เข้าสู่ระบบแชร์
บทที่ 309
บทที่เกี่ยวข้อง
หนุ่มหล่อคนไหนจะคว้าใจเธอ บทที่ 310
หลินเซียงไม่ได้ยินที่เขาพูดเพราะหลับไปแล้วไม่รู้ว่าฝนหยุดตกตั้งแต่เมื่อไหร่เมื่อหลินเซียงตื่นขึ้นมาอีกครั้ง ท้องฟ้าก็เริ่มสว่างแล้ว รู้สึกปวดเมื่อยไปทั้งตัวและไอออกมาเบา ๆ สองครั้ง"ตื่นแล้วเหรอ? หิวรึเปล่า?"ทันใดนั้นก็มีเสียงแหบแห้งดังมาจากด้านข้างหลินเซียงหันไปมอง เห็นฉินโหย่วหานนั่งอยู่บนโซฟา ผมสั้นของเขาดูยุ่งเหยิงเล็กน้อย ดวงตายังคงมีร่องรอยความเหนื่อยล้าเธอลุกขึ้นนั่ง "พี่หาน คุณไม่ได้นอนทั้งคืนเลยเหรอ?"ฉินโหย่วหานพูดว่า "อืม เฝ้าเธออยู่ทั้งคืน กลัวว่าเธอจะเป็นอะไรไป"พูดจบ เขาก็จ้องมองเธอตรง ๆ ไม่วางตาหลินเซียงชะงักไปครู่หนึ่ง ก่อนจะมองเขาด้วยความซาบซึ้ง "พี่หาน ขอบคุณนะ ถ้าคุณเป็นพี่ชายแท้ ๆ ของฉันก็คงจะดี"ฉินโหย่วหาน "..."ดวงตาเจ้าเล่ห์ของเขาฉายแววผิดหวัง!ตั้งแต่เมื่อไหร่กันนะ!ภาพลักษณ์ของเขาในใจเธอ ถึงกลายเป็นแค่พี่ชายที่แสนดีไปได้?แบบนี้จะจีบติดไหม?ฉินโหย่วหานขยี้ผมตัวเองอย่างหัวเสียหลินเซียงเห็นดังนั้น จึงรีบถามว่า "พี่หาน เป็นอะไรคะ?"ฉินโหย่วหานก้มหน้า มือทั้งสองข้างจับผม พูดเสียงอู้อี้ "คันหัวนิดหน่อยน่ะ"หลินเซียงอดไม่ได้ที่จะกระตุกมุมปาก
หนุ่มหล่อคนไหนจะคว้าใจเธอ บทที่ 311
ผู้ชายคนนั้น ควรจะหนีให้ไกลเสียตั้งแต่เนิ่น ๆ จะดีกว่าหลังจากจัดการเรื่องข้างนอกเสร็จแล้ว เขาต้องไปพูดกับหลินเซียงให้ดี พอออกจากบ้านพักหรูมายืนที่ประตู ก็เห็นรถคันนั้นพุ่งชนประตูบ้านเขาอีกครั้งครั้งนี้ประตูบ้านรับแรงกระแทกมหาศาลไม่ไหว พังยับเยิน!รถพุ่งเข้ามาตรงหน้าฉินโหย่วหาน ห่างเพียงแค่สามสิบเซนติเมตรก็จะชนเขาแล้ว!เสียงหวีดร้องโดยรอบดังขึ้นแต่บนใบหน้าหล่อเหลาเย้ายวนของฉินโหย่วหานกลับไม่มีความรู้สึกอะไรเปลี่ยนแปลง“ลู่สือเยี่ยน คุณนี่ไม่มีมารยาทเอาซะเลย”ลู่สือเยี่ยนเปิดประตูรถออกมา ลมหนาวพัดโชยมาทั่วตัว เขาเดินมาตรงหน้าฉินโหย่วหาน แล้วถามเสียงเย็นชาว่า “หลินเซียงอยู่ไหน?”ฉินโหย่วหานตอบว่า “ผมไม่รู้”สีหน้าลู่สือเยี่ยนเปลี่ยนไปทันที เดินเข้าไปในบ้านพักหรูแต่ฉินโหย่วหานกลับยื่นมือมาขวางเขาไว้รอยยิ้มเยาะเย้ยปรากฏบนใบหน้าของฉินโหย่วหาน เขาจ้องมองลู่สือเยี่ยนแล้วพูดว่า “คุณลู่ ก่อนหน้านี้ก็ชนประตูบ้านผมพัง ตอนนี้ยังจะบุกรุกบ้านผมอีก คุณคิดจะทำอะไรกันแน่?”สายตาเย็นชาของลู่สือเยี่ยนจ้องมองใบหน้าของเขา ดวงตาเรียวเล็กฉายแววเย็นยะเยือก “พาหลินเซียงออกมา แล้วเรื่องอื่น ๆ
หนุ่มหล่อคนไหนจะคว้าใจเธอ บทที่ 312
หลินเซียงดิ้นรนอย่างแรงแต่เขามีแรงมาก เหมือนจะบิดข้อมือเธอให้หัก!ใบหน้าเธอซีดเผือดเพราะเจ็บปวด!เธอก้มลงกัดแขนเขา!การกระทำของลู่สือเยี่ยนหยุดลง แต่เขาก็ไม่ยอมปล่อยเธอ เขามองเธอขณะที่เธอกำลังกัดเขาอยู่กลิ่นคาวเลือดอบอวลอยู่ในปาก หลินเซียงหมดแรง หายใจหอบหนัก ดวงตาใสกลับแดงก่ำขณะมองเขา “ลู่สือเยี่ยน คุณมาเป็นบ้าอะไรที่นี่? ฉันไม่อยากเจอหน้าคุณ ปล่อยฉัน!”“หลินเซียง ลืมตัวตนของคุณไปแล้วเหรอ?”ลู่สือเยี่ยนออกแรงเล็กน้อย ดึงเธอเข้ามาตรงหน้า มืออีกข้างบีบคอเธอ ดวงตาเรียวเล็กฉายแววเย็นชา“ผมบอกแล้ว ผมไม่ยอมให้คุณเป็นแค่เมียในนามของผมไปตลอดชีวิต ยังไม่หย่ากันแต่กลับไปอยู่บ้านผู้ชายคนอื่น อยากตายหรือไง?”หลินเซียงดิ้นรนอย่างแรงแต่เธอเพิ่งหายไข้ ยังไม่ได้กินอะไรด้วยซ้ำ ร่างกายไม่มีแรงเลยเธอโกรธจนหน้าแดง“ลู่สือเยี่ยน ฉันไม่ใช่จำเลยของคุณ! เรายังไม่หย่ากันก็จริง แต่คุณไม่มีสิทธิ์มาสั่งฉัน!”เขาน่ะเหรอไม่มีสิทธิ์?ลู่สือเยี่ยนหัวเราะเยาะ “วันนี้ผมจะทำให้คุณดูว่าผมมีสิทธิ์หรือเปล่า!”เขาอุ้มเธอจนตัวลอยขึ้นจากพื้นอย่างรุนแรง แล้วเดินออกไป“พี่หาน… แค่ก… แค่ก…”ฉินโหย่วหานฟื้นขึ
หนุ่มหล่อคนไหนจะคว้าใจเธอ บทที่ 313
เสียงหัวเราะเยาะเย้ยไร้ความปรานีของลู่สือเยี่ยนดังก้องข้างหู เขาบีบกรามเธอ บังคับให้เธอมองตาเขาโดยตรง “เจ็บปวดขนาดนี้ งั้นผมจัดการเขาให้ตายไปเลยดีไหม? คราวนี้คุณจะได้ร้องไห้ให้เต็มที่ไปเลย”หลินเซียงสั่นด้วยความโกรธ “ลู่สือเยี่ยน ฉันบอกแล้วไงว่าฉันจะไปกับคุณแล้ว ยังจะเอาอะไรอีก?”ลู่สือเยี่ยนพูดด้วยน้ำเสียงเย็นชา “เห็นคุณร้องไห้เพราะเขา ผมก็ยิ่งโมโห บอกมาสิว่าผมจะเอาอะไร?”หลินเซียงหลับตาลง บังคับตัวเองให้สงบ“แบบนี้สิถึงจะดี”เมื่อเห็นว่าเธอหยุดร้องไห้ ลู่สือเยี่ยนก็ยิ้มอย่างพอใจ อุ้มเธอขึ้นแล้วออกจากวิลล่าไปทั้งอย่างนั้นฉินโหย่วหานมองพวกเขาจากไป ดวงตาแดงก่ำ พลางกัดฟันแน่นไม่นานรถพยาบาลก็มาถึง คนรับใช้พยุงเขาขึ้นรถพยาบาลแต่ทันทีที่ขึ้นไป คนรับใช้ก็ได้รับโทรศัพท์ ใบหน้าถึงกับเปลี่ยนสีทันที“คุณชายครับ คนจากตระกูลใหญ่ได้ข่าวมาจากไหนไม่ทราบ ดึงนักลงทุนที่คุณชายติดต่ออยู่ไปแล้วครับ”ฉินโหย่วหานเจ็บไปทั้งตัว เมื่อได้ยินดังนั้นก็หัวเราะเยาะ “งานไวจริง ๆ”คนรับใช้บอกว่า “คุณชายครับ นั่นเป็นโครงการที่คุณชายพยายามติดต่อมานานแล้ว ไม่รู้ว่าใครใจจืดใจดำถึงได้ทำเรื่องแบบนี้”ฉินโห
หนุ่มหล่อคนไหนจะคว้าใจเธอ บทที่ 314
“เผียะ!”ลู่สือเยี่ยนตบก้นเธอหนึ่งที ก่อนจะพูดเสียงเย็นว่า “อยู่นิ่ง ๆ!”หลินเซียงทั้งอายทั้งโกรธ ในดวงตาเต็มไปด้วยความเกลียดชังที่มีต่อเขาหลังจากเข้าไปในวิลล่า ลู่สือเยี่ยนโยนเธอลงบนเตียงในห้องนอนชั้นสองเมื่อมองเห็นอารมณ์ในดวงตาของเธอ ดวงตาของเขาก็เย็นชาลงไปอีก“หลินเซียง ก่อนหน้านี้ผมดีกับคุณมากเกินไป ทำให้คุณกล้าวางแผนตลบหลังผม ครั้งนี้คุณอยู่ที่นี่เถอะ เมื่อไหร่ที่รู้ว่าตัวเองผิด เลิกคิดเรื่องหย่า ผมถึงจะปล่อยคุณไป”หลินเซียงเบิกตาโพลงเมื่อได้ยินแบบนั้น “นี่จะขังฉันเหรอ?”ลู่สือเยี่ยนมองดูเธอที่ซีดเซียวและผอมบาง พูดเสียงเย็นยะเยือก “จะคิดอย่างนั้นก็ได้ แต่นี่เป็นเพราะคุณทำตัวเอง!”พูดจบ เขาก็หันหลังเดินจากไปแต่หลินเซียงตกใจ ลุกจากเตียง “ไม่ได้ ทำแบบนี้ไม่ได้นะ! ฉันไม่รู้ด้วยซ้ำว่าคุณกำลังพูดถึงอะไร!”เธอพยายามจะวิ่งออกไป แต่ลู่สือเยี่ยนก็ดึงเธอไว้“หลินเซียง ความอดทนผมมีจำกัด อย่ามายั่วผม!”ลู่สือเยี่ยนจ้องมองเธออย่างมืดมน เมื่อนึกถึงเรื่องที่เธอให้เซี่ยหว่านมาหาเขา เขาก็อยากจะบีบคอเธอให้ตาย!ผู้หญิงคนนี้ช่างน่ารำคาญ!แต่สุดท้ายเขาก็ทำไม่ลง!ใบหน้าของหลินเซียงแสดง
หนุ่มหล่อคนไหนจะคว้าใจเธอ บทที่ 315
ลู่สือเยี่ยนนั่งอยู่ในรถ มือเรียวสวยคีบบุหรี่ ควันสีเทาอ่อนลอยคลอเคลียอยู่เบื้องหน้า บดบังอารมณ์เย็นชาในดวงตาของเขาเมื่อนึกถึงความรู้สึกที่เขามีต่อเธอในช่วงเวลานี้ เขารู้สึกขบขัน!ในใจของเธอไม่มีเขาเลยสักนิด!แถมยังอยากให้ผู้หญิงคนอื่นขึ้นเตียงกับเขาอีก!เธอช่างน่ารังเกียจเหลือเกิน!ลู่สือเยี่ยนสูบบุหรี่อย่างแรง พลางหยิบโทรศัพท์ขึ้นมากดโทรออก "อยู่ไหน?"เสียงของฟู่จิ่นซิ่วค่อนข้างเหนื่อยล้า "อยู่เมืองถงเฉิง มีอะไรหรือเปล่า?"ลู่สือเยี่ยนกล่าว "ทำไมถึงถ่อสังขารไปไกลขนาดนั้น?"ฟู่จิ่นซิ่วนั้นตอบ "ก็เพื่อช่วยนายกักตัวซ่งซ่งไง ทางนั้นเป็นยังไงบ้าง?"ลู่สือเยี่ยนพูดเสียงต่ำ "ไม่ต้องกักตัวซ่งซ่งแล้ว ฉันไม่คิดจะปล่อยไปหรอก""หืม?" ฟู่จิ่นซิ่วประหลาดใจ "ดูท่าทางหลินเซียงแล้ว เธออยากจะหย่ากับนายอยู่ทุกวัน นายไม่ยอมปล่อย ไม่กลัวว่าเธอจะเกลียดนายเหรอ?"ลู่สือเยี่ยนหัวเราะเยาะ "เธอทำให้ฉันไม่พอใจก่อน ฉันจะยอมให้เธอสมหวังได้ยังไง?"ฟู่จิ่นซิ่วได้กลิ่นข่าวซุบซิบบางอย่างจึงรีบถาม "เกิดอะไรขึ้นอีก? เล่าให้ฟังหน่อย ฉันอยากรู้""ไสหัวไปซะ"ลู่สือเยี่ยนตอบกลับไปอย่างไม่ใยดี แล้วพูดต่อ "รีบ
หนุ่มหล่อคนไหนจะคว้าใจเธอ บทที่ 316
ไม่ได้เขาไม่จะใจอ่อนไม่ได้ทั้งกายและใจของเขาเป็นของเสี่ยวเสวี่ยเท่านั้นสีหน้าของฟู่จิ่นซิ่วเย็นชาในทันที พูดว่า "ซ่งซ่ง คุณช่วยผมบังกระสุน ผมรู้สึกขอบคุณคุณมาก ดังนั้นผมจะให้สัญญากับคุณว่า ในอนาคตไม่ว่าคุณต้องการอะไร ผมจะช่วยคุณ แต่เรื่องอื่น ๆ อย่าคิดไปไกลกว่านั้น เพราะผมคงไม่รับปาก"หืม?ซ่งซ่งเอียงหัวเล็กน้อย มองเขาด้วยใบหน้าที่เต็มไปด้วยเครื่องหมายคำถามเขากำลังพูดอะไร?ฟู่จิ่นซิ่วลุกขึ้น "พักผ่อนให้ดี ผมต้องไปแล้ว"แล้วก็ออกจากห้องผู้ป่วยไปทันทีซ่งซ่ง “…”เธอนอนอยู่บนเตียงด้วยสีหน้างงงวย ไม่เข้าใจเลยว่าเกิดอะไรขึ้นผู้ชายคนนี้ ช่วงนี้กินยาผิดหรือเปล่า?ขณะนั้นเอง โทรศัพท์ของเธอก็ดังขึ้น เป็นวีแชทแอคเคาท์รองของเธอเธอหยิบขึ้นมาดู อดไม่ได้ที่จะหรี่ตาลงคนโง่ฟู่：[ช่วงนี้ยุ่งอยู่กับอะไรหรือเปล่า? ไม่ยอมมาหาพี่เลย ไม่กลัวพี่จะโดนคนอื่นแย่งไปเหรอ?]คนโง่ฟู่：[ช่วงนี้มีผู้หญิงคนหนึ่งตามพี่ตลอด เธอช่วยพี่ไว้เยอะมาก พี่ก็เลยสัญญากับเธอไปแล้ว แต่ดูเหมือนว่าเธอจะชอบพี่]คนโง่ฟู่：[เสี่ยวเสวี่ย หนูว่าน่าปวดหัวไหมล่ะ?]เสี่ยวเสวี่ย：[พี่ฟู่ใจดีขนาดนี้ มีสาวมาชอบพี่ก็เป็นเรื่อ
หนุ่มหล่อคนไหนจะคว้าใจเธอ บทที่ 317
ปวดหัวร้าวจนเหมือนจะระเบิด!หลินเซียงมองไปรอบ ๆ ห้องที่แปลกตา แล้วนึกขึ้นได้ว่าตัวเองถูกลู่สือเยี่ยนขังไว้เธอเอื้อมมือไปเคาะประตู แต่มือที่ยกขึ้นกลับตกลงมา เธอไออย่างรุนแรงพยายามลุกขึ้นอย่างยากลำบาก แล้วเอนตัวพิงกับประตูหลังจากพักหายใจเล็กน้อย เธอก็หยิบโทรศัพท์ขึ้นมาโทรหาลู่สือเยี่ยนเธอไม่สามารถปล่อยให้ตัวเองถูกขังไว้ที่นี่ได้เธอไม่ได้ทำอะไรผิด“ตู๊ด… ตู๊ด… ตู๊ด…”เสียงสัญญาณโทรศัพท์ดังขึ้นสามครั้ง แล้วก็ถูกตัดสายไปหลินเซียงโทรไปอีก อีกฝ่ายก็ตัดสายอีก สุดท้ายอีกฝ่ายปิดเครื่องไปเลยหลินเซียงไอออกมาสองสามครั้ง เจ็บปวดทรมานมาก!ในขณะนั้นเอง เสียงเคาะประตูก็ดังขึ้น เสียงของเสี่ยวเยว่ดังขึ้น “คุณผู้หญิงคะ อาหารกลางวันเสร็จแล้ว ฉันจะเอาเข้าไปให้ค่ะ”พูดจบ ก่อนที่หลินเซียงจะทันได้ตอบอะไร เสี่ยวเยว่ก็เปิดประตูเข้ามาทันที“โอ๊ย!”หลินเซียงร้องเสียงหลงสั้น ๆ มือของเธอยังวางอยู่บนพื้น ประตูที่เปิดออกครูดผ่านนิ้วมือของเธอไป!เสี่ยวเยว่ตกใจ “คุณผู้หญิง มานั่งอยู่บนพื้นทำไมคะ?”หลินเซียงดึงมือตัวเองออก มองรอยเลือดบนปลายนิ้ว พลางขมวดคิ้วแล้วพูดว่า “ฉันอยากเจอลู่สือเยี่ยน”เสี่ย
บทล่าสุด
หนุ่มหล่อคนไหนจะคว้าใจเธอ บทที่ 550
ซ่งซ่งนอนไม่หลับ พลิกตัวไปมาอยู่บนเตียง ทั้งตื่นเต้นและกังวลใจ เมื่อคิดว่าตัวเองกำลังจะออกจากเมืองอวิ๋น ออกไปจากฟู่จิ่นซิ่ว คนที่น่ารังเกียจนั่น เธอก็รู้สึกตื่นเต้นแทบแย่แทบนับเวลาถอยหลัง“ปัง ปัง ปัง!”แต่ในขณะนั้นเอง เสียงเคาะประตูดังสนั่นก็ดังขึ้นซ่งซ่งตกใจ รีบลุกขึ้นมองออกไปข้างนอก เด็กผู้หญิงก็ตกใจตื่นเช่นกัน “ใครน่ะ?”ในใจของซ่งซ่งมีความรู้สึกไม่ดีแวบเข้ามา หรือว่าเขาจะตามทันแล้ว?เร็วขนาดนี้เลยเหรอ?เธอลุกจากเตียงพูดว่า “ฉันไปดูเอง พวกเธออย่าออกมาล่ะ”เด็กผู้หญิงกังวลใจ “ซ่งซ่ง จะไม่เป็นไรใช่ไหม?”ซ่งซ่งพยักหน้า “ไม่ต้องห่วง ไม่มีอะไรหรอก”เธอสวมเสื้อผ้าออกจากบ้าน “ใคร?”เธอถามอย่างระมัดระวัง“ซ่งซ่ง ฉันเอง รีบออกมาเร็ว!”เสียงของหลินเซียงดังขึ้นที่หน้าประตูซ่งซ่งชะงัก รีบไปเปิดประตู “ที่รัก กลับมาทำไม?”เธอไม่ได้กลับบ้านไปแล้วเหรอ?พอคำนวณเวลาแล้ว ตอนนี้ควรจะถึงเฟิงหลินหย่วนแล้วสิหลินเซียงจับข้อมือเธอ สีหน้ากระวนกระวาย “ฉันเห็นรถของฟู่จิ่นซิ่ว เขาหาเธอเจอแล้ว ไปกันเร็ว!”เมื่อได้ยินดังนั้น ซ่งซ่งก็ตกตะลึง “หาฉันเจอแล้ว? หาฉันเจอได้ยังไง?”การเคลื่อนไหวขอ
หนุ่มหล่อคนไหนจะคว้าใจเธอ บทที่ 549
หลินเซียงใส่ขนมปังกรอบลงในถุง จัดเตรียมให้เรียบร้อย พลางพูดว่า “เวลาจำกัด ฉันเลยทำแค่อาหารที่เก็บรักษาง่ายและรสชาติใช้ได้ ให้เธอมีอะไรรองท้องระหว่างทาง”เมื่อได้ยินแบบนั้น ซ่งซ่งก็กะพริบตา แล้ววิ่งเข้ามากอดเธอ “ที่รัก ทำไมน่ารักแบบนี้นะ หรือพวกเราหนีไปด้วยกันเลยดีไหม!”หลินเซียงยิ้ม “พอแล้ว ไปล้างหน้าเร็ว ฉันจะไปส่งเธอที่ชานเมือง”รถบัสรอบแรกมาถึงพรุ่งนี้เช้า ซ่งซ่งต้องไปรอตั้งแต่คืนนี้แต่ซ่งซ่งส่ายหน้า “ไม่ต้อง ฉันติดต่อคนไว้แล้ว เธอพักผ่อนที่บ้านเถอะ ฉันไม่เป็นไร”หลินเซียงพูดว่า “ไม่ได้ ถ้าฉันไม่ไปส่งเธอด้วยตัวเอง ฉันไม่สบายใจ”ซ่งซ่งมองสีหน้าจริงจังของเธอ รู้ว่าเธอตัดสินใจแล้ว จึงกอดเธออีกครั้ง “ฮือ ฮือ ไม่อยากจากเธอเลย”หลินเซียงพาเธอไปที่ห้องน้ำ ดูแลเธอขณะล้างหน้าล้างตา ตรวจสอบสิ่งของที่จำเป็นอาหาร เครื่องดื่ม และของใช้ส่วนตัวง่าย ๆ ล้วนเป็นแบบใช้แล้วทิ้งอืม เกือบครบแล้วหลังจากจัดของเสร็จ ทั้งสองคนก็อยู่ด้วยกันอีกพักหนึ่ง ก่อนจะออกเดินทางตอนตีสองเมืองอวิ๋นในยามดึกเงียบสงบ ถนนแทบไม่มีรถสัญจร ผู้คนยิ่งไม่มีหลินเซียงขับรถไปทางชานเมือง ส่วนซ่งซ่งก็พูดถึงความหวังในอน
หนุ่มหล่อคนไหนจะคว้าใจเธอ บทที่ 548
หลินเซียง “…”แม้ว่าครั้งที่แล้วจะสังเกตเห็นความผิดปกติของคนทั้งสอง แต่เมื่อได้ยินสิ่งที่ซ่งซ่งพูดออกมาในตอนนี้ เธอก็พูดอะไรไม่ออกการที่เรื่องราวพัฒนามาถึงจุดนี้ จริง ๆ แล้วมีร่องรอยให้เห็นฟู่จิ่นซิ่วให้ความสนใจกับซ่งซ่งมากเกินไป และซ่งซ่งก็ไม่ได้ระวังตัวเพียงแต่…ตอนนี้เพิ่งจะคิดได้ จะสายเกินไปหรือเปล่า?หลินเซียงพูดความกังวลของตัวเองออกมาซ่งซ่งเข้ามาใกล้ และกระซิบว่า “ที่รัก ฉันวางแผนไว้แล้ว ฉันจะไม่นั่งเครื่องบินหรือรถไฟ แต่จะนั่งรถบัสไป เป็นรถบัสแบบที่วิ่งตามท้องถนนในชนบท ตราบใดที่ฉันออกจากเมืองอวิ๋นไปได้อย่างปลอดภัย ถึงเขาจะอยากหาฉันก็หาไม่เจอ”หลินเซียงขมวดคิ้ว “แต่แบบนั้นไม่ปลอดภัยนะ”ซ่งซ่ง “ตอนนี้ฉันยังต้องสนใจเรื่องความปลอดภัยอยู่อีกเหรอ? ถ้ายังอยู่ในเมืองอวิ๋น ฉันก็ไม่ปลอดภัยอยู่ดี ฉันเลยต้องคิดแล้วตัดสินใจไปแบบกะทันหัน เขาคงเดาไม่ได้ว่าฉันจะไปเมื่อไหร่”หลินเซียงยังคงรู้สึกไม่ดี เปลี่ยนมาถามว่า “แล้วงานของเธอล่ะ?”ซ่งซ่งพูดว่า “ฉันขอลาออกแล้ว และวันนี้ก็เริ่มส่งใบสมัครงาน สร้างภาพลวงตาว่าฉันแค่อยากเปลี่ยนงานเฉยๆ”เธอวางแผนทุกอย่างไว้แล้ว หลินเซียงไม่รู้จะพูดอะ
หนุ่มหล่อคนไหนจะคว้าใจเธอ บทที่ 547
บรรยากาศในลิฟต์ค่อนข้างแปลกประหลาดมีความเย็นชาปะปนกับความผ่อนคลาย บรรยากาศที่กดดันแผ่ซ่านไปทั่ว แต่เมื่อปะทะกับฉินโหย่วหานและหลินเซียง มันก็หายไปความรู้สึกแปลกประหลาดที่อธิบายไม่ได้ ทำให้รู้สึกอึดอัดลิฟต์เคลื่อนขึ้นไปอย่างราบรื่น ไม่นานประตูลิฟต์ก็เปิดออก ลู่สือเยี่ยนก้าวออกไปด้วยสีหน้าเย็นชาเป็นอย่างมากฉินโหย่วหานมองตามแผ่นหลังของเขา เลิกคิ้วขึ้นเล็กน้อยด้วยความประหลาดใจ เขาไม่ทำอะไรเลย นี่ไม่เหมือนนิสัยปกติของเขาหรือว่าเขาจะยอมปล่อยหลินเซียงแล้วจริง ๆ?ประตูลิฟต์ปิดลง สายตาของฉินโหย่วหานจับจ้องไปที่ใบหน้าของหลินเซียง แต่เห็นเธอมองประตูลิฟต์อย่างเหม่อลอยไม่ใช่สิ่งที่เธอมองน่าจะเป็นลู่สือเยี่ยนเพียงแต่ตอนนี้ประตูลิฟต์ปิดลง บดบังสายตาของเธอไว้ในดวงตาของฉินโหย่วหานมีความเย็นชาเพิ่มขึ้น เขาถามว่า “คิดอะไรอยู่?”ขนตาของหลินเซียงสั่นเล็กน้อย “ฉันแค่คิดว่า ในเรื่องนี้ เขากำลังรับบทบาทเป็นอะไร”ฉินโหย่วหานกล่าวว่า “ไม่ว่าเขาจะแสดงบทบาทไหน ก็ไม่เกี่ยวกับพวกเราแล้ว”หลินเซียงเหม่อลอยไปครู่หนึ่งแล้วพยักหน้า “คุณพูดถูก”เธอและลู่สือเยี่ยนหย่ากันแล้วดังนั้นจึงไม่มีความเกี่
หนุ่มหล่อคนไหนจะคว้าใจเธอ บทที่ 546
ฉินโหย่วหานครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่งแล้วพูดว่า “บอกเรื่องที่คุณรู้ทั้งหมดให้ผมฟังหน่อย”หลินเซียงพยักหน้า เล่าเรื่องราวทั้งหมดให้เขาฟังอย่างละเอียดครู่หนึ่ง ฉินโหย่วหานก็หัวเราะเบา ๆหลินเซียงมองเขา “เป็นอะไรไป?”ฉินโหย่วหานพูดว่า “หลินเซียง ผมขอเดาแบบบ้า ๆ เลยนะ”“พูดมาก่อนค่ะ” หลินเซียงมองเขาอย่างจริงจัง ในดวงตาเต็มไปด้วยความสงสัยฉินโหย่วหานจอดรถข้างทาง เอามือวางบนพวงมาลัย บนใบหน้าหล่อเหลาและอ่อนโยนปรากฏรอยยิ้มขบขัน “คุณว่ามีความเป็นไปได้ไหม ที่มีคนปลอมตัวเป็นจ้าวข่ายไปทำเรื่องพวกนั้น แล้วโยนความผิดให้เขา?”เมื่อได้ยินดังนั้น ดวงตาของหลินเซียงก็เบิกกว้างขึ้นเรื่อย ๆ มือของเธอกำขนมปังกรอบแน่นความเป็นไปได้นี้ เธอไม่เคยคิดถึงมาก่อน!เมื่อคิดดูให้ดี ไม่ว่าจะเป็นวิดีโอหรือรูปถ่ายที่ลู่สือเยี่ยนให้เธอดู ‘จ้าวข่าย’ คนนั้นสวมหมวกและหน้ากากตลอดเวลา มองจากรูปร่างก็คิดว่าเป็นจ้าวข่ายได้ไม่ยากแต่ถ้าไม่ใช่ล่ะ?ถ้าเป็นแค่คนที่มีรูปร่างคล้ายกับจ้าวข่ายมาก ๆ ล่ะ?เมื่อนึกถึงห้องใต้ดินที่มืดมิด จ้าวข่ายที่ล้มลุกคลุกคลานอยู่บนพื้น พยายามอธิบายด้วยความเจ็บปวดเขาพูดมาตลอดว่าเขาไม่ได้ขโมย เ
หนุ่มหล่อคนไหนจะคว้าใจเธอ บทที่ 545
“ตกใจมากใช่ไหม?” ซ่งจั่วมองสีหน้าตกตะลึงของเขาแล้วยิ้มขมขื่น“แหงล่ะ พวกเราทุกคนคิดว่าเซี่ยหว่านเป็นคนช่วยท่านประธานลู่จริง ๆ ถือว่าเธอเป็นผู้มีบุญคุณอย่างมาก แต่ต่อมาพวกเราก็รู้ความจริง เพื่อให้บรรลุเป้าหมายของตัวเอง เธอทำได้ทุกวิถีทาง”ซ่งจั่วเก็บแท็บเล็ต “ซือเยี่ยน สิ่งที่นายยึดมั่นมานานผิดทั้งหมด”“ทำไมเป็นแบบนี้?” ซือเยี่ยนพึมพำกับตัวเอง “ทำไมเป็นแบบนี้ไปได้?”ลู่สือเยี่ยนมองเขาอย่างเย็นชา “อยู่กับฉันมานานขนาดนี้ หัวคิดไม่มีความก้าวหน้าเลยสักนิด”ซือเยี่ยนตัวสั่น มองลู่สือเยี่ยนด้วยสายตาอ้อนวอน “ท่านประธานลู่ครับ ผมรู้ตัวแล้วว่าผิด ผมสำนึกผิดจริง ๆ ได้โปรดให้โอกาสผมอีกครั้ง…”เสียงของเขาเริ่มสั่นเครือ ตัวสั่นสะท้านอย่างรุนแรงเพราะเขารู้ว่าลู่สือเยี่ยนจะไม่ให้โอกาสเขาอีกลู่สือเยี่ยนมองเขาอย่างเย็นชา แล้วพูดกับซ่งจั่วว่า “ตัดเอ็นข้อมือข้อเท้าเขาซะ แล้วเอาไปทิ้งที่สามเหลี่ยมปากแม่น้ำ”“ครับ”ซ่งจั่วรู้สึกสงสาร แต่นี่เป็นคำสั่งของลู่สือเยี่ยนลู่สือเยี่ยนหันหลังเดินจากไปซือเยี่ยนมองตามลู่สือเยี่ยนที่จากไปด้วยสีหน้าสิ้นหวัง ในดวงตาเต็มไปด้วยความเสียใจ!…หลินเซียงออกมา
หนุ่มหล่อคนไหนจะคว้าใจเธอ บทที่ 544
สวีซินหรานหยิบโทรศัพท์ออกมากดโทรออก ในระหว่างนั้น สายตาของเธอมองไปยังหลินเซียงที่อยู่ไม่ไกลนัก ในดวงตาปรากฏความเคียดแค้น“ฮัลโหล คุณเซี่ย ช่วยฉันหน่อยได้ไหม? ฉันอยากฆ่าหลินเซียง นังสารเลวนั่น!”…ซืออวี่สังเกตเห็นความผิดปกติของหลินเซียงเธอเย็นชามาก ไม่สนใจอะไรเลย แต่ก็ยังคงทำงานที่ได้รับมอบหมายได้เป็นอย่างดีซืออวี่บอกข่าวนี้กับลู่สือเยี่ยนในขณะนั้น ลู่สือเยี่ยนกำลังดูสิ่งที่ซ่งจั่วได้มาจากการสืบสวน คิ้วขมวดแน่นฉินโหย่วหานจับเซี่ยหว่านขังไว้ในตู้คอนเทนเนอร์ ถือเป็นการแก้แค้นแทนหลินเซียง แต่สิ่งนี้เกี่ยวข้องอะไรกับการเปลี่ยนแปลงทางอารมณ์ของเธอกัน?ลู่สือเยี่ยนพูดเสียงต่ำ “จับตาดูซือเยี่ยนไว้ เขาดูไม่ปกติ”ซ่งจั่วชะงัก “คงไม่ใช่มั้งครับ เขาคอยปกป้องคุณหลินมาตลอดไม่ใช่เหรอ?”ลู่สือเยี่ยนพูดอย่างเย็นชา “บอกให้ไปก็ไป ทำไมต้องพูดมาก?”ซ่งจั่ว “ครับ”การตรวจสอบพฤติกรรมของซือเยี่ยนเป็นเรื่องง่ายสำหรับเขา แต่เมื่อเขาเห็นสิ่งที่ได้จากการตรวจสอบ เขาก็ตกใจมากช่วงเย็น ซ่งจั่วก็นำหลักฐานที่ได้มาส่งให้ลู่สือเยี่ยนเขามองลู่สือเยี่ยนอย่างหวาดหวั่น มือที่กำแน่นมีเหงื่อออกลู่สือเยี่ย
หนุ่มหล่อคนไหนจะคว้าใจเธอ บทที่ 543
เขามองซ่งจั่วอย่างเย็นชา “เธอเป็นอะไรไป?”ซ่งจั่วทำหน้างง “ผม ผมไม่รู้ครับ”ตอนเจอหลินเซียงที่โรงพยาบาลก่อนหน้านี้ เธอยังไม่เป็นแบบนี้ แต่หลินเซียงตอนนี้ เรียกได้ว่าเย็นชาและไม่เป็นมิตรอย่างมากช่วงนี้เกิดอะไรขึ้นกับเธอ?ลู่สือเยี่ยนพูดเสียงเย็น “ไปสืบมาให้ชัดเจน”“ครับ” ซ่งจั่วพยักหน้าลู่สือเยี่ยนไม่ออกไป แต่ไปที่ชั้นใต้ดิน ราวกับนึกอะไรขึ้นมาได้จึงพูดว่า “เรียกซือเยี่ยนมาพบฉัน”“ครับ”ดีเค กรุ๊ปทันทีที่ลู่สือเยี่ยนเข้าไปในห้องส่วนตัวของประธาน ซือเยี่ยนก็เคาะประตูห้อง“เข้ามา”ซือเยี่ยนเปิดประตูเข้าไป สีหน้าค่อนข้างเกร็ง “ท่านประธานลู่”ลู่สือเยี่ยนนั่งลงบนเก้าอี้ ถามด้วยเสียงเย็นชา “นายติดตามหลินเซียงมาตลอด เห็นความผิดปกติของเธอบ้างไหม?”ดวงตาของซือเยี่ยนกะพริบเล็กน้อย เมื่อคืนเขาไม่ได้ติดตามหลินเซียงตลอดเวลา แต่เรื่องก่อนหน้านี้ก็ยังพอจะตอบคำถามได้“ฉินโหย่วหานไปรับคุณหลิน แล้วทั้งสองคนไปที่ชายหาด ที่เดียวกับที่ที่คุณหลินถูกจับตัวไปครั้งก่อน” ซือเยี่ยนเริ่มเล่าเมื่อได้ยินดังนั้น ลู่สือเยี่ยนก็หรี่ตาลงเล็กน้อย “พวกเขาไปที่นั่นทำไม?”ซือเยี่ยน “ผม ผมไม่ทราบครับ ผมอย
หนุ่มหล่อคนไหนจะคว้าใจเธอ บทที่ 542
สีหน้าของหลินเซียงชะงักไปเล็กน้อย นิ้วที่กำโทรศัพท์แน่นขึ้น เสียงพูดแห้งผาก “ฉันเหมือนจะไม่เคยพูดว่าเขารักฉันนี่คะ”เซี่ยซือซือถอนหายใจ “หลินเซียง พวกเราแพ้แล้ว”หลินเซียงหลับตาลง “ขอโทษนะคะ คุณเซี่ย แผนการฉันดันไปดึงคุณลงมาซวยด้วย ถ้ามันสร้างความเสียหายอะไรให้คุณ คุณบอกฉันได้เลย”เซี่ยซือซือหัวเราะขมขื่น “ไม่ ไม่มีอะไรเสียหาย ฉันเต็มใจร่วมมือกับคุณเอง ไม่ว่าผลที่ตามมาจะเป็นยังไง ฉันก็ต้องรับผิดชอบ”หลินเซียงพูดอะไรไม่ออก เพราะพวกเขาไม่เคยคิดว่าเรื่องราวจะดำเนินไปในทิศทางนี้ไม่เคยคิดเลยว่าลู่สือเยี่ยนจะยื่นมือเข้ามาช่วยเหลือเซี่ยหว่านทำไมกัน?คำถามนี้ เธอคิดไม่ตกมาตลอดทำไมเขาต้องช่วยเซี่ยหว่าน?ในใจของหลินเซียง ตอนนี้มีความรู้สึกอยากจะไปหาลู่สือเยี่ยน ถามเขาว่านี่มันหมายความว่ายังไงกันแน่เสียงของเซี่ยซือซือดังขึ้น “หลินเซียง ฉันขอจัดการเรื่องของตัวเองก่อน มีความคืบหน้าอะไร เราค่อยติดต่อกันใหม่”“ค่ะ”หลังจากวางสายหลินเซียงยังคงอยู่ในสภาพเหม่อลอยไม่รู้ทำไม เสียงของเซี่ยซือซือถึงดังก้องอยู่ในหูเธอซ้ำแล้วซ้ำเล่าลู่สือเยี่ยนรักเธอจริงเหรอ?เคยรักจริง ๆ บ้างหรือเปล่า?
