LOGINShare
บทที่ 330
Related chapters
หนุ่มหล่อคนไหนจะคว้าใจเธอ บทที่ 331
ขณะที่ความอดทนของเธอใกล้จะถึงขีดจำกัด เขาก็หันกลับมาและเดินตรงไปยังวิลล่าอ่าวสีคราม"ตามมา" เขาเอ่ยเสียงเย็นชาโดยไม่หันมามอง เหมือนมั่นใจว่าเธอไม่มีทางเลือกอื่น นอกจากต้องเชื่อฟังคำสั่ง หญิงสาวกำมือแน่น เธอไม่มีอำนาจหรือเส้นสายใด ๆ การหนีรอดจากเงื้อมมือของเขาเป็นเรื่องที่เป็นไปไม่ได้ ในที่สุดเธอก็เดินตามเขาไป แต่แทนที่จะเข้าไปในวิลล่า เขากลับเดินตรงไปยังสวน แววตาของเธอฉายแววสงสัย ทำไมต้องมาที่นี่? เขาจะทำอะไร? ไม่นานเธอก็ได้คำตอบ ส่วนลึกที่สุดของสวนมีอาคารสองชั้นตั้งตระหง่านอยู่ มีบอดี้การ์ดหลายคนยืนเฝ้าอยู่หน้าประตู "ท่านประธานลู่" บอดี้การ์ดทุกคนก้มศีรษะลงด้วยความเคารพเมื่อเห็นลู่สือเยี่ยน "เปิดประตู" ลู่สือเยี่ยนกล่าวด้วยน้ำเสียงเรียบเฉย บอดี้การ์ดคนหนึ่งหยิบกุญแจออกมาไขประตูอาคาร หลินเซียงยืนอยู่ห่างออกไปเล็กน้อย เธอขมวดคิ้วขณะมองเข้าไปในอาคารที่มืดมิด แต่ก็สามารถมองเห็นเงาราง ๆ ของใครบางคนที่นั่งอยู่บนเก้าอี้ ทันใดนั้นแสงสว่างวาบก็ส่องเข้าไป ทำให้คนที่อยู่ข้างในต้องยกมือขึ้นบังแสง หลังจากที่ปรับสายตาได้แล้ว เธอก็รีบลุกขึ้นยืนและวิ่งออกมา บอดี้การ์ดรีบเข้
หนุ่มหล่อคนไหนจะคว้าใจเธอ บทที่ 332
ลู่สือเยี่ยนรู้สึกถึงสายตาของเธอ เขาจึงหันขวับมามอง "มองอะไร?" ขนตาของหลินเซียงสั่นไหว ในตอนนั้นเอง เซี่ยหว่านก็เห็นเธอ จู่ ๆ เธอก็พูดขึ้นว่า "หลินเซียง เห็นหรือยัง? ตอนนั้นคุณไม่น่าช่วยเขาเลย! ฉันถึงกับเสียขาไปข้างหนึ่งเพื่อเขา แต่ตอนนี้เขากลับทำกับฉันแบบนี้ คุณพาเขากลับบ้าน แต่งงานกับเขา แล้วเขาดูแลคุณดีตรงไหน? เขาไม่คู่ควรกับความรักของคุณเลย!" หลินเซียงขมวดคิ้ว เซี่ยหว่านบ้าไปแล้วหรือไง? กล้าพูดแบบนี้ต่อหน้าลู่สือเยี่ยน ไม่กลัวเขาฆ่าปิดปากเหรอ? ใบหน้าของลู่สือเยี่ยนบึ้งตึง ดวงตาคมกริบราวกับเหยี่ยวจ้องมองเซี่ยหว่าน เขามองไปที่ขาเทียมของเธอ แล้วพูดขึ้นว่า "ขาเทียมข้างเดียวมันดูขัดหูขัดตา งั้นผมช่วยเปลี่ยนขาอีกข้างให้เป็นขาเทียมเหมือนกันดีไหม?" เซี่ยหว่านเบิกตากว้างด้วยความตกใจ “คุณ... ลู่สือเยี่ยน บ้าไปแล้วหรือไง? คุณกล้าเหรอ!" แววตาของลู่สือเยี่ยนฉายแววโหดเหี้ยม แต่เขาก็พยายามควบคุมตัวเองเอาไว้ "ถ้าขาคุณพิการทั้งสองข้าง ผมก็จะได้ดูแลคุณไปตลอดชีวิตไง" "ไม่ ไม่ได้!" เซี่ยหว่านถอยหลังด้วยความหวาดกลัว เธอมองลู่สือเยี่ยนราวกับว่าเขากลายร่าวเป็นอสุรกาย! เขามันปีศาจช
หนุ่มหล่อคนไหนจะคว้าใจเธอ บทที่ 333
หลินเซียงมองเขาด้วยสายตาสงบนิ่ง แต่คำพูดกลับเย็นชาเล็กน้อย “แต่ลู่สือเยี่ยน ท้ายที่สุดแล้วประเด็นหลักก็คือคุณไม่เชื่อใจฉัน”ลู่สือเยี่ยนขมวดคิ้วหลินเซียงพูดเบา ๆ “ครั้งนี้เธอยอมชี้แจงชัดเจนก็จริง แต่ถ้าครั้งหน้ามีคนใส่ร้ายฉันอีก แล้วอีกฝ่ายชี้แจงไม่ได้ คุณก็จะคิดว่าฉันเป็นคนทำใช่ไหม?”ริมฝีปากบางของลู่สือเยี่ยนเม้มเป็นเส้นตรงเขายังไม่สามารถรับประกันได้ว่าจะเชื่อเธออย่างสนิทใจหรือไม่เขาหลับตาลง ภาพบางอย่างฉายขึ้นในสมองทันที ผู้หญิงคนหนึ่งถือของเล่นมาล้อเล่นกับเขา เขารับไว้ด้วยความดีใจ แต่ทันทีที่ยื่นมืออกไปจับ ของเล่นก็ระเบิดขึ้นมือของเขาเลือดไหล…เหตุการณ์แบบนี้เกิดขึ้นมากมายนับไม่ถ้วนหลินเซียงกล่าวว่า “ดังนั้น เพื่อหลีกเลี่ยงความเข้าใจผิดแบบนี้ซ้ำ ๆ เราหย่ากันดีไหม?”หย่ากันไม่ว่าเขาจะเกิดอะไรขึ้นก็ไม่เกี่ยวข้องกับเธออีกแล้วเธอก็ไม่ต้องเสียใจหรือทุกข์ใจกับการกระทำของเขาอีกต่อไปลู่สือเยี่ยนจ้องมองเธออย่างเย็นชา “พูดมาตั้งเยอะ เป้าหมายของคุณก็ยังคงเป็นการหย่า หลินเซียง คุณเลิกคิดไปได้เลย!”หลินเซียงกัดริมฝีปากก็ยังล้มเหลวอยู่ดีเฮ้อ…“คุณหนูเซี่ย?”ในขณะนั้น เส
หนุ่มหล่อคนไหนจะคว้าใจเธอ บทที่ 334
ลู่สือเยี่ยนนั่งลงที่เบาะคนขับ สตาร์ทรถแล้วขับออกไปอย่างรวดเร็ว เหมือนกับสายฟ้าแลบ!หลินเซียงเห็นรถหรูแล่นผ่านไปอย่างรวดเร็ว ขนตาสั่นไหวผู้ชายคนนี้บ้าไปแล้วหรือไง?ขับรถเร็วขนาดนี้ในเขตเมือง?พอกลับถึงบ้าน เธอลงจากรถเดินไปได้สักพักก็ได้ยินเสียงเรียกจากด้านหลัง“คุณลูกค้า รอด้วยค่ะ!”หลินเซียงหันกลับไปด้วยความสงสัย เห็นคนขับรถเมื่อครู่ถือของบางอย่างเดินเข้ามา เขาตัวสูงใหญ่ สวมหน้ากากปิดบังใบหน้าไว้หมด เหลือเพียงดวงตาที่มองเธอด้วยรอยยิ้มเล็กน้อย “คุณครับ นี่ใช่ของของคุณหรือเปล่า?”หลินเซียงมองไปก็เห็นพวงกุญแจนั่นเป็นพวงกุญแจของเธอจริง ๆ“ขอบคุณนะคะ”หลินเซียงรับพวงกุญแจมา มองผู้ชายคนนั้นแล้วพูดคนขับโบกมือ “ไม่เป็นไรครับ กดให้คะแนนผมห้าดาวก็พอแล้ว”“ค่ะ”หลินเซียงหันหลังเดินกลับบ้านหลังจากวุ่นวายมาพักใหญ่ เธอก็ลืมหิวไปหมดแล้วหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาดูก็เห็นข้อความจากฉินโหย่วหานฉินโหย่วหาน: [อาหารเช้าอร่อยมาก ลู่สือเยี่ยนคงไม่โมโหจนตายใช่ไหม?]หลินเซียงอดไม่ได้ที่จะยิ้มหลินเซียง: [ไม่ต้องสนหรอกค่ะ แค่คุณคิดว่าอร่อยก็พอแล้ว]ฉินโหย่วหาน: [เที่ยงนี้คุณไม่ต้องมาแล้วนะ พั
หนุ่มหล่อคนไหนจะคว้าใจเธอ บทที่ 335
“ได้” ซ่งซ่งตอบตกลงทันที“งั้นเธอก็กินยาเถอะ ถ้าอยู่ที่นั่นแล้วไม่ชินก็กลับมา ฉันจะดูแลเธอเอง ทำของอร่อย ๆ ให้เธอกินทุกมื้อเลย” หลินเซียงพูด“พูดแบบนี้ น้ำลายฉันไหลแล้ว ฉันจะรีบกลับเลย รอฉันด้วยนะ!” ซ่งซ่งพูด“อืม” หลังจากวางสาย หลินเซียงก็ยังคงเป็นกังวล ก่อนหน้านี้ซ่งซ่งอยู่กับฟู่จิ่นซิ่ว เธอได้รับบาดเจ็บแบบนี้แล้ว ฟู่จิ่นซิ่วรู้หรือเปล่า?แต่ว่าเธอไม่มีเบอร์ของฟู่จิ่นซิ่ว หลินเซียงครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่ง ก่อนจะกดโทรหาลู่สือเยี่ยน ภายในห้องทำงานโทนสีเย็นยะเยือก บรรยากาศอึมครึมอย่างบอกไม่ถูก ตอนที่ฟู่จิ่นซิ่วเข้ามาก็เห็นลู่สือเยี่ยนทำหน้าบึ้งตึง ราวกับใครติดหนี้เขาอยู่หลายร้อยล้าน“จุ๊ ๆ เกิดอะไรขึ้น? อารมณ์ไม่ดีอีกแล้วเหรอ?” ฟู่จิ่นซิ่วเลื่อนเก้าอี้นั่งลงฝั่งตรงข้ามเขา แล้วถามอย่างไม่เกรงใจ ลู่สือเยี่ยนโยนเอกสารปึกหนึ่งมาตรงหน้าเขา “นายดูเองแล้วกัน” ฟู่จิ่นซิ่วหยิบขึ้นมาดู เห็นว่าเป็นโครงการที่ดีเคกรุ๊ปเพิ่งจะไปเจรจาติดต่อมา แต่กลับถูกบริษัทลู่กรุ๊ปตัดหน้าไป!ลู่เจิ้งหรงแย่งโครงการจากมือลูกชายตัวเอง?ฟู่จิ่นซิ่วเลิกคิ้วอย่างประหลาดใจ “ตาแก่นั่นคิดจะทำอะไร? ไม่กลัว
หนุ่มหล่อคนไหนจะคว้าใจเธอ บทที่ 336
ฟู่จิ่นซิ่ว “จำไม่ได้แล้ว”หลินเซียงยิ่งสงสัยมากขึ้น แต่ก็พูดอะไรไม่ออก“ค่ะ เข้าใจแล้ว”หลังจากพูดจบ เธอก็วางสายทันทีฟู่จิ่นซิ่วมองโทรศัพท์ ก่อนจะส่งคืนให้ลู่สือเยี่ยน พร้อมกับหัวเราะเยาะเบา ๆ “ตลอดทั้งสาย ไม่ได้พูดถึงนายเลยสักคำ”สีหน้าของลู่สือเยี่ยนยิ่งแย่ลง “ว่างมากเหรอ?”ฟู่จิ่นซิ่วยิ้มรับ “ใช่”ลู่สือเยี่ยนหรี่ตาลงอย่างอันตราย ความเย็นยะเยือกพุ่งตรงมายังฟู่จิ่นซิ่วอย่างไม่ไว้หน้า!ราวกับจะฆ่าเขาให้ตายฟู่จิ่นซิ่วลุกขึ้นยืนแล้วพูดว่า “ภรรยานายไม่ยอมพูดถึงนายเอง จะจ้องฉันแบบนั้นทำไม? มีความสามารถมากก็ไปหาเธอสิ”พูดจบ เขาก็หันหลังเดินจากไปลู่สือเยี่ยนเอนหลังลง เกาคออย่างหงุดหงิดเธอโทรมาเพื่อจะคุยกับฟู่จิ่นซิ่วงั้นเหรอ?เมื่อไหร่กันที่พอเธอมีเรื่องก็ติดต่อฟู่จิ่นซิ่ว?ดูเหมือนว่าเขาจะปล่อยให้ฟู่จิ่นซิ่วว่างงานไม่ได้จริง ๆและก็ปล่อยให้หลินเซียงว่างไม่ได้เช่นกันเขาหยิบโทรศัพท์ขึ้นมา โทรออกไปสายหนึ่ง “ฉันจะให้เงินเธอไปจดทะเบียนบริษัท แล้วรับหลินเซียงเข้ามาทำงานในบริษัทของเธอหน่อย”เสียงปลายสายตอบกลับอย่างเฉื่อยชา “เจ้านาย นี่ฉันกำลังลาพักร้อนอยู่นะ…”ลู่สือเยี่ยน
หนุ่มหล่อคนไหนจะคว้าใจเธอ บทที่ 337
ซืออวี่ยื่นชานมในมือให้หลินเซียง "ดื่มชานมแทนดีกว่าค่ะ กาแฟมันขม ดื่มไม่อร่อยหรอก"หลินเซียงรับมา "ขอบคุณนะคะ"ซืออวี่พูดต่อ "เราเข้าไปดูข้างในกันก่อน ตึกนี้มีห้องว่างสองห้อง นายหน้าบอกว่าไม่เลว แต่ฉันไม่ค่อยรู้สึกคลิกเท่าไหร่ วานคุณช่วยเข้าไปดูให้หน่อย"หลินเซียงตอบ "เรื่องแบบนี้ฉันก็ไม่เชี่ยวชาญหรอก ว่าแต่คุณจะเปิดสตูดิโออะไรเหรอ?""สตูดิโอออกแบบสถาปัตยกรรมค่ะ" ซืออวี่ตอบหลินเซียงได้ยินดังนั้น ดวงตาก็เป็นประกาย เพราะตัวเธอเองก็เป็นสถาปนิกเหมือนนึกอะไรขึ้นได้ ซืออวี่จึงหันมาถามหลินเซียง "ฉันเห็นประวัติส่วนตัวของคุณแล้ว คุณเองก็เป็นสถาปนิกไม่ใช่เหรอ ตอนนี้ทำงานที่ไหนอยู่เหรอคะ?""ฉันไม่ได้ทำงานแล้วค่ะ" หลินเซียงตอบดวงตาของซืออวี่เป็นประกายทันที "ถ้าอย่างนั้นคุณมาทำงานที่สตูดิโอของฉันดีไหม? รับรองเลยว่าเงินเดือนและสวัสดิการดีกว่าที่เก่าของคุณแน่นอน เวลาทำงานก็ยืดหยุ่น ฉันจะไม่เข้าไปก้าวก่ายไอเดียของคุณด้วย ลองรับไว้พิจารณาดูหน่อยไหม?"หลินเซียงไม่คิดว่าซืออวี่จะชวนเธอทำงานตรง ๆ แบบนี้ เธอจึงยิ้มเล็กน้อย ก่อนปฏิเสธอย่างสุภาพ "ขอบคุณมากค่ะ แต่ตอนนี้ฉันยังไม่อยากทำงาน เพราะฉันอ
หนุ่มหล่อคนไหนจะคว้าใจเธอ บทที่ 338
"ฮัลโหล" เสียงผู้ชายทุ้มต่ำมีเสน่ห์ แต่กลับแฝงไปด้วยความเย็นชาซืออวี่พูดช้า ๆ "ท่านประธาน หลินเซียงกำลังจะย้ายออกจากเมืองอวิ๋นเฉิงแล้วนะ ถ้าคุณอยากจะทำอะไร ก็รีบ ๆ หน่อยแล้วกัน"ลู่สือเยี่ยนได้ยินดังนั้น สีหน้าก็เปลี่ยนเป็นเคร่งขรึมทันที "เธอพูดเองเลยเหรอ?""อืม""แล้วเธอบอกไหมว่าจะไปที่ไหน?" ลู่สือเยี่ยนถาม"ฉันเพิ่งรู้จักกับเธอได้แค่สองวัน เธอยอมออกมาเจอฉัน ฉันก็แปลกใจจะแย่แล้ว เธอจะยอมบอกเรื่องแบบนี้กับฉันได้ยังไง?" ซืออวี่ตอบ"งั้นเธอก็พยายามหน่อยแล้วกัน ไม่งั้นจะหักโบนัสปลายปี" ลู่สือเยี่ยนพูดเสียงเย็นชา ก่อนจะวางสายไปทันทีซืออวี่จ้องโทรศัพท์อย่างเคียดแค้น นี่มันนายทุนหน้าเลือดชัด ๆ! รู้จักแต่จะเอาเปรียบคนที่อ่อนแอกว่า!เธอสาปแช่งให้เขาไม่มีวันตามหาเมียตัวเองเจอ!...หลินเซียงกลับถึงบ้านก็เริ่มทำอาหาร จากนั้นก็ส่งข้อความหาฉินโหย่วหานหลินเซียง: [พี่หาน คืนนี้สะดวกให้ไปเยี่ยมไหมคะ?]ฉินโหย่วหาน: [สะดวกสิ]หลินเซียงเก็บโทรศัพท์มือถือ ตักอาหารที่ทำเสร็จแล้วใส่กล่อง จากนั้นก็ออกเดินทางไปโรงพยาบาลเมื่อผลักประตูห้องพักเข้าไป ก็เห็นฉินโหย่วหานกำลังเดินอย่างช้า ๆ ไปที่เตี
Latest chapter
หนุ่มหล่อคนไหนจะคว้าใจเธอ บทที่ 550
ซ่งซ่งนอนไม่หลับ พลิกตัวไปมาอยู่บนเตียง ทั้งตื่นเต้นและกังวลใจ เมื่อคิดว่าตัวเองกำลังจะออกจากเมืองอวิ๋น ออกไปจากฟู่จิ่นซิ่ว คนที่น่ารังเกียจนั่น เธอก็รู้สึกตื่นเต้นแทบแย่แทบนับเวลาถอยหลัง“ปัง ปัง ปัง!”แต่ในขณะนั้นเอง เสียงเคาะประตูดังสนั่นก็ดังขึ้นซ่งซ่งตกใจ รีบลุกขึ้นมองออกไปข้างนอก เด็กผู้หญิงก็ตกใจตื่นเช่นกัน “ใครน่ะ?”ในใจของซ่งซ่งมีความรู้สึกไม่ดีแวบเข้ามา หรือว่าเขาจะตามทันแล้ว?เร็วขนาดนี้เลยเหรอ?เธอลุกจากเตียงพูดว่า “ฉันไปดูเอง พวกเธออย่าออกมาล่ะ”เด็กผู้หญิงกังวลใจ “ซ่งซ่ง จะไม่เป็นไรใช่ไหม?”ซ่งซ่งพยักหน้า “ไม่ต้องห่วง ไม่มีอะไรหรอก”เธอสวมเสื้อผ้าออกจากบ้าน “ใคร?”เธอถามอย่างระมัดระวัง“ซ่งซ่ง ฉันเอง รีบออกมาเร็ว!”เสียงของหลินเซียงดังขึ้นที่หน้าประตูซ่งซ่งชะงัก รีบไปเปิดประตู “ที่รัก กลับมาทำไม?”เธอไม่ได้กลับบ้านไปแล้วเหรอ?พอคำนวณเวลาแล้ว ตอนนี้ควรจะถึงเฟิงหลินหย่วนแล้วสิหลินเซียงจับข้อมือเธอ สีหน้ากระวนกระวาย “ฉันเห็นรถของฟู่จิ่นซิ่ว เขาหาเธอเจอแล้ว ไปกันเร็ว!”เมื่อได้ยินดังนั้น ซ่งซ่งก็ตกตะลึง “หาฉันเจอแล้ว? หาฉันเจอได้ยังไง?”การเคลื่อนไหวขอ
หนุ่มหล่อคนไหนจะคว้าใจเธอ บทที่ 549
หลินเซียงใส่ขนมปังกรอบลงในถุง จัดเตรียมให้เรียบร้อย พลางพูดว่า “เวลาจำกัด ฉันเลยทำแค่อาหารที่เก็บรักษาง่ายและรสชาติใช้ได้ ให้เธอมีอะไรรองท้องระหว่างทาง”เมื่อได้ยินแบบนั้น ซ่งซ่งก็กะพริบตา แล้ววิ่งเข้ามากอดเธอ “ที่รัก ทำไมน่ารักแบบนี้นะ หรือพวกเราหนีไปด้วยกันเลยดีไหม!”หลินเซียงยิ้ม “พอแล้ว ไปล้างหน้าเร็ว ฉันจะไปส่งเธอที่ชานเมือง”รถบัสรอบแรกมาถึงพรุ่งนี้เช้า ซ่งซ่งต้องไปรอตั้งแต่คืนนี้แต่ซ่งซ่งส่ายหน้า “ไม่ต้อง ฉันติดต่อคนไว้แล้ว เธอพักผ่อนที่บ้านเถอะ ฉันไม่เป็นไร”หลินเซียงพูดว่า “ไม่ได้ ถ้าฉันไม่ไปส่งเธอด้วยตัวเอง ฉันไม่สบายใจ”ซ่งซ่งมองสีหน้าจริงจังของเธอ รู้ว่าเธอตัดสินใจแล้ว จึงกอดเธออีกครั้ง “ฮือ ฮือ ไม่อยากจากเธอเลย”หลินเซียงพาเธอไปที่ห้องน้ำ ดูแลเธอขณะล้างหน้าล้างตา ตรวจสอบสิ่งของที่จำเป็นอาหาร เครื่องดื่ม และของใช้ส่วนตัวง่าย ๆ ล้วนเป็นแบบใช้แล้วทิ้งอืม เกือบครบแล้วหลังจากจัดของเสร็จ ทั้งสองคนก็อยู่ด้วยกันอีกพักหนึ่ง ก่อนจะออกเดินทางตอนตีสองเมืองอวิ๋นในยามดึกเงียบสงบ ถนนแทบไม่มีรถสัญจร ผู้คนยิ่งไม่มีหลินเซียงขับรถไปทางชานเมือง ส่วนซ่งซ่งก็พูดถึงความหวังในอน
หนุ่มหล่อคนไหนจะคว้าใจเธอ บทที่ 548
หลินเซียง “…”แม้ว่าครั้งที่แล้วจะสังเกตเห็นความผิดปกติของคนทั้งสอง แต่เมื่อได้ยินสิ่งที่ซ่งซ่งพูดออกมาในตอนนี้ เธอก็พูดอะไรไม่ออกการที่เรื่องราวพัฒนามาถึงจุดนี้ จริง ๆ แล้วมีร่องรอยให้เห็นฟู่จิ่นซิ่วให้ความสนใจกับซ่งซ่งมากเกินไป และซ่งซ่งก็ไม่ได้ระวังตัวเพียงแต่…ตอนนี้เพิ่งจะคิดได้ จะสายเกินไปหรือเปล่า?หลินเซียงพูดความกังวลของตัวเองออกมาซ่งซ่งเข้ามาใกล้ และกระซิบว่า “ที่รัก ฉันวางแผนไว้แล้ว ฉันจะไม่นั่งเครื่องบินหรือรถไฟ แต่จะนั่งรถบัสไป เป็นรถบัสแบบที่วิ่งตามท้องถนนในชนบท ตราบใดที่ฉันออกจากเมืองอวิ๋นไปได้อย่างปลอดภัย ถึงเขาจะอยากหาฉันก็หาไม่เจอ”หลินเซียงขมวดคิ้ว “แต่แบบนั้นไม่ปลอดภัยนะ”ซ่งซ่ง “ตอนนี้ฉันยังต้องสนใจเรื่องความปลอดภัยอยู่อีกเหรอ? ถ้ายังอยู่ในเมืองอวิ๋น ฉันก็ไม่ปลอดภัยอยู่ดี ฉันเลยต้องคิดแล้วตัดสินใจไปแบบกะทันหัน เขาคงเดาไม่ได้ว่าฉันจะไปเมื่อไหร่”หลินเซียงยังคงรู้สึกไม่ดี เปลี่ยนมาถามว่า “แล้วงานของเธอล่ะ?”ซ่งซ่งพูดว่า “ฉันขอลาออกแล้ว และวันนี้ก็เริ่มส่งใบสมัครงาน สร้างภาพลวงตาว่าฉันแค่อยากเปลี่ยนงานเฉยๆ”เธอวางแผนทุกอย่างไว้แล้ว หลินเซียงไม่รู้จะพูดอะ
หนุ่มหล่อคนไหนจะคว้าใจเธอ บทที่ 547
บรรยากาศในลิฟต์ค่อนข้างแปลกประหลาดมีความเย็นชาปะปนกับความผ่อนคลาย บรรยากาศที่กดดันแผ่ซ่านไปทั่ว แต่เมื่อปะทะกับฉินโหย่วหานและหลินเซียง มันก็หายไปความรู้สึกแปลกประหลาดที่อธิบายไม่ได้ ทำให้รู้สึกอึดอัดลิฟต์เคลื่อนขึ้นไปอย่างราบรื่น ไม่นานประตูลิฟต์ก็เปิดออก ลู่สือเยี่ยนก้าวออกไปด้วยสีหน้าเย็นชาเป็นอย่างมากฉินโหย่วหานมองตามแผ่นหลังของเขา เลิกคิ้วขึ้นเล็กน้อยด้วยความประหลาดใจ เขาไม่ทำอะไรเลย นี่ไม่เหมือนนิสัยปกติของเขาหรือว่าเขาจะยอมปล่อยหลินเซียงแล้วจริง ๆ?ประตูลิฟต์ปิดลง สายตาของฉินโหย่วหานจับจ้องไปที่ใบหน้าของหลินเซียง แต่เห็นเธอมองประตูลิฟต์อย่างเหม่อลอยไม่ใช่สิ่งที่เธอมองน่าจะเป็นลู่สือเยี่ยนเพียงแต่ตอนนี้ประตูลิฟต์ปิดลง บดบังสายตาของเธอไว้ในดวงตาของฉินโหย่วหานมีความเย็นชาเพิ่มขึ้น เขาถามว่า “คิดอะไรอยู่?”ขนตาของหลินเซียงสั่นเล็กน้อย “ฉันแค่คิดว่า ในเรื่องนี้ เขากำลังรับบทบาทเป็นอะไร”ฉินโหย่วหานกล่าวว่า “ไม่ว่าเขาจะแสดงบทบาทไหน ก็ไม่เกี่ยวกับพวกเราแล้ว”หลินเซียงเหม่อลอยไปครู่หนึ่งแล้วพยักหน้า “คุณพูดถูก”เธอและลู่สือเยี่ยนหย่ากันแล้วดังนั้นจึงไม่มีความเกี่
หนุ่มหล่อคนไหนจะคว้าใจเธอ บทที่ 546
ฉินโหย่วหานครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่งแล้วพูดว่า “บอกเรื่องที่คุณรู้ทั้งหมดให้ผมฟังหน่อย”หลินเซียงพยักหน้า เล่าเรื่องราวทั้งหมดให้เขาฟังอย่างละเอียดครู่หนึ่ง ฉินโหย่วหานก็หัวเราะเบา ๆหลินเซียงมองเขา “เป็นอะไรไป?”ฉินโหย่วหานพูดว่า “หลินเซียง ผมขอเดาแบบบ้า ๆ เลยนะ”“พูดมาก่อนค่ะ” หลินเซียงมองเขาอย่างจริงจัง ในดวงตาเต็มไปด้วยความสงสัยฉินโหย่วหานจอดรถข้างทาง เอามือวางบนพวงมาลัย บนใบหน้าหล่อเหลาและอ่อนโยนปรากฏรอยยิ้มขบขัน “คุณว่ามีความเป็นไปได้ไหม ที่มีคนปลอมตัวเป็นจ้าวข่ายไปทำเรื่องพวกนั้น แล้วโยนความผิดให้เขา?”เมื่อได้ยินดังนั้น ดวงตาของหลินเซียงก็เบิกกว้างขึ้นเรื่อย ๆ มือของเธอกำขนมปังกรอบแน่นความเป็นไปได้นี้ เธอไม่เคยคิดถึงมาก่อน!เมื่อคิดดูให้ดี ไม่ว่าจะเป็นวิดีโอหรือรูปถ่ายที่ลู่สือเยี่ยนให้เธอดู ‘จ้าวข่าย’ คนนั้นสวมหมวกและหน้ากากตลอดเวลา มองจากรูปร่างก็คิดว่าเป็นจ้าวข่ายได้ไม่ยากแต่ถ้าไม่ใช่ล่ะ?ถ้าเป็นแค่คนที่มีรูปร่างคล้ายกับจ้าวข่ายมาก ๆ ล่ะ?เมื่อนึกถึงห้องใต้ดินที่มืดมิด จ้าวข่ายที่ล้มลุกคลุกคลานอยู่บนพื้น พยายามอธิบายด้วยความเจ็บปวดเขาพูดมาตลอดว่าเขาไม่ได้ขโมย เ
หนุ่มหล่อคนไหนจะคว้าใจเธอ บทที่ 545
“ตกใจมากใช่ไหม?” ซ่งจั่วมองสีหน้าตกตะลึงของเขาแล้วยิ้มขมขื่น“แหงล่ะ พวกเราทุกคนคิดว่าเซี่ยหว่านเป็นคนช่วยท่านประธานลู่จริง ๆ ถือว่าเธอเป็นผู้มีบุญคุณอย่างมาก แต่ต่อมาพวกเราก็รู้ความจริง เพื่อให้บรรลุเป้าหมายของตัวเอง เธอทำได้ทุกวิถีทาง”ซ่งจั่วเก็บแท็บเล็ต “ซือเยี่ยน สิ่งที่นายยึดมั่นมานานผิดทั้งหมด”“ทำไมเป็นแบบนี้?” ซือเยี่ยนพึมพำกับตัวเอง “ทำไมเป็นแบบนี้ไปได้?”ลู่สือเยี่ยนมองเขาอย่างเย็นชา “อยู่กับฉันมานานขนาดนี้ หัวคิดไม่มีความก้าวหน้าเลยสักนิด”ซือเยี่ยนตัวสั่น มองลู่สือเยี่ยนด้วยสายตาอ้อนวอน “ท่านประธานลู่ครับ ผมรู้ตัวแล้วว่าผิด ผมสำนึกผิดจริง ๆ ได้โปรดให้โอกาสผมอีกครั้ง…”เสียงของเขาเริ่มสั่นเครือ ตัวสั่นสะท้านอย่างรุนแรงเพราะเขารู้ว่าลู่สือเยี่ยนจะไม่ให้โอกาสเขาอีกลู่สือเยี่ยนมองเขาอย่างเย็นชา แล้วพูดกับซ่งจั่วว่า “ตัดเอ็นข้อมือข้อเท้าเขาซะ แล้วเอาไปทิ้งที่สามเหลี่ยมปากแม่น้ำ”“ครับ”ซ่งจั่วรู้สึกสงสาร แต่นี่เป็นคำสั่งของลู่สือเยี่ยนลู่สือเยี่ยนหันหลังเดินจากไปซือเยี่ยนมองตามลู่สือเยี่ยนที่จากไปด้วยสีหน้าสิ้นหวัง ในดวงตาเต็มไปด้วยความเสียใจ!…หลินเซียงออกมา
หนุ่มหล่อคนไหนจะคว้าใจเธอ บทที่ 544
สวีซินหรานหยิบโทรศัพท์ออกมากดโทรออก ในระหว่างนั้น สายตาของเธอมองไปยังหลินเซียงที่อยู่ไม่ไกลนัก ในดวงตาปรากฏความเคียดแค้น“ฮัลโหล คุณเซี่ย ช่วยฉันหน่อยได้ไหม? ฉันอยากฆ่าหลินเซียง นังสารเลวนั่น!”…ซืออวี่สังเกตเห็นความผิดปกติของหลินเซียงเธอเย็นชามาก ไม่สนใจอะไรเลย แต่ก็ยังคงทำงานที่ได้รับมอบหมายได้เป็นอย่างดีซืออวี่บอกข่าวนี้กับลู่สือเยี่ยนในขณะนั้น ลู่สือเยี่ยนกำลังดูสิ่งที่ซ่งจั่วได้มาจากการสืบสวน คิ้วขมวดแน่นฉินโหย่วหานจับเซี่ยหว่านขังไว้ในตู้คอนเทนเนอร์ ถือเป็นการแก้แค้นแทนหลินเซียง แต่สิ่งนี้เกี่ยวข้องอะไรกับการเปลี่ยนแปลงทางอารมณ์ของเธอกัน?ลู่สือเยี่ยนพูดเสียงต่ำ “จับตาดูซือเยี่ยนไว้ เขาดูไม่ปกติ”ซ่งจั่วชะงัก “คงไม่ใช่มั้งครับ เขาคอยปกป้องคุณหลินมาตลอดไม่ใช่เหรอ?”ลู่สือเยี่ยนพูดอย่างเย็นชา “บอกให้ไปก็ไป ทำไมต้องพูดมาก?”ซ่งจั่ว “ครับ”การตรวจสอบพฤติกรรมของซือเยี่ยนเป็นเรื่องง่ายสำหรับเขา แต่เมื่อเขาเห็นสิ่งที่ได้จากการตรวจสอบ เขาก็ตกใจมากช่วงเย็น ซ่งจั่วก็นำหลักฐานที่ได้มาส่งให้ลู่สือเยี่ยนเขามองลู่สือเยี่ยนอย่างหวาดหวั่น มือที่กำแน่นมีเหงื่อออกลู่สือเยี่ย
หนุ่มหล่อคนไหนจะคว้าใจเธอ บทที่ 543
เขามองซ่งจั่วอย่างเย็นชา “เธอเป็นอะไรไป?”ซ่งจั่วทำหน้างง “ผม ผมไม่รู้ครับ”ตอนเจอหลินเซียงที่โรงพยาบาลก่อนหน้านี้ เธอยังไม่เป็นแบบนี้ แต่หลินเซียงตอนนี้ เรียกได้ว่าเย็นชาและไม่เป็นมิตรอย่างมากช่วงนี้เกิดอะไรขึ้นกับเธอ?ลู่สือเยี่ยนพูดเสียงเย็น “ไปสืบมาให้ชัดเจน”“ครับ” ซ่งจั่วพยักหน้าลู่สือเยี่ยนไม่ออกไป แต่ไปที่ชั้นใต้ดิน ราวกับนึกอะไรขึ้นมาได้จึงพูดว่า “เรียกซือเยี่ยนมาพบฉัน”“ครับ”ดีเค กรุ๊ปทันทีที่ลู่สือเยี่ยนเข้าไปในห้องส่วนตัวของประธาน ซือเยี่ยนก็เคาะประตูห้อง“เข้ามา”ซือเยี่ยนเปิดประตูเข้าไป สีหน้าค่อนข้างเกร็ง “ท่านประธานลู่”ลู่สือเยี่ยนนั่งลงบนเก้าอี้ ถามด้วยเสียงเย็นชา “นายติดตามหลินเซียงมาตลอด เห็นความผิดปกติของเธอบ้างไหม?”ดวงตาของซือเยี่ยนกะพริบเล็กน้อย เมื่อคืนเขาไม่ได้ติดตามหลินเซียงตลอดเวลา แต่เรื่องก่อนหน้านี้ก็ยังพอจะตอบคำถามได้“ฉินโหย่วหานไปรับคุณหลิน แล้วทั้งสองคนไปที่ชายหาด ที่เดียวกับที่ที่คุณหลินถูกจับตัวไปครั้งก่อน” ซือเยี่ยนเริ่มเล่าเมื่อได้ยินดังนั้น ลู่สือเยี่ยนก็หรี่ตาลงเล็กน้อย “พวกเขาไปที่นั่นทำไม?”ซือเยี่ยน “ผม ผมไม่ทราบครับ ผมอย
หนุ่มหล่อคนไหนจะคว้าใจเธอ บทที่ 542
สีหน้าของหลินเซียงชะงักไปเล็กน้อย นิ้วที่กำโทรศัพท์แน่นขึ้น เสียงพูดแห้งผาก “ฉันเหมือนจะไม่เคยพูดว่าเขารักฉันนี่คะ”เซี่ยซือซือถอนหายใจ “หลินเซียง พวกเราแพ้แล้ว”หลินเซียงหลับตาลง “ขอโทษนะคะ คุณเซี่ย แผนการฉันดันไปดึงคุณลงมาซวยด้วย ถ้ามันสร้างความเสียหายอะไรให้คุณ คุณบอกฉันได้เลย”เซี่ยซือซือหัวเราะขมขื่น “ไม่ ไม่มีอะไรเสียหาย ฉันเต็มใจร่วมมือกับคุณเอง ไม่ว่าผลที่ตามมาจะเป็นยังไง ฉันก็ต้องรับผิดชอบ”หลินเซียงพูดอะไรไม่ออก เพราะพวกเขาไม่เคยคิดว่าเรื่องราวจะดำเนินไปในทิศทางนี้ไม่เคยคิดเลยว่าลู่สือเยี่ยนจะยื่นมือเข้ามาช่วยเหลือเซี่ยหว่านทำไมกัน?คำถามนี้ เธอคิดไม่ตกมาตลอดทำไมเขาต้องช่วยเซี่ยหว่าน?ในใจของหลินเซียง ตอนนี้มีความรู้สึกอยากจะไปหาลู่สือเยี่ยน ถามเขาว่านี่มันหมายความว่ายังไงกันแน่เสียงของเซี่ยซือซือดังขึ้น “หลินเซียง ฉันขอจัดการเรื่องของตัวเองก่อน มีความคืบหน้าอะไร เราค่อยติดต่อกันใหม่”“ค่ะ”หลังจากวางสายหลินเซียงยังคงอยู่ในสภาพเหม่อลอยไม่รู้ทำไม เสียงของเซี่ยซือซือถึงดังก้องอยู่ในหูเธอซ้ำแล้วซ้ำเล่าลู่สือเยี่ยนรักเธอจริงเหรอ?เคยรักจริง ๆ บ้างหรือเปล่า?
