บทที่ 490

มือของเขาหยุดอยู่บนหน้าจอ คิดจะส่งข้อความไปหาเสวี่ยเสวี่ย แต่นิ้วมือก็หยุดอยู่กลางอากาศ นิ่งอยู่นานก็พิมพ์ไม่ได้สักตัว

เขาโยนโทรศัพท์ทิ้งไปด้านข้างอย่างหงุดหงิด หยิบไวน์จากตู้ออกมา เปิดแล้วรินลงในแก้วก่อนจะดื่ม

รสชาติเผ็ดร้อนไหลผ่านคอ ความรู้สึกเย็นชาระบายความอึดอัดในใจ ฟู่จิ่นซิ่วดื่มเหล้าในแก้วจนหมด

…

ซ่งซ่งออกมาจากหมู่บ้านแล้วก็รู้สึกโล่งใจทันที

เธอขมวดคิ้ว ไม่เข้าใจจริง ๆ ว่าฟู่จิ่นซิ่วเป็นอะไร?

นอนด้วยกันแค่สองครั้ง ถึงกับมีใจให้กันแล้วเหรอ?

เธอรู้สึกขนลุก

แต่เธอยังต้องทำให้เขารู้สึกแย่ต่อไป

คิดแล้วก็หยิบโทรศัพท์ขึ้นมา คลิกเข้าสู่แอคเคาท์รอง

เสวี่ยเสวี่ย [พี่ฟู่ ช่วงนี้ยุ่งมากใช่ไหมคะ? ดูชุดรับปริญญาของฉันหน่อยสิ สวยไหม?]

เป็นรูปที่เธอหาจากอินเทอร์เน็ต ไม่เห็นหน้า ถ่ายแค่ตั้งแต่คอลงไปส่งให้เขา

ก่อนหน้านี้ผู้ชายคนนี้จะตอบกลับทันที แต่ครั้งนี้ จนกระทั่งเธอกลับถึงบ้าน เขาก็ยังไม่ตอบ

เกิดอะไรขึ้น?

หรือว่าตายไปแล้ว?

ซ่งซ่งคิดว่ามีโอกาสเป็นไปได้ จึงอาบน้ำแล้วนอนหลับอย่างสบายใจ

…

วันนี้เป็นวันหยุดสุดสัปดาห์

หลินเซียงกับซ่งซ่งนัดกันไปดูหนัง

ขณะที่อยู่ในห้างสรรพสินค้า หล