บทที่ 325

ลู่สือเยี่ยนเหลือบมองฉินโหย่วหานอย่างเย็นชา ริมฝีปากเผยรอยยิ้มเย้ยหยัน "มาดูว่าคุณชายฉินตายหรือยัง"

รอยยิ้มบนใบหน้าของฉินโหย่วหานจางลงเล็กน้อย "น่ากลัวว่าจะทำให้คุณผิดหวังแล้วล่ะ"

"ไม่เป็นไร ครั้งหน้าผมจะลงมือให้หนักกว่านี้ คงไม่ทำให้ผิดหวังหรอก" ลู่สือเยี่ยนลากเก้าอี้มานั่งลง หยิบชามและตะเกียบขึ้นมากินอย่างไม่เกรงใจ

หลินเซียงรีบพูดขึ้นทันที "นี่ไม่ใช่ของของคุณ!"

ลู่สือเยี่ยนเลิกคิ้วขึ้นมองเธอ "ทำกับข้าวไม่ใช่ให้คนกินเหรอ?"

"คุณ!"

หลินเซียงโกรธจนหน้าเปลี่ยนสี ผู้ชายคนนี้ทำไมไร้ยางอายขนาดนี้ กล้ามาแย่งข้าวที่โรงพยาบาลกับฉินโหย่วหาน! ไม่รู้สึกขายหน้าบ้างหรือไง!

เห็นได้ชัดว่าลู่สือเยี่ยนไม่ได้รู้สึกเช่นนั้น เขากินอย่างเอร็ดอร่อยด้วยซ้ำ

ฉินโหย่วหานเห็นดังนั้นก็ไม่รอช้า หยิบตะเกียบขึ้นมากินบ้าง

อาหารที่เตรียมไว้สำหรับคนเดียว ถูกผู้ชายสองคนกินจนหมดในเวลาไม่นาน

หลินเซียงได้แต่อ้ำอึ้งจนพูดไม่ออก!

ลู่สือเยี่ยนวางตะเกียบลง หยิบกระดาษทิชชู่เช็ดมุมปากอย่างสง่างาม ก่อนจะเหลือบมองหลินเซียงแล้วพูดว่า "ทำอร่อยดี"

พูดจบก็หมุนตัวเดินออกไป

หลินเซียง "..."

เขาเป็นบ้าหรือไง!

เธอหันไปมองฉิน