บทที่ 30

รู้ตัวว่าผิดหรือ?

รู้ว่าผิดอะไร?

เขาเพียงแค่อยากฟังนางพูดว่า พระชายาจริงจังกับเขาอย่างไร นางกลับตกใจจนหน้าซีด

ถอนหายใจอย่างอ่อนใจ ยกมือให้ชิงหนิงลุกขึ้น

ชิงหนิงอยู่ในจวนติดตามเซียวลู่เซิงมานาน จะไม่รู้ได้อย่างไรว่าเซียวลู่เซิงอยากฟังอะไร?

แต่นางก็รู้ว่า องค์ชายเป็นคนที่ระแวงสงสัยโดยสันดาน

และเป็นคนที่ไม่เคยอ่อนข้อ ไม่เคยลังเลที่จะลงมือ

เซียวลู่เซิงเห็นนางเป็นเช่นนั้น จึงพูดตรงๆ ว่า "เจ้าลองบอกมา พระชายาจริงจังอย่างไร?"

ชิงหนิงกล่าว "ช่วงแรกที่พระชายาแต่งเข้าจวน ก็มักนึกถึงองค์ชายอยู่เสมอ

ช่วงนี้ยิ่งจมตัวอยู่ในเรือนลี่ลั่วทุกวัน ต้มยาเอง ทดลองยาเอง ก็ยังคงนึกถึงองค์ชายอยู่เสมอ

ดอกเหมยในลานบาน พระชายาตัดมาแล้วยังให้บ่าวนำไปถวายที่ห้องหนังสือขององค์ชายหนึ่งแจกัน บ่าวรู้สึกว่าพระชายาห่วงใยองค์ชายมากเพคะ"

เซียวลู่เซิงมองดอกเหมยสีเหลืองที่วางอยู่บนโต๊ะ กล่าวเสียงทุ้ม "คืนนี้พระชายายังจะพักที่เรือนลี่ลั่วอีกหรือ?"

"พระชายาไม่ได้บอก" แต่นึกถึงที่พระชายาให้คนปูเตียงในเรือนหลักของเรือนลี่ลั่ว และพักอยู่ที่นั่นหลายวัน จึงกล่าวต่อ "น่าจะใช่เพคะ"

พูดจบ ชิงหนิงก็นึกขึ้นได้ว่า องค์ชายไม่