ้เลว ไอ้ชั่ว ไอ้สวะ ที่มีมีกล้องวงจรปิดนะ ฉันเรียกตำรวจแน่ถ้าพวกแกเอาเด็กคนนี้ไป" "หุบปาก" "อย่านะ กรี๊ดดดดดดดดด ช่วยด้วย ช่วยด้วย มีโจรจับเด็กเรียกค่าไถ่ อะ....อุ๊บส์" ฉันร้องแหกปากโวยวายก่อนที่จะโดนฝ่ามือหนาปิดปาก แล้วพูดว่า "หุบปากซะ ก่อนที่ผมจะหมดความอดทน" หึ เรื่องอะไรจะต้องเชื่อโจร ฉันดิ้นออกจากฝ่ามือหนา แล้ววิ่งไปหาแสงเหนือที่โดนชายชุดดำจับไปทันที "พลั่ก" ฉันผลักชายชุดดำที่จับแสงเหนือเอาไว้ ก่อนจะหันมาด่าไอ้หัวหน้าโจรด้วยความโกรธว่า"ไอ้ชั่ว
ภายในรถ "มีอะไรจะพูดไหม?" ร่างสูงใหญ่ถามเด็กชายตัวน้อยที่นั่งเบาะข้างๆกัน "ป๋มขอโทษครับแดดดี๊" "..............." "ป๋มได้ยินเขาพูดกันว่าข้างล่างมีสวนสนุก ป๋มอยากเล่น แต่แดดดี๊ไม่ว่าง ป๋มเลยหนีลงมาครับ""ให้ใครมาบอกก็ได้ ทำไมต้องไปคนเดียว หืม" "ถ้าป๋มลงมากับพวกคุณลุง มันไม่สนุกนี่ครับ" แสงเหนือพูดพร้อมทำสีหน้าหงอยๆ"สนุกหรือไม่สนุกมันไม่ใช่ข้ออ้างที่จะไม่บอกแดดดี๊ อย่าให้มีเรื่องแบบนี้เกิดขึ้นเป็นครั้งที่สองเข้าใจไหมแสงเหนือ" เขาพูดเสียงเข้มบ่งบอกว่านี่คือคำสั่ง แล้วชี้นิ้วคาดโทษแสงเหนือ แสงเหนือพยักหน้ารับและพูดว่า "ครับ"ณ คอนโดxxx "กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดด" ฉันตะโกนแหกปากลั่นห้องด้วยความโมโห(ห้องเก็บเสียง) อีตาบ้า ไอ้ชั่ว ไอ้เลว อย่าให้แม่เจออีกนะ จะสับให้เละเป็นชิ้นๆ เลย มีอย่างที่ไหนช่วยลูกเขา ไม่ขอบคุณไม่ว่า แต่ยังมายิงกันอีกเนี่ยสิ เหอะ :-("ชาตินี้ขอให้อย่าได้เจอกันอีกเลย สาธุ" ฉันยกมือพนมพลางพูดภาวนา เพราะถ้าเจอกันจริงๆหนูต้องอยากฆ่าเขาแน่ๆ ฮือๆหนูไม่อยากทำบาปนะคะ ฉันรำพึงรำพันกับตัวเองจบจึงเตรียมตัวจะอาบน้ำนอน ฉันใช้สำลีชุบน้ำยาล้างเครื่องสำอางเอามาเช็ดใบหน้าตัวเองเพื่อป้อ
ราวๆสิบห้านาทีผ่านไป พนักงานก็มาเสริ์ฟอาหารและเครื่องดื่มแอลกอฮอล์ โบวี่ดื่มเบียร์ ส่วนฉันดื่มโซจูผสมเหล้าผลไม้ เราสองคนนั่งดื่ม เม้าท์มอยไปเรื่อยเปื่อย พอเริ่มกรึ่มๆก็ชวนกันไปเต้นตรงที่ๆเขาจัดไว้ให้เต้น ฉันกับโบวี่โชว์ลีลาการเต้นสุดเซ็กซี่ เราสองคนเต้นเข้ากันเหมือนซ้อมมา เราเต้นกันอย่างสนุกสนาน หลังจากนั้นก็มีผู้ชายหลายคนมาชวนฉันกับโบวี่เต้นด้วยกัน จัดไปสิคะ >.เราสองคนเต้นจนเหนื่อย จึงเดินกลับโต๊ะมานั่งพักดื่มแอลกอฮอล์ต่อสักพักใหญ่ๆ จนตอนนี้ฉันรู้สึกมึนๆหนักๆหัว ไปเข้าห้องน้ำล้างหน้าล้างตาหน่อยดีกว่า ราตรีนี้ยังอีกยาวไกล"แกฉันไปเข้าห้องน้ำก่อนนะ" ฉันบอกโบวี่ โบวี่จึงพยักหน้ารับ และพูดว่า "ไหวป่ะเนี่ย ให้ฉันไปเป็นเพื่อนไหม" "ไม่ต้องๆ ระดับสโนว์ ไม่มีคำว่าไม่ไหวจ้ะ อิอิ" "ย่ะ รีบไปรีบกลับนะ" "หูยยยย เป็นห่วงเพื่อนเหรอเนี่ย" "เปล่า ฉันจะได้ไปแอ๊วผู้ชายโต๊ะนู้นย่ะ นั่นไงเห็นไหม เขาส่งสายตาให้ฉันด้วย" มันพูดแล้วทำท่าทางเขินอายปนกระดี๊กระด๊า"อ้าว อีบ้า ฉันก็นึกว่าห่วงฉัน เห็นผู้ชายดีกว่าเพื่อนนี่หว่า" "ฮ่าฮ่า แน่นอนค่ะ แกไปเข้าห้องน้ำเถอะอย่ามัวพูดมาก" "เออๆ" ฉันรับคำแล้วเดินโซซั
"แดดดี๊?" เขามองหน้าฉันนิ่งๆแล้วทวนคำที่ฉันพูดอีกครั้ง "ใช่ค่ะ หนูเรียกคุณว่าแดดดี๊ตามแสงเหนือไงคะ" ฉันพูดแล้วฉีกยิ้มให้ดูหวานที่สุด จากนั้นจึงพูดต่อไปว่า "แดดดี๊บอกให้ลูกน้องออกไปสิคะ เราสองคนจะได้........." ฉันพูดไม่จบประโยคให้เขาคิดเอาเอง จากนั้นจึงปล่อยมือที่โอบรอบคอเขาในคราแรก มาปลดกระดุมเสื้อเขา"............."เขาไม่ได้ตอบอะไรและไม่ได้ปัดมือฉันออก แค่เหยียดยิ้มที่มุมปากแล้วมองหน้าฉันเฉยๆ โอ๊ย พูดอะไรสักอย่างสิโว้ย ฉันเกร็งไปหมดแล้ว มือที่ปลดกระดุมเสื้อเขาอยู่เริ่มสั่นเล็กน้อย"หึหึ" เขาหัวเราะเยาะฉัน "แดดดี๊ขาาาาาาาา เมื่อไหร่จะให้ลูกน้องออกไปล่ะคะ หนูเขินน๊าาาาา ⁄(⁄ ⁄•⁄-⁄•⁄ ⁄)⁄" ฉันเงยหน้าพูดด้วยเสียงออดอ้อนอีกครั้ง พร้อมบิดตัวไปมาด้วยความเขินที่เสแสร้งแกล้งทำ "ออกไป" เขามองหน้าฉันแล้วพูดด้วยน้ำเสียงสั่ง เอ๊ะ เขามองหน้าฉันต้องไล่ฉันออกไปแน่ๆ เหอะ ถึงคุณจะปล่อยฉันแต่ฉันไม่ปล่อยคุณแน่ ไอ้บ้าสิบทิศ ไอ้คนเลวฉันเหยียดยิ้มที่มุมปากแล้วลุกจากตักเขาทันที ขณะที่จะก้าวเท้าวิ่ง เขาดึงแขนฉันไว้ ด้วยความที่เขาออกแรงมากไป ฉันจึงลงไปนั่งตักเขาอีกครั้ง เขามองหน้าฉันแล้วพูดขึ้นว่า"คนที่ออกไ
"ออด ออด" เสียงกริ่งจากประตูห้องดังขึ้น ฉันสะลึมสะลือตื่นขึ้นมา "ใครมาวะ คนจะหลับจะนอน" ฉันบ่นอย่างเซ็งๆและยื่นมือไปหยิบมือถือที่วางอยู่ข้างเตียงมาดูเวลา บ่ายสองโมงกว่าๆแล้วเหรอเนี่ย ไวจัง เมื่อคืนฉันกับโบวี่กลับบ้านตอนตีสาม เรามาดื่มต่อที่ห้องกว่าจะนอนก็เกือบหกโมงเช้าแล้ว"ไอ้โบวี่ แกไปดูหน่อยว่าใครมา" ฉันใช้มือสะกิดที่ไหล่ของไอ้โบวี่ที่นอนอยู่ข้างๆฉัน "อื้อ....ไม่เอาอ่ะ ฉันง่วง แกเป็นเจ้าของห้องเขาต้องมาหาแกสิ ไม่ได้มาหาฉัน แกนั่นแหละไป" พูดจบมันก็หยิบหมอนมาอุดหูแล้วนอนต่อ เสียงกริ่งที่หน้าประตูยังคงดังเรื่อยๆ "โอ๊ยยยย รู้แล้วๆมาแล้วโว้ย" ฉันเดินไปเปิดประตูโดยกระชากอย่างแรง จึงเห็นชายฉกรรจ์ในชุดสูทสีดำประมาณห้าคนยืนอยู่ที่หน้าห้อง"เชิญไปด้วยกันครับคุณหนู" หนึ่งในห้าของชายชุดดำพูดขึ้น โอ๊ย อะไรอีกล่ะเนี่ย "ไม่ไปโว้ย พวกคุณเป็นใคร มายุ่งกับฉันทำไม มาทางไหนกลับไปทางนั้นเลย!!!" ฉันตะโกนพูดด้วยน้ำเสียงที่อารมณ์สุดๆ คนยังง่วงนอนอยู่ด้วย มาปลุกด้วยเรื่องไร้สาระอีก เหอะ :-( ฉันพูดจบก็ปิดประตูทันที แต่พวกชายชุดดำไวกว่า เอาตัวเข้ามาแทรกประตูไม่ให้ฉันปิด "นี่มันจะมากเกินไปแล้วนะ บอกว่าไม่
"ทำแบบนี้ แน่ใจแล้วใช่ไหม?" เขาถามแล้วมองหน้าฉัน ฉันทำหน้างงๆแล้วถามเขาว่า "คุณหมายถึงอะไรคะ ฉันไม่เข้าใจ" ".............."เขาไม่ตอบแต่มองมือของตัวเองที่จับหน้าอกของฉัน ฉันมองตามสายตาเขา เห็นดังนั้นจึงรีบปล่อยมือแล้วถอยหลังหนึ่งก้าวโดยอัติโนมัติ สายตาเขาที่มองมาทำให้ฉันรู้สึกแปลกๆ ฉันจึงหลบสายตาเขา"ออกไปได้แล้ว" เขาสั่งลูกน้องที่ยืนก้มหน้าเรียงแถวกันอยู่และเมื่อได้รับคำสั่ง ลูกน้องของเขาก็เดินออกไปนอกห้องทันที จึงเหลือแค่เขา ฉันและโบวี่ "เอ่อ....งั้นขอตัวนะคะ พอดีเพิ่งนึกขึ้นได้ว่ามีธุระ"ไอ้โบวี่พูดขึ้นเมื่อเห็นสบสายตาเย็นชาของคุณสิบทิศ มันรีบกุลีกุจอเก็บของ"เฮ้ย อย่าไปนะเว้ย" ฉันรีบวิ่งไปหามัน "ขอโทษนะแก แต่แกเห็นสายตาของเขาไหม ถ้าฉันอยู่ต่ออีกหนึ่งนาทีเขาได้ยิงฉันแน่ แงๆ คนสวยยังไม่อยากตายนะ" "อย่าทิ้งกันสิวะ นังเพื่อนบ้า อ๊ายยย อย่าปล่อยฉันไว้กับเขาสองคนสิ" ฉันรีบเดินไปกระซิบกระซาบโบวี่ที่จะเดินออกจากห้องไปอีกคน "จะไปไหน"น้ำเสียงเรียบๆของคุณสิบทิศพูดขึ้น ฉันจึงหันกลับไปมองเขา ฉันหันหน้ามาอีกที นังโบวี่ นังเพื่อนทรยศมันวิ่งหนีออกนอกห้องไปแล้ว แถมหันกลับมาชูสองนิ้วให้ฉันแล้วทำ
ฉันนั่งนิ่งๆไม่พูด ไม่โวยวาย โวยวายไปก็เท่านั้น เขาไม่คิดจะปล่อยฉันอยู่แล้ว เหนื่อยเปล่าๆ ฉันจึงหันมองหน้าต่างรถยนต์เพื่อจดจำเส้นทาง เผื่อเขาเผลอฉันจะได้หนี แต่เหมือนคนขับรถรู้เท่าทันความคิดฉัน เขาจึงขับรถไปทางลัดซึ่งบางทีก็ไม่มีป้ายบอกว่ามันคือที่ไหน โผล่มาอีกทีก็ถนนใหญ่ พาขับซอกแซกไปมา เหอะ เจ้าเล่ห์ทั้งเจ้านายและลูกน้องเฮ้อ ชีวิตคนสวยมันลำบากแบบนี้นี่เอง ดันไปถูกใจเขาจนเขาต้องจับมาขัง เดี๋ยวนะ ถ้าเขาคลั่งรักฉันขนาดนี้ แสดงว่าต้องมีเรื่องอย่างว่าด้วยน่ะสิ อึก ฉันกลืนน้ำลายลงคอ ถ้าเป็นอย่างในละครที่ดูจะต้องถูกปล้ำจนไม่เห็นเดือนเห็นตะวันแน่ๆ "ม่ายยยยยน้าาาาา อย่าปล้ำฉัน" "ปล้ำ?" เขาหันมาถามฉันด้วยใบหน้าที่ล้อเลียน ฉันจึงเอามามือมาปิดปากตัวเอง หลุดพูดออกมา ขายหน้าชะมัดเลย ฉันได้ยินเสียงลูกน้องของเขาสองคนหัวเราะเบาๆด้วยแหละ จากนั้นรถก็ขับเข้ามาถึงบริเวณบ้าน ซึ่งมีลานน้ำพุขนาดใหญ่อยู่ตรงกลางลานบ้าน บ้าน....ไม่สิคฤหาสน์สองชั้นสีครีม สไตล์ยุโรป ด้านข้างทั้งสองด้านเป็นลานจอดรถ ห้อมล้อมด้วยต้นไม้ทำให้บรรยากาศสดชื่น แต่....ฉันไม่สดชื่นด้วย จะหนียังดีวะเนี่ย ไม่นะ ความบริสุทธิ์ของช้านนนนน
สามปีต่อมา "หม่ามี๊ ตื่นได้แล้ว ไปกินข้าวกันเถอะครับ" แสงเหนือมาเรียกฉันเหมือนทุกวัน ฉันสะลึมสะลือตื่นขึ้นมาแล้วถามแสงเหนือว่า "แล้วแดดดี๊ล่ะ" "แดดดี๊ป้อนข้าวน้องแสงรุ้งอยู่ครับ" แสงเหนือตอบ ฉันจึงพยักหน้าเป็นเชิงรับรู้แล้วเข้าไปอาบน้ำ เมื่ออาบน้ำแต่งตัวเสร็จก็เดินจูงแสงเหนือลงมาข้างล่าง "หม่ามี๊" เสียงใสๆของแสงรุ้งเรียกฉัน แล้วดิ้นลงจากเก้าอี้เพื่อจะมาหาฉัน เขาจึงอุ้มลูกมาให้ฉันอุ้มน้องแสงรุ้ง ลูกสาวของฉันกับคุณสิบทิศ ตอนนี้อายุได้2ขวบกว่าแล้ว หุ่นจ้ำม่ำเหมือนฉัน น่ารักน่าชัง คุณสิบทิศหลงลูกมากถึงกับเอางานมาทำที่บ้านเพื่อที่จะได้ทำงานไปเลี้ยงลูกไปด้วย ส่วนแสงเหนือก็รักน้องมากๆ บางทีก็ช่วยป้อนข้าวน้อง บางทีก็เล่นกับน้อง เวลาน้องร้องไห้ก็ช่วยปลอบน้อง"อิ่มแล้วเหรอ หืม" ฉันถามแสงรุ้ง แสงรุ้งยื่นมาจับนมฉันเหมือนอยากกินนม "สงสัยน้องหิวนมน่ะครับ เดี๋ยวผมไปเอานมให้น้องก่อนนะครับ" แสงเหนือพูดขึ้นแล้ววิ่งไปห้องครัว จากนั้นจึงเจาะกล่องนมให้น้องกิน แต่น้องไม่กิน ดิ้นลงจากอ้อมแขนฉันแล้ววิ่งเตาะแตะไปเล่นตุ๊กตาที่วางอยู่ แสงเหนือจึงวิ่งตามไปดูน้อง "เด็กน้อย ลูกโตแล้วไม่ต้องให้ดูดนมแล้ว ให้ผ
ช่วงสายวันต่อมา "หม่ามี๊ๆ ตื่นครับ ลงไปกินข้าวกันเถอะป๋มหิวแล้ว"แสงเหนือพูดและยื่นมือมาสะกิดฉันแล้วพูดต่อว่า"อ๊ะ ทำไมหม่ามี๊ตัวร้อนล่ะครับ" พูดจบก็วิ่งออกไปนอกห้อง ลงไปหาแดดดี๊ที่นั่งกินข้าวอยู่ที่โต๊ะอาหาร "แดดดี๊ครับ หม่ามี๊ตัวร้อนมากเลยครับ" ร่างสูงได้ยินอย่างนั้นรีบลุกจากเก้าอี้แล้วก้าวยาวๆเดินขึ้นไปข้างบนทันที เขาเดินไปนั่งข้างหญิงสาวแล้วใช้มือแตะหน้าผาก จากนั้นจึงโทรเรียกหมอประจำบ้านขึ้นมาตรวจหญิงสาว "อืม เป็นไข้ตัวร้อน เดี๋ยวหมอจะจ่ายยาให้นะคะ ให้คุณผู้หญิงนอนพักผ่อนเยอะๆนะคะ" คุณหมอหยิบแผ่นเจลลดไข้ของผู้ใหญ่มาแปะที่หน้าผากของหญิงสาว แล้วฉีดยาให้หนึ่งเข็ม จากนั้นจึงออกจากห้องนอน "อื้ออออ" ฉันร้องออกมา รู้สึกไม่ค่อยสบายตัวเท่าไหร่ แถมยังรู้สึกหนาวๆด้วย ร่างสูงจึงกระชับผ้าห่มแล้วนั่งเฝ้าหญิงสาวอยู่ข้างเตียง แสงเหนือที่เห็นอย่างนั้นจึงกลับเข้าห้องไปเอาหมอน ผ้าห่ม มาวางไว้ที่ข้างเตียงของหญิงสาวแล้วนอนเฝ้าไข้เช่นกัน ช่วงเย็น"อื้อออออออ" ฉันส่งเสียงครางแล้วลืมตาตื่นขึ้นมา รู้สึกดีขึ้นมากเลย "ตื่นแล้วเหรอ กินข้าวกินยาก่อนนะ" เขาพูดแล้วกดโทรศัพท์ข้างหัวเตียงโทรหาแม่บ้านมาเสริฟอ
"แดดดี๊" ฉันมองเขาด้วยใบหน้าที่เลอะด้วยคราบน้ำตาพลางมองเขาด้วยสายตาที่ขอร้องไม่ให้ทำแบบนี้ ผู้ชายเวลาโกรธแล้วน่ากลัวจัง(TT) ฮึก "ไม่ต้องมาทำหน้าแบบนี้ ร้องไห้ให้ตายก็ไม่ปล่อย" เขาพูดจบก็ใช้นิ้วทั้งห้าถูวนที่บริเวณร่องหีฉันช้าๆ"อ๊ะ" ฉันสะดุ้งเฮือกเพราะไม่ทันตั้งตัว ฉันมองหน้าเขาแล้วจะหุบขาแต่ทำไม่ได้เพราะข้อเท้าถูกล่ามโซ่อยู่ ฉันมองไปรอบห้องๆ ทั้งห้องติดผ้าม่านสีดำ มีแค่เตียงที่ฉันนอนอยู่ ส่วนไฟนั้นสว่างจ้าเลย เขาต้องมองเห็นทะลุไปถึงไหนต่อไหนแล้วเนี่ย (TT)"อ๊ะ...แดดดี๊" ฉันครางออกมาทันทีเมื่อเขาเร่งจังหวะ น้ำเมือกๆใสๆเริ่มไหลซึมออกมา ส่วนเขาก้มหน้ามาดูดนมฉันสลับซ้ายขวา "แจ๊ะ แจ๊ะ" เสียงน่าอายลั่นทั่วห้อง ฉันเกร็งแอ่นสะโพกขึ้นด้วยความเสียว พลางหลับตาปี๋ เมื่อเริ่มรู้สึกว่าใกล้จะเจอสวรรค์ "อ๊าาาา.......อู้ยยยยย..........." "แดดดี๊...ฮึก.....หนูเสียว......อ๊าาาาาาาาาาาาาา" ร่างฉันเกร็งกระตุกถี่ยิบ ในตอนที่ร่างยังเกร็งกระตุกอยู่นั้นเขาก็สอดใส่นิ้วสองนิ้วเข้ามาในรูหีฉัน แล้วสอดเข้าสอดออกเป็นจังหวะ "อ๊ะ...มันเสียวนะคะ....อ๊ะ.....อ๊ะ........" "แจ๊ะ แจ๊ะ" "ซี๊ดดด.....อ่าส์......อ่าส์.
เวลาผ่านไปไวมากตั้งแต่วันที่เขาขอฉันแต่งงานซึ่งเราเราตกลงกันว่าจะแต่งงานในอีก1เดือน ตอนนี้ก็ผ่านพ้นไปสามอาทิตย์แล้ว ฉันเข้าครอสเจ้าสาวขัดสีฉวีวรรณร่างกายให้ผ่องๆ และออกกำลังกาย หันมาดูแลตัวเองมากขึ้น เพื่อที่วันงานถ่ายรูปออกมาจะได้สวยๆ ส่วนการ์ดเนี่ยเราไม่แจก เพราะฉันกับเขาจะแต่งแบบเรียบง่าย โดยมีแค่โบวี่และแม่บ้านของเขาที่เป็นเพื่อนเจ้าสาว ส่วนฝั่งเขาไม่ต้องพูดถึง เพื่อนเจ้าบ่าวก็คือคุณเชนและบอดี้การ์ดของเขานั่นแหละ "แก ฉันเบื่อว่ะ เราไปแดนซ์กันมะ" ฉันชวนโบวี่ที่อยู่ในสาย ฉันโทรคุยกับโบวี่ ซึ่งโบวี่เพิ่งกลับไปอยู่คอนโดเมื่อสองอาทิตย์ก่อน ตอนนี้โบวี่กลับมาร่าเริงเหมือนเดิมแล้ว คนที่ทำโบวี่ก็ตายไปแล้ว มันจึงอยู่อย่างไร้ความกังวล "แกหาเรื่องให้ฉันเหรอยะ เดี๋ยวคุณสิบทิศมายิงฉันไส้แตกพอดี""บ้าน่า แดดดี๊ไม่ว่าอะไรหรอก แกรู้จักป่ะ สละโสดอ่ะ ฉันอยากไปปาร์ตี้แบบสุดเหวี่ยงอ่ะ นะๆๆๆ ไปเป็นเพื่อนหน่อยนะ" ฉันพูดด้วยน้ำเสียงอ้อนๆ "ชิ ไม่ใช่ผู้ชายไม่ต้องมาอ้อนย่ะ ถ้าผัวแกรู้ตัวใครตัวมันนะเว้ย บอกไปด้วยว่าฉันโดนบังคับ""เออ เขาไม่ทำอะไรหรอกน่า" "แกท้าท้ายอำนาจมืดเหรอวะ นี่แกลืมไปแล้วสินะ ว่า
หลังจากกลับบ้าน ฉัน แสงเหนือ โบวี่ และแม่บ้านคนอื่นๆก็ตกแต่งห้องนั่งเล่นให้เข้ากับเทศกาลวันฮาโลวีน เราตกแต่งด้วยโคมไฟฟักทองสีส้ม มีค้างคาว หมวกแม่มด หม้อแม่มด ตกแต่งออกแนวน่ารักๆมากกว่าน่ากลัว ฉันเตรียมคาราโอเกะ และเตรียมอาหารกับขนมเอาไว้ ฉันให้แม่บ้านและบอดี้การ์ดใส่หมวกแม่มด ส่วนฉันแต่งคอสเพลย์เป็นแม่มดน่ารักๆ แสงเหนือแต่งเป็นแวมไพร์ โบวี่แต่งเป็นแมวดำสาวสุดเซ็กซี่ "บรื้นนน~" เสียงรถขับเข้ามาภายในบริเวณบ้าน แสงเหนือได้ยินจึงพูดว่า "แดดดี๊ กลับมาแล้ว" จากนั้นจึงวิ่งออกไปนอกบ้านเพื่อไปหาพ่อ "หืม เป็นแวมไพร์เหรอเนี่ย" เขาถามแสงเหนือเมื่อเห็นชุดและเขี้ยวปลอมที่แสงเหนือใส่ "ใช่ครับ ป๋มน่ากลัวไหม แฮร่:-P" แสงเหนือพูดแล้วทำท่าแลบลิ้นใส่ ซึ่งมันดูน่ารักมากกว่าน่ากลัว เขาหัวเราะ แล้วอุ้มแสงเหนือเข้ามาภายในบ้านก็เห็นฉันในชุดคอสเพลย์แม่มด "น่ารัก"เขาพูดแล้วโน้มตัวลงมาจุ๊บหน้าผากฉันเบาๆ แง่ะ เขินอ่ะ ⁄(⁄ ⁄•⁄-⁄•⁄ ⁄)⁄ "ขึ้นไปอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้าก่อนสิคะ แล้วค่อยมากินข้าว" ฉันพูดกับเขาแล้วยื่นมือไปถอดเสื้อสูทกับถอดเนคไทของเขาแล้วส่งให้ป้าแม่บ้าน จากนั้นเขาจึงเดินขึ้นไปข้างบนห้อง ผ่านไปสักพั
"มานี่ ไม่ต้องกลับแล้ว" ฉันลากโบวี่เข้าไปในบ้าน "เล่ามาให้หมดเลย" ฉันพูดกับมันด้วยน้ำเสียงเคร่งเครียด มันก็พยักหน้ารับแล้วเล่าให้ฟังพร้อมน้ำตาว่า "แกจำคุณเคนได้ไหม เรื่องมันมีอยู่ว่า"-โบวี่ part-"อืม ดูดีกว่าที่คิดนะ" คุณเคน สูง185เซนติเมตร ใส่แว่น ผิวขาว ดูสุภาพเรียบร้อย เอ่ยขึ้นกับฉัน ตอนนี้เราอยู่ภายในผับxxx ห้องวีไอพี ฉันเจอกับเขาในแอพxxx ซึ่งนี่เป็นครั้งที่ห้าแล้ว เขาดูแลเทคแคร์ฉันดีมาก ไม่ได้ล่วงเกินฉันเลย เราสองคนตัดสินใจคบหากัน ฉ้นมีความสุขมาก แต่เรื่องมันก็เกิดขึ้นจนได้เมื่อเขา เอาผู้ชายคนอื่นมานอนในคอนโด "คุณเคน ทำไมทำกับโบวี่แบบนี้ล่ะคะ" ฉันโวยวายเข้าไปดึงชายร่างเล็กที่นอนรับแรงกระแทกอยู่ภายใต้ร่างสูงด้วยใบหน้าบิดเบี้ยวทรมานปานจะขาดใจ "เพี้ยะ" คุณเคนตบหน้าโบวี่ "ทำไมคุณทำกับโบวี่แบบนี้ โบวี่ไม่ยอม" ฉันเข้าไปตีเขา เขาจึงถอดถอนตัวตนออกจากร่างเล็ก แล้วหันมากระทืบเธอแทน "ฮึกๆ" เธอสู้มันไม่ได้ ได้แต่ร้องไห้ด้วยความเจ็บปวดกับสิ่งที่มันทำไว้ทุกวันไอ้เคนมันจะต้องมาข่มขืนเธอ ใช้โซ่ ใช้แส้ ใช้เทียนลน ฉันขอร้องมันก็ไม่เป็นผล แต่นรกมันยังไม่จบ เมื่อเธอโดนจับไปขายให้กับผู้ชายมั
"แหม เดินขาสั่นเชียวนะ" เสียงโบวี่ทักฉันที่เดินตามไปสมทบที่ชายหาด "อีบ้า ทะลึ่ง" ฉันด่าแล้วตีที่แขนมันด้วยความเขินอาย ก่อนจะเดินไปนั่งข้างๆแสงเหนือที่นั่งปั้นทรายอยู่ด้านข้าง "หม่ามี๊ดูสิครับ นี่ป๋ม แดดดี๊ หม่ามี๊ แล้วก็มีพี่โบวี่กับลุงเชนด้วยครับ" แสงเหนือผายมือไปยังทรายที่ตัวเองปั้นเป็นก้อนๆบิดๆเบี้ยวๆตามประสาเด็ก"ไหนหม่าม๊าดูหน่อยสิ อุ๊ย น่ารักจังเลย" ฉันชมแล้วยื่นมือไปลูบหัวแสงเหนือด้วยความเอ็นดู "นี่ แสงเหนือจ๊ะ ปั้นพี่โบวี่ให้อยู่ข้างลุงเชนสิจ๊ะ" โบวี่พูดขึ้นพลางทำท่าทางบิดไปบิดมาด้วยความเขินอาย แล้วทำท่าส่งจูบไปให้คุณเชนที่ยืนเฝ้ารักษาความปลอดภัยอยู่ไม่ห่าง "ว้าย เขาเห็นฉันด้วยอ่ะ" โบวี่พูดด้วยความตกใจที่คุณเชนหันหน้ามามองพอดี แล้วทำท่าเรียบร้อยผิดกับท่าทางเมื่อกี้ลิบลับ "พี่โบวี่ชอบลุงเชนเหรอครับ แต่พี่โบวี่เป็นผู้ชายนี่นา" แสงเหนือถามด้วยความสงสัยใคร่รู้ "ความรักความชอบไม่แบ่งแยกเพศหรอกนะจ๊ะ ความรักบนโลกใบนี้มีหลายรูปแบบ ตราบใดที่รักกันด้วยความจริงใจ ไม่ทำร้ายซึ่งกันและกัน แสงเหนือจำไว้นะลูก" "ครับ หม่ามี๊" "เลือกไม่ผิดคนจริงๆด้วย" คุณสิบทิศพูดขึ้นมาแล้วลูบหัวฉันอย่า
นี่ก็อาทิตย์กว่าๆแล้วที่ป้าทิพย์แม่บ้านถูกไล่ออกจากบ้าน ส่วนยัยกอหญ้า.....ฉันรู้แค่ว่านางทนพิษบาดแผลไม่ไหวตายเลยกลายเป็นอาหารปลาฉลาม ส่วนโดนอะไรนั้นฉันก็ไม่แน่ใจและไม่อยากรู้ด้วย "หม่ามี๊ครับ ป๋มหล่อไหม" แสงเหนือถามฉันพลางชี้ให้ดูเสื้อฮาวายสีฟ้าที่ใส่อยู่"หูยยยยยย หล่อมากๆเลย แบบนี้ต้องมีสาวๆมาชอบแน่ๆ""ชิ ป๋มไม่สนใจหรอก เพราะสาวที่ไหนก็สวยสู้หม่ามี๊ไม่ได้""ว้ายยยย ปากหวานจัง ใครสอนเนี่ย""ลุงบอล เฮ้ย พี่โบวี่สอนครับ" แสงเหนือพูดยิ้มๆ ตอนนี้ยัยโบวี่กำลังมีความรัก เลยโทรมาเม้ามอยท์กับฉันทุกคืน แสงเหนือจึงมีโอกาสได้คุยกับโบวี่ด้วย "เราไปหาแดดดี๊กันเถอะ" ฉันจูงแสงเหนือไปที่ห้องทำงานของเขา "แดดดี๊ หนูกับแสงเหนือเสร็จแล้วนะคะ""อืม ไปสิ"เขาพูดแล้วลุกขึ้นจากโต๊ะทำงาน เขาใส่กางเกงยีนส์เหนือเข่าสีดำกับเสื้อฮาวายสีฟ้าเหมือนของแสงเหนือ "แดดดี๊ขาาาาาาา ทำไมหล่อจัง แบบนี้หนูก็หวงน่ะสิ" ฉันพูดอย่างกระเง้ากระงอด ปกติเขาจะใส่แค่ชุดสีดำทั้งร่างกาย แต่วันนี้ดูเหมือนไอดอลเกาหลีฝุดๆ โอ๊ยยยย นังสโนว์ใจบางมากเลย "หึ อ้อนเก่ง""ไม่ใช่แค่อ้อนเก่ง แต่หนูเอาเก่งด้วยนะ แดดดี๊จะลองไหม" ฉันเขย่งไปกระซิบ
"กลับมาแล้วเหรอ" น้ำเสียงทุ้มเอ่ยออกมาเรียบๆ ทำให้ฉันไม่สามารถคาดเดาได้ว่าคิดอะไรอยู่ เขานั่งอยู่บนโซฟาตัวยาว กอหญ้านั่งด้านข้าง ส่วนป้าแม่บ้านที่ชื่อทิพย์นั่งอยู่บนพื้นข้างๆกอหญ้า "ฮึกๆ สิบทิศคะ กอหญ้าไม่อยู่บ้านนี้แล้วก็ได้นะคะ ส่งกอหญ้ากลับบ้านที" กอหญ้าร้องไห้สะอึกสะอื้นฟ้องคุณสิบทิศ ส่วนป้าทิพย์นั่งกอดปลอบกอหญ้าอยู่ด้านข้าง "มานี่" เขาเรียกฉัน "มีอะไรก็พูดมาค่ะ หนูไม่อยากเดินไปตรงนั้นมีแต่เสนียดจัญไร" "สโนว์" เขาพูดเสียงดุดันกับฉันซึ่งมันทำให้ฉันรู้สึกน้อยใจ "ทำไมคะ หรือคุณจะเข้าข้างยัยนี่ด้วยอีกคน" "ฮึกๆ อย่าทะเลาะกันเลยนะคะ สิบทิศคะ อย่าโกรธคุณสโนว์เลย คุณสโนว์ไม่ผิด กอหญ้าผิดเองค่ะ" "เออ รู้ตัวก็ดีแล้ว" ฉันตอบ"มีอะไรจะพูดไหม" เขาถามฉันด้วยน้ำเสียงเรียบๆ "คุณถามฉันแบบนี้หมายความว่าไงคะ ถ้าคุณจะฟังแค่ยัยกอขี้นั่นก็ไม่ต้องมาถาม มันไม่มีประโยชน์ อีกอย่างนะ คุณเอาเวลาที่ห่วงยัยนี่มาห่วงลูกดีกว่าไหม รู้ไหมว่ามันทำอะไร มันผลักแสงเหนือล้มไปชนขอบโต๊ะ ทำไมเรื่องนี้ไม่มีคนเอามาพูดบ้างล่ะ ไหน มีหมาตัวไหนปกป้องลูกเจ้าของบ้านบ้าง ไหน มีใครบ้าง!!" ฉันตะโกนลั่นบ้านด้วยความโมโห พวกแม