เข้าสู่ระบบแชร์
บทที่ 10
บทที่เกี่ยวข้อง
หมอหญิงบัลลังก์เลือด บทที่ 11
สตรีผู้นี้ มีดวงเนตรดั่งสายหมอกที่ชวนให้หลงใหล ทั้งโฉมงามก็ชวนพิศวาสราวกับถูกสร้างมาให้เป็นเช่นนั้นหากมิใช่เพราะได้สืบความมาก่อนว่านางคือคุณหนูใหญ่แห่งตระกูลซู ซูอวิ๋น เขาคงสงสัยว่านางเป็นสายลับชั้นยอดที่ถูกฝึกฝนมาอย่างดี!แน่นอน นางอาจเป็นสายลับที่ตระกูลซูและองค์ชายรัชทายาทแห่งจวนอ๋องผิงซี เซียวอวี๋ ส่งมาก็เป็นได้!แม้ขาทั้งสองของเขาจะพิการ แต่เขาก็ยังเป็นบุรุษปกติ หากปล่อยให้นางยั่วยวนอีกสักกี่ครั้ง เขาอาจทนไม่ไหวซูอวิ๋นชะงักฝีก้าว มองดูบุรุษผู้นั้นเข็นรถเข็นเข้าห้องอาบน้ำ นางลังเลอยู่ครู่หนึ่งดูเหมือนเขาจะไม่ไว้ใจนางประมาณ 45 นาที ผ่านไปเซียวลู่เซิงนั่งบนรถเข็นในชุดที่แต่งกายเรียบร้อย"องค์ชาย..." นางยืนอยู่ข้างโต๊ะกลม ท่าทางระมัดระวังยิ่งดวงตาคู่นั้นใสกระจ่างและไร้เดียงสาเขาชายตามองนางแวบหนึ่ง มีอันใดหรือ?ซูอวิ๋นพึมพำ "หม่อมฉันขอช่วยองค์ชายเช็ดพระเกศาเถิดเพคะ" วันนี้เขาสระพระเกศาเซียวลู่เซิงมิได้ปฏิเสธเห็นเช่นนั้น ซูอวิ๋นจึงผ่อนลมหายใจขณะที่กำลังเช็ดพระเกศาให้เซียวลู่เซิง ชิงหนิงส่งคนมาเปลี่ยนน้ำในห้องอาบน้ำใหม่ แล้วมาคำนับกล่าว "องค์ชาย พระชายา บ่าวได้เปลี
หมอหญิงบัลลังก์เลือด บทที่ 12
"แสดงให้ดีๆ อย่าทำให้เสียการหรือ?"ซูอวิ๋นวางถ้วยชาลงบนโต๊ะกลมนอกฉากบังลม คิดในใจว่า เซียวลู่เซิงคงยังไม่ไว้ใจนางอยู่สินะ!เขาคงคิดว่านางกำลังแสดงละคร จึงบอกให้แสดงให้ดีๆ อย่าได้ยกหินทุ่มเท้าตัวเองสินะ?คิดถึงตรงนี้ ซูอวิ๋นยิ้มน้อยๆดับไฟ ปลดอาภรณ์ ขึ้นเตียงทั้งสองนอนบนเตียง ซูอวิ๋นถามว่า "องค์ชาย คืนนี้...ต้องส่งเสียงไหมเพคะ?" คำหลังของนางแผ่วเบาราวเสียงยุง ทั้งอายทั้งเกรงใจเซียวลู่เซิงเอ่ยเสียงเย็น "พระชายาติดใจการส่งเสียงนักหรือ?"ซูอวิ๋น: "!!" ใครกันที่ติดใจเสียงร้องพวกนั้น? คนที่ติดใจมิใช่เซียวลู่เซิงเองดอกหรือ?นางหุบปาก ไม่พูดอะไรอีก ความไว้ใจคงไม่เกิดขึ้นในชั่วข้ามคืน!นางจะพิสูจน์ตัวเองด้วยการกระทำ!ผ่านไปหลายวันหลังแต่งงานใหม่นางยังมีชีวิตอยู่!ดังนั้น เซียวลู่เซิงตัวร้ายผู้เก็บศพนางในชาติก่อน เขาจะหลีกเลี่ยงจุดจบอันโหดร้ายได้หรือไม่?ไม่ว่าจะได้หรือไม่ อย่างน้อยพวกเขาก็ได้พยายามร่วมกัน!กำลังคิดอยู่ ก็ได้ยินเสียงชายหนุ่มพูดเย็นชา "ข้าไม่อยากเป็นหัวข้อซุบซิบของผู้อื่น""หม่อมฉันโง่เขลา ไม่เข้าใจความหมายขององค์ชายจริงๆ เพคะ""โง่เขลาถึงขั้นไม่เข้าใจรึ?"ซูอ
หมอหญิงบัลลังก์เลือด บทที่ 13
ในชั่วขณะนั้น แม้แต่เซียวลู่เซิงก็ยังเกิดความสงสัยนางอ่อนหวานเรียบร้อย ราวกับความทุกข์ใจก่อนแต่งงานทั้งหมดเป็นเพียงละคร หลังเข้าจวนอ๋องแล้ว นางก็ประพฤติตนเรียบร้อย เชื่อฟังเขาทุกอย่างทั้งเช้าค่ำจนกระทั่งวันนี้ เมืองหลวงมีหิมะตกครั้งแรกเกล็ดหิมะโปรยปรายลงมา นางนั่งอยู่ข้างเตียง พิงม้านั่งเล็กๆ ชมหิมะตกชิงหนิงถือตะกร้าถ่านเงินเข้ามาในห้อง กล่าวกับซูอวิ๋นว่า "พระชายา คุณหนูรองตระกูลซู ซูอวี่ซี มาขอพบด้วยตนเองเพคะ"คุณหนูรองตระกูลซู ซูอวี่ซี!ซูอวิ๋นมองชิงหนิง สีหน้าซีดเผือดแล้วเขียวคล้ำ เขียวคล้ำแล้วซีดเผือด ไม่เพียงแต่เซียวลู่เซิงเท่านั้นที่รู้ว่านางแต่งงานแทน แม้แต่ชิงหนิงก็รู้ด้วยหรือ?ชิงหนิงเห็นท่าทางตกตะลึงของนาง จึงกล่าวว่า "องค์ชายสั่งไว้ ต่อไปพระชายาคือนายของบ่าว บ่าวจะไม่นำเรื่องนี้ไปพูดที่อื่น" หยุดครู่หนึ่งแล้วพูดต่อ "องค์ชายยังบอกว่า หากพระชายาจะทำสิ่งใด เพียงพาองครักษ์ของจวนไปด้วย แม้จะออกนอกจวนก็ได้"ซูอวิ๋นยิ้มบางๆเซียวลู่เซิงเอย เขาต้องการให้โอกาสนางพลาดพลั้งกระมัง?น่าเสียดาย นางเป็นเพียงตัวหมากรุกที่ถูกทิ้ง บิดาไม่รัก มารดาไม่เอ็นดู พี่ชายทั้งหลายก็มองนาง
หมอหญิงบัลลังก์เลือด บทที่ 14
"อะไรนะ? เมื่อครู่นางยังนั่งอ่านหนังสืออยู่ตรงนั้นไม่ใช่หรือ?" ซูอวี่ซีแสดงสีหน้าไม่อยากเชื่อซูอวิ๋นผู้นี้เป็นอะไรไปกันแน่?นับตั้งแต่แต่งเข้าจวนอ๋องหวยหนาน การกระทำและคำพูดราวกับเปลี่ยนเป็นคนละคนทำไมถึงรู้สึกว่า นางมีท่าทีเป็นศัตรูกับตน?ใช่แล้ว!แต่งให้กับอ๋องพิการ นางคงแค้นใจ ถึงได้จงใจกลั่นแกล้งข้าเช่นนี้!ชิงหนิงยิ้มบาง กล่าวเพียง "อ๋อ พระชายาเพิ่งบรรทม บ่าวไม่กล้ารบกวน""ไม่กล้ารบกวน?" ซูอวี่ซีหน้าแดงก่ำ "เจ้าบ่าวต่ำช้า กล้าขัดขวางไม่ให้น้องสาวพบข้าหรือ?" ซูอวี่ซีถามอย่างระแวง เชิดคอ ทำท่าเหมือนจะเอาเรื่องต่อหน้าผู้อื่น ซูอวี่ซีต้องเรียกซูอวิ๋นว่าน้องสาวเพราะคนภายนอกต่างเข้าใจว่านางซูอวี่ซีแต่งเข้าจวนอ๋องหวยหนาน!ชิงหนิงแสดงสีหน้าเมินเฉย ยิ้มจาง "ที่นี่คือจวนอ๋องหวยหนาน ไม่ใช่ที่ที่ใครจะมาอวดดีได้ คุณหนูซูรออย่างสงบเถิดเจ้าค่ะ"ปัง!ชิงหนิงปิดประตูทันทีในห้องข้างๆ สาวใช้น้อยหลายคนออกมามอง แล้วรีบกลับเข้าไปผิงไฟ"เจ้า!""คุณหนู..." ชุ่ยจูรีบดึงซูอวี่ซีไว้ กระซิบว่า "คุณหนู นางคงไม่อยากพบพวกเราแน่ๆ เจ้าค่ะ"ชุ่ยจูยังจำสายตาดูแคลนของซูอวิ๋นเมื่อครู่ได้ดีซูอวี่
หมอหญิงบัลลังก์เลือด บทที่ 15
ซูอวิ๋นเองก็ไร้ความสามารถ ไม่ได้รับความรักจากเซียวอวี้ ไม่สามารถช่วยจวนแม่ทัพได้ แล้วมาทำฟ่อนเฟะที่นี่ทำไมกัน?"คุณหนู..." ชุ่ยจูเตือน "พวกเราจะรอเปล่าๆ อยู่อย่างนี้หรือเจ้าคะ? ชัดเจนว่านางแกล้งไม่ยอมพบ"ซูอวี่ซีจ้องชุ่ยจูด้วยสายตาดุดัน นางไม่รู้รึไง?ไม่รอแล้วจะทำอย่างไร?นางได้แลกเปลี่ยนดวงชะตากับเซียวอวี้แล้ว กำลังเลือกฤกษ์วันแต่งงาน ในช่วงสำคัญเช่นนี้นางต้องอดทนไว้ก่อนซูอวี่ซีกระชับเสื้อคลุม กัดฟันยืนต่อไปวันนี้ หากซูอวิ๋นไม่ยอมพบนาง ท่านพ่อและพี่ชายทั้งหลายจะต้องเป็นธุระให้นางเอง!นางยืนรออยู่เช่นนี้จนกระทั่งยามเซิน ชิงหนิงถึงลุกจากเตียงพอนางขยับตัว สาวใช้ในห้องข้างๆ ก็ได้ยินความเคลื่อนไหว ชิงหนิงพาเซียงหมิงมาปรนนิบัติซูอวี่ซีเห็นชิงหนิงและคนอื่นๆ เข้าห้องไป ก็จะตามเข้าไปด้วย แต่ถูกชิงหนิงห้ามไว้ "พระชายายังไม่ได้เรียกพบ คุณหนูซูอย่าได้ไม่รู้กาลเทศะ""ข้ารอมาเกือบสองชั่วยามแล้ว! พระชายาก็ควรตื่นได้แล้วกระมัง!" ซูอวี่ซีตาแดง มือเท้าแข็งไปหมดเพราะความหนาว จึงตั้งใจทำเสียงดังขึ้นสักหน่อยอย่างไรเสีย นางต้องหาทางพบซูอวิ๋นให้ได้"พระชายาจะพบหรือไม่พบ ไม่ใช่เรื่องที่เจ
หมอหญิงบัลลังก์เลือด บทที่ 16
"ซูอวิ๋น!" ซูอวี่ซีตกใจ "เจ้า...เจ้าจะพูดเช่นนี้ได้อย่างไร"เมื่อเห็นท่าทางตื่นตระหนกของซูอวี่ซียังมีอะไรที่ซูอวิ๋นจะไม่เข้าใจอีก?นายหญิงผู้เฒ่าสกุลซูไม่เคยชอบนางมาตั้งแต่ต้น ดังนั้น ยาหอมสงบประสาทที่นางปรุง นายหญิงผู้เฒ่าจึงไม่แม้แต่จะเหลียวมองภายหลัง ซูอวี่ซีก็อ้างว่ายาหอมนั้นเป็นฝีมือตน รักษาอาการนอนไม่หลับของนายหญิงผู้เฒ่าได้ ซูอวี่ซีจึงกลายเป็นผู้มีคุณูปการใหญ่หลวงของตระกูลซูหลังจากนั้น นางปรุงยารักษาบาดแผลนานาชนิด มอบให้ซูอวี่ซีทั้งหมด เพื่อให้ซูอวี่ซีนำไปมอบให้ท่านพ่อและพี่ชายทั้งหลายซูอวี่ซีมีโอกาสมากมายที่จะบอกความจริงกับครอบครัว แต่นางก็ไม่เคยบอกเจตนาที่ซ่อนอยู่นั้นชัดเจนโดยไม่ต้องพูด"ไม่มีอะไรต้องพูดอีก ยานี้ ข้าจะไม่ให้เจ้า!" ซูอวิ๋นลุกขึ้นยืน ทำท่าจะไล่แขกซูอวี่ซีร้อนใจพูด "พี่สาว พี่สาวต้องการอะไรถึงจะให้ยาหอมสงบประสาทแก่ข้า?" หากไม่มียาหอม ท่านย่าต้องด่าว่านางอกตัญญูแน่!ท่านพ่อท่านแม่ พี่ชายทั้งหลายก็จะคิดว่านางจงใจ!อีกเพียงหนึ่งถึงสองเดือน นางก็จะได้แต่งงานกับเซียวอวี๋ เป็นพระชายาว่าที่รัชทายาท จะผิดพลาดไม่ได้เด็ดขาด!"ได้ ข้าจะให้โอกาสเจ้าสักครั้ง
หมอหญิงบัลลังก์เลือด บทที่ 17
ฟ้าเริ่มมืด หิมะโปรยปรายลงมาซูอวี่ซีและชุ่ยจูนำธูปหอมบำรุงจิตใจออกจากจวนอ๋อง แล้วขึ้นรถม้าของตระกูลทั้งนายและบ่าวหนาวจนใบหน้าเขียวซีด"คุณหนูใหญ่นางช่างเหลือเกิน!" ชุ่ยจูโกรธจนน้ำตาไหลซูอวี่ซีจะไม่โกรธได้อย่างไร แต่นางก็ทำอะไรไม่ได้ ได้แต่พูดกับชุ่ยจูว่า "ใครใช้ให้ข้าต้องขอร้องนางเล่า?""ก็เพราะคุณหนูใจดีนี่แหละเจ้าค่ะ ตั้งแต่เล็กในจวนมีแต่ท่านที่ดีกับนางที่สุด แต่นางกลับไม่รู้จักบุญคุณ!"ชุ่ยจูกล่าว "คนอย่างคุณหนูใหญ่ที่ไม่รู้จักญาติดีญาติชั่ว สักวันต้องถูกสวรรค์ลงทัณฑ์แน่!""ถูกสวรรค์ลงทัณฑ์หรือ?" ซูอวี่ซีมองชุ่ยจู "เทพเซียนบนสวรรค์ช่างยุ่งนัก จะมาดูแลเรื่องพวกนี้ไหวหรือ เว้นแต่จะมีผู้จงใจจัดการ"จงใจจัดการ?ชุ่ยจูงุนงงไม่เข้าใจในดวงตาที่ปกติอ่อนโยนของซูอวี่ซี วูบผ่านแววอำมหิตบางอย่าง!"กลับจวนแล้ว ให้เซียวอาต้ามาพบข้า!""เจ้าค่ะคุณหนู"...ห้องหนังสือจวนอ๋องหวยหนานซูอิ่งกำลังรายงานเรื่องราวที่เกิดขึ้นในเรือนหลักวันนี้ให้เซียวลู่เซิงฟังอย่างละเอียดพู่กันในมือบุรุษชะงักเล็กน้อย "นางเกลียดชังคนตระกูลซูถึงเพียงนั้นหรือ?"ซูอิ่งกล่าว "ดูเหมือนจะเป็นเช่นนั้นพ่ะย่ะค่
หมอหญิงบัลลังก์เลือด บทที่ 18
"พระชายา!"เมื่อเห็นเลือด หัวใจเซียวลู่เซิงบีบรัด เพิ่งตระหนักว่านี่ไม่ใช่มือสังหารที่ซูอิ่งจัดการ!เซียวลู่เซิงใช้มือข้างหนึ่งโอบกอดซูอวิ๋นไว้อีกมือหนึ่งพลิกข้อมือ ส่งพลังสะท้านจนมือสังหารทั้งสองลอยกระเด็น "เจ้าเป็นอะไรหรือไม่!"ซูอวิ๋นขมวดคิ้ว กุมบริเวณกระดูกสะบัก "เจ็บมาก"เซียวลู่เซิงขมวดคิ้วเล็กน้อย "รู้ว่าเจ็บแล้วยังวิ่งมาอีก!""ข้า... ข้าแค่กลัวพวกเขาทำร้ายท่าน" หากตัวร้ายตายที่นี่ นางจะหาใครมาเป็นพันธมิตร โค่นล้มโลกอันเลวร้ายและพระเอกนางเอกที่ผู้แต่งสร้างขึ้นมาเล่า!"เจ้า เจ้าแค่กลัวพวกเขาทำร้ายข้า?""อืม"เซียวลู่เซิงอ้าปากค้าง จิตใจในขณะนั้นปะปนไปด้วยความรู้สึกหลากหลาย นอกจากองครักษ์ลับของเขา ในโลกนี้ นางเป็นคนแรกที่วิ่งมารับดาบแทนเขา!เขายังจมอยู่กับความซาบซึ้งใจ ก็เห็นนางเจ็บจนดวงตาแดงก่ำ น้ำตาคลอ"ซูอิ่ง!!!"ซูอิ่งกำลังต่อสู้กับมือสังหารอย่างสนุก คิดในใจว่ามือสังหารคนนี้วรยุทธ์ไม่เท่าไร ทำไมถึงใช้กระบวนท่าสังหารตลอด?จู่ๆ ได้ยินเซียวลู่เซิงเรียก หันไปมอง เห็นมือสังหารชุดดำสองคนกำลังคลานอยู่บนพื้นเหมือนไส้เดือนไม่ดีแล้ว!หรือว่าจะเป็นมือสังหารตัวจริง?ซูอิ
บทล่าสุด
หมอหญิงบัลลังก์เลือด บทที่ 100
เดินมาได้สักพัก ซูอวิ๋นก็ถอนหายใจ “ดอกเหมยเหล่านี้บานแข่งกัน งดงามจับตาเสียนี่กระไร น่าเสียดาย หากมีที่สูงให้ชม คงจะสวยกว่านี้”นางกำนัลกล่าวว่า “ในสวนอี้เหมยมีศาลาอยู่เพคะ” นางพูดพลางชี้มือไป “อยู่ตรงนั้นเพคะ ศาลาค่อนข้างสูง หากชมจนพอใจแล้ว เดินต่อไปข้างหน้ายังจะเห็นเกาะกลางทะเลสาบอีกด้วย”เกาะกลางทะเลสาบ?วังนี้ช่างกว้างใหญ่ยิ่งนัก มีเกาะกลางทะเลสาบด้วยหรือซูอวิ๋นก้าวเดินเร็วขึ้น มุ่งหน้าไปยังศาลาที่มองเห็นอยู่ไกล ๆ“ว้าย…” นางกำนัลพลันสะดุดล้ม ขาพลิกไปซูอวิ๋นหันกลับมา “เจ้าเป็นอะไรหรือไม่?”“ทูลพระชายา บ่าวข้อเท้าพลิกเพคะ”ซูอวิ๋นขมวดคิ้ว มองเห็นศาลาอยู่ไม่ไกล จึงหันไปพูดกับชิงหนิง “เจ้าพานางกลับไปเถิด ข้าจะรอเจ้าที่ศาลา”ชิงหนิงลังเลเล็กน้อย “พระชายา ที่สวนอี้เหมยนี้…” ปลอดภัยแน่หรือเพคะ?“ที่นี่คือวังหลวง ไม่ใช่ถนนด้านนอก จะมีอันตรายใดได้?”นางกำนัลกล่าว “บ่าวสมควรตายที่ทำให้พระชายาหมดสนุก”ซูอวิ๋นว่า “เลิกพูดเถิด รีบกลับไป ไปให้หมอหลวงดูอาการเสีย”“บ่าวขอบพระทัยพระชายาเพคะ”ชิงหนิงไม่มีทางเลือกจำต้องพยุงนางกำนัลออกจากสวนอี้เหมยจนกระทั่งซูอวิ๋นมองไม่เห็นเงาของทั
หมอหญิงบัลลังก์เลือด บทที่ 99
เซียวอวี้อ้าปากค้าง “หากฝ่าบาทเกิดระแวงขึ้นมา ต่อให้เสด็จพ่อเป็นตัวเลือกที่เหมาะสมที่สุด แต่ในบรรดาเชื้อพระวงศ์สายรอง ก็ยังสามารถเลือกผู้สืบทอดได้”“เจ้าก็ไม่ได้โง่นี่!”“ลูกเข้าใจแล้ว” ขณะนั้น ภาพใบหน้าของซูอวี่ซีที่ร้องไห้อ้อนวอน รวมถึงท่าทางเอาใจเขาก็ผุดขึ้นมาในหัวเวลาเคลื่อนผ่านไปอย่างรวดเร็ว จนถึงคืนวันส่งท้ายปีเก่าช่วงบ่าย เจียนซุ่นนำคนในจวนมาแปะกลอนคู่ และติดกระดาษลวดลายต่าง ๆ บนหน้าต่างซูอิ่งเข็นรถของเซียวลู่เซิงเข้ามา “พวกเราต้องเข้าวัง ไปอยู่เป็นเพื่อนฝ่าบาทและเสด็จแม่ในคืนส่งท้ายปีเก่า”ไม่ใช่แค่พวกเขา ขุนนางและเชื้อพระวงศ์ทั้งหลายก็ต้องเข้าวังเช่นกันซูอวิ๋นรับคำ จากนั้นชิงหนิงก็เริ่มช่วยนางเปลี่ยนเครื่องแต่งกายและแต่งหน้าเซียวลู่เซิงนั่งอยู่บนเตียงอุ่น อ่านหนังสือไปพลาง แต่สายตากลับจับจ้องไปที่ซูอวิ๋นตลอดเวลา นางนั่งอยู่อย่างสงบ มีรอยยิ้มบาง ๆ บนใบหน้าเสมอ ซึ่งทำให้รู้สึกอบอุ่นใจอย่างประหลาด“พระชายา พระองค์คิดว่าเครื่องประดับปักผมอันนี้เป็นอย่างไรเพคะ?” ชิงหนิงยกปิ่นทองขึ้นมาถามซูอวิ๋นขมวดคิ้วสวย มองผ่านกระจกทองแดง เห็นชิงหนิงกำลังลองปิ่นทองให้ดูที่ข้างขมับ
หมอหญิงบัลลังก์เลือด บทที่ 98
เจ้ากรมเฉินไม่ได้พูดอะไร เพียงแค่รออยู่เงียบ ๆอ๋องผิงซีเซียวเจิ้นหนานกล่าวต่อว่า “ยาที่ทำให้เป็นหมันที่ให้เจ้าเตรียมไว้นั้น เจ้าได้นำมาหรือไม่?”“นำมาแล้วพ่ะย่ะค่ะ” เจ้ากรมเฉินหยิบขวดยาออกจากหีบยาแล้วถวายด้วยสองมืออ๋องผิงซีถามว่า “ใช้ได้ทั้งชายและหญิงหรือไม่?”เจ้ากรมเฉินพยักหน้า “ไม่ว่าจะชายหรือหญิง หากใช้ในระยะแรกจะเป็นเพียงยาคุมกำเนิด แต่หากใช้ต่อเนื่องเกินครึ่งปี จะกลายเป็นหมันแน่นอน”เป็นหมันงั้นรึ? ดีมาก!เขาโบกมือ “ดี ขอบใจเจ้ามาก เจ้ากลับไปได้แล้ว”เจ้ากรมเฉินคารวะตามมารยาท ก่อนจะแบกหีบยาแล้วเดินออกไป“ท่านอ๋อง ท่านซื่อจื่อมาขอเข้าพบพ่ะย่ะค่ะ” ขันทีคนสนิทเดินเข้ามารายงานอ๋องผิงซีว่า “ให้เขาเข้ามา ข้ากำลังมีเรื่องจะคุยพอดี” เขามองขวดยาในมือ ครุ่นคิดอย่างมีแผนการ“รับด้วยเกล้าพ่ะย่ะค่ะ”ไม่นานนัก เซียวอวี้ก็เข้ามา คารวะกล่าวว่า “ลูกขอคารวะท่านพ่อ”อ๋องผิงซีโบกมือเล็กน้อย “เจ้ากับซูอวิ๋นที่หลังจากนางแต่งเข้าวังอ๋องหวยหนานแล้ว เคยพบกันบ้างหรือไม่?”เซียวอวี้ส่ายหัว “ครั้งก่อนลูกใช้ชื่อของเสด็จแม่เชิญนางไปชมดอกเหมย แต่นางปฏิเสธ”“ปฏิเสธงั้นหรือ?” อ๋องผิงซีแทบไม่อยาก
หมอหญิงบัลลังก์เลือด บทที่ 97
เซียวลู่เซิงเม้มริมฝีปากแล้วพยักหน้า“บางเรื่อง ต่อไปข้าจะเล่าให้ฟัง”ฟังดูแล้วเป็นเรื่องลับของราชวงศ์แน่ ซูอวิ๋นไม่อยากเดาว่าคืออะไรตอนนี้ทำได้แค่ต้องอดทน อดทนจนกว่าซูอวี่ซีจะได้แต่งงานกับเซียวเหิงโดยราบรื่นพระจันทร์ลอยขึ้นเหนือยอดต้นหลิวซูอวี่ซีเพิ่งออกจากประตูหลังของจวนอ๋องผิงซี แล้วขึ้นรถม้าของจวนซูด้วยการพยุงของชุ่ยจู“คุณหนู พวกเรากลับดึกขนาดนี้ จะอธิบายท่านพ่อแม่ทัพกับฮูหยินว่าอย่างไรดีเจ้าคะ?” ชุ่ยจูมีท่าทีวิตกกังวลรถม้าค่อย ๆ เคลื่อนตัวไปเสียงกีบม้าดังกึกก้อง เสียงล้อรถบดกับพื้นกลบเสียงสนทนาของนายบ่าวสารถีไม่ได้ยินอะไรเลยซูอวี่ซียิ้มบาง ๆ “ท่านซื่อจื่อตอบตกลงกับข้าแล้ว ว่าจะไปขอร้องอ๋องผิงซีให้ช่วยถอนหมั้นให้ข้า”“อ๋องผิงซีจะช่วยคุณหนูจริง ๆ หรือเจ้าคะ?”“ข้ากับท่านซื่อจื่อได้เป็นของกันและกันแล้ว อีกทั้งข้าเกิดมาพร้อมดวงชะตาราชินี ท่านอ๋องย่อมเห็นแก่ดวงชะตาของข้าจะต้องช่วยบุตรชายของตนให้ถึงที่สุดแน่”ใจที่กังวลของชุ่ยจูสงบลงไม่น้อย“เช่นนี้ก็ดีที่สุดแล้ว” หากคุณหนูรองต้องแต่งเข้าไปในจวนอ๋องผิงเหยา ชีวิตดี ๆ ของนางก็คงจบสิ้นลงทุกคนต่างรู้ว่าอ๋องผิงเหยาไม่
หมอหญิงบัลลังก์เลือด บทที่ 96
"ไม่ยอมแพ้แล้วจะทำเช่นไรได้?"ซูอวิ๋นลังเลเล็กน้อยก่อนกล่าวว่า "ฝ่าบาททรงพระราชทานการสมรสให้เอง ต่อให้เป็นอ๋องผิงซี ก็คงไม่อาจเปลี่ยนแปลงได้ใช่หรือไม่?"เซียวลู่เซิงกล่าวว่า "เว้นแต่ว่าเสด็จอาและพระชายาจะไปทูลขอด้วยตนเอง"เมื่อพูดถึงตรงนี้ ภาพในอดีตผุดขึ้นมาในหัวของเขา เสียงของเสด็จแม่ดังก้องอยู่ในใจ— 'ยิ่งหญิงงามเพียงใดยิ่งหลอกลวงเก่งเท่านั้น'ในช่วงที่เขายังเป็นองค์รัชทายาท เสด็จแม่ต้องเสียน้ำตาเพราะพระชายาอ๋องผิงซีมากเพียงใด...ดูเหมือนว่าฝ่าบาทจะมีความรู้สึกพิเศษต่อพระชายาอ๋องผิงซี เขาอธิบายความรู้สึกนั้นไม่ได้ แต่รู้แน่ว่า ในใจของฝ่าบาท พระชายาผู้นี้มีความสำคัญไม่น้อยให้เสด็จอาไปขอร้องฝ่าบาทเพื่อเปลี่ยนแปลงราชโองการ ไม่สู้ให้พระชายาของเสด็จอาไปขอร้องเพียงเล็กน้อย ฝ่าบาทก็คงประทานอนุญาตแล้ว"อ๋องผิงซีไปขอร้องฝ่าบาท แล้วฝ่าบาทจะทรงยินยอมจริงหรือ?" ซูอวิ๋นขมวดคิ้วเซียวลู่เซิงพยักหน้า"ไม่ได้! เซียวอวี้กับซูอวี่ซีจะแต่งงานกันไม่ได้เด็ดขาด!"เซียวลู่เซิงมองดูใบหน้าตื่นตระหนกของนาง ก่อนจะรีบคว้ามือนางไว้ "อวิ๋นเอ๋อร์ เจ้าอย่าเพิ่งร้อนใจ"ในใจเขาเต็มไปด้วยความรู้สึกมากมายปะป
หมอหญิงบัลลังก์เลือด บทที่ 95
ยิ่งมอง หัวใจยิ่งเต้นแรงแผลเป็นบนใบหน้านี้เริ่มเปลี่ยนแปลงแล้ว อีกไม่นาน เซียวลู่เซิงจะได้กลับมามีใบหน้าหล่อเหลาอีกครั้งถึงตอนนั้น นางจะได้เห็นกับตาว่าบุรุษที่ช่วยเหลือเก็บศพนางในชาติก่อน เดิมทีแล้วมีโฉมหน้าเป็นเช่นไรไออุ่นหอมละมุนกระทบใบหน้า เซียวลู่เซิงรู้สึกว่ากลิ่นนั้นช่างหอมเหลือเกิน ดวงตาคมปลาบดุจพญาอินทรีเริ่มอ่อนโยนลงซูอวิ๋นสบตากับเขาพอดี นางยิ้มบางเบา “องค์ชาย”เซียวลู่เซิงพึมพำรับในลำคอ แล้วยิ้ม “ในดวงตาของพระชายา ข้าเห็นตัวเอง”ตัวเขาในดวงตาของนาง เต็มไปด้วยรอยแผลเป็นแต่เขากลบเกลื่อนความรู้สึกต่ำต้อยไว้ได้อย่างแนบเนียน เพียงยิ้มบาง ๆ มองดูสีหน้าของนางที่เปลี่ยนไปเล็กน้อยซูอวิ๋นยิ้มบาง ๆ ใช้สองมือประคองใบหน้าเขา “หม่อมฉันก็เห็นตัวเองในดวงตาขององค์ชาย”นางครุ่นคิดเล็กน้อยก่อนกล่าว “นี่ใช่หรือไม่คือคำที่คู่รักกล่าวกันว่า—ในดวงตาของท่านมีข้า ในดวงตาของข้ามีท่าน?”เซียวลู่เซิงอ้าปากค้าง ก่อนจะหัวเราะเพราะนางทำให้เขาขบขัน “อืม”ในดวงตาและหัวใจของนาง มีเขาอยู่จริงหรือ?คำตอบของเรื่องนี้ เขาไม่กล้าคิดคำนึง ณ ตอนนี้ แค่นางพูดถ้อยคำหวานหูเช่นนี้กับเขา ก็ถือเป็นวาสนาอ
หมอหญิงบัลลังก์เลือด บทที่ 94
“องค์ชาย?”ซูอวิ๋นเห็นเขาไม่ตอบ ก็เลยตัดสินใจถามออกไปอย่างกล้า ๆ กลัว ๆเพราะคืนเข้าหอ เขาเป็นคนกรีดนิ้วตัวเองให้เลือดหยดลงบนผ้าโลหิตพิสุทธิ์ต่อมา หมอหลินก็เคยมาตรวจร่างกายเขาแล้ว แต่กลับให้คำตอบที่กำกวม นางจึงไม่รู้แน่ชัดว่าเซียวลู่เซิงยังมีความสามารถอยู่หรือไม่เซียวลู่เซิงสูดหายใจเข้าลึก ๆ มุมปากมีรอยยิ้มขัดเขิน ยื่นมือไปกุมมือนางไว้ “อวิ๋นเอ๋อร์รออีกสักระยะเถอะ”ยังต้องรออีกหรือ?“อวิ๋นเอ๋อร์บอกว่าภายในสามเดือน ขาข้าจะกลับมามีความรู้สึกดังเดิม และอีกครึ่งปีข้าจะยืนขึ้นได้ ใช่หรือไม่?”ซูอวิ๋นพยักหน้า “เพคะ” หากแนวทางการรักษาไม่ผิดพลาด และไม่มีอะไรเกิดขึ้น นางมั่นใจในเรื่องนี้เซียวลู่เซิงกล่าว “เช่นนั้นก็รอให้ข้าหายดีแล้วกัน” รอให้ขาหายดี แล้วค่อยร่วมอภิรมย์ซูอวิ๋นเข้าใจความหมาย ขมวดคิ้วเล็กน้อยด้วยความกระตือรือร้นของฝ่าบาทและตวนกุ้ยเฟยที่อยากได้หลาน พวกเขาจะรอได้นานขนาดนั้นหรือ?แม้จะมีคำถามในใจ แต่นางก็ไม่รู้จะพูดอะไรต่อ จะให้นางไปกระชากกางเกงของเซียวลู่เซิง แล้วเป็นฝ่ายเริ่มเองก็กระไรอยู่?แค่คิดก็น่าอายจนแทบต้องแทรกแผ่นดินหนีแล้ว!เพื่อทำลายความกระอักกระอ่วน ซูอ
หมอหญิงบัลลังก์เลือด บทที่ 93
แม้แต่ฮ่องเต้ก็ยังหลอกลวงได้ต้วนกุ้ยเฟยถอนหายใจ ไม่สนใจอีกแล้วว่านางต้องการอะไร ขอแค่นางให้กำเนิดทายาทให้เซิงเอ๋อร์ได้ก็พอ"ลุกขึ้นเถิด ข้าเชื่อเจ้า" ต้วนกุ้ยเฟยกล่าวด้วยสีหน้าไม่ค่อยดีนักจนถึงวันนี้ นางเป็นถึงพระสนมที่ได้รับความโปรดปรานที่สุด แต่ก็ยังไม่ได้เป็นฮองเฮา ทั้งหมดนี้ไม่ใช่เพราะพี่สาวแท้ ๆ ผู้เลอโฉมของนางหรอกหรือ?ซูอวิ๋นลุกขึ้น แล้วนั่งลงตรงที่นั่งต่ำกว่าไม่นานนัก แม่นมกุ้ยกล่าวขึ้นจากด้านนอกว่า "พระชายา หมอหลวงหลี่มาแล้วเพคะ"ต้วนกุ้ยเฟยกล่าวว่า "เชิญเขาเข้ามา"หลังจากพูดจบ นางก็กล่าวกับซูอวิ๋นว่า "หมอหลวงหลี่มาตรวจชีพจรให้เจ้าเพื่อความสบายใจ"สุขภาพแข็งแรงดีอยู่แล้ว จะตรวจชีพจรเพื่ออะไร?ไม่นานนัก แม่นมกุ้ยก็เดินนำหมอหลวงหลี่เข้ามาหมอหลวงหลี่ดูอายุยังน้อย น่าจะประมาณยี่สิบสองหรือยี่สิบสามปีหลังจากตรวจชีพจรของซูอวิ๋นแล้ว เขากล่าวกับต้วนกุ้ยเฟยว่า "ขอถวายรายงาน พระชายามีสุขภาพแข็งแรงดี ไม่จำเป็นต้องบำรุงเป็นพิเศษพ่ะย่ะค่ะ"ต้วนกุ้ยเฟยเพียงพยักหน้ารับเบา ๆหลังจากหมอหลวงหลี่จากไปแล้ว ต้วนกุ้ยเฟยกล่าวว่า "ต่อไป หมอหลวงหลี่จะไปที่จวนอ๋องเป็นประจำ เพื่อตรวจชีพ
หมอหญิงบัลลังก์เลือด บทที่ 92
เซียวลู่เซิงจับมือนางไว้ ดวงตาเปี่ยมไปด้วยรอยยิ้ม โดยรวมแล้ว พระองค์ทรงอารมณ์ดีเป็นอย่างยิ่งนับตั้งแต่พิการ เขาก็กลายเป็นคนขี้ระแวงมาโดยตลอด แต่บัดนี้ ถึงแม้จะยังคงสงสัยว่าซูอวิ๋นมีเซียวอวี้อยู่ในใจหรือไม่ ก็พยายามเตือนตนเองให้เชื่อนางภาพนี้ตกอยู่ในสายพระเนตรของฮ่องเต้ ทอดพระเนตรเห็นเซิงเอ๋อร์อารมณ์ดีเช่นนี้ พระองค์จึงมิได้ขุ่นเคืองเรื่องที่ตระกูลซูส่งเจ้าสาวมาสลับตัวกันอีกต่อไปเพียงแต่ สิ่งที่พระองค์คาดไม่ถึงคือ ซูอวิ๋นกลับมิได้ขอพระราชทานอภัยโทษให้ซูอวี่ซีเลยเฮ้อ... แม่ทัพเจิ้นหยวน ซูหงเผิงเอ๋ย!บุตรสาวคนโตอย่างซูอวิ๋น มีรูปลักษณ์สง่างามเป็นอย่างยิ่ง ไฉนจึงไม่ได้รับความโปรดปรานในตระกูลซูกัน?เป็นเพราะคำทำนายของนักพรตพเนจรผู้นั้น ที่กล่าวว่าซูอวี่ซีเกิดมาพร้อมชะตาผู้ราชินีกระนั้นหรือ?ในเมื่อเชื่อคำทำนายปานนั้น แล้วเหตุใดจึงไม่เต็มใจให้ธิดาแต่งกับโอรสเพียงองค์เดียวของเขา กลับไปคบหาลับ ๆ กับทายาทแห่งจวนอ๋องผิงซี มีแผนคิดคดอันใด ทุกคนล้วนรู้แจ้งอยู่แก่ใจ!ดังนั้น เมื่อตวนกุ้ยเฟยทรงทูลขออภิเษกเซียวเหิงกับซูอวี่ซี พระองค์จึงตกลงโดยมิได้ลังเลเลยแม้แต่น้อยเซียวเหิงเป็นเชื้อพระ
